Helgafell - 01.11.1954, Síða 59

ENNTIR
Ljóðasaín
I.—II. bindi — Guðmundur
Guðmundsson — Isafoldar-
prentsmiðja h.f. 1954
Islenzkum ljóðvinum var mikill
harmur kveðinn, er Guðmundur Guð-
mundsson skáld féll frá á öndverðu
ári 1919, aðeins 44 ára gamall. Hann
hafði ungur unnið sér miklar ástsæld-
ir með þjóðinni, en var enn í stöðugri
framför um skáldlegan þroska og list-
ræn viimubrögð eins og síðasta bók
hans, Ljóð og kvæði, er út kom 1917,
ber gleggstan vott um. I þeirri bók er
m. a. að finna ljóðabálkana Terra
memoriae og Andante religioso, þar
sem svo að segjá hvert kvæði er með-
al þess allra fegursta, sem til er í lýr-
iskum skáldskap íslenzkum. En svo
er einnig um fjölmörg önnur ljóð þessa
hugljúfa skálds, þó að hér verði þau
^kki tilgreind.
Guðmundur Guðmundsson hefði
orðið áttræður hinn 5. september í
haust, og í tilefni þessa afmælis hefur
Isafoldarprentsmiðja gefið út Ijóða-
safn hans á nýjan leik, í tveim stór-
um bindum. Hefur dóttir skáldsins,
Ungfrú Steingerður Guðmundsdóttir,
húið kvæðin til prentunar en prófess-
°r Alexander Jóhannesson hefur lagt
td nokkur formálsorð. Eru þau rituð
aí ljúfmannlegum skilningi, en allt að
einu saknar maður ýtarlegri greinar-
gerðar um ævi höfundarins, ljóðagerð
og önnur ritstörf. Þá er aftan við síð-
ara bindið fróðleg skrá yfir tónverk,
er samin hafa verið við ljóð skáldsins.
Má af henni sjá, að ekki færri en
tuttugu og fjögur tónskáld hafa kos-
ið sér viðfangsefni þaðan, og er Björg-
vin Guðmundsson þeirra stórtækast-
ur, en hann hefur m. a. samið músík
(óratóríó) við tvo af stærstu ljóða-
flokkum Guðmundar, Strengleika og
Frið á jörðu. Ivvæði Guðmundar em
yfirleitt með afburðum tónhæf, enda
mun ekkert skáld hafa verið meira
sungið síðustu fimmtíu árin.
Hin frjóa. hagmælska Guðmundar
Guðmundssonar freistaði hans, eink-
um á æskuárum, til fullmikilla af-
kasta, og ber Ijóðasafn hans þess auð-
sæ merki, auk þess sem þar er vitan-
lega margt tækifæriskvæða, sem
hvorki munu hafa verið ort til frægð-
ar né langlífis. Auðvitað verður höf-
undurinn ekki metinn eftir slíkri
ljóðagerð, en þó ætla ég að hann hafi
stundum goldið hennar. Ef til vill yrði
því minningu Guðmundar Guðmunds-
sonar sýndur verðugastur sómi með
verulega fallegri útgáfu á úrvalsljóð-
um hans og mundi þá almenningi
verða enn ljósara en áður, hvílíkur
'snillingur hann var í raun og veru.
t T. G.