Morgunblaðið - 21.04.2012, Síða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. APRÍL 2012
Dimmt er í heimi hér,
hættur er vegurinn
Ljósið þitt lýsi mér
lifandi Jesú minn.
(Hallgrímur Pétursson)
Camilla Guðmunda.
Elskuleg frænka mín og vin-
kona er fallin frá. Hún var svo stór
partur af fjölskyldu minni á Þing-
eyri, hún Milla, allt frá því ég var
smástelpa á Ísafirði er þessi unga
glæsidama kom til okkar og saum-
aði á mig fína kjóla. Hún móðir
mín var ekki mjög mannblendin,
en Milla létti allra lund og móðir
mín fékk ekki bara saumaða kjóla
á dótturina heldur, eins hún sagði
sjálf, skemmtilegan „selskap“.
Síðar fórum við hjónin vestur með
syni og pabba minn en þá voru nú
flestir fallnir frá nema Milla og
Matthías sem auðvitað voru á
staðnum. Vantaði ekkert upp á
móttökur þar. Ennþá síðar héld-
um við myndarlegt ættarmót á
Núpi og við Milla dönsuðum sam-
an og mátti sú yngri hafa sig alla
við, sjaldan hefur mér ákveðnari
partner stýrt um dansgólfið.
Nú er hún fallin frá, þessi elska,
hún var bæði skemmtileg og góð,
hún frænka mín, en hvíldinni geri
ég ráð fyrir að hún hafi verið fegin,
blessunin.
Föður mínum voru þessi syst-
urbörn mjög kær og reyndar öll
fjölskyldan þar, en þar voru bræð-
ur hans og nærskyldfólk flest
lengst af búsett. Gerður frænka
mín lét mig strax frétta af andlát-
inu og hefur sýnt mér sérstaka
elskusemi og bið ég hana fyrir
hjartanlegar samúðarkveðjur
Millu yngri, bræðra hennar, eig-
inmanns og allrar fjölskyldunnar.
Lilja Helga Gunnarsdóttir.
Okkur systkinin langar til að
minnast móðursystur okkar,
hennar Millu systur, eins og
Hulda mamma okkar kallaði hana
alltaf og við stundum líka. Hún
varð elst og lifði lengst af börnum
Sigmundar Jónssonar og Fríðu
Jóhannesardóttur. Hún var fædd
1917 og hefði því orðið 95 ára í
sumar. Mikill samgangur var milli
fjölskyldnanna þegar við vorum
börn og þær systur hjálpuðust
mikið að. Milla aðstoðaði móður
okkar við hreingerningar sem þá
voru fastur liður fyrir jól og að
vori en móðir okkar saumaði fyrir
hana. Hvorki baðkar né sturta var
í húsinu sem við ólumst upp í og
það var fastur liður að fara í gamla
baðið í Estívuhúsi eins og heimili
Millu var oft kallað. Einnig var
einn dagur í mánuði þvottadagur
hjá móður okkar og kom sér þá vel
að hafa aðgang að stóra þvotta-
húsinu hennar Millu en þar var
risastór suðupottur kyntur með
kolum og þvottavél með vindu,
sem var mikið þarfaþing. Eftir að
þvegið hafði verið var þvotturinn
hengdur í stóra hjallinn hjá Millu.
Eftir að faðir okkar dó og
mamma varð ekkja og við vorum
flutt frá Þingeyri hélst áfram
mjög gott samband á milli
mömmu og þeirra hjóna Matta og
Millu. Síðar þegar mamma var
flutt suður og við komum vestur
með hana voru alltaf haldnar mikl-
ar veislur okkur og fjölskyldum
okkar til heiðurs enda var Milla
fræg fyrir gestrisni. Haft var á
orði að hún leitaði uppi gesti ef
hún vissi af góðum vinum á ferð
um Dýrafjörðinn. Auðvitað var
alltaf byrjað á sexara eins og tíðk-
aðist í Sigmundarhúsinu þegar afi
var búinn að loka búðinni.
Á meðan Milla var við góða
heilsu og rak sitt eigið heimili var
notalegt að sitja í eldhúsinu hjá
henni og spjalla. Alltaf þurfti hún
að vita allt um okkar börn, hvar
þau væru niðurkomin og hvað þau
væru að fást við. Hún hafði sínar
skoðanir á því og einlægan áhuga.
Á síðari árum eftir að heilsan
fór að gefa sig og hún flutti á Tjörn
tók Gerður dóttir hennar við
veisluhaldinu og hefur heimsókn í
Estívuhús verið fastur liður þegar
við erum á ferð og tók Milla þátt í
þeim meðan kraftar leyfðu.
