Morgunblaðið - 06.11.2012, Side 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. NÓVEMBER 2012
✝ Agnes Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 12. des-
ember 1945. Hún
lést á krabbameins-
deild Landspít-
alans 29. október
2012.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Guð-
mundsson skip-
stjóri og
útgerðarmaður, f.
25. september 1906, d. 17. maí
1958 og Soffía Jóhanna Vatns-
dal Pálsdóttir, f. 1. febrúar
1916, d. 31. júlí 1953. Systkini
Agnesar voru: Svava Vatnsdal
f. 15. júní 1936, d. 16. júlí 2012;
Hafsteinn Bergmann f. 28.
ágúst 1939, d. 26. febrúar 1989;
Fanney (Stella) f. 11. nóvember
1941, d. 10. maí 1998; Soffía
Jóna Vatnsdal f. 24. nóvember
1949, d. 2. mars 1993. Agnes
giftist Sveinbirni Jónssyni. Þau
slitu samvistum. Börn þeirra
eru: 1) I. Birgitta f. 11. júlí 1965,
maki Eyþór Sigurðsson f. 13.
júlí 1949, þann 18. desember
2005. Börn hans eru 1) Ingi-
björg Ásta f. 23. maí 1975, maki
Stefán Birnir Sverrisson f. 26.
febrúar 1976, synir þeirra eru
Eyþór Birnir f. 27. desember
2007 og Elvar Ingi f. 15. októ-
ber 2009. 2) Hildur Björk f. 9.
júlí 1976, maki Gísli Engilbert
Haraldsson f. 1. febrúar 1976,
börn þeirra eru Arnór Rúnar f.
15. september 1994, Haraldur
Elís f. 31. mars 2001, Guðmunda
Þórunn f. 31. mars 2005, El-
ísabet Kolbrún f. 21. apríl 2007
og Helgi Hrannar f. 22. mars
2010. 3) Guðný Hrund f. 16. maí
1978, maki Þórður Guðmunds-
son f. 17. desember 1976, dætur
þeirra eru Auður Elísabet f. 24.
janúar 2007 og Unnur Eva f. 4.
mars 2010. 4) Jón Ari f. 6. sept-
ember 1980, sambýliskona
María Björk Ólafsdóttir f. 18.
febrúar 1983, dóttir þeirra er
Hildur Sif f. 14. júní 2008.
Agnes lærði til hár-
greiðslumeistara og rakara og
starfaði við þá iðn mestan hluta
ævi sinnar.
Útför Agnesar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, 6. nóv-
ember 2012, kl. 11.
júní 1966. Synir
þeirra: Vignir f.
24. ágúst 1992,
Kristján Ari f. 16.
febrúar 1996 og
Ásgeir f. 30. apríl
2001. Sonur Ey-
þórs af fyrra sam-
bandi er Andri f. 2.
mars 1988. 2) Jón
Ómar f. 14. nóv-
ember 1970, maki
Ragnhildur Hrund
Sigurðardóttir f. 26. nóvember
1972. Sonur þeirra er Aron f.
26. september 2004. Börn Jóns
af fyrra sambandi Sveinbjörn f.
13. mars 1990 og Lára f. 12. júní
1996. 3) Hafsteinn Bergmann f.
1. júní 1972, í sambúð með
Soffíu Árnadóttur f. 11. janúar
1962. Börn Hafsteins af fyrri
samböndum Hera Sól f. 24.
febrúar 1995, Gunnur Rún f. 1.
apríl 1997, Írena Líf f. 27. ágúst
1999, Erik Fannar f. 12. ágúst
2004 og Elmar Daði f. 12. nóv-
ember 2009. Agnes giftist
Rúnari Jónssyni vélstjóra, f. 26.
Hún Agnes okkar hefur nú
kvatt eftir hetjulega baráttu við
illvígan sjúkdóm.
Það var fyrir 54 árum síðan að
lítil og nett 12 ára stúlka stóð á
tröppunum við Vikurhúsið og var
komin til að passa 3 systur sem
þar bjuggu. Hún tengdist fjöl-
skyldunni fljótt sterkum bönd-
um, hún var svo einstaklega
barngóð og skemmtileg og góð
vinkona okkar systranna. Oft
gisti hún hjá okkur.
Nokkrum árum áður hafði hún
misst móður sína og ári síðar
missti hún einnig föður sinn.
