Morgunblaðið - 01.02.2012, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. FEBRÚAR 2012
✝ Björgvin ÓskarÞorláksson
fæddist í Reykjavík
1. febrúar 1925.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir í
Grafarvogi 26. des-
ember 2011. For-
eldrar hans voru
hjónin Þorlákur
Jónsson, kaup-
maður og síðar
skrifstofustjóri
Ráðningarstofu Reykjavík-
urborgar, f. 23. des. 1888 í Smá-
dölum í Sandvíkurhreppi í Ár-
nessýslu, d. 20. des. 1977 og
kona hans, Steinunn Eyvinds-
dóttir, f. 23. sept. 1895 á Stein-
um í Reykjavík, d. 14. maí 1969.
Foreldrar Þorláks voru hjónin
Jón Ólafsson, f. 10. apríl 1862, d.
30. maí 1944, bóndi að Höskulds-
1934, d. 30. maí 2007. Bróðir
þeirra, sammæðra, var Alfreð
E. Clausen, málarameistari og
söngvari, f. 7. maí 1918, d. 26.
nóv. 1981.
Björgvin Óskar fæddist á
Grettisgötu, en bjó alla sína ævi
á ættarheimilinu á Njálsgötu
51B. Þar ólst hann upp í stórri
fjölskyldu. Gestkvæmt var þar,
líf og fjör. Einnig var rökrætt
um málefni af ýmsum toga, enda
skoðanir skiptar. Björgvin tók
studentspróf frá Mennta-
skólanum í Reykjavík. Stundaði
nám við Myndlistaskóla Reykja-
víkur í einn vetur, með góðum
árangri. Björgvin lauk lög-
fræðinámi frá Háskóla Íslands.
Starfaði hann lengst af sem
fulltrúi hjá Eimskipafélagi Ís-
lands eða rúm 40 ár. Við starfs-
lok árið 1995 var hann sæmdur
gullorðu félagsins fyrir vel unn-
in störf. Björgvin var ókvæntur
og barnlaus.
Útför Björgvins Óskars fór
fram frá bænhúsi Fossvogs-
kirkju í kyrrþey 30. desember
2011.
stöðum við Eyr-
arbakka og Björg
Hierónýmus-
ardóttir, f. 23.
ágúst 1860, d. 4.
des. 1931. For-
eldrar Steinunnar
voru hjónin Ey-
vindur Guðmunds-
son, f. 25. okt. 1860
í Laugarási í Bisk-
upstungum, d. í
nóv. 1914, sjómað-
ur og María Jónsdóttir, f. 2. júlí
1859 á Iðu, d. 25. maí 1948. Börn
Þorláks og Steinunnar eru, auk
Björgvins Óskars: Sigríður,
húsfrú, f. 5. júlí 1920, d. 15. jan-
úar 2008, Jón, rennismíðameist-
ari, f. 23. júlí 1922, d. 27. feb.
1998, María Guðrún, kaupkona,
f. 21. apríl 1932, d. 28. des. 2009
og Hallveig, húsfrú, f. 29. sept.
Nú hefur minn kæri frændi,
Baui, eins og hann var alltaf kall-
aður, lagt í langferð á vit forfeðr-
anna. Ég er viss um að hann hefur
undirbúið sig vel – hann var alltaf
svo skipulagður. Björgvin bjó alla
tíð á ættarheimilinu á Njálsgötu
51B, þar til örlögin gripu í taum-
ana í ágúst 2010. Þá fékk hann
heilablóðfall. Tók þá við nokkurra
mánaða erfið sjúkrahúslega. En
svo hresstist frændi og komst á
hjúkrunarheimilið Eir í Grafar-
vogi. Þar átti hann mjög góðar
stundir, kynntist indælisfólki og
naut aðhlynningar glaðværs
starfsfólks. Þarna drukkum við
kaffi og spjölluðum tímunum
saman, aðallega um hina gömlu
góðu daga. Segja má að á Njáls-
götunni hafi ég átt mitt annað
heimili, enda bar heimilisfólkið
mig á örmum sér. Björgvin var
reyndar ekki allra, en frá upphafi
náðum við vel saman. Hann var
frábær sagnaþulur. Ung að árum
sat ég og hlýddi dolfallin á hverja
spennusöguna á fætur annarri,
sem hann skáldaði jafnóðum.