Stjórnaði hún þá hvaða borðbún-
aður var valinn og hvernig steik-
urnar voru framreiddar.
Þegar við litum inn hjá henni á
Tjörn spurði hún alltaf hvort við
hefðum ekki fengið eitthvað ætt í
Estívuhúsi.
Við sendum börnum hennar og
ættingjum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og kveðjum með
þakklæti og minnumst hjarta-
góðrar frænku, sem lét sér annt
um okkur og okkar afkomendur.
Guðmundur og Erla.
Í dag verður frú Camilla Sig-
mundsdóttir jarðsungin frá Þing-
eyrarkirkju og lögð til hinstu hvílu
í Þingeyrarkirkjugarði við hlið
mannsins síns, Matthíasar Guð-
mundssonar vélsmiðs. Camilla var
borinn og barnfæddur Þingeyr-
ingur og dvaldi þar alla sína daga.
Hún á ekki fá handtökin við
umhirðu leiða í kirkjugarðinum og
kirkjunni sinni þjónaði hún af trú-
mennsku nánast alla sína ævi, þar
sem hún söng í kórnum á meðan
hún gat staðið í fæturna. Þegar
elskaður sóknarprestur varð fyrir
snjóflóði og lést um miðjan vetur á
fyrri hluta síðustu aldar, var lítið
um blóm eða skreytingar fyrir út-
för hans.
Camilla bauð þá fram brúðar-
slörið sitt sem klippt var niður og
útbjuggu þær Hanna Proppé úr
því hin fegurstu blóm á kistuna.
Þessi fallegi gjörningur þótti mínu
fólki lýsandi fyrir innræti Camillu.
Hún var bæði gjafmild, trygg og
síþjónandi á meðan kraftar ent-
ust. Heimili Camillu og Matthías-
ar var mitt annað heimili á Þing-
eyri þegar ég var að alast upp, þar
sem við Gerður dóttir þeirra erum
jafnöldrur og bestu vinkonur. Ca-
milla réð ríkjum á heimilinu og
átti góðan bandamann í tengda-
föður sínum Guðmundi J. Sigurðs-
syni sem þar bjó líka og tók þátt í
uppeldi okkar barnanna. Hún tók
starf húsmóðurinnar alvarlega og
lagði sig fram um að hafa snyrti-
legt og hreint í kringum sig.
Oft gustaði af henni og var hún
ekkert að skafa utan af hlutunum
þegar staðfastar meiningar voru
annars vegar. Hjarta hússins var
eldhúsið þar sem Milla töfraði
fram gómsætar máltíðir, oft
handa fjölda manns. Fyrir helgar
voru alltaf bakaðar tertur og ann-
að girnilegt kaffibrauð og ég, bak-
aríisbarnið setti mig sjaldan úr
færi að lauma mér í sunnudags-
kaffi með fjölskyldunni. Oft fór
það svo að ég borðaði með þeim
líka, þannig að stundum fékk ég
orð í eyra á mínu eigin heimili.
Ég leit alla tíð upp til Millu og
hún hefur á svo margvíslegan hátt
verið mér fyrirmynd í lífinu. Eftir
að Matthías lést lét hún sig ekki
muna um að leggja í stórfram-
kvæmdir við húsið sitt, þótt komin
væri af léttasta skeiði.
Þessi staðfasta kona sem nú er
kvödd valdi að ljúka ævidögunum
í heimahögunum sem voru henni
svo kærir. Hún vildi ekki flytja
suður, þrátt fyrir áeggjan barna
sinna og kaus að bera beinin í
Firðinum fagra. Alla tíð naut hún
elskusemi Nönnu sem leit til með
vinkonu sinni og gerði þar með
börnum Camillu auðveldara að
vita af henni einni á Þingeyri. Það
voru mikil forréttindi að fá að
alast upp með góðu fólki á Þing-
eyri. Margir eru þegar farnir yfir
móðuna miklu og taka nú vel á
móti Millu minni. Mér þykir ekki
ólíklegt að Matthías sé við orgelið
og þau Milla og Tómas taki lagið.
Við heimsóttum Camillu á
Þingeyri nú á páskum. Það var
næsta ljóst hvert stefndi. Greini-
legt var að hún gladdist við að sjá
dóttur sína Gerði og Ólaf tengda-
son sinn. Gerður settist við dán-
arbeð móður sinnar, strauk henni
blíðlega um vanga og hóf að
syngja. Að sjálfsögðu tók Milla
undir: „Ég lít í anda liðna tíð… .“
Kveðjustund mæðgnanna var ein-
staklega hugljúf og falleg.
