Morgunblaðið - 17.02.2012, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. FEBRÚAR 2012
✝ Magnús Þór-arinn Daní-
elsson fæddist á
Þórustíg 20 í
Njarðvík 25. des-
ember 1947. Hann
fórst með Hall-
grími SI-77 25. jan-
úar 2012.
Foreldrar hans
voru Daníel Ög-
mundsson skip-
stjóri, fæddur á
Görðum í Beruvík 19. apríl
1915, d. 1. júlí 1960 og Jenný
Þórkatla Magnúsdóttir ljós-
móðir, fædd í Reykjavík 12.
nóvember 1917, d. 27. júní 2006.
Systur Magnúsar eru: Sólveig
Þórunn, f. 7. júlí 1942, Svein-
borg, f. 2. desember 1943,
Gunnvör, f. 8. október 1945, og
Hulda Karen, f. 7. október
1953.
Hinn 25. desember 1968 gift-
ist Magnús Eyrúnu Sveinbjörgu
Jónsdóttur sem fæddist Í Norð-
urkoti í Miðneshreppi, f. 6. júlí
1948. Foreldrar hennar voru
Jón Eiríksson, f. 28. febrúar
1921, d. 22. mars 1988, og
Rannveig Jónína Guðmunds-
dóttir, f. 2. apríl 1922, d. 26.
maí 1996. Magnús og Eyrún
bjuggu í Njarðvík og eignuðust
þrjú börn: 1) Jón
Ragnar Magn-
ússon, f. 15. apríl
1967, giftur Eddu
Svavarsdóttur, f.
1969, þau eiga þrjá
syni, Svavar Skúla,
f. 1992, Magna Þór,
f. 1995, og Magnús
Dan, f. 1999. 2)
Jenný Þórkatla
Magnúsdóttir, f.
25. júní 1971, í
sambúð með Arnari Svanssyni,
f. 1967, þau eiga eina dóttur
Eyrúnu Unu, f. 2006. 3) Bryndís
Harpa Magnúsdóttir, f. 26. maí
1972 og á hún einn son Friðrik
Ársæl, f. 1997, barnsfaðir henn-
ar er Magnús Friðriksson.
Magnús fór ungur á sjó, hann
kláraði Stýrimannaskólann í
Reykjavík 1968. Hann vann sem
stýrimaður fyrstu árin á eftir
en varð fljótlega skipstjóri,
bæði fyrir aðra en einnig í eigin
útgerð. Hann stundaði einnig
fiskveiðar víða um heim en síð-
ustu árin átti hann sinn eigin
bát sem hann gerði út á sjó-
stöng og fuglaskoðun.
Minningarathöfn um Magnús
verður í Ytri-Njarðvíkurkirkju í
dag, 17. febrúar 2012 og hefst
athöfnin kl. 14.
Elsku besti pabbi minn, ég er
enn að átta mig á að símtalið
sem maður vonaði að aldrei
kæmi kom þann 25. janúar. Þeg-
ar Nonni hringdi og bað mig að
koma beint til mömmu þar sem
eitthvað hefði komið fyrir bátinn.
Hvernig á maður að tækla hlut-
ina? Þú sem hefur verið und-
anfarin sumur með fallega bát-
inn þinn á sjóstöng og í
fuglaskoðun og varst að undir-
búa frekari starfsemi á veturna
með ferðamönnum. Og þú sem
ert búinn að vera svona lengi á
sjó og fara margar ferðir yfir
hafið með báta. En núna er mað-
ur að reyna að finna veruleikann,
að hann sé svona. Þetta hefur
verið svo skýtið því við erum öll
svo vön því að þú farir á sjóinn,
stundum í einhvern tíma og
kannski höfum við verið að bíða
eftir því að þú kæmir til baka.
Það fara ótal minningar í gegn-
um hugann á mér og eru þær all-
ar svakalega ljúfar. Allt sem þú
kenndir mér, alltaf þegar þú
komst til að bjarga manni. Það
var allt svo auðvelt í kringum þig
og lítið mál. Þú kenndir mér líka
að virða allar manneskjur, að við
værum ekki yfir aðra hafin.
