Sveitarstjórnarmál - 01.03.1963, Blaðsíða 25

SVEITAR?T JÓRNARMÁL
19
sjúkrasjóði, hafa tekið upp greiðslu fæð-
ingarstyrks, og gæti þetta verið vísir að
fullum launagreiðslum, meðan á fæðingar-
orlofi stendur.
Með hliðsjón af framanrituðu mælir
nefndin með, að steínt verði að hækkun
fæðingarstyrks frá því, sem nú er, og telur
hækkun Jrá, sem lagt er til, að ákveðin verði
að þessu sinni, spor í rétta átt.
6. Frumvarp um, að landið skyldi verða
eitt verðlagssvæði, breytt örorkulífeyrisá-
kvæði og vísitölugreiðslur á bætur almanna-
trygginga, flutt af Alfreð Gíslasyni, lækni,
og Birni Jónssyni. Alþingi vísaði máli þessu
til ríkisstjórnarinnar. Áður hafði neíndin
með bréfi, dags. 22. nóvember 1961, að
beiðni félagsmálanefndar efri deildar Al-
þingis látið í té umsögn um frumvarpið.
Þar eð verðlagssvæðaskipting hefur verið
numin úr lögum, er óþarft að ræða hér
fyrstnefnda atriði frumvarpsins. Um annað
atriðið, breytt ákvæði um örorkulífeyri,
segir svo í umræddu bréfi nefndarinnar:
„Það er rétt, sem fram kemur í greinar-
gerð fyrir frumvarpinu, að í lögum um
almannatryggingar er gerður munur á ör-
orku, hvað bætur snertir, eftir j)ví, hvort
vinnuslys eða sjúkdómur hefur valdið
henni. í frumvarpinu er hins vegar gert ráð
fyrir, að Jressi munur haldist að nokkru
leyti. Að Jjessu leyti má skipta öryrkjum í
J^rjá flokka, þ. e.:
a) Örorka yfir 75%. Þessir öryrkjar fá
fullan lífeyri, hvort sem um almenna
örorku eða slysaörorku er að ræða.
b) Örorka 50—75%. Heimilt er að greiða
örorkustyrk, ef um almenna örorku er
að ræða, en greiða skal skertan lífeyri
(50—100%), ef um slysaörorku er að
ræða.
c) Örorka 15—49%. Engar bætur, ef um
almenna örorku er að ræða, en skertur
lífeyrir (15—49%), greiddur í einu lagi,
ef um slysaörorku er að ræða.
Að nokkru leyti stafar framangreindur
munur vafalaust af eðlismun á trygging-
unum. Þótt höíuðmarkmiðið sé að sjálf-
sögðu að gera öryrkjann hæfan til síns
fyrra starfs eða annars starfs við hans hæfi,
er Jrað sjónarmið ríkjandi hér, Jjegar um
vinnuslys er að ræða, að hinum slasaða beri
að íá bætur fyrir „læknisfræðilegt" orku-
tap án tillits til vinnutaps og atvinnurekst-
urinn beri að standa undir útgjöldum til
slíkra bóta. í sumum nágrannalöndum okk-
ar, einkum í Noregi, hafa viðhorf manna
í þessu efni breytzt rnjög.
í slysatryggingum er örorkustigið að
mestu leyti ákvarðað eftir töflum, sem þó
koma misjafnlega heim við hið raunveru-
lega orkutap. Telja verður fráleitt að miða
almennan örorkulífeyri einhliða við læknis-
fræðilegt örorkutap vegna Jress, að margir
hafa e. t. v. há laun, Jró að heilsufari Jreirra
sé þann veg háttað, að Jreir yrðu metnir
öryrkjar, jafnvel á háu stigi, ef örorkan
væri aðeins metin með hliðsjón at líkams-
ástandi þeirra. Þar eð skerðingarákvæði
hafa verið numin úr lögum, ættu Jreir rétt
á örorkulífeyri í hlutfalli við matið, Jrrátt
fyrir miklar launatekjur.
Það er álit nefndarinnar, að endurskoða
þyrfti ákvæðin um örorkulífeyri og örorku-
styrk, enda verði þá einkum tekið til athug-
unar 1) auknar ráðstafanir til endurhæf-
ingar, en Jrær mundu geta haft í för með
sér fækkun örorkulífeyrisjrega, 2) örorku-
lífeyrir verði greiddur varanlegum öryrkj-
um með sama eða svipuðum hætti og nú á
sér stað, 3) bætur til þeirra, sem hafa veru-
lega skertar vinnutekjur eða verulegan
kostnað vegna fötlunar (komi e. t. v. í stað