Fljótlega eftir það flutti hún al-
farið til okkar og varð hluti af
okkar fjölskyldu.
Árin liðu og Agnes stofnaði
fjölskyldu, mann og börn og þá
var skipt um hlutverk því nú fór-
um við systurnar stundum að
passa fyrir hana. Þá var ekki
ónýtt að rifja upp gamlar Púdda-
sögur sem hún hafði skemmt
okkur með þegar við vorum litlar.
Líf Agnesar var ekki alltaf
dans á rósum og oft þurfti hún að
glíma við ýmsa erfiðleika. En
Agnes var alltaf hörkudugleg og
lífsglöð að eðlisfari.
Árin sem hún átti með Rúnari,
eftirlifandi eiginmanni sínum,
voru henni góð. Hann var henni
og börnum hennar einstaklega
góður. Saman eiga þau 21 barna-
barn sem hún var mjög stolt af.
Elsku Rúnar, Birgitta, Jónsi
og Haddi, við vottum ykkur og
fjölskyldum ykkar okkar einlægu
samúð.
Hvíl í friði, elsku Agnes, og
takk fyrir allt.
Kolbrún, Brynja Björk, Sig-
rún, Ásthildur Dóra, Kristín
Þóra og fjölskyldur.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum.)
Agnes Jónsdóttir móðursystir
mín er látin. Aðeins þremur mán-
uðum eftir að móðir mín lést.
Agnes var ákaflega lífsglöð kona
og þannig var líf hennar. Hún var
alltaf eins og fallegt blóm, gaf af
sér og miðlaði af reynslu sinni.
Blóm visna og deyja eins og við
mennirnir en Agnes hafði sér-
stakt lag á að blómstra oft á ári.
Hún hafði mikinn þokka og út-
geislun sem hún var óspör á og
heillaði flestalla sem henni
kynntust. Hún hafði áhuga á
flestöllu og var mikill visku-
brunnur. Minni hennar var fá-
bært og hún gat rakið fyrir
manni atburði, minningar frá
fyrri árum, ljóð kunni hún ótal-
mörg.
Hún hafði ferðast mikið ásamt
seinni manni sínum Rúnari Jóns-
syni en þau höfðu kynnst árið
2000 og Rúnar var hennar stoð og
stytta upp frá því. Hún elskaði
Rúnar sinn eins og henni var
einni lagið, börn hans og barna-
börn voru eins og hennar eigin.
Agnes eignaðist 3 börn, Ingi-
björgu Birgittu, Jón Ómar og
Hafsteinn Bergmann. Barna-
börnin voru mörg og áttu þau öll
hennar athygli þegar svo bar
undir.
Ég, elsta systkinabarnið,
kynntist henni vel og samband
okkar var gott. Vil ég nota tæki-
færið og þakka þær ótalmörgu
stundir sem við áttum saman. Ég
kom fyrst til hennar barn að
aldri, fyrst til hennar og Bússa
(fyrri eiginmanns hennar, Svein-
björns Jónssonar) og fagnaði
með þeim fæðingu barna þeirra.
Margar ógleymanlegar stundir
átti ég þar á bæ gegnum árin. En
leiðir þeirra skildi eins og hjá svo
mörgum.
Þegar jafn mikil persóna og
Agnes var kveður okkur verður
manni orðavant en ég vil sérstak-
lega minnast á baráttu hennar
við ógnvaldinn ógurlega krabba-
meinið. Hún útilokaði það af
fremsta megni og reyndi að lifa
eðlilegu lífi eins lengi og hún gat
og fórst það eins og allt annað vel.
Ótrúlegur dugnaður og bar-
áttuþrek einkenndi hana og
reyndar systkini hennar öll. Ung
missti Agnes foreldra sína og það
á mótunarárunum en það var
eins og persónuleiki hennar
styrktist engu að síður með ár-
unum.
Ég vil þakka Agnesi vinkonu
minni og móðursystur samfylgd-
ina. Farðu í Guðs friði.
Fósturlandsins Freyja,
fagra vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís.
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
(Matt. Joch.)
Sævar Bjarnason.
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans
fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sérhver
und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
(Hugrún.)
Enn á ný hefur maðurinn með
ljáinn hoggið skarð í frænkuhóp-
inn, barnabörn Guðrúnar Odds-
dóttur og Guðmundar Sturluson-
ar.