Enda hefur það sýnt sig á und-
anförnum dögum hvað það eru
margir sem áttu stað í hjarta
þínu, þú hafðir alltaf svo mikið
pláss fyrir alla. Ég hef stundum
verið spurð að því hver sé mín
fyrirmynd og hef ég nefnt þig á
nafn, en pabbi minn, ég held að
ég hafi aldrei náð að segja þér
það. En ég vona svo sannarlega
að þú hafir vitað það. Því það ert
þú sem kenndir mér að virða all-
ar manneskjur, að allir hefðu
sama tilverurétt á jörðinni. Ég
ætla svo sannarlega að halda
áfram að taka þig til fyrirmynd-
ar og ætla ég að gefa öðrum
pláss í mínu hjarta rétt eins og
þú gerðir. Ég er líka svo stolt af
þér fyrir allan þann dugnað og
seiglu sem þú hafðir og að þú
hafðir alltaf haft trú á því sem
þú varst að gera og öllu sem við
tókum okkur fyrir hendur hafðir
þú trú á. Allar hugmymdir voru
góðar og var alltaf hægt að ræða
þær, jafnvel þó að niðurstaðan
væri kannski sú að hugmyndin
væri fáránleg, þá léstu það alltaf
líta þannig út að við hefðum sjálf
fengið út þá niðurstöðu. Núna er
minningin ein eftir, elsku pabbi
minn, og hana ætla ég að geyma
í hjartanu mínu því þar átt þú
sko stórt pláss. Ég ætla að halda
áfram að skoða myndir með Ey-
rúnu Unu og Arnari og vera
dugleg að halda áfram að búa til
minningar sem ég vona mín
dóttir geti verið jafn stolt af og
ég er af mínum. Þú spurðir líka
oft frá hvaða reikistjörnu hún
Eyrún Una væri og að ég hefði
gert eitthvað rétt í lífinu þegar
hún fæddist. Hún er bara 5 ára
sorgmædd stelpa núna eins og
við öll því við vorum að missa
okkar besta vin sem var eigin-
maður, pabbi, tengdapabbi og afi
sem lifði fyrir fjölskylduna sína.
Elsku pabbi minn, hér er svo
lítil kveðja frá Eyrúnu Unu:
Elsku afi, ég elska þig. Þú
varst alltaf besti afi minn, mér
fannst skemmtilegt að spila ól-
sen-ólsen með þér. Mér þykir
ennþá mjög vænt um þig og ég
vona að þér líði vel á himnum. –
Þitt síli, Eyrún Una.
Jenný Þórkatla
Magnúsdóttir.
Elsku pabbi.
Við höfum alla tíð verið sam-
rýmd fjölskylda og notið hverrar
samverustundar saman hvort
sem það var á fallega heimilinu
ykkar mömmu, í ferðalögum er-
lendis eða bara hvar sem var. Þú
varst ekki bara eiginmaður
mömmu, pabbi okkar, tengda-
pabbi og afi gullmolanna þinna
heldur varstu líka besti vinur
okkar allra. Þú varst alltaf til
staðar fyrir okkur, greiðvikinn,
skemmtilegur og jákvæður „það
var bara aldrei neitt mál hjá
þér“. Þú varst áhugasamur um
fólk og náttúruna og áttir auð-
velt með að laða fólk að þér og
skipti þá aldur eða staða þar
engu máli, þú fékkst alla til að
líða vel í kringum þig.
Þér fannst gaman að láta þig
dreyma um ný og spennandi
tækifæri þar sem þú fléttaðir
saman helstu áhugamálum þín-
um, samverustundum með fjöl-
skyldunni, ferðalögum og hafinu.
Margir draumar þínir rættust,
aðrir ekki eins og gengur og ger-
ist en það sem upp úr stendur er
sú sýn á lífið sem þú hafðir „þú
lifðir þér til gamans“ þér fannst
allt svo spennandi og skemmti-
legt.
Fyrir um fimm árum þegar þú
keyptir Faxa RE 24 og ákvaðst
að gera hann út á sjóstöng og
fuglaskoðun sástu ekki aðeins
fyrir þér atvinnutækifæri heldur
líka gullið tækifæri til að vera
með fjölskyldunni úti á sjó, þú
sagðir svo oft að fjölskyldan yrði
alltaf að eiga bát.