Björgvin var sterkur persónu-
leiki, ráðagóður og traustur.
Fróður á mörgum sviðum, mála-
maður og málvöndunarmaður
mikill. Hann hafði dálæti á kött-
um og dekraði við þá á alla lund.
Björgvin var menntaður lögfræð-
ingur, en hefði raunar frekar vilj-
að starfa sem listmálari eða aug-
lýsingateiknari, enda ótrúlega
hæfileikaríkur á því sviði. Málaði
t.d. nokkrar myndir í anda gömlu
meistaranna. Að starfa sem lista-
maður þótti ekki vænlegt til fram-
færslu á þeim tíma. Vann hann
nær alla sína starfsævi sem
fulltrúi, hjá Eimskipafélagi Ís-
lands. Á menntaskólaárum mín-
um naut ég góðs af að eiga aðgang
að hans viskubrunni og kann ég
honum ævinlega þakkir fyrir.
Minningin um mætan mann lif-
ir. Hvíl í friði.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson.)
Steinunn María Jónsdóttir.
Björgvin Óskar
Þorláksson
✝ GuðmundurTómas Guð-
mundsson fæddist á
Litla-Lóni í Breiðu-
víkurhreppi, Snæ-
fellsnesi, 24. júlí
1921. Hann lést á
Hjúkrunarheimili
Hrafnistu í Boða-
þingi, Kópavogi 17.
janúar 2012.
Foreldrar Guð-
mundar voru Guð-
rún Hjálmarsen Helgadóttir, f. 12.
apríl 1896, í Helludal, Breiðavík-
mundsson, f. 6. september 1953.
Eiginkona Sveins er Gerður Krist-
ín Karlsdóttir, f. 16. október 1950.
Þau gengu í hjónaband 31. desem-
ber 1970, börn þeirra eru, Karl
Björgvin, f. 10. júlí 1972, Elsa
Rannveig, f. 14. október 1975 og
Guðrún Þórarna, f. 24. janúar
1981. Fyrir á Sveinn tvo syni, Guð-
mund, f. 5. júlí 1968 og Halldór, f.
15. desember 1969. Eiginkona
Bjarna er Ida Marguerite Semey,
f. 15. júlí 1959, þau gengu í hjóna-
band 1. ágúst 1995, börn þeirra
eru, Elísabet, f. 5. nóvember 1990
og Anna Kristín Semey Bjarna-
dóttir, f. 26. nóvember 1997. Börn
Bjarna úr fyrra sambandi eru,
Þórunn Elsa, f. 12. júní 1975 og
Guðmundur Ingi, f. 18. júlí 1979.
Útför Guðmundar fór fram frá
Kópavogskirkju 30. janúar 2012.
urhreppi, Snæfells-
nesi, d. 16. mars 1943
á Vífilsstöðum og
Guðmundur Sveins-
son, f. 24. apríl 1878 í
Gerðum, Gerða-
hreppi, d. 30. maí
1957.
Elsa og Guð-
mundur gengu í
hjónaband 20. sept-
ember 1947. Synir
þeirra eru Sveinn
Guðmundur Guðmundsson, f. 22.
desember 1946 og Bjarni Guð-
Við bræður vorum ekki háir í
loftinu þegar við vorum sendir yf-
ir til Guðmundar Guðmundsson-
ar á Álfhólsvegi 72 til að fá lánaða
rörtöng eða annað sem bráðvant-
aði á númer 68. Ævinlega var tal-
að um hann með fullu nafni til að-
greiningar frá nafna hans
Hansen á númer 70. Okkur lærð-
ist því snemma að það væri gott
að eiga þennan kankvísa mann að
sem átti það til að vera ögn stríð-
inn þegar við birtumst. „Þið eruð
nú meiri jólasveinarnir,“ sagði
hann oftar en einu sinni með bros
í augum þegar við mættum með
reiðhjól eða annað til aðhlynning-
ar.
