Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2007, Blaðsíða 23

skringileg týpa, með ofsalegan sjálfs-
aga í öllum sínum gerðum, svo er
hann líka mikill sprellikarl. Hann er
með skemmtilegri mönnum sem ég
þekki,“ segir Svafa.
Sigurður Óli tekur undir með
Svöfu. „Hann tekur vinnuna alvar-
lega, en hann tekur sjálfan sig ekki
mjög alvarlega.“ Hann segir að Ró-
bert sé mikill húmoristi í sínum nán-
asta vinahópi en sýni ekki þá hlið á
sér gagnvart þeim sem hann þekki
ekki vel.
Haggast aldrei
„Hann er ákveðinn og harður í
viðskiptum en honum er annt um
að þeir sem starfa með honum og í
kringum hann eru njóti ávaxtanna
af velgengninni ekki síður en hann
sjálfur. Hann ætlast að sjálfsögðu til
þess að fólk sigli í gegnum súrt og
sætt með honum,“ segir Svafa. „Og
fólk er ávallt tilbúið til þess.“
Svafa segir að það sem Róbert hafi
ef til vill fram yfir marga aðra sé að
hann hefur mjög mikið jafnaðargeð.
„Hann haggast ekki, sama hvað gef-
ur á skútuna. Hann tapar sér aldrei,
sama hvað gengur á. Hann er eins
og öndin, allt að gerast á fullu und-
ir yfirborðinu en á yfirborðinu poll-
rólegur.“
Svafa segir að einn af kostum Ró-
berts sem stjórnanda sé að hann velji
í kringum sig fólk sem komi hlutun-
um í verk. „Hann raðar aldrei í kring-
um sig prímadonnum sem sækjast
eftir frægð og frama heldur miklu
frekar duglegu, ósérhlífnu og jarð-
bundnu fólki.“
Hún segir að stór hópur fólks eigi
þátt í velgengni Actavis en að öllum
öðrum ólöstuðum sé Róbert hug-
myndasmiðurinn að framtíðarsýn
og framkvæmd þess árangurs sem
fyrirtækið hefur náð.
Sigurður Óli er á sama máli. „Ró-
bert á stóran hlut í velgengni Act-
avis. Hann hefur verið sá sem rek-
ur fyrirtækið áfram og hann hefur
fengið þetta góða fólk með sér. Hann
er leiðtogi. Hann er aðeins á und-
an öllum öðrum, eins og ljósapera
sem lýsir veginn,“ segir Sigurður Óli.
Hann segir að Róbert eigi mjög auð-
velt með að fá fólk til að fylgja sér eft-
ir. „Hann er orkubolti sem allir vilja
vinna með.“
Eitt það fyrsta sem allir viðmæl-
endur nefna í fari Róberts er hversu
mikill keppnismaður hann er. Hann
keppir í öllu sem hann tekur sér fyrir
hendur.
Magnús Jaró Magnússon er náinn
vinur Róberts. Vinskapur þeirra hófst
á fyrstu árum þeirra í MS. „Hann er
með ofboðslegt keppnisskap en er
jafnframt ægilega tapsár. Hann þol-
ir ekki að tapa, í hverju sem það er,“
segir Magnús. Hann segir hlæjandi
að til að mynda hafi oft mikið geng-
ið á þegar þeir spiluðu spilið Risk hér
áður fyrr, en í því er keppt um heims-
yfirráð. „Svo keppum við stundum
í skvassi. Það er afskaplega gaman
DV Helgarblað föstudagur 21. september 2007 23
Róbert Wessman
Róbert Wessman,
f. 4.10. 1969.
forstjóri í Reykjavík
Wilhelm Willys Guðmundur Wessman,
f. 2.10. 1942,
hótelstjóri í Reykjavík
Ólöf Svavarsdóttir Wessman,
f. 5.4. 1949,
snyrtifræðingur í Reykjavík
Elof Villy Arvid Wessman,
f. 12.11. 1907,
klæðskeri í Rvík
Guðríður Dagný Guðmundsd.,
f. 19.2. 1913,
húsfreyja
Svavar Helgason,
f. 30.8. 1920,
bókari á Sauðárkr.
Gunnhildur Abelína Magnúsd.,
f. 27.4. 1926,
starfsm. Pósts og síma.
Wilhelm Wessman,
f. um 1870,
klæðskeri i Kaupm.h.
Anna Maria Wessman,
f. um 1875,
húsmóðir.
