Skinfaxi - 01.03.2013, Blaðsíða 26

26 SKINFAXI – tímarit Ungmennafélags Íslands
Ingimundur Ingimundarson hefur lifað og
hrærst í íþróttahreyfingunni síðan 1956 eða
frá því að hann var 12 ára gamall. Ingimund-
ur er fæddur og uppalinn norður í Bjarnar-
firði, á bænum Svanshóli. Honum er það
minnisstætt þegar kennari hans tilkynnti hon-
um einn nóvembermorgun að Vilhjálmur Ein-
arsson hefði orðið annar í þrístökki á Ólympíu-
leikunum en þá hafði hann ekki hugmynd
um hver þessi Vilhjálmur var og hvað hann
hefði verið að gera. Það má segja að frá þess-
ari stundu hafi Ingimundur verið á kafi í íþrótt-
um. Þannig kemst Ingimundur að orði þegar
við hittum hann á dögunum og vildum fá að
kynnast honum aðeins betur. Ingimundur
keppti lengi í íþróttum en eftir að hinum
hefðbundna keppnisferli lauk fór hann að
keppa í hinum svonefndum garpamótum í
sundi og til gamans má geta þess að hann
synti 50 metra flugsund í fyrsta skipti þegar
hann var sextugur að aldri og setti Íslands-
met í sínum flokki.
INGIMUNDUR
INGIMUNDARSON
„Íþróttir og félagsmál hafa gefið mér mikla lífsfyllingu“
Vann minn fyrsta bikar í
göngu og tvíkeppni
„Þegar ég var á Ströndum byrjaði ég að
keppa á skíðum og þá vann ég minn fyrsta
bikar í göngu og tvíkeppni í barnaskólanum.
Ég fór í Reykjaskóla þegar ég var 17 ára gamall,
fór í Íþróttakennaraskólann á Laugarvatni 19
ára og útskrifaðist þaðan þegar ég er tvítugur.
Ég var síðan heima það sumar en eftir það
lá leiðin í Kennaraskólann og þar var í tvö ár.
Réði mig svo norður í Skagafjörð 1966 og
var þar til 1972. Á Ströndum 1973 og á Snæ-
fellsnesi 1974–75 en 1976 flutti ég í Borgar-
fjörð og hef verið þar allar götur síðan. Á
öllum stöðum var maður auk kennslunnar á
kafi í frjálsíþróttaþjálfun í nokkra áratugi en í
Borgarnesi fór ég að þjálfa sund. Ég reyni
hvað ég get að synda á hverjum morgni sem
er allra meina bót og gott fyrir heilsuna. Ég
fylgist almennt séð mikið með íþróttum í
dag,“ segir Ingimundur og er ekki laust við
að hann ljómi í framan þegar hann rennir
yfir ferilinn.Það er langt frá því að Ingimund-
ur hafi látið staðar numið í þjálfuninni. Hann
þjálfar í dag boccia og pútt hjá eldri borgur-
um og segir að þeir séu álíka áhugasamir og
krakkarnir voru í gamla daga. Ingimundur
segir að eldra fólkið sýni ótrúlegar framfarir,
fólk sem er komið á áttræðisaldur og hefur
aldrei komið nálægt íþróttum en finnur
æskuna á ný.
Kynnir á mótum
– Þú hefur alltaf unnið mikið á íþrótta-
mótum í gegnum tíðina?
„Já, mikið rétt. Ég hef náð góðum tökum
á því að vera kynnir á mótum og það hefur
töluvert verið leitað til mín til að taka það
hlutverk að mér. Magnús Jakobsson, vinur
minn í Kópavogi, hefur oft leitað til mín og
hann er einn af þeim mönnum sem maður
getur ekki sagt nei við enda verið „lordinn“ í
frjálsum íþróttum á Íslandi. Svo hef ég verið
beðinn um að vera þulur á sundinu á Lands-
móti UMFÍ á Selfossi í sumar. Maður er ennþá
með mörg járn í eldinum,“ segir Ingimundur
sem verður sjötugur á næsta ári.
Myndi hreinlega deyja ef
ég væri ekki í félagsmálum
„Ég myndi hreinlega deyja ef ég væri ekki í
félagsmálum. Það eru margir sem skilja ekk-
ert í því hvernig ég nenni þessu en allir mínir
bestu vinir og kunningjar eru þeir sem ég
hef kynnst í gegnum íþróttir og félagsmál.
Þetta hefur gefið mér gríðarlega mikla lífsfyll-
ingu,“ sagði Ingimundur. Þess má geta að
„Eldra fólkið sýnir ótrúlegar framfarir,
fólk sem er komið á áttræðisaldur og
hefur aldrei komið nálægt íþróttum
en finnur æskuna á ný.“