Megi Camilla hafa þökk fyrir
allt.
Fríða Regína.
Þó missi ég heyrn, mál og ró
og máttinn ég þverra finni,
Þá sofna ég hinst við dauðadóm
Ó drottinn gef sálu minni
að vakna við söngsins helga hljóm
í himneskri kirkju þinni.
(Ólína Andrésd.)
Elsku tengdapabbi, þín er sárt
saknað. Þó er svo stuttur þráður
á milli lífs og dauða, að þrátt fyr-
ir að þú sért horfinn okkur, ertu
það ekki því ennþá finn ég fyrir
nærveru þinni og sé bros þitt
sem náði til augna þinna og það
þurfti engin orð því það sagði allt
og verður sú minning ætíð höfð
mér í minni.
Agnar var stoltur af afkom-
endum sínum og ætt, átti auðvelt
með að rekja ættir sínar og ann-
arra með stundum gamansömum
frásögum sem bæði ungir sem
aldnir höfðu gaman af. Hann las
sér mikið til fróðleiks og
skemmtunar sem og kunni hann
ógrynnin af kvæðum og ljóðum
og var unun að heyra hann fara
með þau, sem hann gerði við
hvert tækifæri er ættin kom
saman eða annars konar mann-
fagnaður var haldinn. „Maður er
manns gaman.“ Þannig var
tengdapabbi, glaðlyndur, glett-
inn, hlýr og kærleiksríkur og er
ég sannarlega heppin að hafa átt
hann að í þau tuttugu og níu ár
sem liðin eru frá því ég heilsaði
uppá hann fyrst.
Til að byrja fannst mér ekki
mikið fara fyrir karli, en svo fór
ég að sjá hversu mikinn karakter
Agnar Baldur
Víglundsson
✝ Agnar BaldurVíglundsson
fæddist á Ólafsfirði
5. apríl 1930. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 27. mars
2012.
Útför Agnars for
fram frá Ólafsfjarð-
arkirkju 10. apríl
2012.
hann hafði að
geyma. Það haggaði
ekkert honum Agn-
ari ef hann tók eitt-
hvað í sig, því stað-
fastur var hann og
vissi hvað hann
vildi.
Oft var gaura-
gangur og líflegt á
„Glaumbæ“
(Kirkjuveginum),
þá þurfti hann ekki
að beita rödd sinni nema einu
sinni en þá hljóðnaði fljótt í
kotinu, og reyndar upplifði ég
það líka í fjárhúsunum þegar í
eitt skiptið sem við fórum að gefa
kindunum, sem þá jörmuðu hver
ofan í aðra og tengdapabbi kall-
aði „Þegiði!“, og allt féll í dúna-
logn, svo heyrðist eitt „meehh“.
Fjárhúsin, enski boltinn, lest-
ur og fjölskyldugildin, myndi ég
segja, voru honum kærust, og
þótt farið væri að draga af hon-
um undir það síðasta var hann
ávallt að huga að fólkinu sínu og
á sjúkrabeði vildi hann ekki að
fólkið hans upplifði hann sem
veikan og bað okkur að fara heim
og halda okkar striki í lífinu sem
hann unni. Er það okkar að halda
áfram í minningu hans með
þeirri einlægni að virða náttúr-
una, dýrin og fólkið í kringum
okkur því þannig lifði hann til
lokadags, og bið ég honum Guðs
blessunar og friðar í nýjum
heimkynnum þar sem við öll hitt-
umst á ný undir sólarinnar dýrð-
arljósi og verður þá faðmast og
kysst.
Ó, Jesús, séu orðin þín
andláts síðasta huggun mín.
Sál minni verði þá sælan vís
með sjálfum þér í Paradís.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku tengdamamma og fjöl-
skylda, megi sorginni verða af
ykkur létt og minningarnar fal-
legu verða geymdar í hjörtum
okkar. Guð blessi ykkur öll.
Dagbjört Gísladóttir.
Vorið var handan við hornið og
þýddi það að uppáhaldstími
Hansa og fjölskyldu hans var á
næsta leiti. Tíminn þar sem
knattspyrnan var stunduð af full-
um krafti og öll fjölskyldan þín
tók fullan þátt í með þér. En eins
óskiljanlegt og það er spilar þú
ekki knattspyrnu í sumar því þú
hefur verið kallaður til annarra
starfa. Við sem eftir sitjum höf-
um margar spurningar en fátt er
um svör.