Ég vann hjá þér á Faxa öll
sumur, fyrst við að gera bátinn
kláran og síðan við leiðsögn í
fuglaskoðun og í sjóstönginni.
Ég á ekki orð til að lýsa því hve
vænt mér þykir um þennan tíma
og þeirri hryggð í hjarta mínu
yfir því að fara aldrei aftur með
þér út á sjó, ég gat ekki beðið
eftir sumrinu.
Ég veit fátt skemmtilegra en
að vera með þér og fjölskyldunni
úti á sjó, njóta náttúrunnar við
Reykjavík, rabba við ferðamenn,
velta fyrir okkur fuglalífinu og
keppast við að veiða eins mikinn
fisk og við gátum. Þessi tími var
líka mikilvægur fyrir Friðrik,
hann kom iðulega með og naut
þess að vera á sjónum með afa
sínum.
Þú varst alltaf svo léttur og
áttir auðvelt með að skapa þægi-
legt andrúmsloft um borð, þú
áttir auðvelt með að ná til fólks-
ins og var engu líkara en að
ókunnugu ferðamennirnir hefðu
alla tíð þekkt þig.
Elsku pabbi, það er svo skrýt-
ið að hugsa til þess að ég sjái þig
aldrei framar í þessu lífi og að ég
muni aldrei geta hringt í þig til
að heyra í þér hljóðið. Ég hugga
mig við það að þú ert á góðum
stað og munir taka á móti okkur
þegar okkar tími kemur, þegar
við vonandi verðum orðin gömul.
Minning þín er ljóslifandi með
okkur, hún veitir okkur styrk á
erfiðum stundum og í framtíð-
inni mun hún veita okkur inn-
blástur til að takast á við
drauma okkar og störf. Við pöss-
um upp á mömmu, verðum
áfram alltaf til staðar fyrir hana
og veitum henni styrk.
Ég elska þig, pabbi minn, og
farðu varlega, Friðrik biður að
heilsa, hann elskar þig mest í öll-
um heiminum.
Kveðja,
Harpa.
Þá er komið að kveðjustund,
kallinn minn, ekki grunaði mig
að þetta yrði síðasta knúsið
kvöldið áður en þú fórst norður,
en svona er þetta líf, maður veit
aldrei.
Ég kveð ekki bara föður held-
ur góðan vin sem studdi mig í
einu og öllu var alltaf tilbúinn að
aðstoða og hjálpa til hvenær sem
var, það stóð ekki á því. Við átt-
um saman góðar stundir, ótal
stundir á sjónum þegar ég réri
með þér, hve oft við spjölluðum í
rólegheitum um hina ýmsu hluti,
hvernig þú mótaðir mig og gerð-
ir mig að betri manneskju,
kenndir mér að njóta þess sem
fyrir augu bar, þú varst alltaf
glaðvær, alltaf með svörin og
faðminn útbreiddan. Það var
gott að vera nálægt þér og það
er gott að minnast þín og reyna
að taka þig til fyrirmyndar.
Það eru margar minningar
sem skjótast upp í kollinn t.d.
þegar við félagarnir fórum sem
hálfdrættingar með þér á Brim-
nesinu sumarið 1981 og þú borg-
aðir okkur fullan hlut því við
stóðum okkur svo vel. Þú byggð-
ir þannig upp sjálfstraust í okk-
ur og lést okkur finnast við
skipta máli, það var gott að vera
með þér til sjós einhvern veginn
urðu allir vinir þínir, allir skiptu
máli.
Við töluðum líka oft um síld-
arvertíðina sem við áttum saman
austur á fjörðum, fegurðina og
kyrrðina sem við nutum saman
eins og myndar á konfektkassa,
manstu.
Ég geymi minninguna um síð-
asta símtalið okkar, þú varst svo
ánægður með kallana, þið smell-
pössuðuð saman, sálufélagar
datt mér í hug, en hverjir voru
ekki þínir bestu félagar á sjó,
það voru ekki margir.
