Sveitarstjórnarmál - 01.03.1963, Blaðsíða 26

20
SVEITARST JÓRNARMÁL
núgildandi ðrorkustyrks) og 4) bætur ( e.
t. v. framhaldsdagpeningar) til þeirra, sem
ekki teljast varanlegir öryrkjar, en eru
óvinnufærir lengur en dagpeningatíma
sjúkrasamlaga." Til viðbótar framanrituðu
skal tekið fram, að í reglurn um úthlutun
örorkustyrkja, sem settar voru af trygginga-
ráði og staðfestar af félagsmálaráðherra 27.
nóv. 1961, koma fram sömu sjónarmið og
nefnd eru í 3. tölulið bréfsins. Um breyt-
ingar í samræmi við 4. tölulið skírskotast
til 13. og 50. gr. frumvarps og athugasemda
við þær.
Um þriðja atriði frumvarpsins segir svo
í bréfi nefndarinnar: „í 71. grein almanna-
tryggingalaganna er kveðið svo á, að á allar
bótagreiðslur skuli greiða verðlagsuppbæt-
ur samkvæmt vísitölu eftir sömu reglum
og greitt er á laun þeirra opinberra starfs-
manna, sem lægst laun liafa samkvæmt
launalögum. Með lögum rir. 4/1960 um
efnahagsmál var tenging kaups við vísitölu
framfærslukostnaðar hins vegar numin úr
gildi í því skyni að koma í veg fyrir öra
verðbólguþróun af völdum víxlhækkana
kaupgjalds og verðlags.
Nefndin telur, að gild rök yrðu að liníga
að því, ef annan hátt ætti í þessu efni að
hafa um bætur almannatrygginga en laun.
Að sjálfsögðu má bæta skert lífskjör bóta-
þega nteð öðrum hætti en vísitöluákvæð-
um, enda hefur á undanförnum árum oft
verið erfitt að greina á milli verðlagsupp-
bóta og raunverulegra kjarabóta."
7. Frumvarp um hækkun dánar- og ör-
orkubóta slysatrygginga vegna sjómanna,
liutt af Geir Gunnarssyni og Hannibal
Valdimarssyni. Alþingi vísaði frumvarpi
þessu frá með svofelldri rökstuddri dagskrá:
„í trausti þess, að örorkubætur vegna slysa
og dánarbætur, sem almannatryggingar
greiða, verði hækkaðar, í framhaldi af þeirri
endurskoðun, sem nú l'er fram á almanna-
tryggingalögunum, tekur deildin fyrir næsta
mál á dagskrá." Um þetta mál vísast til
Jress, sem um slysabætur segir í III., 4. hér
á eftir.
III. Hclziu viðfangsefni nefndarinnar.
í I. lið liér að framan er gerð grein fyrir
tveimur mikilvægum breytingum, sem
nefndin hefur haft til meðferðar og nú eru
orðnar að lögum, þ. e. afnámi skerðingar-
ákvæða og ákvæða um skiptingu landsins í
tvö verðlagssvæði. Hér verður gerð grein
fyrir öðrum helztu viðfangseínum nelndar-
innar.
1. Almannatryggingar og lífeyrissjóðir.
í almannatryggingalögunum hefur hingað
til verið gert ráð fyrir, að lifeyrissjóðir gætu
tekið að sér verkefni almannatrygginga,
Jrannig að félagar þeirra ættu ekki rétt á
elli-, örorku-, ekkju- né barnalífeyri al-
mannatrygginga, en í stað Jress skuldbyndu
sjóðirnir sig til að veita aldrei lægri bætur
en þær, sem almannatryggingar mundu ella
veita. Iðgjald Jsað, sem félagar slíkra sér-
sjóða greiða til lífeyristrygginga samkvæmt
27. gr. laga nr. 24/1956, nemur nú 30%
af almennu iðgjaldi. Hér er ýmist um að
ræða lögboðna sjóði eða sjóði, sem sótt
hafa um viðurkenningu Tryggingastofn-
unarinnar samkvæmt 85. gr. almannatrygg-
ingalaganna. Um rétt sjóðsfélaga til bóta
almannatrygginga er kveðið á í 2. málsgr.
11. gr. laganna.
Auk Jreirra lífeyrissjóða, sem Jiannig
koma í stað almannatrygginga, starfa fjöl-
margir sjóðir sem viðbótarsjóðir við Jiær,
og greiða Jtví sjóðfélagar hinna síðarnefndu
fullt iðgjald til lífeyristrygginga. Alls munu
nú vera starfandi um 50 lífeyrissjóðir, sem
stofnaðir hafa verið með lögum eða viður-