Morgunblaðið - 19.10.2012, Page 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. OKTÓBER 2012
✝ Árni BjörgvinSveinsson
fæddist á Hól á
Borgarfirði eystra
30. október 1934.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Egils-
stöðum 10. október
2012.
Foreldrar hans
voru Sveinn Guð-
mundsson, f. 18. maí
1899, d. 1. október
1978 og Ragnhildur Jónsdóttir, f.
5. september 1903, d. 26. október
1972. Árni sem oftast var kall-
aður Bói ólst upp í stórum systk-
inahóp, en þau eru Þórhalla, f.
1931, Bjarni, f. 1932, Jón, f. 1933,
d. 2009, Ásdís, f. 1936, Sveinhild-
ur, f. 1940 og Guðmundur, f.
1943.
Árið 1974 kynnist Árni konu
sinni Birnu Þórunni Aðalsteins-
dóttur frá Sólvangi, Borgarfirði
Dreng Árnason, f. og d. 3. apríl
1975, Ragnhildi Sveinu Árna-
dóttur, f. 26. júní 1978, hún býr á
Egilsstöðum, hún á tvö börn; Jón
Aðalsteinn, f. 12. september 2004
og Árný Birna, f. 3. júní 2009.
barnsfaðir Ragnhildar Sveinu er
Eysteinn Húni Hauksson, þau
slitu samvistum 2011.
Árni ólst upp við hin hefð-
bundnu sveitastörf og hóf síðar
búskap á Hól ásamt bróður sín-
um Guðmundi en meðfram því
sótti hann einnig vertíðir, m.a. í
Sandgerði og Vestmannaeyjum.
Árið 1973 varð hann vegna hey-
mæði að bregða búi og hóf rekst-
ur Gröfunnar sf. ásamt Magnúsi
frænda sínum og Herði Björns-
syni. Á Gröfunni vann hann til
2000 en þá lét hann af störfum og
einbeitti sér að litlum kindastofni
sem hann hafði komið sér upp og
sinnti þeim af alúð þar til hann
hætti 2008. Árni var fyrst og
fremst bóndi og í því starfi leið
honum best. Seinustu ár sín
glímdi Árni við erfið veikindi.
Árni verður jarðsunginn frá
Bakkagerðiskirkju á Borgarfirði
eystra í dag, 19. október 2012, og
hefst athöfnin kl. 14.
eystra, f. 25. ágúst
1940, dóttur Að-
alsteins Ólafssonar
og Jakobínu Björns-
dóttur. Árið 1976
keyptu þau húsið
Sigtún sem þau
bjuggu í til enda en
Birna lést 16. jan-
úar 2007. Fyrir átti
Birna tvo drengi,
Jón Aðalstein Kjart-
ansson, f. 10. apríl
1963, d. 21. september 2000 og
Árna Bergþór Kjartansson, f. 7.
mars 1964, hann býr á Eskifirði,
eiginkona hans er Petra Jóhanna
Vignisdóttir, þau eiga þrjú börn;
Sigurvin Ingi, f. 11 maí 1989,
Vignir Andri, f. 21 febrúar 1999,
Blædís Birna, f. 20. júlí 2004.
Árni og Birna eignuðust þrjú
börn, tvíburana Þröst Fannar
Árnason, f. 2. apríl 1975, hann
býr á Borgarfirði eystra og
Elsku besti pabbi minn, það er
hrikalega erfitt að setjast niður
og semja þessa kveðju til þín þeg-
ar maður er jafn lamaður af sorg
og söknuði og ég er, ég var bara
alls ekki tilbúin að missa þig líka.