Guðmundur Jónsson
yngri, f. 22.3. 1879,
sjóm. og verkam. í Rvík,
og Helgastöðum
Jónína Sigríður
Jónsdóttir,
f. 28.4. 1878,
húsmóðir
Helgi Kristinsson,
f. um 1896,
bóndi á Hamri
Gunnhildur
Kristjánsdóttir,
f. 5.11. 1896,
húsmóðir
Magnús Konráðsson,
f. 28.9. 1897,
verkam. á Sauðárkr.,
Steinunn Ingibjörg
Ólafsdóttir.
Upplýsingar
um framætt
landi og Bretlandi, en eignaðist um
leið góða vini innan fyrirtækisins,
vini sem hann heldur tryggð við enn
þann dag í dag.
Samstarfsmenn Róberts í Sam-
skipum tóku fljótt eftir því að hann
bjó yfir einstökum hæfileikum í
samningatækni. Að sögn Kjart-
ans Ásmundssonar, vinar Róberts
og fyrrverandi samstarfsmanns hjá
Samskipum, þykir Róbert með allra
hörðustu samningamönnum. „Á
fyrstu árum hans í Samskipum keyrði
hann málin oft fram á fremstu brún.
Stundum svo langt að okkur fannst
hann hafa gengið of langt og væri nú
kominn fram af brúninni. En hann
hafði þann dásamlega eiginleika að
draga í land á elleftu stundu og ná
samningum,“ segir Kjartan.
Róbert þykir sérstaklega fljótur
að átta sig á kringumstæðum og af-
burðamaður að lesa í stöðu mála.
Kjartan segir hann afskaplega at-
orkumikinn og duglegan og fljótan
að skilja aukaatriði frá aðalatriðum.
Sigurður Óli Ólafsson, aðstoðar-
forstjóri Actavis, kannast við þennan
eiginleika í fari Róberts. „Hann hef-
ur einstaka framsýni og er fljótur að
sjá sóknarfæri í samningaviðræðum.
Hann er einstaklega fær í að sjá fyrir
endann á hlutunum,“ segir hann.
„Það var ljóst, um leið og hann
kom til Samskipa, að þar var á ferð
afburðamaður,“ segir Kjartan. „Ró-
bert er samt fyrst og síðast trygglynd-
ur og góður drengur. Það sem hann
hefur hins vegar fengið í vöggugjöf
eru góðar gáfur og dugnaður. Því
hefur hann spilað mjög vel úr,“ seg-
ir Kjartan.
Eins og að lenda í stormi
Matthías H. Johannessen, sam-
starfsfélagi Róberts hjá Actavis, seg-
ir að Róbert geri fyrst og fremst mikl-
ar kröfur til sjálfs sín en ekki síður til
samstarfsfólks. „Að vinna með Ró-
berti er stundum eins og að lenda í
góðum íslenskum stormi. Það blæs
hressilega á meðan varir og það er
betra fyrir fólk að vera vel búið. Fólk
sem vinnur með honum vill hins
vegar standa af sér storminn og Ró-
berti tekst á einstakan hátt að koma
mönnum lengra en það taldi mögu-
legt. Honum tekst að draga það besta
fram í fólki og það stundum án þess
að menn átti sig á því sjálfir,“ segir
Matthías.
Hann segir að Róbert kunni
að láta fólk vinna sjálfstætt. Hann
skipti sér ekki af minnstu smáatrið-
um heldur láti fólk standa fyrir sínu.
„Hann gefur fólki vopnin til að berj-
ast með en fólk verður sjálft að kunna
að nota þau,“ segir Matthías.
Róbert treystir samstarfsfólki sínu
fyrir þeim verkefnum sem þeim eru
fengin. „Hann lætur fólk finna að því
sé treyst og leyfir því að taka ábyrgð.
Það er ekki alltaf auðvelt en Róbert
gerir það vel,“ segir Matthías. „Hann
er hins vegar skelfilega tapsár og
mikill keppnismaður,“ segir Matthí-
as. „Róbert hefur til að mynda ekki
enn fyrirgefið mér það að hafa unnið
hann á kappakstursbrautinni, ég er
einfaldlega rólegri og það er stund-
um gott á brautinni. Það hentar mér
vel að vinna í svona ati en ég er ekki
viss um að það sé fyrir alla,“ segir
Matthías.
Vinnusamur með sjálfsaga
Svafa Grönfeldt, rektor Háskólans
í Reykjavík, starfaði náið með Ró-
berti í Actavis í rúm fjögur ár þar til
hún færði sig um set fyrir skömmu.