Það lék allt í höndunum á hon-
um. Ef mikið lá við bauð hann
okkur inn á litla verkstæðið í
kjallaranum sem var sannkallað-
ur ævintýraheimur. Sporjárn,
lyklar, skrúfjárn og önnur verk-
færi í röðum, klukkur á víð og
dreif sem hann var að gera upp,
öllu snyrtilega fyrir komið; ætli
okkur hefði ekki dottið í hug
skurðstofa ef við hefðum á þeim
tíma vitað hvernig hún leit út.
Það var sem sagt ekki laust við
að við bærum óttablandna virð-
ingu fyrir manninum sem ók um
á stífbónuðum Peugoet og gegndi
embætti bílstjóra hjá Rannsókn-
arlögreglu ríkisins, hvorki meira
né minna. Til hans var leitað ef
það vantaði brennustjóra á gaml-
árskvöld en það var líklega mesta
virðingarstaða sem ungir piltar á
Digraneshálsi gátu falið nokkr-
um manni. Við voguðum okkur
heldur ekki yfir skrúðgarðinn hjá
Elsu þegar við bárum út blöð í
hverfinu og verkfærum var skilað
eins fljótt og kostur var.
Eftir að við uxum úr grasi var
samt eins og Guðmundur og Elsa
ættu í okkur hvert bein. Þegar
annar okkar ætlaði að fara að
stjórna hljómsveit spurði Guð-
mundur hvort ekki vantaði kjöl-
föt og Elsa sótti forláta klæð-
skerasaumuð kjólföt af manni
sínum inn í skáp og gaf þau. Þau
hafa dugað síðan. Þegar hinn
okkar gekk í hjónaband komu
þau með klukku eins og voru á
betri bæjum á Íslandi á 19. öld
sem Guðmundur hafði gefið nýtt
líf og færðu brúðhjónunum. Guð-
mundur hafði nefnilega unun af
því að gera upp gamla hluti og
færa þeim sem kunnu að meta þá.
Er frumbyggjarnir á Álfhóls-
vegi hittust var jafnan glatt á
hjalla. Elsa, þessi glaðlega
danska kona, sá ævinlega spaugi-
legu hliðina á öllu, hló með bak-
föllum og það krimti í Guðmundi.
Nú er gömlu nágrönnunum farið
að fækka en minning um góðar
stundir með öðlingsfólki lifir.
Við bræður sendum sonum
Guðmundar Guðmundssonar og
fjölskyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Gunnsteinn og Pétur
Már Ólafssynir.
Guðmundur Tómas
Guðmundsson
✝ Garðar Að-alsteinn
Sveinsson rafvirki
fæddist í Vest-
mannaeyjum 15.
janúar 1933. Hann
lést á Landspítala í
Fossvogi 9. janúar
2012. Foreldrar
Sveinn Sig-
urhansson, múrari
og vélstjóri í Vest-
mannaeyjum, f. 21.
júní 1892 í Stóru Mörk, V.-
Eyjafjallahreppi, Rang., d. 6.
des. 1963 og kona hans Sólrún
Ingvarsdóttir, f. 9. okt. 1891 í
Hellnahóli, V.-Eyjafjallahreppi,
d. 21. ágúst 1974.
Garðar giftist Ólöfu Karls-
dóttur verslunarkonu frá
Stykkishólmi, f. 10. júlí 1935, d.
23. desember 2000. Foreldrar
Finnur Karl Jónsson, verka-
maður í Stykkishólmi, f. 16.
febrúar 1989 í Purkey í Skarðs-
hreppi, Dalasýslu, d. 21. janúar
1979 og konu hans Hólmfríðar
Einarsdóttur, f. 27. október
1903 í Stykkishólmi, d. 1. jan-
úar 1992. Systkini
Garðars eru
Ágústa, f. 24. febr-
úar 1920, Berent
Theodór, f. 21.
ágúst 1926, kona
hans er Laufey
Guðbrandsdóttir
og Tryggvi, f. 20.
júní 1934, kona
hans er Þóra Ei-
ríksdóttir.
Garðar lærði
rafvirkjun við Iðnskólann í
Vestmannaeyjum og tók sveins-
próf 1960. Meistari var Bogi Jó-
hannsson. Hann varð meistari í
rafvirkjun 1963 og fékk lög-
gildingu 1964. Garðar varð
meistari í rafveituvirkjun 1993.