Margs er að minnast og hafa
minningarnar flogið um huga
minn síðustu vikur þegar maður
vissi hvað í stefndi. Brosin í gegn-
um tárin koma svo sannarlega við
að rifja upp svona minningar. Ég
þyrfti samt heila bók til að geta
sagt frá þeim öllum. Þú ert svo
mikil hetja og alltaf stóðst þú upp
sem sigurvegari eftir öll veikindin
en varst því miður búinn með öll
þín líf núna og líkaminn gat ekki
meira. En baráttuviljinn og lífs-
viljinn var svo augljós og hef ég
sjaldan vitað um jafn lífsglaðan
mann, hugurinn stór og ákveðinn
og ætlaðir þú þér stundum meira
en heilsan leyfði.
Ég var alltaf pabbastelpa,
pabbi minn, en síðustu 2 ár urðum
við eitt, við vorum svo háð hvort
öðru og gengum alltaf í gegnum
allt saman og stóðum saman. Að
eiga þig sem föður er eitthvað
sem ég er svo stolt af og ber mitt
kenninafn með stolti og tel það
hafi verið forréttindi að eiga þig
sem pabba. Þú kenndir mér svo
margt og kærleikurinn sem var í
kringum þig varð til þess að þú
laðaðir alla að þér, öllum þótti
vænt um þig, Þú varst svo ein-
stakur persónuleiki. Ég vil líka
þakka þér fyrir ómetanlega ást til
barnanna minnar, litlu grasasn-
anna þinna. Gleymi sennilega
aldrei svipnum á þér þegar við
Eysteinn skírðum Árnýju Birnu
og þú fattaðir ekki Árnýjar nafnið
strax, en varst þegar grátandi yf-
ir að mamma hefði fengið nöfnu
og ég tilkynnti þér að þú værir
ekki alveg að fatta fyrra nafnið
því alltaf varstu kallaður Bói. Svo
sérstakur strengur var á milli
ykkar Nonna míns, ef Nonni var
ekki heima þegar þú komst til
okkar vildir þú alltaf sækja hann.
Og alltaf vildir þú hafa hann hjá
þér á nóttunum þegar við vorum á
Borgarfirði, fórst aldrei að sofa án
hans. Afaástin mun ávallt verða
minnisstæð og þau munu ávallt
bera hana í hjarta sínu.
Takk, elsku pabbi, fyrir allar
okkar stundir saman, það er svo
ómetanlegt að hafa verið þér við
hlið. Innilegustu þakkir vil ég
færa starfsfólki Hsa og Fsa fyrir
að annast pabba með svo mikilli
hlýju. Helga og öllu mínu sam-
starfsfólki fyrir ómetanlegan
skilning vegna fjarvista minna úr
vinnu vegna veikinda pabba. Öll-
um vinum pabba fyrir að gleðja
hans líf með svo sannri vináttu og
gleði. Henni elsku Sveinu frænku
fyrir allt, allt sem hún hjálpaði
okkur með og hjálpaði pabba
heima í Sigtúni eftir að mamma
mín fór.
Elsku pabbi, ég á svo erfitt
með að kveðja þig um sinn en veit
að núna ertu umvafinn ást
mömmu og besta bróður í heimi,
elsku Nonna eldri og verð ég að
sleppa hendinni sem ég hélt svo
fast í síðustu vikuna þína, sama
hversu sárt það er. Við Þröstur
stöndum saman og höldum utan
um hvort annað í framtíðinni. Ég
votta öllum ástvinum pabba mína
dýpstu samúð.
Sjáumst seinna, pabbi, ég elska
þig og sakna þín svo mikið.
Þín dóttir,
Ragnhildur Sveina.
Elsku fallegi afi okkar, ég,
Nonni þinn, vil senda þér þetta
hinsta bréf til að segja þér og öll-
um að þú varst besti afi í heimi og
hvað ég og litla systir mín elskum
þig mikið.