Hún segir að Róbert biðji fólk ekki
um að gera neitt sem hann sé ekki
tilbúinn til að gera sjálfur. „Hann er
gríðarlega vinnusamur og með mik-
inn sjálfsaga. Hann er skemmtilega
„Ég man aldrei eftir að
hafa farið með honum
í veiði án þess að hann
næði að veiða eitthvað.“
„Róbert byrjaði ungur að vinna í eldhúsinu á Hótel Sögu,
þar sem pabbi hans var aðstoðarhótelstjóri. Róbert skrældi
kartöflur í mörg ár. Á einum af stjórnendafundum Acta-
vis Group, þar sem saman voru komnir 300 stjórnendur
alls staðar að úr heiminum sagði Róbert langa sögu af því
hvernig ætti að skræla kartöflur. Markmiðið með sögunni
var að koma fólki í skilning um að ef það skrældi kartöfl-
urnar ekki vel, ef smæstu hlutirnir væru ekki gerðir vel, þá
hefði það keðjuverkandi áhrif í fyrirtækinu. Reyndar seg-
ist Róbert sjálfur hafa lært mest í stjórnun við að vinna í
eldhúsinu á Hótel Sögu vegna hraðans sem þar var í allri
vinnu, snerpunnar, skipulagsins og nákvæmninnar sem
þurfti að viðhafa. Þetta lærði hann af því að skræla kart-
öflur. Reyndar segist hann hafa fengið stöðuhækkun eftir
langan tíma í kartöflunum og hafa verið færður yfir í sós-
urnar. Það þótti honum mikil upphefð.“
Svafa Grönfeldt, rektor HR og fyrrverandi samstarfsmaður Róberts hjá Actavis:
Lærði stjórnun af því að skræla kartöflur
Sigurður Óli Ólafsson, aðstoðarforstjóri Actavis:
Á ekki að vera hægt
„Við vorum einu sinni sem oft-
ar að ferðast saman. Vorum á leið til
Flórída þar sem ætlunin var að kaupa
eitthvert fyrirtæki. Hann var á leið frá
London og ég var í Bandaríkjunum og
við mæltum okkur mót á flugvellin-
um í New Jersey. Ég var á undan hon-
um á flugvöllinn og beið eftir honum
í langa stund en ekkert bólaði á hon-
um. Ég var farinn að ókyrrast verulega
þegar hálftími var í flugið og ég hafði
ekki enn náð sambandi við hann og
fór að hafa verulegar áhyggjur af því að hann missti
af fluginu. Þegar 20 mínútur voru í brottför og ég beið
óþreyjufullur við hliðið kom SMS frá honum: „Var að
lenda, er á flugbrautinni. Haltu flugvélinni með öllum
mögulegum ráðum.“ Það er nú ekkert auðvelt að ætla
að tefja heila flugvél, sérstaklega ekki í Bandaríkjun-
um, þannig að ég gekk vingjarnlega til konunnar í hlið-
inu hjá American Airlines og sagði henni stöðu mála,
að vinur minn væri lentur og á leiðinni, hvort hægt
væri að hinkra eftir honum. Hún skipaði mér hreinlega
að koma mér um borð, vélin væri að fara, það væri búið
að kalla lokakall í brottför. Ég reyndi aðeins að malda í
móinn en þorði loks ekki öðru en að hlýða og fór um
borð í vélina og settist í sæti mitt. Sætið við hliðina á
mér var að sjálfsögðu autt því þar átti Róbert að sitja.
Svo var vélinni lokað og raninn tekinn frá. Það var smá
bið á meðan verið var að hlaða vélina,
en ég var búinn að afskrifa Róbert en
ímyndaði mér að hann hlyti að redda
sér niður til Flórída næsta dag þótt það
yrði leiðinlegt að hann kæmist ekki til
að semja um kaup á þessu fyrirtæki.
Þegar búið var að dreifa dagblöðum
til farþega og flugþjónar voru búnir að
fara yfir öryggisatriðin var hins vegar
bankað á flugvélardyrnar. Ég kippti
mér ekkert sérstaklega upp við það
þótt það sé síður en svo algengt að
bankað sé á hurðir flugvéla. En hurðin var að minnsta
kosti opnuð og inn í vélina kom enginn annar en Ró-
bert. Hann hljóp eftir ganginum að sæti sínu og spurði
mig forviða: „Gastu virkilega ekki stoppað vélina?“ Þá
hafði hann á 20 mínútum, sem á ekki að vera hægt, tek-
ist að semja sig í gegnum vegabréfaskoðunina, fram úr
öllum röðum, komast á milli terminala, semja við kon-
una, sem rak mig um borð, um að tengja ranann aftur
við vélina, semja við flugstjórann um að opna vélina og
hleypa honum um borð. Þetta er lýsandi fyrir Róbert.