Hann starfaði hjá Neista og
Fiskimjölsverksmiðju Vest-
mannaeyja til ársins 1973. Eftir
eldgosið í Vestmannaeyjum
1973 fluttu Garðar og Ólöf til
Reykjavíkur og starfaði Garðar
hjá Rafmagnsveitum ríkisins og
RST-neti til ársins 2000.
Útför Garðars fór fram frá
Fossvogskirkju 31. janúar 2012.
Garðar frændi var mikill og
góður heiðursmaður. Sérstak-
lega vænn og manngóður.
Fremur en að rita langt mál,
þá ætlum við að vitna í vísu úr
Hávamálum, sem lýsir honum
frænda vel:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Guð blessi minningu Garðars
frænda.
Systkinin í Hrauntungu,
Sólrún, Tryggvi Þór,
Gísli og fjölskyldur.
Hefur ekki Eiríkur Sveinn
gaman af Garðari var það fyrsta
sem Skúli heitinn bróðir minn
spurði um þegar ég var búinn að
vera nokkra daga í Vestmanna-
eyjum. Þá hef ég verið sex ára
gamall. Ég man þetta eins og
það gerðist í gær. Ég fékk að
fara einn til Eyja og vera hjá
ömmu og Gústu, en Garðar og
Lóa bjuggu þá í kjallaranum á
Bakkastíg 11. Það var í þessari
ferð sem ég varð syndur. Ég
varð syndur þegar ég fékk að
fara með Gagga en það var hann
kallaður, í sund en hann sagði
mér að vera í grunnu lauginni
meðan hann synti í djúpu laug-
inni. Ekki gat ég sætt mig við
það, þannig að ég elti Gagga í
djúpu laugina og sagði: „Gaggi,
ég er kominn.“ Gaggi minnti mig
of á þetta og sagði að sjaldan
hefði sér brugðið eins mikið.
Seinna þetta sumar var Gaggi
fenginn til að leysa Smára Guð-
steins af sem sundlaugarvörður
og þá fékk ég að vera allan dag-
inn í sundlauginni. Eftir það
varð ég syndur. Árið 2002 fórum
við Gaggi saman til Eyja en
þangað hafði hann ekki komið
lengi. Við heimsóttum mörg fyr-
irtæki og þar hitti Gaggi marga
af sínum gömlu vinum. Þarna
áttum við tvo mjög skemmtilega
daga og Gaggi sagði að hann
hefði ekki gengið jafnmikið og
þessa tvo daga og hann gerði á
heilu ári.
Ófáar ferðir fórum við og
fengum okkur pylsu á laugar-
dögum, þar sem Gaggi heimtaði
að fá að splæsa því ég skaffaði
bensín á bílinn. En núna verða
ferðirnar ekki fleiri í eina með
öllu. Við fjölskyldan munum sárt
sakna þín þar sem þú reyndist
okkur öllum mjög vel.
Eiríkur Sveinn
Tryggvason.
Garðar Aðalsteinn
Sveinsson
Nú er hún Sigga
á Hofsstöðum dáin. Þar kvaddi
mikil og merk kona. Ég varð þess
aðnjótandi að vera í sveit á Hofs-
stöðum í sex sumur. Það er mun-
ur að fá uppeldi á góðu og reglu-
sömu heimili þar sem gömlu
gildin eru í heiðri höfð. Og sólin
skein alla daga og allar fimm
systurnar voru eins og þær væru
stóru systur mínar.
Þegar móðir mín kom með mig
að Hofsstöðum ásamt báðum
systrum mínum var sólskin eins
Sigríður
Gísladóttir
✝ Sigríður Gísla-dóttir fæddist á
Hofsstöðum í
Garðahreppi 20.
febrúar 1921. Hún
lést á Vífilsstöðum
6. janúar 2012.
Útför Sigríðar
var gerð frá Vídal-
ínskirkju 18. janúar
2012.
og venjulega, en ég
var búinn að ákveða
að strjúka úr vist-
inni fyrsta daginn,
því ég var líklega að
breytast í götustrák
á Hjalla í Sogamýr-
inni þar sem ég átti
heima. Það tókst
sem betur fer ekki
vegna góðra mót-
taka.