Elsku afi minn, við erum rík af
englum og núna vitum við það að
við þurfum aldrei að hræðast
neitt, því núna ert þú kominn til
ömmu og Nonna frænda og munið
þið ávallt vernda okkur. En við
söknum þess svo að hafa þig ekki
og eigum svolítið erfitt með að
trúa þessu að afi okkar sé farinn,
ég reyni að skilja það en litla syst-
ir mín skilur það ekki, hún er allt-
af að bíða eftir þér, því bíllinn
þinn er hér úti og hún heldur allt-
af að afi sé alveg að koma. Þú
gafst okkur svo fallega ást, allt
það sem þú gerðir með okkur og
gafst okkur er svo ómetanlegt. Þú
varst alltaf að gefa okkur pening,
því þér fannst við eiga alltof mikið
dót en svo keyptum við okkur
stundum dót fyrir peninginn og
þá þurftum við að hlusta á tuðið í
þér, en náðum alltaf að stoppa það
með því að hlaupa í fangið á þér
og segja þér hvað við elskuðum
þig, þá láku alltaf tárin þín. Og
krúttlegt að sjá framan í nöfnu
þína þegar þú réttir henni pening
því henni fannst þetta nú frekar
ómerkilegt, að afi væri alltaf að
gefa henni pappírs drasl og yfir-
leitt vöðlaði hún peningunum
saman og oft fór hún hreinlega
með „pappírs draslið“ í ruslið.
Hún er svo lítil og ég skal passa
hana vel, elsku afi minn.
Það sem við gátum ekki fengið
þig til að gera var alveg ótrúlegt
og mamma með svo miklar
áhyggjur af þér þegar við vorum
að plata þig í ótrúlegustu hluti.
Eitt það minnisstæðasta er, og
sem lýsir þér svo vel, var fyrir
ekki svo löngu að við fórum sam-
an á róluvöllinn, því rétt á meðan
mamma leit af okkur í augnablik
vorum við búin að plata þig í
rennibrautina og þar sast þú fast-
ur og skrokkurinn þinn ekki alveg
sveigjanlegur fyrir rennibraut
sem er öll svo þröng og lítil. Þarna
sast þú skellihlæjandi fastur uppi
í rennibrautinni og hlustaðir á
mömmu tuða í okkur. Svo allar
stundirnar sem þú nenntir að
sitja og láta Árnýju Birnu skreyta
þig með öllu glingrinu sem hún á,
voða fínn með 20 hálsmen, allur
bleikur, flottur og ef þú varst
heppinn þá fékkstu augnskugga
alveg niður á maga í öllum regn-
bogans litum. Takk fyrir okkar
óteljandi spilakvöld, vá hvað við
spiluðum mikið og alltaf reyndir
þú að svindla en ég var fljótur að
sjá það og þá fylgdi alltaf þessi
rosalegi hlátur og sprell í þér.
Takk fyrir allar ferðirnar í fjósið
að fá okkur í könnu, það var frek-
ar skrítinn þessi drykkur sem þú
fékkst þér meðan við Árný Birna
fengum bara vatn, og sagðir þú
mér að ég fengi svona drykk þeg-
ar ég yrði stór en Árný Birna
fengi sko ekki svona því stelpur
mættu ekki drekka svona því þær
væru of miklir grasasnar.
Ég mun skora mörg mörk fyrir
ykkur í framtíðinni, afi minn, og
þið verðið svo sannarlega stolt af
mér og nöfnu ykkar ömmu. Við er-
um svo heppin að bera nöfn ykkar
englanna. Takk fyrir allt, elsku
besti afi okkar. Elskum þig og
gleymum þér aldrei.
Þínir litlu grasasnar,
Jón Aðalsteinn yngri
og Árný Birna.
Andlát Árna Björgvins (Bóa)
kom ekki allskostar á óvart eftir
endurtekin veikindi hans síðustu
árin, þegar honum var vart hugað
líf. Hann reis þó alltaf upp á milli
glaður og reifur en að því kom að
þrekið þraut. Ég mun eiga tals-
vert af frændfólki en Bói var eini
frændinn með stórum staf. Brott-
hvarf þeirra sem verið hafa sam-
tíða manni á langri ævi veldur
ætíð söknuði. Við andlát frænda
rifjast upp ýmis samskipti okkar
svo sem nokkrar vertíðir í Sand-
gerði þar sem við vorum sam-
starfsmenn í ákvæðisvinnu en
betri vinnufélagi mun vandfund-
inn, þrekmikill, duglegur og ósér-
hlífinn. Ófáar ferðirnar fórum við
ásamt öðrum til að sækja fé í flug-
in milli Borgarfjarðar og Húsavík-
ur, sú minnisstæðasta líklega þeg-
ar við vorum látnir síga niður á
Fýlastallana undir Grenmónum
og þá ekki síður heimferðin í
haustmyrkri og brimsvolgri fyrir
forvaðann undir Glettingnum.