Við kynntumst þegar þú fórst
að vera með Birnu Sif. Frá byrj-
un var ljóst að ykkur var ætlað að
vera saman og ástin blómstraði.
Við vorum svo lánsöm að fá að
taka þátt í að skipuleggja og upp-
lifa brúðkaupsdag þinn og Birnu í
ágúst í fyrra, var þetta með fal-
legri dögum sem við höfum upp-
lifað og var hann alveg í ykkar
stíl, stutt en falleg athöfn og svo
veisla í faðmi fjölskyldunnar.
Fjölskyldan var þér allt og var
frábært að sjá hvað þú og Björn
Hans Ágúst Guð-
mundsson Beck
✝ Hans ÁgústGuðmundsson
Beck fæddist í
Reykjavík 22. ágúst
1986. Hann lést í
bílslysi á Ólafs-
fjarðarvegi 26.
mars 2012.
Útför Hans
Ágústs fór fram frá
Glerárkirkju 3.
apríl 2012.
Smári sonur Birnu
náðuð vel saman.
Tíminn sem þú
fékkst að vera með
son þinn var einnig
vel nýttur og var þá
mikið brallað saman
enda oft ekki vitað
hvenær fjölskyldan
fengi að sjá hann
næst.
Rafmagns- og
tölvuhjálp var alltaf
hægt að nálgast hjá þér enda allt-
af tilbúinn að hjálpa til ef eitthvað
var að. Þú varst ekki margorður
en þegar þú talaðir fylgdi því oft
mikill húmor og hlátur.
Við höfðum gert samning um
það að um næstu jól myndi ég
baka fyrir þig lakkrístoppa og í
staðinn ætlaðir þú að baka fyrir
mig sörur en það verður eitthvað
í það að við fáum að smakka sör-
urnar þínar aftur.
Við kveðjum þig með söknuði
og munum styðja við Birnu og
Björn og hjálpast að við að halda
minningunni um þig lifandi
Góða ferð og við sjáumst aftur
seinna.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Kveðja
Ólöf og Benedikt.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR
frá Kollafjarðarnesi,
síðar Stórholti,
sem lést fimmtudaginn 12. apríl, verður
jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju mánu-
daginn 23. apríl kl. 13.00.
Guðmundur Theódórs, Þrúður Karlsdóttir,
Elinborg Theódórs, Bjarni Jensson,
Benedikta Theódórs, Ólafur Gunnlaugsson,
Jón Brands Theódórs, Kristjana Benediktsdóttir,
Páll Theódórs, Hrafnhildur Árnadóttir.
✝
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
SIGURÐAR HAFSTEINS BJÖRNSSONAR,
Lambastöðum,
Seltjarnarnesi,
fer fram frá Seltjarnarneskirkju þriðjudaginn
24. apríl kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á Umsjónarfélag einhverfra.
Sérstakar þakkir til starfsfólks gjörgæsludeildar Landspítalans
í Fossvogi.
Jónína K. Helgadóttir,
Katrín Ruth Sigurðardóttir, Tryggvi Magnússon,
Björn Þórir Sigurðsson, Berglind Viðarsdóttir,
Davíð Örn Sigurðsson
og barnabörn.
✝
Við þökkum ættingjum og vinum fyrir samúð
og hlýhug vegna andláts
KRISTJÁNS HELGA GUÐMUNDSSONAR,
Minna-Núpi.
Gleðilegt sumar.
Ámundi Kristjánsson,
Herdís Kristjánsdóttir,
Guðbjörg Ámundadóttir,
Snorri og fjölskylda,
Erla og fjölskylda,
Guðrún og fjölskylda.
✝
Móðir mín,
UNNUR SÓLVEIG VILBERGSDÓTTIR,
Lækjasmára 6,
Kópavogi,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 16. apríl, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju föstudaginn 27. apríl
kl. 15.00.
Vilborg G. Hansen.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
EVELYN ÞÓRA HOBBS,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtu-
daginn 19. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Hróbjartur Hróbjartsson, Karin Hróbjartsson-Stuart,
Skúli Hróbjartsson, Unnur Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GÍSLLAUG BERGMANN,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk fimmtudaginn
12. apríl.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
mánudaginn 23. apríl kl. 13.00.
Dagbjört Bergmann, Hjálmar Þ. Diego,
Pétur Bergmann,
Róbert Bergmann,
barnabörn og barnabarnabörn.