Drengirnir fengu líka að njóta
þíns félagsskapar, þessa ein-
staka lags sem þú hafðir að
koma fram við alla sem jafninga,
unga sem aldna, allir nutu þess.
Það var alltaf tilhlökkun að fara
á sjó með afa.
Magnús talar um hve gaman
var að fara með þér á landsleik-
inn þegar ég þurfti að fara á sjó,
þú hljópst í skarðið að sjálfsögðu
og söngst fullum hálsi þjóðsöng-
inn, góðir tímar.
Magni minnist hve naskur
hann var að finna út hvað þér
þótti gott úti á Spáni, góðar
minningar sem gleymast aldrei.
Svavar naut þess að vinna
með þér síðustu árin og þú varst
aldrei spar á hrósin og ég heyrði
á þér hve stoltur þú varst af
hjörðinni þinni enda máttu vera
það, þú settir þitt mark á hana.
Elsku vinur, ég veit þú kíkir
um borð til mín öðru hvoru og
við siglum saman af og til, við
söknum þín og minningin þín lif-
ir með okkur, guð geymi þig.
Þinn sonur og félagi,
Jón Ragnar Magnússon.
„Áfram Ísland!“ Skælbrosandi
hress og glaður, kominn að ná í
strákana á sjóinn eða bara að
kíkja á okkur. Þannig minnist ég
hans tengdapabba, já alltaf
hress og átti nóg af plássi fyrir
alla, sama hvort þeir voru ungir
eða gamlir, bláókunnugir, hann
gat talað við alla og það þurfti
ekkert að svara honum, hann sá
stundum um það líka.
Maggi var ekki bara góður afi
og pabbi heldur einnig góður
vinur okkar, hann studdi okkur
alltaf í öllu sem við tókum okkur
fyrir hendur, hann sá alltaf eitt-
hvað jákvætt út úr öllu. Ég á
sem betur fer ótal góðar minn-
ingar um góðan vin, minningar
héðan og þaðan um allan heim.
Bahama-ferðin var fyrsta ferðin
eftir að ég kom í fjölskylduna og
þær urðu fleiri, afastrákarnir í
könnunarleiðangri um Spán með
afa (gönguhrólfur og félagar),
bílferðirnar um Danmörku,
senda hugskeyti og tölur, já
hann afi Maggi gat alltaf fundið
upp á einhverju spennandi að
gera enda bara gaman að vera í
kringum hann. Hann elskaði að
borða saman og elda góðan mat,
hann gat meira að segja borðað
og talað um meiri mat. Amma
„baby“, afi og strákarnir að
hringja í ömmu og syngja; mikið
lítur þú vel út „baby“, frábært
hár, hann var góður eiginmaður
sem hugsaði alltaf um vel um
hana Eyrúnu sína eins og prins-
essu. Við krakkarnir reynum að
hugsa um prinssesuna þína eins
vel og við getum Maggi minn.
Góður Guð, viltu faðma þenn-
an góða dreng og varðveita, gefa
henni tengdamömmu minni og
okkur öllum styrk til að takast á
við þessa erfiðu tíma.
Guð geymi þig kæri vinur.
Edda.
Hann bróðir minn var skarp-
greindur, hugsaði hratt og um
svo margt í einu að mér þótti oft
furðu sæta að honum skyldi tak-
ast að koma því öllu frá sér.
Hann var líka glaður, traustur
og sjálfstæður. Þótt hann væri
mjög félagslyndur líkaði honum
best að vinna undir eigin stjórn.
Maggi var bæði forn og nýr í
hugsun. Draumspakur var hann
og lét oft drauma sína ráða
hvaða fiskimið hann sótti. Hann
var vel að sér í sagnaarfi okkar
Íslendinga enda alæta á bækur
og fróðleik. En hann var líka nú-
tímamaður. Hann hafði ferðast
um heiminn og eldaði oft fram-
andi og gómsæta rétti og veitti
eðalvín í veislum, alltaf vel til-
hafður, ræðinn og sjarmerandi.
Maggi var stóri bróðir minn
en litli bróðir systra okkar.
Hann mótaði mig. Kenndi mér
að boxa, skylmast og búa til
teygjubyssur. Kenndi mér að
lesa með því að lesa fyrir mig.