Svona mætti lengi telja, auk þess
hvað við vorum samtaka um að
tapa á gröfuútgerð í áratugi. Mín-
ir vinir fara fjöld … sagði Bólu-
Hjálmar.
Vertu kært kvaddur, frændi.
Innilegar samúðarkveðjur til
Þrastar og Ragnhildar.
Magnús í Höfn.
Það verður tómlegt um að litast
í sveitinni eftir að Bói minn kvaddi
Árni Björgvin
Sveinsson
✝ SigurveigBrynhildur
Sigurgeirsdóttir
fæddist á Arn-
stapa í Ljósavatns-
skarði 18. febrúar
1930. Hún and-
aðist á Sjúkrahús-
inu á Akureyri 13.
október 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurgeir
Bjarni Jóhannsson
f. 20.10.1891, d. 8. júlí 1970 og
Anna Guðrún Guðmundsdóttir
f. 22.8. 1897, d. 17.12. 1989.
Systkini Sigurveigar eru
Guðmundur Kristján f. 1918,
d. 1996, Jóhann Kristinn f.
1919, d. 2005, Halldór f. 1924,
d. 1968, Sigrún f. 1926, Guð-
ríður f. 1933 og Erna f. 1934.
Sigurveig giftist 19.4. 1955
Páli Jónssyni frá Merkigili f.
1.11. 1931. Sigurveig og Páll
eignuðust þrjú börn: 1) Sig-
urgeir Pálsson f. 1956, býr á
kona hans Halla Björk Garð-
arsdóttir, börn þeirra Aldís
Dögg, Emil Andri og Ívan Elí.
Veiga fór ung að árum í
Húsmæðraskólann á Laugum í
Reykjadal. Eftir að Veiga og
Palli hófu sambúð bjuggu þau
fyrst um sinn á Merkigili en
fluttust til Akureyrar um
1960. Meðan börn þeirra voru
ung var Veiga heimavinnandi
en fór síðar út á á vinnumark-
aðinn. Fyrst um sinn vann hún
hjá Heklu fataverksmiðju og
síðan hjá súkkulaðiverksmiðj-
unni Lindu þar sem hún vann
lengst af. Veiga var ávallt
heilsuhraust, vinnusöm og lifði
mjög heilsusamlegu lífi. Síð-
ustu eitt til tvö árin fór heils-
unni þó aðeins að hraka eftir
að hún greindist með krabba-
mein.
Útför Sigurveigar verður
gerð frá Akureyrarkirkju í
dag, 19. október 2012, og hefst
athöfnin kl. 10.30.
Sigtúnum í Eyja-
fjarðarsveit, kona
hans Jórunn Agn-
arsdóttir. 2) Rósa
Pálsdóttir f. 1957,
býr á Akranesi,
maður hennar
Pálmi Vilhjálms-
son. Börn þeirra
eru Edda Björk
Baldvinsdóttir,
maður hennar
Hermóður Jón
Hilmarsson, dætur þeirra
Andrea Ósk og Alexandra
Ósk. Vilhjálmur Páll Pálma-
son, sambýliskona hans Guð-
rún Lilja Ingvarsdóttir, dóttir
hans Íris María og sonur
þeirra Ingvar Pálmi. Sigurgeir
Freyr Pálmason, sambýliskona
hans Sædís Ösp Runólfsdóttir,
sonur hennar Alex Máni. 3)
Anna Kristín Pálsdóttir f.
