Morgunblaðið - 17.02.2012, Blaðsíða 22

22 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. FEBRÚAR 2012
–– Meira fyrir lesendur
PANTAÐU AUGLÝSINGAPLÁSS
.
MEÐAL EFNIS:
Viðtöl við fyrirlesara ráðstefnunnar.
Viðtal við formann Ímark.
Saga og þróun auglýsinga hér á landi.
Neytendur og auglýsingar.
Nám í markaðsfræði.
Góð ráð fyrir markaðsfólk
Tilnefningar til verðlauna í ár -
Hverjir keppa um Lúðurinn?
Fyrri sigurverarar íslensku
markaðsverðlaunanna.
Ásamt fullt af öðru
spennandi efni.
ÍMARK íslenski
markaðsdagurinn
Morgunblaðið gefur út ÍMARK
sérblað fimmtudaginn
23. febrúar og er tileinkað
Íslenska markaðsdeginum
sem ÍMARK stendur fyrir
en hann verður haldinn
hátíðlegur 24. febrúar. nk.
PÖNTUNARTÍMI AUGLÝSINGA:
Fyrir kl. 16, föstudaginn 17. feb.
Katrín Theódórsdóttir
Sími: 569 1105
kata@mbl.is
NÁNARI UPPLÝSINGAR GEFUR:
S
É
R
B
L
A
Ð
Nú líður að bisk-
upskjöri og allir, sem
láta sig málefni kirkju
og kristni í landinu
einhverju varða, eru
nokkuð hugsi. Hvern-
ig mun hinum kosn-
ingabæru prestum og
leikmönnum takast til
að þessu sinni? Marg-
ir ágætir menn og
konur eru í kjöri. Lík-
lega stendur valið
milli kynjanna í þessum kosn-
ingum.
Ef marka má ritið „Þjóðkirkja
og lýðræði. Erindi frá málþingi í
Skálholtsdómkirkju 23.-24. ágúst
2009“ mun næsti biskup eiga mikið
verk fyrir höndum að færa kirkj-
una til lýðræðislegri stjórnarhátta.
Nú er það þannig að kirkjan er
ekki bara trúfélag, heldur hefur
hún einnig til varðveislu og miðl-
unar kristinn menningararf. Þá er
hún og samtök fólks um skikk-
anlegt mannlíf. Það er ekki öllum
gefið að vera brennandi í trúnni,
en margir vilja samt gjarnan halda
í sinn forna trúarsið. Mörgum þyk-
ir líka vænt um kirkju sína.
Sem sagnfræðingur, sem lagt
sig hefur eftir kirkjusögu, hef ég
oft undrast fastheldni íslensku
þjóðkirkjunnar á ýmislegt, sem
einkennir kaþólsku kirkjuna, eink-
anlega stigveldi hennar – eða eig-
um við að kalla það silkihúfuveldi.
Íslendingum nægir ekki að hafa
einn biskup, heldur verða þeir að
vera þrír, einn biskup og tveir
vígslubiskupar sitjandi á bisk-
upsstólum miðalda – í Skálholti og
á Hólum. Ekki er
hægt að greina knýj-
andi nauðsyn þessa
skipulags.
Við siðaskiptin var
biskupsvígsla lögð
niður, enda fækkaði
Lúther sakramentum
úr sjö niður í tvö:
Skírn og alt-
arisgöngu. Á skírn-
inni grundvallaði
Lúther kenningu sína
um hinn almenna
prestdóm allra þeirra,
sem hlotið hafa skírn. Kenningin
um hinn almenna prestdóm er lík-
lega það byltingarkenndasta í lúth-
erskri guðfræði. Í henni felst
áskorun um lýðræði.
Árið 1537 var Jóhannes Bugen-
hagen, borgarprestur í Wittenberg
og samverkamaður Lúthers, feng-
inn til þess að semja nýja kirkju-
skipan fyrir ríki Danakonungs.
Hann „ordineraði“, þ.e.a.s. setti
inn nýja lútherska biskupa, sem
titlaðir voru súperintendentar. Þar
með var rofin hin postullega
vígsluröð kaþólsku kirkjunnar, þar
sem vígsla með handaryfirlagningu
var rakin til Péturs postula. Peder
Palladíus, Sjálandsbiskup, ordíner-
aði fyrsta íslenska „súperinendent-
inn“ Gizur Einarsson. Um aldir
var siður að íslenskir biskupar
færu til Kaupmannahafnar til þess
að fá vígslu Sjálandsbiskups.
