Morgunblaðið - 01.02.2012, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. FEBRÚAR 2012
✝ Sigurjón Guð-jónsson fædd-
ist í Reykjavík 23.
ágúst 1929. Hann
lést 22. janúar
2012.
Foreldarar hans
voru hjónin Sig-
urlaug Guðmunds-
dóttir, húsfreyja, f.
17. feb. 1894, d. 23.
ágúst 1979 og Guð-
jón Þórarinsson,
sjómaður, f. 12. jan. 1901, d. 26.
mars 1999. Bræður hans eru
tveir, Haukur, f. 3. maí 1926 og
Jónas, f. 1. jan. 1923, d. 18. maí
1983.
Sigurjón ólst upp í Reykjavík
.Hann varð stúdent frá MR
1949. Hann hóf nám í lyfjafræði
það sama ár. Hann kláraði ex-
am. pharm. í lyfjafræði í októ-
ber 1952. Hann fer síðan til
framhaldsnáms til Kaup-
mannahafnar. Hann lauk loka-
prófi, cand. pharm. árið 1955.
Í Kaupmannahöfn kynntist
hann konu sinni Kristgerði
Kristinsdóttur, Gerðu, eins og
hún var alltaf kölluð, f. 28. jan.
1934, d. 8. maí 2011, en hún var
þar í námi. Þau giftust í
Reykjavík þann 31. des. 1956
og eignuðust fjögur börn:
Hlíðunum. Hann vann á þessum
árum sem lyfjafræðingur en
lengst vann hann í Lyfjabúðinni
Iðunni við Laugaveg. Síðan
byggðu þau sér hús í Fossvog-
inum sem þau fluttu í árið 1969.
Þau fluttu til Vestmannaeyja
1976 og þar var hann lyfsali í
Apóteki Vestmannaeyja til lok
árs 1984. Þar var skemmtilegt
tímabil í lífi þeirra. Sigurjón
var ásamt konu sinni áhuga-
samur um vinnuna í apótekinu.
Þau höfðu gaman af að taka á
móti gestum og það var oft
gestkvæmt á heimilinu. Í byrj-
un árs 1985 stofnaði hann Apó-
tek Garðabæjar. Þetta var
fyrsta apótekið í Garðabænum.
Þetta var fallegt apótek. Þar
var allt byggt upp nýtt og hann
og Gerða konan hans unnu þar
saman og nutu þess að veita
góða þjónustu. Í lok árs 2000
seldu þau fyrirtækið og settust
í helgan stein. Hann og konan
hans höfðu mjög gaman af að
ferðast og nutu þau þess að
hafa meiri tíma en áður. Árið
2007 greindist Gerða konan
hans með krabbamein og stuttu
seinna veikist hann líka af erf-
iðum hrörnunarsjúkdómi. Síð-
ustu árin hafa því verið lituð af
erfiðum veikindum. Þau studdu
hvort annað í gegnum þann
tíma og kvörtuðu aldrei, heldur
horfðu á björtu hliðarnar.
Útför Sigurjóns fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 1. febr-
úar 2012, og hefst athöfnin kl.
13.
1) Kristinn Sig-
urjónsson, f. 27.
mars 1957, maki,
Kristín Aðalsteins-
dóttir, f. 5. jan.
1949. Börn þeirra
eru a) Svana, f. 2.
jan. 1985, sam-
býlismaður hennar
er Ari Freyr Valdi-
marsson, f. 12. nóv.
1984. Dóttir þeirra
er Krístín Hrönn, f.
23. júlí 2011. b) Gerða, f. 7. júlí
1989. c) Daði Lárusson, f. 19.
júní 1973. Sonur hans er Ragn-
ar Darri, f. 24. sept. 2004. 2)
Inga Sigurjónsdóttir, f. 3. jan.
1959, maki Ísak V. Jóhannsson,
f. 29. okt. 1958. Börn þeirra er
a) Sigurjón, f. 20. mars 1993, b)
Jóhann Einar, f. 27. feb. 1995.