Agnes frænka er horfin yfir
móðuna miklu og mun hennar
verða sárt saknað á frænkumót-
um framvegis.
Frá árinu 1993 höfum við
frænkurnar allar komið saman
einu sinni til tvisvar á ári nær
undantekningarlaust. Samveru-
stundir okkar einkennast af
hlátri og mikilli og innilegri glað-
værð.
Árið 2004 var kosin ættar-
mótsnefnd 8 aðila, einn frá hverju
barni ömmu og afa og var Agnes
þar fyrir afkomendur föður síns.
Við þann mikla undirbúning
sem slíkt mót þarfnast fór ekki
hjá því að við kynntumst öll hvert
öðru mjög vel og byndumst bönd-
um sem aldrei munu slitna.
Fyrir nánast ári, hinn 9. nóv-
ember 2011, áttum við frænkurn-
ar yndislega og glaðværa sam-
verustund á heimili Agnesar og
Rúnars. Hún var þá í millibils
hvíld frá lyfjameðferð og ákvað
að kalla í hópinn okkar til að
gleðjast saman. Það var ómetan-
legt að vera hjá þeim hjónum
þann dag.
Við Agnes höfum þekkst lengi
og í gegnum árin átt mismikil
samskipti eins og gengur um
skyldfólk. Meira þetta árið og
minna það næsta.
Agnes, sem var hárgreiðslu-
kona, var móður minni, föður-
systur sinni, ákaflega elskuleg og
frændrækin. Hún taldi það aldrei
eftir sér að klippa frænku sína og
laga á henni hárið, gera hana fína
og sinna henni. Er ég Agnesi
óendanlega þakklát fyrir alla þá
umhyggju sem hún sýndi
mömmu.
Við hjónin vottum Rúnari og
öllum afkomendum Agnesar okk-
ar dýpstu samúð vegna fráfalls
hennar.
Unnur Sveinsdóttir.
Agnes Jónsdóttir HINSTA KVEÐJA
Kveðja til Agnesar
frænku minnar:
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Hvíl í friði.
Dóra Soffía.
✝ SteinunnRagnheiður
Jónsdóttir fæddist
25. ágúst 1920 á
Suðureyri í Súg-
andafirði. Hún and-
aðist á Landakots-
spítala 23. október
2012. Foreldrar
hennar voru Jón
Grímsson mála-
færslumaður, f. 18.
desember 1887, d.
25. september 1977, og Ása
Finnsdóttir Thordarson hús-
móðir, f. 18. maí 1892, d. 15. maí
1971. Systkini hennar: Hjörtur,
f. 15. nóvember 1915, d. 10. jan-
úar 1977, Finnur Thordarson, f.
25. ágúst 1918, d. 6. júní 1976,
Árni Þorvaldur, f. 24. ágúst
1923, d. 3. október 2010, Grím-
ur, f. 6. ágúst 1927, d. 16. maí
1999, Inga Þórhildur, f. 12.
Jean, f. 15. apríl 2005, Charles
William, f. 11. maí 2007, Lydia
Jane, f. 19. maí 2009, Finnur Os-
borne, f. 23. desember 2011.
Steinunn ólst upp á Ísafirði.
Hún lauk námi við Verzl-
unarskóla Íslands og vann við
verslunar- og skrifstofustörf,
m.a. í versluninni Dagsbrún og
hjá Skipasmíðastöð M. Bern-
harðssonar. Eftir að hún flutti
suður starfaði hún hjá Verslun
O. Ellingsen. Hún hóf búskap
með eiginmanni sínum í Reykja-
vík en þau fluttu til Kanada og
síðar til Bandaríkjanna, þar sem
þau bjuggu í Kaliforníu. Þau
skildu eftir 30 ára hjónaband.
Steinunn fluttist heim til Íslands
árið 1995 og bjó í Reykjavík til
æviloka.
Útför hennar fer fram frá
Neskirkju í dag, 6. nóvember
2012, og hefst athöfnin kl. 13.
október 1929,
Ragnar Áki, f. 20.
júlí 1932.