Las Bláskjá og seinna Sígildar
sögur og bækur eftir Jack Lond-
on og fleiri höfunda. Einu sinni í
hávaðaroki og miklum snjó þut-
um við Maggi um alla Njarðvík á
skíðasleða með þöndu segli, sem
hann hafði útbúið. Maggi var
líka nærgætinn og næmur. Hann
raulaði oft „Mamma ætlar að
sofna“ eftir Davíð Stefánsson
þegar hann svæfði mig á meðan
mamma hvíldi sig áður en hún
fór á næturvakt.
Ég var svo hreykin af að eiga
hann Magga Dan fyrir bróður.
Ljóshærða sæta strákinn sem
fór á síld þegar hann var bara
smápatti. Strákinn með spé-
koppana, fallega brosið og já-
kvæðnina sem geislaði af honum.
Unglinginn, sem stakk sér í sjó-
inn á bak við gömlu sundlaugina
í Keflavík og í Njarðvíkurhöfn
eftir að hafa verið að mála þar
bát. Unglinginn, sem rétt
sautján ára tók, ásamt skipstjór-
anum frænda okkar, leigubíl frá
Seyðisfirði að Skriðuklaustri í
Fljótsdal til að heimsækja okkur
mömmu.
Ég hef ekki síður verið hreyk-
in af fullorðna manninum
Magga. Hann og Eyrún voru
ung þegar þau eignuðust börnin
sem eru hvert öðru ljúfara og
það sama á við um barnabörnin.
Fjölskylda þeirra hefur alltaf
verið samheldin og ég þekki ekki
margar fjölskyldur sem faðma
eins hlýtt og þétt og þau gera.
Samverustundir með þeim um
borð í Faxa á margri Menning-
arnótt munu seint gleymast. Þar
grillaði Maggi mat handa gest-
um og sigldi með okkur út fyrir
hafnarmynnið svo við gætum
betur notið flugeldanna.
Við Maggi spjölluðum saman í
síma nýlega. Hann sagðist hafa
það gott og væri að dunda sér
við að hringja í ættingja. Eitt
símtal okkar öðrum fremur
rennur mér seint úr minni.
Maggi hringdi í mig þegar ég bjó
í Kanada fyrir margt löngu og
sagði að sér liði eins og hann
væri orðinn margfaldur afi.
Hann hefði fengið eldri son minn
í afmælisgjöf á jóladag sjö árum
áður og nú hefði nýfæddur sonur
minn verið nefndur í höfuðið á
honum. Maggi, sem þá var 33
ára, var alsæll með þetta enda
hafði hann alla tíð yndi af börn-
um og óbifandi trú á ungu fólki.
Ég hafði ekki áhyggjur af
Magga á sjó. Hann var duglegur
og reyndur. Fannst sjórinn vera
búinn að hrifsa til sín svo marga
úr okkar ætt að Magga hlyti að
vera borgið. En raunin reyndist
önnur.
Ég votta eiginkonu hans,
börnum og barnabörnum samúð
mína.
Hulda Karen.
Í dag kveðjum við mág, svila
og fjölskylduvin, Magga Dan, en
Magnús Þórarinn Daníelsson
var ávallt þekktur undir því
nafni, og fer athöfnin fram frá
Njarðvíkurkirkju. Fjölskyldu
okkar langar að kveðja þennan
sómamann með nokkrum orðum.
Maggi Dan var ávallt glaður,
hress og hvers manns hugljúfi.
Það vafðist ekki fyrir honum að
setja upp veislu ef komið var í
heimsókn til hans og eiginkonu
hans. Margar góðar samveru-
stundir áttum við fjölskyldan
saman með honum og fjölskyldu
hans á jóladag, en þá átti Maggi
Dan afmæli og var þá ávallt opið
hús hjá þeim hjónum og fjöl-
skyldu þeirra. Það hafa ávallt
verið sterk bönd á milli fjöl-
skyldnanna og munu þau áfram
verða það.