Fyrir átti Ísak sonin Árna, f. 22.
okt. 1983. 3) Guðjón F. Sig-
urjónsson, f. 6. ágúst 1960.
Börn hans eru a) Sigurjón, f.
19. feb. 1994, b) Ingvar, f. 25.
ágúst 1996. Móðir þeirra og
fyrrum sambýliskona Guðjóns
er Jónína Einarsdóttir, f. 29.
nóv. 1963. 4) Bjarni Logi Sig-
urjónsson, f. 3. feb. 1974. Sam-
býliskona, Rebekka Aðalsteins-
dóttir, f. 29. júlí 1982.
Fyrstu árin bjuggu þau í
Ég sé fyrir mér fyrstu árin
okkar í Hlíðunum. Pabbi að vinna
í Iðunnar apóteki. Það er gaml-
árskvöld. Við systkinin og
mamma að heimsækja hann. Allt-
af geymdi hann smurða brauðið
fyrir okkur. Á þessum tíma var
ekki oft boðið upp á slíkt góðgæti.
Þá var hátíð og gleði í okkar huga
og líka spenningur að fá að hitta
pabba í vinnunni.
Svo þegar hann fór út á land að
vinna. Fjölskyldan var að byggja
og þá var nú gott að geta nýtt sér
sumarfríið til frekari tekjuöflun-
ar. Hann kom alltaf heim hlaðinn
gjöfum eftir slíkar vinnutarnir.
Mest man ég eftir útvarpinu góða
sem ég fékk. Það var með hand-
bandi þannig að ég gat farið með
það út á götu og hlustað. Þá var
gaman að vera 7 ára stelpa í
Mávahlíðinni.
Síðan var það elsku afi og
amma og öll fjölskylda pabba.Við
bjuggum öll saman í þessu stóra
húsi. Við vorum í kjallaranum.
Þetta var ævintýraheimur fyrir
krakka eins og mig og mikið
fannst mér frændsystkinin mín
uppi á hæðinni flott og klár.
Ég sé pabba fyrir mér í apó-
tekinu þar sem hann elskaði að
starfa og naut sín svo vel. Sitjandi
í receptúrnum í hvíta sloppnum
sínum, rólegur að vanda og naut
þess að reka apótekið með
mömmu sér við hlið.
Svo eru þau komin til Parísar.
Fara spennt út í morguninn til að
upplifa borgin. Komu heim að
kvöldi kát og glöð eftir að hafa
tekið metro og skoðað hina ýmsu
staði. Pabbi búinn að fara á
frönskunámskeið og naut þess að
spreyta sig á frönskunni einn með
mömmu.
Ég sé hann sem mína hjálpar-
hellu. Alltaf tilbúinn að hlusta og
styðja mig í því sem ég vildi gera.
Ég sé hann líka síðustu árin,
veikan en samt svo sterkan. Sjúk-
dómurinn búinn að taka af honum
alla krafta. Mamma í sófanum,
bók á borðinu, og yndislegt hjúkr-
unarfólk frá heimahjúkrun að
hlúa að honum.
Í litlum bæklingi eftir Ulla
Söderström er falleg frásögn um
síðustu skrefin.
„Við skulum ímynda okkur að
við stöndum í flæðarmálinu um
sumarkvöld og horfum á fallegt
fley sem býr sig undir að sigla úr
vör. Seglin eru dregin upp. Þau
þenjast í kvöldgolunni og fleyið
lætur úr höfn út á opið hafið. Við
fylgjum því eftir með augunum
þar sem það siglir inn í sólarlagið.
Það verður æ minna og að lokum
hverfur það eins og lítill depill við
sjóndeildarhringinn. Þá heyrum
við sagt við hlið okkar „Nú er það
farið“.
