Kjarninn - 04.09.2014, Blaðsíða 41

04/07 Efnahagsmál
aldar. Við þurfum hins vegar að hafa talsvert meira fyrir
þessari landsframleiðslu en Danir. Framleiðni á vinnustund
er lægri hér, en vinnustundirnar á mann fleiri, þrátt fyrir að
við búum að mun meiri náttúruauðlindum á mann en Danir.
Til að ná Dönum (og þar með ýmsum öðrum nágranna-
löndum okkar) hvað framleiðni á vinnustund og þar með
tímakaup varðar þarf að fjárfesta talsvert í rannsóknum,
þróun og menntun og styðja vel við nýsköpun. Það gilda ná-
kvæmlega sömu lögmál um þetta hérlendis og annars staðar.
Óstöðugleiki helsti vandinn
Viðskiptaumhverfið þarf líka að verða mun stöðugra. Án
þess verður Ísland seint freistandi kostur fyrir þá sem vilja
hefja rekstur nema þá e.t.v. helst á sviðum sem tengjast beint
náttúruauðlindum landsins. Það er ein helsta skýring þess
hve hörmulega hefur tekist að fá erlenda fjárfesta til Íslands
alla tíð. Við höfum að sönnu fengið nóg fé frá útlöndum – en
það hefur verið að uppistöðu til lánsfé, ekki eigið fé með
60.000
50.000
40.000
30.000
20.000
10.000
0
1
9
7
0
1
9
7
4
1
9
7
8
1
9
8
2
1
9
8
6
1
9
9
0
1
9
9
4
1
9
9
8
2
0
0
2
2
0
0
6
2
0
1
0
2
0
1
3
Q Noregur
Q Ísland
Q Danmörk
Q OECD-meðaltal
Vlf á mann er með því mesta í heiminum undanfarna áratugi
Mælt í Bandaríkjadölum á föstu verðlagi. Tekið er tillit til mismunandi verðlags milli
landa. Ísland er á svipuðu róli og nágrannalöndin – einungis Noregur sker sig úr.