Það var fjölskyldu okkar mik-
ið áfall að frétta af hinu afdrifa-
ríka sjóslysi þegar við fengum
þær fregnir að Magga Dan væri
saknað með b/v Hallgrími SI 77
og seinna staðfest að hann væri
talinn af, ásamt tveim öðrum, en
Maggi Dan var að ferja skipið til
Noregs ásamt þrem öðrum skip-
verjum og eitthvað óútskýran-
legt kom upp á. Maggi Dan hafði
farið í margar áþekkar ferðir
með skip sem seld hafa verið úr
landi hin síðari ár og alltaf geng-
ið vel, þó að veður hafi oft verið
válynd.
Maggi Dan var athugull skip-
stjóri og varkár, enda byrjaði
hann ungur til sjós og varð skip-
stjóri ungur að árum og þekkti
hætturnar vel sem leynast á haf-
inu. Viljum við fjölskyldan votta
þeim er misstu ástvini í þessu
slysi okkar dýpstu samúð. Elsku
Eyrún, Jón Ragnar, Jenný,
Harpa og fjölskyldur, megi al-
máttugur Guð styrkja ykkur og
styðja í sorg ykkar. Blessuð sé
minning Magnúsar Þórarins
Daníelssonar.
Það er andvökubjart
himinn – kvöldsólarskart,
finnum læk, litla laut,
tínum grös, sjóðum graut
finnum læk, litla laut,
tínum grös, sjóðum graut.
Finnum göldróttan hval
og fyndinn sel í smá dal
lækjarnið, lítinn foss,
skeinusár, mömmukoss
lækjarnið, lítinn foss,
skeinusár, mömmukoss.
Stingum af –
í spegilsléttan fjörð
stingum af –
smá fjölskylduhjörð
senn fjúka barnaár
upp í loft, út á sjó
verðmæt gleðitár,
– elliró, elliró.
Hoppum út í bláinn,
kveðjum stress og skjáinn,
syngjum lag, spilum spil,
þá er gott að vera til
syngjum lag, spilum spil,
þá er gott að vera til.
Tínum skeljar, fjallagrös,
látum pabba blása úr nös,
við grjótahól í feluleik,
á hleðslu lambasteik,
við grjótahól í feluleik,
á hleðslu lambasteik.
Stingum af –
í spegilsléttan fjörð
stingum af –
smá fjölskylduhjörð
senn fjúka barnaár
upp í loft, út á sjó
verðmæt gleðitár,
– elliró, elliró.
(Mugison.)
Guðmunda Jónsdóttir,
Guðmundur Sverrir
Ólafsson og börn.
Miðvikudagurinn 25. janúar
sl. var mikill sorgardagur í fjöl-
skyldunni. Skipið sem Maggi
mágur minn var að ferja yfir
hafið hafði farist. Hans var sakn-
að. Þetta gat ekki verið. Símtal
við systur mína fyrr um daginn
gekk út á að við ætluðum að hafa
þorrablót þegar Maggi kæmi
heim og allt var að verða klárt.
Ég var rúmlega fimm ára
þegar Eyrún systir mín kom
heim með kærastann sinn hann
Magga Dan. Ég man hvað mér
fannst hann skemmtilegur og
alltaf hlæjandi.
Ég var mikið inni á heimili
Eyrúnar og Magga sem barn og
unglingur. Maggi var mikið á
sjónum og Eyrún systir ein með
börnin þrjú og fannst mér mjög
gaman að fá að vera hjá henni og
við spjölluðum langt fram á næt-
ur. Hann var mikill barnakall og
gaf sér alltaf tíma til að spjalla
við börnin okkar og barnabörn.
Þegar ég sagði Sögu ömmu-
stelpu að afi hennar Eyrúnar
Magnús Þórarinn
Daníelsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi Maggi, þú
varst sá allra besti, ég mun
sakna þín og þíns stórkost-
lega persónuleika alla mína
ævi. Ég mun sakna þess að
vera með þér og mömmu
úti á sjó á sumrin og að
koma í grillpartí á pallinn
til þín og ömmu. Þú varst
besti afi og vinur í heimi.
Elsku afi ég sakna þín,
ég vildi bara að þú kæmir aftur.
Kæmir aftur til að þurrka tárin,
þurrka tárin mín.
Friðrik Ársæll.