Farið og hvað tekur við? Það
að það minnki og hverfi að lokum
er í rauninni bara það sem augu
okkar sjá. Í raun og veru er það
jafn stórt og fallegt og þegar það
lá við ströndina. Á sama augna-
bliki og við heyrðum röddina
segja að það sé farið er ef til vill
einhver á annarri strönd sem
horfir á það birtast við sjóndeild-
arhringinn, einhver sem bíður
eftir að fá að taka á móti einmitt
þessu fleyi þegar það nær nýrri
höfn“.
Ég trúi því að mamma hafi
beðið hans á annarri strönd.
Ég vil að endingu þakka öllu
góða hjúkrunarfólkinu sem sá um
hjúkrun og umönnun pabba þessi
síðustu ár. Sérstakar þakkir fær
yndislegt fólk frá heimahjúkrun
sem var hluti af lífi pabba og okk-
ar allra og gerði honum kleift að
vera lengi heima þrátt fyrir mikil
veikindi.
Inga.
Þann 22. febrúar kvaddi elsku-
legi tengdafaðir minn þessa jarð-
vist eftir mikið og langt veikinda-
stríð.
Það er margs að minnast, Sig-
urjón var ljúfur og góður maður
og var í miklu uppáhaldi hjá
strákunum mínum sem heimsóttu
afa sinn og ömmu nánast daglega
í Hjallalandið.
Ég gleymi ekki þeim degi sem
við Inga giftum okkur. Sigurjón
leiddi Ingu upp að altarinu og það
var svo falleg stund sem mér er
svo kær og ég geymi þá minningu
og mynd í hjarta mínu.
Aldrei hef ég kynnst manni
eins og honum sem alltaf sá góðu
hliðarnar í öllu og var svo æðru-
laus og skilningsríkur. Það var
einstakt að fylgjast með hvað vel
hann reyndist börnum sínum.
Var þeim ávallt stoð og stytta.
Sigurjón sýndi jafnan nærgætni í
samskiptum við aðra og heyrði ég
hann aldrei halla máli nokkurs
manns.
Ég kveð Sigurjón með söknuði
og þökk fyrir allt, sem hann gaf
mér og mínum. Hin bjarta minn-
ing hans lifir með okkur öllum,
sem kynntumst honum.
Guð blessi minningu þína.
Þinn tengdasonur,
Ísak V. Jóhannsson.
22. janúar lést ástkær afi okk-
ar. Hann fylgdi okkur alltaf í
gegnum æskuna og við eigum
margar góðar minningar með
honum. Það var alltaf jafn gaman
þegar við og frændur okkar feng-
um að gista hjá afa og ömmu og
við hugsum aftur til þeirra tíma
með brosi. Afi, og amma auðvitað
líka, gerði allt fyrir okkur og þau
tvö höfðu gaman af því. Það var
oft sem við bræðurnir og frændur
okkar fórum í leikfangaverslun-
arleiðangra með afa og við feng-
um allt sem við vildum, og þegar
við vorum andvaka þá myndi afi
segja okkur sögur í marga
klukkutíma. Hann gerði allt til
þess að gleðja okkur og það sýndi
sig svo sannarlega þegar hann
var orðinn veikur og rúmliggj-
andi, þá gerði hann allt sem hann
gat til að sjá til þess að við yrðum
ánægðir. Það var alltaf svo heim-
ilislegt að koma í Hjallaland til
afa og ömmu og okkur þykir mjög
sárt að þessir tímar séu liðnir. Við
munum eftir mörgum bíltúrunum
með afa þar sem hann spilaði Elv-
is og Pavarotti, og þegar við
hlustum á Elvis þá streyma inn
minningar um afa.
Megir þú hvíla í friði, þín er
sárt saknað.
Sigurjón Guðjónsson og
Ingvar Guðjónsson.
Elsku afi, ég sakna þín. Það
eru endalausar ljúfar minningar
sem koma upp í kollinn, ferðirnar
í dótabúðirnar, jólaboðin í Hjalla-
landi, gervihnattasjónvarpið og
góðu spjöllin.