Þegar bjarmaði fyrir nýjum degi
í sjálfstæðismálum Íslendinga á
19. öld, var það kappsmál að ís-
lensk biskupsefni þyrftu ekki að
leita út fyrir landsteinana um „or-
dination“ eða vígslu, heldur voru
höfuðklerkar gerðir að vígslubisk-
upum. Það hafði sum sé gleymst
að þetta var ekki vígsla í kaþ-
ólskum skilningi, heldur innsetn-
ing í embætti. En séra Valdimar
Briem og séra Bjarni Jónsson
voru ekki vígslubiskupar að að-
alstarfi, heldur var þetta aukastarf
eða litúrgísk skylda.
Á öldinni sem leið vildu menn
auka veg hinna fornu biskupsstóla
og setja þar biskupa. Gallinn er
hins vegar að við búum enn í
grunninn við kirkjuskipan Krist-
jáns III. sem hefur guðfræði
Lúthers að leiðarljósi. Ef menn
taka kenninguna um hinn almenna
prestdóm alvarlega, þá engin lit-
úrgísk þörf á vígslubiskupum. T.d.
gætu 12 prestar (postulleg tala)
framkvæmt vígslu biskups. Séu
störf vígslubiskupa hins vegar
stjórnsýslulegs eðlis, er fráleitt að
þeir sitji uppi í sveit.
Hinir fornu biskupsstólar
gegndu forystuhlutverki í jarð-
eigna- og lénsveldi miðalda og
voru því höfuðstaðir landsins. Svo
er ekki lengur. Dómkirkjan var
sett í Reykjavík – því verður ekki
breytt úr þessu. Hins vegar fer vel
á að hafa skólastarf á þessum
fornhelgu stöðum. Sú er raunin á
að Hólum, en Skálholtsskóla hefur
nú verið lokað – væntanlega í
sparnaðarskyni. Þetta þykir mörg-
um leikmanninum mjög miður.
Mörgum finnst þeir ekki lengur
eiga erindi í Skálholt nema þá
kannski á konsert. Hefði ekki ver-
ið skynsamlegra að fækka silkihúf-
unum?
Nokkur orð um bisk-
upskjör og annað
Eftir Vilborgu Auði
Ísleifsd. Bickel
»Kirkja er meira en
trúfélag. Samtök um
skikkanlegt mannlíf.
Fastheldni á kaþólskt
silkihúfuveldi. Lúthersk
kirkja þarfnast ekki
vígslubiskupa.
Vilborg Auður
Ísleifsd. Bickel
Höfundur er sagnfræðingur.
Jóhann Ísberg ritar
grein í Morgunblaðið
í gær þar sem hann
heldur áfram með
endurteknar dylgjur
sínar um aðför und-
irritaðrar að fyrrver-
andi bæjarstjóra
Kópavogs. Ég hef nú
verið treg til þess að
svara skítkasti þeirra
fóstbræðra Gunnars
I. Birgissonar og Jóhanns Ísberg
enda skrifin á því plani að vera
ekki svaraverð.
Nú ræðst Jóhann að mér vegna
fréttar á Pressunni. Þar var greint
frá viðskiptum bæjarstjóra Kópa-
vogs við fyrrverandi bæjarfulltrúa
Sjálfstæðisflokksins vegna ritunar
sögu Kópavogs. Undirrituð ber
ekki nokkra ábyrgð á þessari um-
fjöllun á Pressunni en staðfesti
þetta við blaðamann Pressunnar
þegar eftir því var óskað. Fleiri orð
hafði ég ekki um málið og fleira er
ekki haft eftir mér í
fréttinni. Ef Jóhann
Ísberg væri betur læs
hefði hann áttað sig á
að fullyrðing um að
„bæjarstjóri hefði farið
óhefðbundnar leiðir
hvað fjármál bæjarins
varðar“ var alfarið
túlkun og orðalag
blaðamanns. Grein Jó-
hanns er væntanlega
hlekkur í rógsherferð
Gunnars I. Birgissonar
og hans postula gegn undirritaðri.
Þar láta þeir einskis ófreistað og
bregða fyrir sig lygi, dylgjum og
rangfærslum.
Dylgjum Jóhanns
Ísberg svarað
Eftir Guðríði
Arnardóttur
Guðríður Arnardóttir
»Undirrituð ber ekki
nokkra ábyrgð á
umfjöllun Pressunnar
um störf bæjarstjóra
Kópavogs.
Höfundur er bæjarfulltrúi í Kópavogi.
Ég tel það skyldu
mína að skrifa þessa
grein til að vara al-
menning við nálast-
ungum og benda á að
nálastungur geta haft
alvarlegar afleiðingar.
