Helgafell - 01.07.1943, Page 14

II.
Á för gegnum skóg sá ég frjálsborinn mann,
og frjálsari er enginn sveinn en hann,
hans blóð er sólbrim í vindi á vori,
hans vilji er gustur í hverju spori,
og alls hann freistar og flest hann kann,
á skeiðvelli frástur, f fangbrögðum knástur,
jafn fengsæll með boga og spjóti,
og margar á gleðimóti
hann meyjarnar hefur kysst
í biðlanna viðurvist.
Mig heillaði hans glaðlétta göngufar,
hve gervallur svipur hans vitni bar
um frjálsborinn, frumvaxta mann,
hve dulbros varanna virtist þá
hans vissu tjá,
að guðanna ljósborni líki
og ljúflingur væri hann.
Hann skrefar um kjarrlaufsins skrjáfandi flóð
á skógarins villislóð,
án ótta við yrmlingi hlær,
sem ætlar að glepsa hann í tær,
hann skopstælir gaukinn og þrefar við þröstinn
og þræðir spor eftir hind,
hann dvelur við sprettina og sporðaköstin
í speglandi skógarlind,
í blaðskjóli bakkans krýpur
og blávatn úr lófa sýpur.