Ég man þegar ég var lítill
strákur, þá elskaði ég að koma
hlaupandi til ykkar ömmu úr
skólanum. Þið voruð alltaf tilbúin
með endalaust af góðgæti og
hjálpuðuð mér við námið. Einnig
er í minningunni að þú elskaðir að
horfa á gervihnöttinn sem var
með ýmiss konar skemmtilegu
efni. Ég man eftir að þinn uppá-
haldsþáttur var „Viltu vinna
milljón?“ og yfirleitt vissir þú
svörin við spurningunum og hefð-
ir eflaust unnið keppnina ef þú
hefðir fengið tækifæri til þess. Þú
varst rosalega gjafmildur afi og
þér fannst ekkert skemmtilegra
en að gleðja okkur krakkana.
Ég minnist einnig sólarstunda
í fallega garðinum þínum, við
börnin í heita pottinum og þið
amma í sólbaði.
Það verður tómlegt án þín,
elsku afi.
Jóhann Einar Ísaksson.
Þegar ég rifja upp minningar
mínar með Sigurjóni, afa mínum,
þá kemur margt upp í huga. Ég á
ótal minningar frá Hjallalandinu
með afa mínum og ömmu, því
Hjallalandið var eins og mitt ann-
að heimili þegar ég var lítill.
Afi var maður sem elskaði að
gleðja fólkið í kringum sig og hon-
um þótti alls ekki leiðinlegt að
dekra barnabörnin sín. Því fékk
ég heldur betur að kynnast.
Ég minnist allra kaupferðanna
sem afi fór með mig, bróður minn
og frændur mína. Þar voru ófáir
hlutir keyptir, t.d. pokemon-spil,
tölvuleikir og jafnvel leikjatölvur.
Ég minnist einnig allra bílferð-
anna sem ég fór með afa. Hvort
sem hann var að skutla mér á fót-
boltaæfingu, píanótíma eða bara
heim til mín. Alltaf var Elvis
Presley í tækinu eða Pavarotti.
Sterkar eru líka minningar
þegar við gistum hjá afa og
ömmu. Ég minnist þess að vakna
við það að ég heyrði afa labba upp
stigann snemma morguns. Þegar
ég fór svo upp þá vissi ég alltaf að
afi var búinn að útbúa morgun-
mat fyrir mig.
Ég minnist einnig allra göngu-
túranna hans afa. Ófá skipti voru
það þegar ég var úti og sá afa
minn á gangstéttinni í göngutúr.
Hann elskaði að labba og gerði
mjög mikið af því. Afi minn var
einnig mikill sælkeri og elskaði
góðan mat.
Síðustu ár hefur afi minn þurft
að berjast við mikil veikindi.
Þessi hræðilegi sjúkdómur tók
mikið frá honum. Það var ótrú-
lega mikið lagt á hann afa minn á
síðustu árum. Hvernig afi höndl-
aði sjúkdóminn og barðist við
hann er mjög virðingarvert og því
er ég mjög stoltur þegar ég segi:
þetta er afi minn, maðurinn sem
ég er skírður í höfuðið á.
Nú er afi farinn og kveð ég
hann með mikilli sorg í hjarta.
Ekki er ég einungis að kveðja
hann afa minn, heldur kveð ég
líka Hjallalandið, húsið sem átti
svo stóran þátt í æsku minni. Þótt
það sé erfitt að kveðja þá hugga
ég mig við það að ég veit að afa
mínum líður betur þar sem hann
er núna. Hann er á betri stað
núna og fylgist eflaust með okk-
ur, glaður.
Afi, þú varst besti afi sem
nokkur strákur gat hugsað sér.
Þú hefur gefið mér svo mikið. Ég
er virkilega stotur að bera nafn
þitt, ég elska þig og ég sakna þín.
Þitt barnabarn,
Sigurjón Ísaksson.
Það er erfitt að kveðja þig,
elsku afi minn.