Hann var staðráðinn í að komast um borð í þessa vél
og gerði það sem þurfti til þess að takast það. Við vor-
um að fara að kaupa fyrirtæki í Flórída og hann ætlaði
sko ekkert að láta einhverja flugvallarstarfsmenn í New
Jersey hafa áhrif á það.“
að vinna hann þar því hann verð-
ur snarvitlaus í skapinu þegar hann
tapar,“ segir Magnús og hlær.
Sigurður Óli kann margar sögur
af keppnisskapi Róberts. „Við höfum
ferðast ótal mörgum sinnum sam-
an og það er nú þannig, sérstaklega
í Austur-Evrópu, að það eru langar
raðir í gegnum vegabréfaskoðunina.
En það er alltaf keppni á milli okkar
um hvor er á undan í gegnum vega-
bréfaskoðunina. Það er örugglega
mjög fyndin sjón að sjá tvo bindis-
klædda menn í kapphlaupi úr flug-
rútunni í röðina í vegabréfaskoðun-
inni til þess að keppa hver er fyrstur í
gegnum skoðunina,“ segir hann.
Hann segir að Róbert þurfi líka að
keppa í líkamsræktinni, sem hann
stundi reglulega. „Við þurfum líka að
keppa þar, sem er ekki jafnskemmti-
legt því hann er í miklu betra formi
en ég,“ segir Sigurður Óli og hlær.
Róbert fer í líkamsrækt á hverj-
um einasta degi, hvar sem hann er
staddur í heiminum. Hann er sagður
fyllast óeirð komist hann ekki.
Elskar hraða
Róbert hefur áhuga á öllu sem
tengist hraða. Bílum, mótorhjólum,
körtubílum. Hann og vinur hans,
Magnús Jaró, eiga saman körtubíla
sem þeir keppa á sín á milli. Þeir
fara einnig í ferðir til Þýskalands og
fleiri landa í Evrópu þar sem þeir aka
kappakstursbílum á lokuðum braut-
um.
Róbert á einnig stórt, kraftmik-
ið Harley Davidson-mótorhjól. „Svo
gat hann ekki hugsað sér að vera
minni maður en ég,“ segir Magnús og
hlær. „Ég á stóran jeppa á 44 tommu
dekkjum sem ég nota meðal annars í
fjallaferðir og Róbert þurfti að kaupa
sér risastóran Ford 350 sem hann lét
setja 49 tommu dekk undir,“ segir
Magnús. „Hann er farinn að myndast
aðeins við að fara í fjallaferðir.“
Róbert hefur ekki síður gaman
af að veiða. Hann er góður laxveiði-
maður en hefur ekki síður áhuga á
gæsa- og hreindýraveiðum.
Kjartan er einn af þeim sem hann
veiðir með. „Hann er líka keppnis-
maður þegar kemur að veiðinni,“
segir Kjartan. „Ég man aldrei eftir að
hafa farið með honum í veiði án þess
að hann næði að veiða eitthvað.“
Kjartan var eitt sinn með Ró-
berti og fleirum í veiði í Stóru-Laxá
í Hreppum með viðskiptavinum
Samskipa. „Eftir að hafa verið í veiði
í heilan dag án þess að fá nokk-
uð fóru menn í kvöldmat. Að hon-
um loknum var setið í heita pottin-
um dágóða stund og rætt hve léleg
veiðin hefði verið. Þá sagði Róbert:
„Þetta er nú bara, strákar mínir, af
því að þið kunnið ekkert að veiða.
Á morgun ætla ég að fara niður
á þennan klett þarna,“ og benti á
klett niðri við ána, „og þar ætla ég
að veiða.“ Mönnum fannst þetta nú
stórkarlalega sagt en fóru fljótlega
eftir þetta að sofa. Morguninn eftir
rölti hann niður að klettinum, það
var svona hálftíma gangur. Hann fór
upp á klettinn og henti út og fékk
18 punda lax í fyrsta kasti. Það fékk
enginn neitt næstu tvo daga, en síð-
an ræða menn ekki mikið við hann
um laxveiði.“ sigridur@dv.is