Sveitarstjórnarmál - 01.08.1975, Blaðsíða 16

og annarra verkþátta, sem unnið er að í þágu
uppeldis og almennrar menningar. Og það eru
raunar þeir hlutir fremur en skólamálin, senr ætl-
unin var að reifa og ræða á þeirri ráðstefnu, sem
nú er að hefjast.
En sannleikurinn er sá, að augu manna eru að
opnast æ meira fyrir þeirri nauðsyn að samnýta
húsnæði fyrir skólastarf og aðrar menningarat-
hafnir í rniklu ríkara mæli en átt hefir sér stað
til þessa. — Þetta atriði er í sérstakri skoðun á
vegum menntamálaráðuneytisins.
Á listsýningu Steinunnar Marteinsdóttur á Kjarvalsstöðum, lengst til
vinstri er oddvitafrúin í Gnúpverjahreppi, Þorbjörg G. Aradóttir í
Þrándarlundi, í miðiö Katrín Friðjónsdóttir, félagsfræðingur á Ak-
ureyri og lengst tíl hægri Elísabet Gunnarsdóttir, en hún á sæti í
stjórnarnefnd Kjarvalsstaða.
Svið liinna almennu menningarmála er ekki
síður umfangsmikið en sá þáttur, sem beinlínis
varðar skólana. Hann kostar þó ríki og sveit-
arfélög mun minna fé, enda kemur þar m.a. til
sögu í ríkara mæli áhugastarf margvíslegt.
E.t.v. er enn erfiðara að finna á þessum vett-
vangi það form á samskiptum einstaklinganna
og hins opinbera, sem allir geta orðið ásáttir um,
heldur en nokkurn tíma á sviði skólantála. Er það
raunar ofur eðlilegt, þegar þess er gætt, að hér eru
að verki margar og umfangsmiklar og starf-
samar félagsmálahreyfingar í landinu. Ég nefni
ungmennafélögin, kvenfélög og góðtemplara-
regluna sem dæmi um hin eldri form slíkrar
starfsemi, sem þó er enn við lýði og mjög virk
víða. Á síðari árum hafa ýmis önnur forrn
félagsmálahreyfinga rutt sér til rúms. Má þar t.d
nefna hina svonefndu klúbba, Rotary, Lions-
hreyfinguna o.s. frv. Mörg þessara félagssam-
taka og einkum hin görnlu, grónu njóta beins
stuðnings frá ríkisvaldinu og sinna þá líka
;íkveðnum og viðurkenndum verkefnum, sem til
þjóðþrifa horfa.
Samstarf ríkisvaldsins eða hins opinbera og
hinna ýmsu félagsmálahreyfinga er einnig fólg-
tð í óbeinum stuðningi þess fyrrnefnda. Sem
dæmi má nefna starfsemi æskulýðsráðs á vegum
ríkisins, þar sem m. a. er látin í té aðstoð til J^ess
að Jtjálfa fólk til forystustarfa í félögunum, svo
og margvísleg önnur fyrirgreiðsla.
Hin fjölbreytta félagsmálastarfsemi, einkurn
meðal yngra fólksins, gegnir ákaflega Jrýðingar-
miklu hlutverki að Jrví leyti að undirbúa menn til
átaka og starfa á lýðræðislegan og félagslegan hátt
í Jrví Jsjóðfélagi, sem við höfurn búið okkur og lif-
um og hrærumst í. Enn má nefna sem dæmi um
samvinnu ríkis og einstaklinga, hversu félags-
heimilin svonefndu og ýmis önnur mannvirki og
aðstaða til félagsmálastarfa er byggð upp af ríki,
byggðum og áhugafélögum, öllum í sameiningu.
Ein hin fjölmennasta og jafnframt umsvifa-
mesta félagsmálahreyfing, sem starfar á sérsviði,
er íjjróttahreyfingin. Skýrslur lierma, að ekki
færri en 50 þús. íslendingar, eða nálega fjórði
hver landsmaður, sinni íþróttum með einhverj-
um Iiætti innan jDessarar víðtæku hreyfingar.
Á Jtessu sviði á sér stað mjög umfangsmikið
samstarf einstaklinga og hins opinbera. Sem
dæmi um gleðilegan árangur í slíku samstarfi má
nefna liina almennu sundkunnáttu Islendinga.
Sundið var þjóðaríjnótt okkar fyrr á öldum. Það
týndist niður, en hefur nú aftur náð slíkri út-
breiðslu, að einsdæmi mun vera meðal nálægra
[tjóða.
Iðkun almenningsíjjrótta verður nauðsynlegri
eftir |)ví sem vélvæðing vex og tómstundum
fjiilgar. Vinnuhópur verður nú settur til að kanna
stöðu íþróttanna og leita leiða til enn frekari efl-
ingar íjjróttastarfsins í landinu. Og ástæða er til
að taka síðan íþróttalöggjöfina til endurskoð-
unar, enda er mikið vatn til sjávar runnið, frá
])ví hún var síðast skoðuð.
SVEITARSTJÓRNARMÁL