Þegar þú veiktist þá var það
mikið áfall, síðustu árin voru þér
og okkur sem stöndum þér næst
erfið. Í gegnum veikindin ertu bú-
inn að sýna ótrúlegan viljastyrk,
kraft og barðist ávallt með mikilli
reisn. En í gegnum sársaukann
var ávallt stutt í bros þitt og
hlýju. Það er sú hlýja sem skín í
gegnum allar minningar mínar
um þig, elsku afi minn. Það er
gott að vita að nú ertu kominn í
faðm ömmu og þjáningar þínar á
enda.
Ég á svo margar góðar æsku-
minningar um þig, elsku afi minn.
Ég mun aldrei gleyma tilhlökk-
uninni sem fylgdi því að fá að fara
til ömmu og afa í Hjallaland.
Fengum við systurnar alltaf kon-
unglegar móttökur fullar af hlýju
og kærleik. Alltaf var til nóg got-
terí í skápnum og minnist ég
einnig skemmtilegu búðaferð-
anna okkar saman, þar sem við
systurnar fengum að raða öllu
mögulegu í körfuna.
Þú varst alltaf svo rólegur og
yndislegur og vildir allt fyrir
mann gera. Návist þín fyllti mig
af öryggi og kærleik sem skein í
gegnum öll okkar samskipti og
vissi ég ávallt að ég ætti stóran
sess í þínu hjarta sem var góð til-
finning.
Þegar ég var yngri þá var ekk-
ert skemmtilegra en að heim-
sækja ykkur ömmu í apótekið.
Þar stakkstu oft að mér góðgæti
og sagðir mér að fá mér kókinn
eins og þú svo skemmtilega orð-
aðir það. Það var alltaf svo stutt í
brosið og húmorinn hjá þér.
Einnig man ég þegar ég starf-
aði í apótekinu hjá þér eitt sum-
arið, kenndir þú mér svo margt
og var sérstaklega gaman að
vinna með þér. Hlý nærvera þín
fór ekki fram hjá neinum, þú
hlúðir að öllum viðskiptavinum
þínum með alúð og samvisku-
semi.
Það er með miklum söknuði
sem ég kveð þig, elsku afi minn
og á alltaf eftir að minnast þín
með brosi, og miklum söknuði.
Þú munt alltaf eiga stóran stað í
hjarta mínu.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Þín
Svana.
Elsku afi minn. Ég á margar
góðar minningar um þig, en mín
uppáhalds er þegar ég kom og þú
hjálpaðir mér fyrir frönskuprófin
í Kvennó. Þarna sátum við tím-
unum saman með kók og Toble-
rone okkur við hlið, en það var
alltaf til hjá ykkur ömmu. Auðvit-
að gekk mér vel í prófunum enda
leitun að öðrum eins kennara.
Eftir að þú greindist með
ólæknandi sjúkdóm, hrakaði þér
hratt og var erfitt að horfa upp á
þig veikjast meir og meir. Það er
því huggun að þú hefur loksins
fengið frið eftir margra ára
hetjulega baráttu og færð hvíld
við hlið ömmu. Innst inni veit ég
að þú vakir yfir okkur. Hvíl í friði,
elsku afi.
Þín
Gerða.
Mér er ljúft að kveðja vin minn
og mág, Sigurjón Guðjónsson,
með nokkrum orðum á síðum
Morgunblaðsins. Sigurjón lést
22. janúar, aðeins rúmlega hálfu
ári eftir að eiginkona hans, Gerða
systir mín, var borin til grafar.
Sigurjón var lyfjafræðingur að
mennt, en ævi- og starfsferil hans
munu aðrir rekja. Hann var mjög
þægilegur maður, gestrisinn og
góður heim að sækja. En þar
naut hann heldur betur stuðnings
eiginkonunnar, sem var ágætlega
gestrisin og máttarstólpi heimil-
isins.
Sigurjón var fróður mjög og
áhugasamur um sitt fag, lyfja-
fræðina og við áttum saman
margt skemmtilegt spjall um lyf,
uppbyggingu þeirra og virkni.