Daginn eftir er ég
að dunda mér eitthvað úti og þá
kemur Gísli bóndi á Hofsstöðum
til mín, en hann var að slá í kring-
um bæinn. „Hvernig líkar þér hér
á Hofsstöðum?“ spurði hann, en
ég svaraði: „Ég rata nú alveg
heim.“ Næsta dag kom Ívar í
Minkagerði í heimsókn með lítinn
og fallegan hvolp sem hét Plútó.
Þá byrjuðu ævintýrin fyrir al-
vöru, víðsýni mín blómstraði og
sólin hélt áfram að skína.
Ævintýrin komu hvert af öðru,
ég rak kýr og hjálpaði til við eitt
og annað. Man ég að ég var
stundum þreyttur í handleggjun-
um þegar verið var að snúa heyi
með hrífu og allir gengu saman í
röð. Og oft var ég eini karlinn í
röðinni, en þreytan var fljót að
hverfa. Síðustu tvö sumur mín á
Hofsstöðum var mér trúað fyrir
hesti og vagni til að flytja mjólk
til mjólkurbúsins í Hafnarfirði og
ég var nokkuð hreykinn af þessu
starfi mínu.
Svo rann upp sá dagur að
Sigga, næstelsta systirin, var
komin með eiginmann, Svein-
björn Jóhann Jóhannesson sem
ættaður var frá Hólsfjöllum. Þau
höfðu kynnst á Skarði í Gnúp-
verjahreppi þangað sem Sigga
hafði ráðið sig í kaupavinnu og
bróðir Sveinbjörns, séra Gunnar,
var sóknarprestur. Líklega
næsta sumar voru þau bæði vinn-
andi í Saltvík á Kjalarnesi, þar
sem ég vann síðar í tuttugu sum-
ur með unglingum og sagði sög-
ur.
Sveinbjörn átti spennandi
vörubíl, eins konar Gamla Ford.
Hann skutlaðist með mjólkina til
Hafnarfjarðar í nokkur skipti og
fékk hesturinn frí á meðan, en
mér fannst mikið til þess koma.
Þau Sveinbjörn og Sigga höfðu
eignast litla og sæta stúlku sem
farin var að ganga pínulítið og við
urðum miklir vinir. Síðan tóku
þau ungu hjónin við búskapnum á
Hofsstöðum.
Nokkrum árum síðar kom ég
oft í heimsókn að Hofsstöðum og
urðum við Sveinbjörn þá prýðis-
vinir. Hann hafði frá mörgu að
segja og var bæði góður maður
og fluggáfaður. Þau hjónin
hvöttu mig mikið og styrktu í
sambandi við myndirnar sem ég
hef verið að mála á liðnum árum.
Á síðastliðnu ári kom Sigga á
síðustu málverkasýningu mína í
Ráðhúsi Reykjavíkur. Hún var
glaðleg og létt á fæti þó níutíu ára
væri og var þetta líklega í síðasta
sinn sem hún fór út að skemmta
sér í höfuðborginni.
Þegar ég lít til baka til veru
minnar á Hofsstöðum sem
drengs, heyri ég fyrir mér glaðan
fuglasöng og fjörlegan hlátur
stúlknanna og sé sveitina í sól-
skini og bláan himin.
Megi góður Guð á himni blessa
minningu Siggu á Hofsstöðum og
fólkið hennar.
Ketill Larsen.
✝
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN UNNUR EYJÓLFSDÓTTIR
frá Fiskilæk,
andaðist fimmtudaginn 26. janúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju föstudaginn
3. febrúar kl. 14.00.
Anna Harðardóttir,
Eyjólfur Harðarson, Ása Valdimarsdóttir,
Sigríður Harðardóttir, Bent Greniman,
Hörður Runólfur Harðarson, Margrét Pétursdóttir
og ömmubörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSA GUÐMUNDSDÓTTIR
hússtjórnarkennari
frá Harðbak,
lést sunnudaginn 29. janúar.
Útförin fer fram frá Áskirkju fimmtudaginn
16. febrúar kl. 15.00.
Guðmundur Þorgeirsson, Bryndís Sigurjónsdóttir,
Gestur Þorgeirsson, Sólveig Jónsdóttir,
Eiríkur Ingvar Þorgeirsson, Ragnheiður Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.