Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2007, Síða 50

Sakamál
Erasmo Palacios var á leið með eiginkonu
sinni og rúmlega tvítugri dótturi í bröns. Hann
óraði ekki fyrir þeim hremmingum sem þessum
annars saklausa ásetningi myndu fylgja. Á leið
á veitingastaðinn sáu hjónakornin konu sem
stóð við götuna og veifaði höndunum sem óð
væri. Þar sem þau hjónin voru hjálpsöm í eðli
sínu renndu þau upp að konunni með það fyrir
augum að veita henni aðstoð, sem hún virtist
svo sannarlega þarfnast. Vart hafði Erasmo
skrúfað niður rúðuna þegar konan var komin
hálf inn um gluggann og bauð blíðu sína í
gríð og erg. Hjónin gátu ekki annað en hlegið
þegar þau höfnuðu tilboðum kvinnunnar. En
oft kemur grátur eftir skellihlátur. Skömmu
síðar hafði lögregla umkringt bifreið hjónanna,
dregið Erasmo út úr henni og járnað hann.
Engar útskýringar og mótbárur af hálfu
hins handjárnaða eiginmanns voru teknar
gildar og hann var ákærður fyrir að ætla að
kaupa þjónustu vændiskonu. Hann mátti
dúsa í grjótinu í átta klukkustundir, og kærur
á hendur honum voru ekki felldar niður fyrr
en eftir nokkrar vikur. Erasmo hefur nú kært
bæjaryfirvöld og lögregluna vegna atviksins
og segist þakklátur fyrir að fjölskylda hans
hafi verið með í för þennan örlagaríka dag, því
annars hefði enginn trúað honum. En sagan er
ekki öll, því eftir að hann var handtekinn gerði
lögreglan bifreið fjölskyldunnar upptæka og
eiginkonan og dóttirin voru strandaglópar.
Ef þau vilja bílinn aftur þurfa þau að borga
sem svarar tvö hundruð og fimmtíu þúsund
íslenskum krónum.
Hann komst að því fullkeyptu miskunnsami Samverjinn í Bandaríkjunum:
Nei er ekkert svar
Í júlí árið 2003 fundust tíu konur
myrtar í Moskvu í Rússlandi. Í
september sama ár bættust tvö
kvenmannslík við og blöðin ýjuðu
að því að um raðmorðingja værir að
ræða. Flestar kvennanna voru ungar
og höfðu verið kyrktar eða skornar
á háls. En lögregluyfirvöld í Moskvu
voru ekki tilbúin til að viðurkenna að
um raðmorðingja væri að ræða. Síðar
átti eftir að koma í ljós hve rangt þau
höfðu fyrir sér.
Alexander Pishushkin var
handtekinn í júní árið 2006, en þá
hafði hann myrt samstarfskonu
sína og skilið líkið eftir í
Bitsevsky-almenningsgarðinum.
Sönnunargögn gegn honum voru
næg; myndband eftirlitsmyndavélar
úr lest sýndi hann í félagsskap hinnar
myrtu og hún hafði skilið eftir hjá syni
sínum orðsendingu sem sagði að hún
yrði með Alexander og þar var einnig
að finna símanúmer hans.
Fjórtán ára morðferill
Lítið vissi lögreglan þá hvaða
mann hún hafði í haldi, hvað þá að
hún hefði bundið enda á fjórtán
ára morðferil. Fljótlega í kjölfar
handtökunnar streymdu upplýsingar
frá Alexander og hann upplýsti
lögregluna um hvar nokkur lík voru
grafin. Hann viðurkenndi að síðasta
morðið hefði verið ákveðin áhætta,
en hann hefði bara verið í þannig
skapi að hann lét slag standa.
Hann hélt því fram að hann hefði
myrt sextíu og tvær manneskjur og
sagði að draumur sinn hefði verið
að myrða fleiri en fjöldamorðinginn
Andrea Chikatilo, sem myrti fimmtíu
og þrjár manneskjur, konur og börn.
Aumingja ég
Alexander sagðist hafa átt erfiða
æsku. Hann sagði að hann hefði
aldrei þekkt föður sinn. Móðir hans
kom Alexander fyrir á stofnun fyrir
fatlaða, en tók hann svo þaðan og
kom honum í umsjá afa hans. Þegar
afi hans dó stundaði Alexander að
fara í gönguferðir með hundinn sinn í
Bitsa-almenningsgarðinum og þegar
hundurinn dó var hann grafinn þar.
Og Alexander lagðist í þunglyndi.
Síðar átti Bitsevsky-garðurinn eftir að
verða veiðilendur Alexanders. Þar sat
hann um eldra fólk, drakk áfengi með
því og myrti síðan með höggi í höfuðið
þegar það var orðið of drukkið til að
berjast á móti.
