Sveitarstjórnarmál - 01.06.1997, Síða 21

FERÐAMAL
Ferðamennska sem menntar
unglinga
Philip Vogler framhaldsskólakennari, Egilsstöðum
Það er nýjung hjá íslenskum
sveitarfélögum að sjá nú alfarið um
menntun bama sinna fram á ungl-
ingsárin. Þó að raddir hafi heyrst
sem halda því fram að sumarvinna
unglinga „hjá bænum“ gæti virst
vinnuþrælkun í augum Evrópu-
bandalagsins líta margir hérlendis á
þessa vinnu (og jafnvel aðra vinnu á
sveitabæjum og víðar) sem hluta af
menntun bama og unglinga.
Menntun þarf á hinn bóginn að
vera fjölbreytt eigi hún að undirbúa
böm okkar undir óvissa framtíð. Þó
að það þurfi að venja bömin á ein-
hæfa vinnu, sem kostar sjálfsaga til
að stunda, verður einnig að víkka
reynsluheim þeirra. Svo má ekki
gleyma að láta þau njóta þeirrar
ánægju sem fæst við það að verk-
efni er innt vel af hendi og jafnvel
hrós gefið fyrir.
Síðasta sumar tókst þetta allt sam-
an í tilraun á Borgarfirði eystra. Þar
gerði hreppurinn tilraun með að láta
bömin í vinnuskóla hreppsins reyna
fyrir sér í ferðaþjónustunni. Skoð-
unarferðir sem reknar eru af Philip
Vogler, Egilsstöðum, og Sveini Sig-
urbjamarsyni hjá Tanna, Eskifirði,
sóttu um að gengið yrði um þorpið í
fylgd barna sem hefðu alist upp á
staðnum og gjörþekktu mannlífið
o.fl. Philip er að vísu lærður leið-
sögumaður, en taldi hag í að ferða-
menn sem kæmu með honum
fengju að kynnast heimafólki og
ekki síst yngri kynslóðinni, sem þeir
hafa fá tækifæri til að tala við á ferð
sinni kringum landið.
í mars hitti Philip unglingana úr
efstu bekkjum grunnskólans, sem
höfðu áhuga, með kennara og skóla-
stjóranum. Kennarinn, Ásgrímur
Ingi Arngrímsson, tók að sér að
ræða við unglingana um hvaða leið
hentaði best í stutta gönguleiðsögn
(30-60 mín.) um byggðarlagið.
Saman fundu þau einnig út hvaða
sögum eða stöðum ætti helst að
segja frá. Þetta var þverfaglegt átak,
enda nauðsynlegt að finna einnig út
hvernig ætti að útskýra sama eða
svipað efni á erlendu tungumáli.
Framkvæmdin gekk ágætlega,
nema einn dag sem gleymdist að
unglingamir væru í fríi um verslun-
armannahelgi! Að vísu hættu ein-
hverjir feimnir unglingar strax við,
en auðvitað höfum við ekki öll
áhuga á að læra að koma fram fyrir
hóp. Þeir sem þátt tóku öðluðust
mikla reynslu í framkomu, sjálfsör-
yggi og notkun ensku svo og móð-
urmáls. Einnig kunna þeir núna slíp-
aðar frásagnir af byggðarlagi sínu,
jafnvel úr eldri sögu og menningu.
Því miður er ekki víst að öll sveitar-
félög geti státað af slíku um börn
sín og ekkert er líklegra en að þetta
styrki áhuga unglinganna á byggð-
arlaginu sem þeir búa í.
Ferðamennirnir komu á mánu-
dögum og þriðjudögum. Þeir borð-
uðu hádegisverð í félagsheimilinu,
sem er jafnframt grunnskólinn, og
þangað komu unjglingarnir eða
verkstjóri þeirra, Ásta Geirsdóttir,
við um kl. 13 til að athuga fjöldann,
tungumálin, t.d. hvort þann daginn
væru aðeins Islendingar í hópnum
eða hvort hann væri nógu stór til að
þurfa helst tvo til leiðsagnar, heppi-
legan brottfarartíma eða jafnvel
hvort ferðin hefði fallið niður sök-
um þátttökuleysis. Svo hittust allir í
lok máltíðar og gengu af stað, en
Vinnuskólinn á lokakvöldinu sinu fyrir framan olíumynd af Dyrfjöllum.
83