Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.07.1938, Síða 26

126
Þ J Ó Ð I N
'HxjJljbfjCúC íáp.CLhb.Uh;
utanrikismálaróðherra Bretlands.
[Beverley Baxter, brezkur þingmaður,
skrifaði nýlega prýðilega grein um Hali-
fax lávarð í Strand Magazine. Hér verð-
ur lauslega sagt frá efni greinarinnar].
Þegar Gliamberlain forsætisráð-
lierra bað Halifax lávarð, fyrrum
varakommg Indlands, að taka við
utanríkisráðherraembættinu, svar-
aði bann þegar í stað: „Eg sam-
þvkki“. Hann vissi, að Bretland og
ef til vill Norðurálfan þyrfti bans
með. Öll önnur rök voru óþörf.
Þeir, sem þekkja lávarðinn bezt,
voru ekki forviða á því, að bann
tók við þessu embætti. Hann sótt-
ist ekki el'tir því. Hann kærði sig
ekki um það. Honum var ljóst, að
um persónulegan sigur var ekki að
ræða í utanríkisráðlierraembættinu,
því að dagar sigranna í því endjætli
eru löngu liðnir.
Stuttu síðar var ráðizf á þessa
emhættisskipun i neðri deild þings-
ins. Foilingi stjórnaralndstöðunnar
taldi það óviðunandi, að utanríkis-
ráðherrann sæti i lávarðadeildinni,
en ætti ekki setu í neðri deild, þar
sem aðalumræðurnar færu fram
um utanrikisstefnu stjórnarinnar.
Chamberíain svaraði kurteislega en
drýgindalega, að ])ó að margir hæfi-
leikamenn ættu sæti í ráðuneyti
bans, þá gæti liann ekki á meðal
þeirra fundið neinn mann með þeim
sérstöku bæfileikum, sem Halifax
lávarður liefði, til þess að gegna ut-
anríkisráðberraembættinu.
En hverir eru þessir tiæfileikar,
sem Chamberlain melur svona mik-
ils?
Á æskuárum bét lávarðurinn Ed-
ward Wood. Hann var að sjálfsögðu