Morgunblaðið - 19.01.2013, Blaðsíða 37

Morgunblaðið - 19.01.2013, Blaðsíða 37
UMRÆÐAN 37Bréf til blaðsins MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JANÚAR 2013 Í okkar þjóðfélagi er helmingur tekna þjóðfélagsins greiddur til hins opinbera og endurúthlutað. Slíkt þjóðfélag stenst ekki og hlýtur að hrynja fyrr eða síð- ar, vegna þess að úti- lokað er að hægt sé að úthluta svo miklu fé þannig að nógu stór hópur landsmanna verði ánægður með úthlutunina. Þvert á móti vex óánægjan stöðugt. Hið litla traust, 10%, sem menn bera til Alþingis er birtingamynd þessa. Fyrsta hrunið hefur þegar átt sér stað. Þjóðfélagið hefur alltaf verið að hrynja mismunandi mikið við hinar ýmsu gengisfellingar, sem koma með reglulegu millibili, þar sem eignir landsmanna og tekjur eru gerðar upptækar. Endurúthlutunin ber meinið í sér. Flestir sem verða af fé sínu til hins opinbera vilja fá þetta fé til baka á einn eða annan hátt. En það er ekki hægt á ásættanlegan máta. Afleiðingarnar verða margvíslegar. a) Ein er sú að mikið fé verður eftir hjá hinu opinbera, sem tekur að safna eigum og minnkar þannig endurúthlutunina og ávöxtun fjár í þjóðfélaginu. b) Menn fara að „gera út á hið opinbera“ og stofna alls kyns samtök og félög með góðum og fallegum tilgangi, sem krefst op- inbers fjár. Menn krefjast þess að hið opinbera greiði alls konar kostnað og leysi hvers manns vanda, sem þeir annars myndu oft leysa sjálfir. c) Kjósendur ógna frambjóðendum. d) Freisting manna til að draga undan skatti eykst. Á móti hækkar hið op- inbera skattana, og eykur þannig freist- ingu til undanskota. Þá herðir hið opinbera reglur, eftirlit og refs- ingar. Við nálgumst lögregluríkið óðfluga og fátækt eykst. Í úthlutunarþjóð- félaginu er sífellt reynt að leysa stærri vanda en þjóðfélagið ræður við með góðu móti. Af- leiðingin er stóraukin skuldasöfnun, skattheimta, verðbólga og siðleysi. Þegar spurt er hvað sé hægt að gera til þess að ráða bót á þessu er ekki til nema eitt svar: Ég veit það ekki og ég vil ekki vita það. Enginn spyr hvort 35% endurúthlutun sé ekki nóg? Sannleikurinn er sá að eignir þjóðfélagsins eru að kristallast í skiptingu á milli auðmanna og hins opinbera. Allur almenningur verður fátækari og skuldugri vegna reglu- legra gengisfellinga, lánakostnaðar og skattheimtu. Hinn almenni laun- þegi er í vistarbandi hjá hinu op- inbera. Launþeginn fær ekki lengur öll laun sín, því á útborgunardegi mætir húsbóndi hans, ríkið, og tek- ur með staðgreiðslu skatta, sinn hlut áður en sá sem vinnuna vann, fær nokkuð notið allra launa sinna. Það sem ekki næst á útborg- unardegi er innheimt með fjöldan- um öllum af flötum sköttum, af hverjum, virðisaukaskattur, útsvar, tollar og fjármagnstekjuskattur eru þeir stærstu. Ef fólkið í landinu er stærsta auðlind þess, þá er löngu búið að þjóðnýta þá auðlind. Nú stendur til með nýrri stjórnarskrá, 34. gr. að þjóðnýta allar aðrar auðlindir. Stærsta þjóðnýting Íslandssög- unnar. Finna þarf aðferð til þess að eignir þjóðfélagsins dreifist til- tölulega jafnt á einstaklinga þessa lands á kostnað hins opinbera og auðmanna. Lýðræðið er stjórn- arform eigenda. Án jafnari eigna- dreifingar verður lýðræðið brenglað og kjósendur utanveltu, uppteknir í stjórnmálaleik, vitaskuld áhrifalaus- ir. Nú er enginn að segja að rík- isvaldið hafi ekki sínu mikla hlut- verki að gegna, án þess verður ekk- ert þjóðfélag. Hlutirnir eru einfaldlega gengnir of langt í þessa átt. Launþeginn, einstaklingurinn, hefur enga möguleika til að eignast neitt nema með löngum lánum og er þannig orðinn þræll bankanna. Til að bæta gráu