Hann hafði mikla trú á lyfjum og
krafti þeirra, notaði þau mikið,
kannski einum um of. Sigurjón
hafði mjög ákveðna skoðun á dul-
arfullum fyrirbrigðum, paraphys-
iologiu og þóttist jafnvel kunna
eitthvað fyrir sér í þeim fræðum.
Um það var oft skrafað og fannst
það sitt hverjum. En það sem mér
er efst í huga við leiðarlok er
þakklæti til Sigurjóns fyrir allar
móttökurnar og fyrir þá hlýju
sem ég varð aðnjótandi á heimili
hans og systur minnar. Margan
góðan Cognac-dropann fékk mað-
ur hjá Sigurjóni og jafnvel ekta
Havana-vindil, en Sigurjón kunni
vel að meta slíkar lystisemdir.
Góður drengur, góður eiginmað-
ur og faðir er nú allur, en við sem
kynntumst Sigurjóni geymum í
hug okkar minningu um mann-
kostamann. Hvíli hann í friði.
Afkomendum Sigurjóns og
systur minnar votta ég mína inni-
legustu samúð.
Haukur Kristinsson,
Húsavík.
Nú er Sigurjón hefur lokið
jarðvist sinni eru okkur Nönnu
efst í huga allar þær góðu stundir
sem við áttum saman með þeim
Sigurjóni og Gerðu, en hún lést í
maí 2011.
Síðustu ár Sigurjóns var hann
haldinn sjúkdómi sem batt hann
við stól og rúm. Fyrst gat hann
tjáð sig með skrift en það brást
líka. Ótrúlegt var að sjá það jafn-
aðargeð sem hann sýndi við þess-
ar ólýsanlegu aðstæður. En hann
naut þá umhyggju Gerðu og allr-
ar fjölskyldu sinnar ásamt hjúkr-
unarfólki bæði á heimili sínu og
sjúkrahúsi. Eftir meira en hálfrar
aldar vinskap viljum við Nanna
þakka vináttu þeirra og gefandi
samverustundir sem voru margar
við ýmis tækifæri á heimilum
beggja og á ferðalögum heima og
erlendis.
Hann skynjaði ýmislegt sem
öðrum var hulið. Varlega fór hann
með slíkt enda enginn hávaða-
maður. Andleg málefni voru okk-
ur báðum hugleikin og gátum við
rætt um slík mál hvenær sem
tækifæri gafst. Þá var ég ríkari
eftir. Ég þakka Sigurjóni þær
stundir.
Hann kynntist Ólafi Tryggva-
syni huglækni og urðu þeir góðir
vinir. Vafalítið var sú vinátta Sig-
urjóni mikils virði í sambandi við
hin andlegu mál.
Kæru vinir, Kristinn, Inga,
Guðjón og Bjarni Logi og fjöl-
skyldur. Við sendum ykkur ein-
lægar samúðarkveðjur. Guð
blessi ykkur öll.
Kristján og Nanna.
Sigurjón
Guðjónsson
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
SIGURÐUR BJÖRN JÓNSSON,
Kirkjuvegi 14,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja föstu-
daginn 20. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Jón Sævar Sigurðsson, Ólöf Hafdís Gunnarsdóttir,
Hólmfríður Sigurðardóttir, Magnús Kristinsson,
Anna Sigga Húnadóttir, Emil Helgi Valsson,
Kristinn Sævar Magnússon, Sigurður Sindri Magnússon,
Mikael Orri Emilsson, Tómas Aron Emilsson.
✝
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
amma, systir og mágkona,
SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Åkarp,
Svíþjóð,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 26. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Haukur Viggósson,
María Finnbogadóttir,
Finnbogi Már Hauksson,
María M. Finnbogadóttir,
Una Ragnheiður Hauksdóttir,
Jóhann Steinar Hauksson,
Hákon Sigurðsson, Katrín Guðjónsdóttir,
Björg Sigurðardóttir.