1959, býr á Akureyri, maður
hennar Jón Frímann Ólafsson.
Sonur þeirra Ólafur Jónsson,
Elsku mamma, í dag fylgjum
við þér síðasta spölinn eftir erfið
veikindi sem þú tókst af rósemi
og festu.
Það var ekki venja þín að gef-
ast upp og reisn þinni hélstu til
hinstu stundar og sagðir jafnvel
að þetta væri bara ræfildómur
og að þú myndir ekki finna til.
Þakklæti er það fyrsta sem
kemur upp í huga minn, þakk-
læti fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig og okkur systkinin. Allt sem
þú saumaðir á okkur þegar við
vorum lítil og allar kleinurnar
sem við bökuðum saman. Þú
hugsaðir líka alltaf um að Óli
minn fengi sína poka. Þú vildir
allt fyrir alla gera og hafðir
mikla þjónustulund.
Þegar við systkinin vöktum
yfir þér næstsíðasta kvöldið
hafðir þú áhyggjur af okkur, að
við þyrftum að fara að sofa. Svo
opnaðir þú augun aftur eftir
smástund, horfðir á okkur og
sagðir: Þið verðið að fara að sofa,
það er ekkert vit í þessu.
Elsku mamma mín, það eru
erfiðir tímar framundan. Þið
pabbi voruð svo samrýnd og góð
hjón og gerðuð allt saman. Við
munum hugsa vel um pabba.
Þín er sárt saknað, mamma
mín. Ég geymi allar minningarn-
ar.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín dóttir,
Anna Kristín.
Elsku Veiga amma, nú er
komið að kveðjustund eftir bar-
áttu þína við krabbamein. Þrátt
fyrir veikindi þín barstu þig allt-
af svo vel og það var ekki að sjá
á þér að þú værir veik, alltaf
hress og kát og stjanaðir í kring-
um alla eins og þér einni var lag-
ið.
Við þessi skrif okkar koma
strax upp í hugann minningar
um yndislega ljúfa, hjálpsama og
góða manneskju með stórt
hjarta. Þú varst með mikið jafn-
aðargeð og minnumst við þess
ekki að hafa séð þig reiðast eða
vera niðurdregna og sjálfsvor-
kunn þekktir þú ekki.
Í bernsku var alltaf gott að
koma í Þórunnarstræti. Þar var
ýmislegt hægt að bralla, renna
sér á rúmdýnu niður hringstig-
ann, klifra í klettunum, búa til
kastala úr jólakortasafninu og
margt fleira. Það voru líka góðar
líkur á því að komast í smá
Lindu-konfekt. Molarnir sem
voru vafðir í litaðan álpappír og í
laginu eins og ís í brauði voru
sérstaklega minnisstæðir.
Það eru ekki til margar minn-
ingar um þig sitjandi í sófa eða á
stól. Þú varst yfirleitt á ferðinni
að gera og græja, sjá til þess að
allir hefðu það gott og allt væri á
sínum stað. Þegar við fjölskyld-
an kíktum í heimsókn til ykkar
afa fóru veitingarnar fljótlega að
tínast fram á borð, það þýddi lít-
ið að segja: „Amma, þú þarft
ekkert að hafa fyrir okkur“
… þú svaraðir bara: „Nei, nei“
og hélst áfram að smyrja og
græja.
Við fjölskyldan höfum verið
svo lánsöm að vera nánast í
fastri áskrift að kleinum og
laumaðir þú oft með í pokann ný-
steiktu soðnu brauði og pakka af
hangikjöti. Það er heldur ekki
hægt að sleppa því að minnast á
pönnukökurnar þínar sem þú
bakaðir oft fyrir barnaafmælin
hjá okkur.
Hádegisinnlitin nú í sumar og
upp á síðkastið hafa verið einkar
ánægjuleg og gleymi ég því aldr-
ei þegar þú spurðir mig hvort ég
vildi ekki heldur taka neðri
helming af kjamma, þér leist
greinilega ekkert á að ég skyldi
ætla að gera mér mat úr efri
helmingi.