Hófst handa 1992
Pishushkin sagði í sjónvarpi árið
2006 að fyrsta morðið hefði hann
framið árið 1992. Hann var yfirheyrður
vegna morðsins á þeim tíma en sleppt.
Þau málalok urðu honum hvatning og
hann taldi sig ósigrandi. Hann hélt sig
til hlés til ársins 2001, en þá hóf hann
að myrða fólk í almenningsgarði,
fólk sem enginn myndi sakna og
af þeim sökum komst hann upp
með það. Sum líkin voru skilin eftir
á vettvangi en öðrum henti hann í
holræsi. En líkin sem hann skildi eftir
urðu að sjálfsögðu til þess að áhugi
lögreglunnar vaknaði og Alexander
Pichushkin fékk nafngiftina Skepnan
í Bitsevsky. Hann sagði að „líf án
morða væri eins og líf án fæðu“ og
sagðist hafa gefið fórnarlömbunum
nýtt líf.
Taflmenn á skákborði
Fjöldi fórnarlamba Pichushkin
er á reiki, við handtökuna sagði
hann fórnarlömbin vera sextíu og
eitt, seinna hélt hann því fram að
þau væru sextíu og þrjú. Lögreglan
hefur ekki sannanir sem styðja þessa
tölu. Aðeins fjórtán lík hafa fundist
og segist Alexander ekki muna hvar
hann losaði sig við hin. Við rannsókn
málsins fann lögreglan skákborð
meðal eigna hans. Á skákborðið
hafði hann skrifað dagsetningu í
sextíu og tvo reiti af sextíu og fjórum
og hlaut Alexander þá viðurnefnið
Skákborðsmorðinginn. Talið er að
hann hafi ætlað sér að fylla alla reitina.
Einbeittur
vilji
Eitt er að gera tilraun til
sjálfsmorðs og annað að klára
dæmið. Þetta sannaðist í máli
rúmlega fertugs manns í Mich-
igan í Bandaríkjunum. Til að
tryggja árangur byggði hann
fallöxi í skóglendi skammt frá
heimili sínu. Greinilega gekk allt
eins og í sögu, því starfsmenn
nærliggjandi stórmarkaðar
fundu líkið. Að sögn lögregl-
unnar var fallöxin vel úr garði
gerð og í vasa mannsins fund-
ust kvittanir fyrir því efni sem
hann hafði keypt og notað við
smíðina.
Vændiskona að störfum Hjálpsemi borgar sig ekki alltaf.
Eins og ormur á gulli
Verslun Harrods í London beitir óhefðbund-
inni leið til að vakta skópar í versluninni.
Skórnir eru settir eðalsteinum í líki kóbra-
slöngu og hvað er betur við hæfi en nota
alvöru kóbraslöngu til að passa þá? Skórnir
kosta um átta milljónir íslenskra króna.
Blaðran
sprakk
Kona ein frá Taívan þurfti að
fylgjast með fjárfestingu sinni
hverfa fyrir augum sínum. Um
var að ræða hægra brjóst henn-
ar og sökudólgurinn var bý-
fluga. Þannig var mál með vexti
að konan ók mótorhjóli sínu í
mesta sakleysi, íklædd flegnum
kjól svo barmurinn nyti sín sem
best. Hún hafði nefnilega farið
í brjóstastækkun og sá enga
ástæðu til að fela það. Brjóstin
voru greinilega of mikil freist-
ing fyrir býfluguna sem stakk í
hægra brjóstið með þeim afleið-
ingum að það hvarf á tveimur
dögum.
Vinsamleg-
ast bíðið...
Sextán ára drengur barðist
fyrir lífi sínu í hálfan annan
klukkutíma þegar hann varð
fyrir því óhappi að hrapa niður
kletta í suðurhluta Wales. Þar
sem hann hékk á nibbu tókst
honum með herkjum að fiska
farsímann upp úr vasa sínum
og hringja í neyðarlínuna. Hann
var settur á bið og það var ekki
fyrr en eftir hálfan klukkutíma
að hann fékk samband við
starfsmann neyðarþjónustunn-
ar. Klukkutíma síðar lauk mar-
tröðinni og honum var bjargað
úr prísundinni.
Morðferill Alexanders Pichushkin stóð í fjórtán ár. Hann merkti reit á skákborði
fyrir hvern þann sem hann myrti. Tveir reitir skákborðsins voru auðir þegar hann
var handtekinn.
SkákborðSmorðinginn
Alexander Pichushkin Vantaði tvö morð til að fylla skákborð.
Bitsevsky-almenningsgarðurinn Í þessum garði fann Skepnan í Bitsevsky
fórnarlömb sín.
„Líf án
morða væri
eins og líf
án fæðu.“
föStudagur 21. SeptemBer 200750 Helgarblað DV