Fólk skyldi velja með-
ferðaraðila af kost-
gæfni og íhuga aðrar
úrlausnir við heilsu-
farsvandamálum sín-
um. Ég tel að árangur af nála-
stungum sé oflofaður þótt austur-
lenskir snillingar geti væntanlega
gert kraftaverk. Einhverjir kúrsar í
nálastungum eða vottorð frá erlend-
um skóla sanna ekki færni eða að
viðkomandi sé nógu varkár og gæt-
inn.
Þegar nál er stungið djúpt í vef er
margt að varast. Bakteríur og aðrar
örverur geta borist inn í vefi ef
fyllsta hreinlætis er ekki gætt og
nálin getur hitt á taugar og valdið
skaða. Oft er stungið mjög nálægt
stærri taugum. Mjög erfitt getur
verið að sanna áverka á taug því
áverki getur verið mjög smár en þó
nógu alvarlegur til að valda tauga-
skaða og erfiðum og langvarandi
einkennum.
Ég fór í nálastungur í febrúar
2010 og er enn að takast á við afleið-
ingarnar. Ég fékk slæm tauga-
einkenni eftir að nál var stungið
djúpt í nálastungupunkt undir il
vinstri fótar enda hitti nálin á taug
og olli áverka á henni og tauga-
skaða. Ég á erfitt með gang og svefn
sökum verkja og ég sit uppi með
næstum alveg lamaðar tær viðkom-
andi fótar.
Ég mun kannski lagast á nokkr-
um árum og kannski aldrei. Ég er
hreinlega fatlaður eftir þessa nála-
stungu og á sérstaklega erfitt með
að fara niður brekkur og er því von-
laust með fjallgöngur og göngutúra í
mishæðóttu landslagi. Meira að
segja Arnarhóllinn veldur mér erf-
iðleikum. Það þarf ekki að útlista
þær slæmu sálrænu og andlegu af-
leiðingar sem þessi misheppnaða
nálastunga hefur valdið.
Þegar ég ræddi við viðkomandi
meðferðaraðila fljótlega eftir nála-
stungu fékk ég bara fíflalegar út-
skýringar og sagt að orkan væri að
vinna í punktinum og annað í þeim
dúr. Viðkomandi var með staðlaðar
skýringar á hreinu sem voru greini-
lega ætlaðar til þess að
rugla fólk í ríminu og
afvegaleiða það. Ég
hef heyrt að þessi með-
ferðaraðili sé óvarkár
og ég álít að viðkom-
andi sé hættulegur al-
menningi og ætti að
finna sér annan starfs-
vettvang hið snarasta.
Fólk sem vinnur við
nálastungur fellur
undir lög um græðara
frá 2005. Þar er til-
tekið að græðarar eigi að hafa
ábyrgðartryggingu eða ígildi hennar
til að bæta fyrir mögulegt tjón sem
þeir geta valdið fólki. Eftirlit með
þessu er auðvitað ekkert og var við
því að búast. Það ætti að vera lág-
markskrafa að þeir sem vinna við
nálastungur séu skyldaðir til að hafa
tryggingar og eftirlit haft með að
svo sé, ella varði það sektum eða
öðrum viðurlögum.
Það er viturlegt að spyrja með-
ferðaraðila um tryggingar áður en
meðferð hefst. Meðferðaraðili getur
þó neitað sök og ef sönnunarbyrðin
er erfið munu fjárhagslegar byrðar
skaðans lenda á viðskiptavini eins
og í mínu tilfelli. Ég hvet fólk til að
kvarta til Landlæknisembættisins ef
það fær taugaeinkenni eftir nála-
stungur. Landlæknir hefur þó fá úr-
ræði að virðist og getur illa eða ekki
gætt hagsmuna almennings. Viljann
virðist líka skorta.
Nálastungur eru fjarri því að vera
hættulausar og ég hvet fólk til að
hugsa sig vel um áður en það fer í
nálastungur og leita annarra leiða.
Það eru til mildar og hættulausar
aðferðir til að örva og jafna orku-
kerfi líkamans, svo sem nudd, lík-
amsþjálfun, teygjur, ýmsar æfingar
og má lengi áfram telja. Breytt mat-
aræði ásamt annarri tiltekt í lífinu
getur gert kraftaverk og gefur var-
anlegan árangur. Það er auðvelt að
vera vitur eftir á og ég vona að grein
mín veki einhvern til umhugsunar.
Hættulegar
nálastungur
Eftir Einar Gunnar
Birgisson
Einar Gunnar Birgisson
»Ég á erfitt með gang
og svefn sökum
verkja og ég sit uppi
með næstum alveg lam-
aðar tær viðkomandi
fótar.
Höfundur er fræðimaður.