Þú varst yndisleg manneskja
og erum við þakklát fyrir að hafa
átt þig að svona lengi og að börn-
in okkar hafi fengið að kynnast
svona frábærri langömmu. Nú
ert þú farin af þessari jörð en þú
munt ávallt eiga sérstakan stað
hjá okkur fjölskyldunni.
Kveðja,
Ólafur og Halla Björk.
Kæra langamma. Það er ólýs-
anlegt hvað þú varst alltaf góð
við alla, alltaf svo samviskusöm.
Þú hjálpaðir öllum með allt. Sál
þín var svo hrein. Ég man líka að
alltaf þegar við komum í mat til
þín settist þú aldrei við matar-
borðið og fékkst þér að borða
fyrr en allir voru komnir með
allt á diskinn sinn. Þú varst svo
góð.
Síðasta stund okkar saman,
nokkrum dögum áður en þú
kvaddir þennan heim, var þegar
ég, pabbi og Ívan Elí komum í
heimsókn til ykkar. Langafi var
úti í garði að raka laufblöðin og
þú varst inni að baka pönnukök-
ur með miklum sykri. Þetta voru
bestu pönnukökur í heimi. Svo
nokkrum dögum síðar varstu
orðin mjög veik og komin á
sjúkrahúsið. Þar barðist þú fyrir
lífi þínu í hverjum einasta and-
ardrætti.
Ég sakna þín endalaust mikið
og elska þig af öllu mínu hjarta.
Þú varst best.
Endalaus gleði og ást,
á þér það sást.
Við elskum þig öll,
enda voða snjöll.
Þú varst alltaf með hreina sál,
og alltaf voða góð við Pál.
Ég sakna þín mikið,
líka allir aðrir fyrir vikið.
Við vitum það flest,
að þetta var þér best.
(A.D.)
Kveðja,
Aldís Dögg.
Sigurveig frænka mín var
lengi einn af föstu punktunum í
lífi okkar, fjölskyldunnar á Hrís-
hóli, þegar ég óx þar úr grasi.
Öruggasti viðkomustaðurinn á
Akureyri var alltaf hjá henni og
Páli. Samband fjölskyldnanna
var náið, þau komu oft fram í
sveit og við krakkarnir vorum
eins og systkini, í bernskuleikj-
um og vafasamari ævintýrum
unglingsáranna.
Flestar af fyrstu minningum
mínum um Akureyri tengjast
Veigu og fjölskyldu hennar: gist-
ing á Skólastígnum þegar örlítil
umferð hélt fyrir manni vöku,
ferðir með krökkunum niður í
Litlubúð að kaupa mjólk sem
hellt var úr brúnum mjólkur-
flöskum í brúsa, og stöku sinnum
fékk maður í laumi leiðbeiningar
hjá frænku um hvernig maður
ætti að haga sér í kaupstað.
Þá var tími stóru jólaboðanna
ekki liðinn og við fórum alltaf til
Veigu og Palla á gamlárskvöld.
Þar reiddi Veiga fram kræsingar
svo borðin svignuðu, síðan fór
maður pakksaddur og útblásinn
af gosdrykkjum að horfa á flug-
elda og ártölin yfir í Vaðlaheiði.
Þegar ég fór að fara einn í bæ-
inn með mjólkurbílnum var farið
beinustu leið neðan úr samlagi
og upp í Holtagötu. Þar tók
Veiga hlýlega á móti mér og gaf
mér gott að borða eða drekka
hvort sem maður var svangur
eða ekki, því alltaf var umhyggj-
an í fyrirrúmi. Einhvern veginn
var maturinn hjá Veigu sérstak-
ur, öðruvísi og betri en annars
staðar. Jafnvel bara soðin ýsa,
en það er líka menning að sjóða
Sigurveig Brynhildur
Sigurgeirsdóttir