Steinunn giftist
Miles Osborne
Hunt 29. nóvember
1947. Dóttir þeirra
var Maureen Ása
Jane, f. 27. sept-
ember 1948, d. 13.
janúar 1973. Synir
hennar eru: 1)
Brandon Miles
Lynn, f. 15. ágúst 1970, synir
hans af fyrra hjónabandi: Blaine
Miles, f. 29. desember 1993, Ra-
leigh Oliver, f. 14. desember
2005. Eiginkona Brandons er
Kelly Patricia Carter-Lynn og
þeirra sonur Leifur Reuben, f.
10. september 2010. 2) Aaron
Michael Lynn, f. 16. júlí 1971,
eiginkona hans er Lora Anne
Lynn, og þeirra börn eru: Lucy
Það var alltaf einhver æv-
intýraljómi yfir henni Steinunni
Ragnheiði föðursystur minni,
sem ávallt var kölluð Didda.
Hún bjó til margra ára bæði í
Kanada og síðar í Bandaríkj-
unum áður en hún tók þá
ákvörðun að flytja aftur heim til
Íslands til þess að eyða ævi-
kvöldinu. Minningar mínar um
hana eru bæði margar og góð-
ar, allt frá því áður en hún og
Monna einkadóttir hennar
fluttu út til stóru Ameríku þar
sem Bill eiginmaður hennar
beið þeirra. Minningar m.a. úr
Skólastrætinu þar sem þær
mæðgur bjuggu um tíma, þar
sem við Monna lékum okkur
áhyggjulaus í garðinum, þá var
lífið svo ofur einfalt, svo gott
var að hafa Diddu frænku og
ömmu við höndina, annað þurfti
ekki. Og tíminn leið, Didda,
Monna og Bill bjuggu í fyrstu í
Kanada, vegalengdin var löng
og því voru bréfaskriftir einu
samskiptin á þeim árum og ég
gleymi því aldrei þegar bréf
kom frá Diddu, þá settumst við
amma inn á kontór hjá afa sem
las upphátt fyrir okkur úr bréf-
inu og þetta var nánast eins og
helgistund. Oftar en ekki fylgdi
mynd með af þeim mæðgum
eða af Monnu frænku. Og svo
komu þær mæðgur loksins í
heimsókn, sumarlangt heim til
Ísafjarðar árið 1956 og þá var
nú gaman að lifa, yndislegur
tími fyrir okkur öll sem beðið
höfðum svo lengi eftir endur-
fundum. Frænka mín flutti
ásamt fjölskyldu sinni til Kali-
forníu og bjó þar allt þar til hún
flutti alkomin heim til Íslands
en þá hafði líka ýmislegt breyst
í hennar lífi, Monna dóttir henn-
ar lést ung að aldri og var treg-
uð af okkur öllum sem hana
þekktu, ekki síst af foreldrum
sínum og ungum sonum. Didda
og Bill slitu samvistir og líf
frænku minnar var enginn dans
á rósum. Ákveðin og áræðin
eins og hún ávallt var lét hún
engan finna fyrir erfiðleikum
þeim sem á undan voru gengnir
í hennar tilveru heldur hélt
ótrauð áfram og naut samvista
við ættingja sína og vini hér á
landi. Hún heimsótti dóttursyni
sína til Ameríku og fékk þá
einnig hingað til lands til þess
að kynna þeim skyldfólk sitt
hér. Dóttursynir hennar Brand-
on og Aaron, sem bera móður
sinni fagurt vitni, og fjölskyldur
þeirra hafa því tengst okkur
ættingjum sínum hér sterkum
böndum, okkur öllum til mikillar
gleði.
Nú þegar mín hjartkæra föð-
ursystir hefur kvatt þetta líf
finnst mér ég standa í svo mik-
illi þakkarskuld við hana, hún
sýndi mér ávallt mikinn kær-
leika svo og konu minni og
börnum, sem minnast þess að
eini pakkinn sem þau fengu að
opna á aðfangadagskvöld fyrir
mat var frá Diddu frænku í Am-
eríku og innihaldið kom alltaf á
óvart og gladdi ungar sálir. Þeg-
ar ég kvaddi hana deginum áður
en hún lést opnaði hún faðminn
og dró mig að sér, síðasta kveðj-
an okkar í þessu lífi var eins og
hún ávallt var hjá henni meðan
allt lék í lyndi. Því miður get ég
ekki fylgt Diddu minni síðasta
spölinn vegna dvalar erlendis en
bið minni kæru föðursystur
góðrar heimkomu um leið og ég
þakka henni allan þann kærleik
og væntumþykju sem hún ávallt
sýndi mér, konu minni og börn-
um og votta ástvinum hennar
samúð mína og minna.