ofan á svart er launþeganum sagt með fjölmiðla- áróðri og kosningum að hann vilji þetta sjálfur, þegar raunveruleikinn er sá að hann hefur alltaf minna og minna með sín mál að gera og verð- ur sífellt óvirkari í sínu eigin þjóð- félagi. Meiri og beinni atkvæða- greiðslur koma ekki í staðinn fyrir eignarréttindin. Eftir Jóhann J. Ólafsson » Finna þarf aðferð til þess að eignir þjóðfélagsins dreifist tiltölulega jafnt á ein- staklinga þessa lands á kostnað hins opinbera og auðmanna. Jóhann J. Ólafsson Höfundur er stórkaupmaður. Endurúthlutunarþjóðfélagið Þorrahlaðborð á Restaurant Reykjavík. Komdu og blótaðu þorrann með okkur einsog sönnum Íslendingum sæmir ! Föstudaginn 25.jan og laugardaginn 26.jan frá kl 18:00 Þorri Því miður er okkar litla þjóðfélag gegnsýrt af ofbeldi, sem birtist í hinum ýmsu myndum. Þjóðin var slegin utanundir nýlega þegar upp komst um barna- níðing sem hafði fengið að ástunda iðju sína í skjóli hinna ýmsu fé- lagasamtaka. Kirkjan okkar hefur orðið fyrir barðinu á sið- blindum þjónum sínum. Kaþólska kirkjan logar og það versta er hversu lengi þessar stofnanir hafa látið þetta svínarí viðgangast. Því miður er þetta algengt, við þekkjum dæmin sem upp hafa komið á umliðnum árum og áratug- um, sem gerð hafa verið opinber. Ég tel að hlutfall þeirra mála sem koma upp á yfirborðið sé ekki ósvipuð ísjakanum þar sem 90% eru undir sjávarmáli, 10% koma uppúr, 90% eru falinn eldur sem kraumar og kraumar, og því lengur sem hann kraumar verður málið verra. Viðhorf félagasamtaka eru alltof oft að ekki megi ræða málin heldur eigi að þagga þau niður þar sem þau gætu skaðað viðkomandi fé- lagasamtök. Reynslan sýnir okkur hins vegar að sannleikurinn er sagna bestur og þöggun og leyndarhyggja er innanmein sem étur innan þau félög sem stunda slíkt. Sá eini sem græðir á slíku er hinn seki. Þeir sem umvefja hinn seka verða samsekir, og í raun og veru verri en brotamaðurinn sjálf- ur sem oft og tíðum á við veikleika að stríða sem hann virðist ekki ráða við. Það er því aumara en nokkuð aumt að upplýsa ekki svona mál strax og leysa með viðeigandi hætti. Ég held að margir sem hafa ver- ið virkir í félagasamtökum hafi upplifað einhvern feluleik, þar sem einhver hefur farið frjálslega með fé, eða eitthvað í þeim dúr, einhver hefur misnotað aðstöðu sína eða sýnt af sér óásættanlegan siðferð- isbrest og málið þaggað niður og ekki fengið ásættanlega meðferð hjá stjórn félagsins. En ofbeldi tek- ur á sig hinar ýmsu myndir, heim- ilisofbeldi, einelti, barsmíðar, allt er þetta hrottaskapur sem er ólíðandi, en kannski ekki síst á ábyrgð þeirra sem vita um slíkt og gera ekki viðvart. En hvað er til ráða? Það er kannski fyrst að nefna að þeir sem með valdið fara séu hlíf og skjöldur þeirra sem brotið hefur verið á. Þar má vinátta eða klíku- skapur ekki ráða því að hinn seki sleppi. Ráðamenn verða að fara þannig fram að þeir séu góð fyr- irmynd, ef við tökum sem dæmi Al- þingi þá eru æðstu ráðamenn þar, ímynd heiftar og haturs. Það geng- ur ekki, slík framkoma smitar út í samfélagið. Við getum nefnt eina heift- araðför, það var þegar óheiðarlegir þingmenn vildu losna við pólitískan andstæðing með að koma honum fyrir Landsdóm. Nú liggur fyrir að það sem hann var kærður fyrir, neyðarlögin, bjargaði þjóðinni frá gjaldþroti. Á okkur þegnunum hvíl- ir sú skylda að kjósa ekki á þing ofbeldismennina sem stóðu að að- förinni að Geir Haarde. Þannig get- um við saman unnið að siðbót þjóð- arinnar. ÓMAR SIGURÐSSON, skipsstjóri. Ofbeldi Frá Ómari Sigurðssyni Ómar Sigurðsson
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.