Blessuð sé minning Steinunn-
ar R. Hunt.
Sigurjón Finnsson.
Elsku Didda frænka,
Núna ertu farin og þegar ég
lít til baka er ég svo þakklát
fyrir að hafa kynnst þér og fyr-
ir hverja einustu mínútu sem
við áttum saman. Mér finnst ég
vera heppnasta manneskja í
heimi að hafa farið með þér og
ömmu til Bandaríkjanna að
heimsækja afkomendur þína.
Ég mun seint gleyma sögunum
þínum, hvernig þú brostir alltaf
þegar þú sást mig, hvernig þið
amma gátuð hlegið saman og
hversu mikla gleði þú barst með
þér hvert sem þú fórst.
Síðast þegar við hittumst
sagðir þú mér að þú værir
þreytt og vildir fá frið. Núna
færðu loksins hvíld og ég veit
að þú ert búin að bíða lengi eft-
ir að sjá Maureen aftur og ég
er viss um að þið passið vel upp
á hvor aðra.
Ég á margar góðar minning-
ar um þig sem munu ylja mér
um hjartarætur alla mína ævi.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Inga Lilja Pálsdóttir
Í dag kveðjum við Steinunni
Ragnheiði, eða Diddu frænku
eins og hún var alltaf kölluð,
með söknuð í huga. Þótt Didda
væri komin á tíræðisaldurinn
var hún ung í anda, hélt reisn
fram á síðasta dag og þótti fátt
skemmtilegra en að hafa sig til
og fara á mannamót. Didda var
alla tíð stór hluti af lífi okkar
systkinanna þótt hún hafi búið
vestanhafs öll okkar uppvaxt-
arár. Við heyrðum margar
skemmtilegar sögur af Diddu
og lífi hennar í Ameríku og hún
sendi okkur ætíð pakka á jólum
og afmælum sem við opnuðum
með mikilli eftirvæntingu, enda
leyndist alltaf eitthvað spenn-
andi í þeim. Yfir Diddu hvíldi
mikill ævintýraljómi, hún var
fjarlæga frænkan í Ameríku, en
þegar við hittum hana í fyrsta
sinn stóð hún fyllilega undir
okkar væntingum og rúmlega
það.
Þegar Didda flutti alkomin
til Íslands árið 1995 varð hún
strax mikilvægur hluti af fjöl-
skyldunni. Börnin okkar nutu
þá góðs af gjafmildi hennar og
rausnarskap en hún var afar
barngóð. Didda var mjög fé-
lagslynd og ekki leið á löngu
þar til hún var komin í nokkra
spilaklúbba, hún sótti fjölda
námskeiða og sinnti ættingjum
og vinum. Hún var einstaklega
glaðvær, félagslynd og hafði
ríka kímnigáfu. Varla var haldið
matarboð þar sem ekki var
kallað í Diddu frænku. Eitthvað
var þó farið að draga úr úthald-
inu síðustu árin og það mátti
heyra þessi orð falla þegar hún
yfirgaf níræðisafmæli sitt
klukkan fjögur um morguninn:
„Farin að verða ansi lin við
þetta!“
Didda hélt mjög góðu sam-
bandi við dóttursyni sína í
Bandaríkjunum og höfum við
haft þá ánægju að kynnast
þeim og fjölskyldum þeirra.
Vonandi eiga þau bönd eftir að
styrkjast þótt Didda sé fallin
frá.
Líf Diddu var þó ekki ein-
tómur dans á rósum. Hún gekk
í gegnum margvíslega erfið-
leika á lífsleiðinni sem voru
þannig að margir hefðu bugast.
Með sterka lífsgleði og þraut-
seigju að vopni komst hún í
gegnum þá.
Nú hefur Didda kvatt okkur
södd lífdaga. Hennar verður
sárt saknað af okkur öllum. Við
vottum dóttursonum hennar,
Brandon og Aaron, og fjöl-
skyldum þeirra samúð okkar og
hugsum með þakklæti til allra
samverustundanna með Diddu
frænku.
Blessuð sé minning hennar.
Guðbjörg, Páll Skúli
og Jón Áki Leifsbörn.
Steinunn Ragnheiður
Jónsdóttir Hunt
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má
finna upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má
smella á Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeig-
andi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar