Morgunblaðið - 19.01.2013, Blaðsíða 41

Morgunblaðið - 19.01.2013, Blaðsíða 41
húsbíla og átti auk þess á þriðja hundrað einkabíla um dagana svo fáir gátu fest auga á þeim öru breytingum. Okkur hjónum var hann hinn besti vinur og þreyttist aldrei á að oflofa okkur. Fyrir jólin sendi hann okkur bókarkorn sem hann byggði á minningabrotum sem hann hafði tínt saman úr fórum sínum. Kvæði, gamansögur, myndir. Margt úr textanum er í rauninni meistaraverk og svo ein- lægt að manni vöknar um augu. Þessa bók sendi hann vinum sín- um í jólagjöf. Hans hlutskipti var hinsvegar að vera kallaður burt til helstríðs á hátíðinni. Margt fleira átti hann eftir til að raða og setja svo saman sem honum lík- aði. En eftir hann liggur gnægð af rituðum heimildum í dagbók- um sem hann færði með frásögn- um og kveðskap. Honum var ekki ætlað að njóta eftirlaunaáranna fremur en tengdamóður hans sem náði einum degi eftir heila ævi í harðri vinnu. Hann var fríður sýnum, hold- skarpur, þunnhærður og kvikur í hreyfingum, léttur á velli og létt- ur í lund. Í einu orði sagt val- menni sem allir vildu hafa með sér. Eftirfarandi erindi er úr eft- irmælum Hafþórs um horfinn vin sinn. Þau lýsa bæði honum og okkar tilfinningum: Fjársjóð ég geymi, góða liðna daga gátum við spaugað marga aftanstund. Lífsspeki þinni haldið skal til haga hallmæla engum, rækta góða lund. Hjá ástvinum þínum góður guð mun vaka græða öll sár og lina hverja þraut. Léttir það kvöl ef litið er til baka ljós þeirra daga skín á dimmri braut. Aftanstundirnar eru ógleym- anlegar Hafþór. Þína skál! Steinunn og Halldór. Broshýr, kátur með skemmti- legasta hlátur sem ég hef nokk- urn tímann heyrt. Ég vil minnast Hafþórs með örfáum orðum. Fyrir mér var hann yndislegur og natinn faðir frændsystkina minna. Hann var sér í lagi handlaginn og fengu börnin hans að njóta þess á æsku- árum sínum. Hann smíðaði m.a. rúm fyrir Þorstein sem var eins og bíll, koju fyrir Auði sem var með búð undir rúminu, einnig barbíhús og kofa á tveimur hæð- um sem við Auður reyndum eitt sinn að flytja í með litlum ár- angri. Hann lagði sig fram við að gera lífið skemmtilegt og sagði fimmaurabrandara eins og eng- inn annar. Það slapp enginn við grínið þegar haldið var í berjamó, „ætliði í alvöru að fara að tína ber?“ Ég var svo lánsöm að fá að eyða töluverðum tíma á Blöndu- ósi hjá Löggu og Hafþóri á sumr- in sem krakki. Við fórum í langar útilegur og í minningunni er allt- af sól þennan tíma. Mér var tekið eins og einni af fjölskyldunni og naut ég þess að eyða tíma með þeim. Það hefur alltaf verið þann- ig að „Lagga og Hafþór“ hafa sjaldan verið nefnd hvort í sínu lagi, þau voru ein eining og ein- lægur vinskapur þeirra og ást fór ekki fram hjá neinum. Þau nutu þess að ferðast og elta sólina og víluðu ekki fyrir sér að keyra þvert yfir landið ef von var á góðu veðri. Þá gilti einu hversu langt þurfti að fara. Við munum öll ylja okkur við minningu um góðan mann, sér í lagi þegar sólin skín. Hafþór var eins og sólin sem hann elti á sumrin; hann var bæði bjartur og hlýr. Missir Löggu, Þorsteins, Auð- ar og fjölskyldna þeirra er mikill. Ég votta þeim öllum samúð og kærleika. Karen Elísabet Halldórsdóttir.  Fleiri minningargreinar um Hafþór Örn Sigurðsson bíða birtingar og munu birt- ast í blaðinu næstu daga. MINNINGAR 41 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JANÚAR 2013 ✝ IngibergurSigurðsson frá Hvammi í Lóni fæddist 29. mars 1923. Hann lést á Hjúkrunarheimili HSSA 13. janúar 2013. Foreldrar hans voru Guðrún Hall- dórsdóttir, f. 7.4. 1892, d. 3.5. 1988, og Sigurður Snjólfsson, f. 17.1. 1893, d. 19.3. 1949, frá Hvammi í Lóni. Systk- ini hans eru Steinunn Margrét, f. 16.5. 1925, og Ragnar, f. 18.6. 1930, d. 1.7. 2010. Ingibergur vann sem vinnu- maður á ýmsum bæjum í Lóni á yngri árum en fluttist til bróður síns og fjölskyldu hans í Firði árið 1968. Hann bjó hjá þeim sem vinnu- maður allt til árs- ins 1999 er hann flutti til Hafnar þar sem hann leigði á nokkrum stöðum uns hann fór á Hjúkrunarheimili HSSA árið 2008 sökum heilsu- brests. Útför hans fer fram frá Hafnarkirkju í dag, 19. janúar 2013, kl. 13. Jarðsett verður í Stafafellskirkjugarði eftir út- för. Í dag fer fram frá Hafnar- kirkju útför móðurbróður míns, Ingibergs, sem lést hinn 13 jan- úar sl. Mig langar í nokkrum orðum að minnast Begga frænda eins og við systkinin kölluðum hann stundum. Við erum svo heppin að hafa fengið að alast upp í sömu sveit og þú. Allt þitt atlæti miðaði að því að búa okkur sem best út í lífið og kenna okkur vel til verka. Þú varst svo samvisku- samur við það sem þú vannst við, sama hvort það var að sinna sveitastörfunum eða í fiskinum. En skemmtilegast af öllu fannst þér þegar þú fórst í göngur inn í Kollumúla, það eru ófáar sögur sem þú sagðir okk- ur af smalamennsku. Okkur fannst líka ómissandi að fá þig að spila félagsvist við okkur um jólin heima í Hvammi. Þú sagð- ir alltaf að þú myndir tapa en ég hélt nú ekki. Jæja, ég ætla ekki að vera með langa ritgerð um þig frændi minn. En það var mikil gleði fyrir þig þegar ég skírði frumburð minn nafninu þínu. Blessuð sé minning þín. Hildur Steindórsdóttir og fjölskylda. Langri lífsgöngu er lokið. Það vantaði ekki marga daga í 90 árin þín, gamli vinur. Minn- ingarnar renna í gegnum huga minn. Sú fyrsta er þegar ég var sjö ára. Þú stóðst uppi við vind- relluna „Uppi á Kletti“ og vinur þinn, hundurinn Snati, þér við hlið. Að bíða eftir fjölskyldunni sem var að flytja að Volaseli í Lóni-Bæjarhreppi – til að eiga þar heima næstu tíu árin. Við komum frá Vestmannaeyjum einn vordag í maí, rétt eins og farfuglarnir. Þarna varst þú að gæta búsmalans fyrir okkur. Þú eiginlega fylgdir staðnum, sem var á margan hátt gott fyrir okkur krakkana því þú varst sagnabrunnur. Það voru mikil fræði sem þú kenndir okkur. Að velja vöð yfir árnar og hvar við ættum að vera í tíma gagnvart flóði og fjöru. Við fórum eftir þessu í flestum tilfellum – þó ekki öllum. Þú kenndir okkur að þekkja mun á nýjum og stropuðum eggjum, við skyld- um æfa það á eggjum lómsins. Aldrei komst ég svo langt að læra að drekka kríueggin hrá, alvel sama hvernig þú manaðir mig til. Þú kenndir okkur kennileitin í sveitinni: „Allir klettarnir heita eitthvað“, læk- ir, ár og fjöll. Þetta fannst okk- ur stórkostlegt og bættum um betur og skírðum öll herbergi og skúmaskot gamla bæjarins okkar. Þú áttir Begga-herbergi. Þau voru mörg og margvís- leg sveitastörfin sem þurfti að vinna, það allra leiðinlegasta fannst mér vera að stinga út skítinn úr fjárhúsunum og bera hann í fanginu út á tún. Þá datt þér í hug að láta okkur telja hve margar ferðar við færum – ótrúlegt en satt, við bitum á agnið og kepptumst við. Ég held að við systkinin höfum bara verið dugleg að taka þátt í sveitastörfunum ásamt foreldr- um okkar og þér. Á veturna fór- uð þið pabbi á vertíð, ýmist til Hafnar eða Vestmannaeyja. Já, oft var kátt í koti þó ekkert væri rafmagnið né heita vatnið í Volaseli. Engin nútímaþægindi. En við áttum eitt gott útvarps- tæki og á það hlustuðu allir saman, hvort heldur voru frétt- ir, auglýsingar, sögur, leikrit barnatími eða tónlist. Þú spil- aðir og dansaðir við okkur. Þú áttir heilmikla þolinmæði – held ég. Þú varst mikill smala- og göngumaður, enda léttur í spori. Margar eftirminnilegar haustgöngur fórstu í Kollumúla. Þú þekktir þetta landsvæði allt og kunnir öll örnefni. Þú varst partur af tilveru þeirra manna sem þangað fóru í smala- mennsku. Þú hafðir gaman af að segja smalasögur og kunnir þær margar. Þú hafðir unun af harmonikkutónlist og dansaðir gömlu dansana vel. Það er ekki svo ýkja langt síðan við tókum sporið saman. Elsku Beggi okkar. Okkur þótti vænt um þig. Nú ertu far- inn úr þessari jarðvist til ann- arra heimkynna þar sem ég veit að þér líður vel. Og viljum „við“ fjölskyldan mín öll þakka þér fyrir ljúfu árin okkar saman. Ég sé þig fyrir mér dansandi inn í sólarlagið. Því: „Ha, ha, hæ! Nú er ég kátur.“ Hinsta kveðja, Hólmfríður Traustadóttir. Ég kynntist Ingibergi í kringum 1986, snaggaralegum manni sem hafði gaman af því að dansa, var ánægður ef ein- hver gaf sig á tal við hann og var uppi um fjöll og firnindi á eftir fé. Hann var yfirleitt alltaf kátur og hafði gaman af að stríða svolítið, þó alltaf í góðu. Það var ósjaldan sem hann leit inn í kaffi, þá birtist hann allt í einu á stofugólfinu hjá manni, kíminn og hló í barm sér ef manni brá við að sjá hann birt- ast svona allt einu. Hann hafði yndi af því að vera í búskapnum og hugsa um féð. Hann vann jafnt og þétt að því sem þurfti að gera og þekkti sitt fé vel. Hann fór alltaf í göngur og hafði afskaplega gaman af því að segja sögur úr þeim ferðum. Einn góður vinur hans sagði frá því að þeir hefðu verið í einni göngunni af mörg- um inn í Kollumúla. „Hann fór þar yfir ófært gil á stönginni, það brást aldrei að hann fann rétta staðinn til að fara yfir með stönginni. Hann var eins og kötturinn á stönginni, upp um allt og út um allt.“ Já, hann var liðtækur göngumaður og vissi alltaf hvernig og hvar var best að fara um og hvar var helst að leita. Fór hann gjarnan þar um sem enginn eða fáir treystu sér til. Hann var af- skaplega þakklátur þeim sem tóku hann með sér í göngurnar inn í Kollumúla og þótt hann gengi lítið síðustu árin fékk hann að koma með. Hann þekkti fjöllin í Lóninu eins og lófann á sér. Þakklæti og ánægja er mér efst í huga þegar ég kveð Ingi- berg. Þakklæti og ánægja fyrir samfylgdina og fyrir allt sem hann hafði fram að færa. Elsku Steinunn og fjölskylda og börn Ragnars og fjölskyldur, innilegar samúðakveðjur til ykkar. Ég kveð þig kæri vinur komin er sú stund þakkir færi þér fyrir fagra og létta lund. Eyrún Axelsdóttir. Það var hlýtt og notalegt veður þegar þú varst kallaður burt. Þannig varst þú einnig skapi farinn, viðmót þitt var þægilegt, þú steigst létt til jarðar, gekkst hiklaust á brattann, gast haldið áfram allan daginn. Sennilega var smalamennsk- an þín uppáhaldsatvinna. Mér var sagt að þú hefðir verið mikill pabbadrengur, hefðir læðst út í myrkrinu þeg- ar hann fór að hleypa ánum til beitar, þú lést hann ekki verða varan við þig fyrr en þið nálg- uðust fjárhúsin, þá laumaðir þú litlu hendinni þinni í hans og þið sameinuðust við rekstur fjárins til beitar. Það munu því hafa verið erf- iðar stundir þegar þú ungur misstir föður þinn og búskap var hætt og heimilið var leyst upp eins og þá tíðkaðist. Okkar leiðir lágu saman fyrir 1970 þegar við fórum að smala í Kollumúla, en þar varstu gangnamaður fyrir Brekku þar til Sighvatur hætti búskap, vanalega voru farnar þrjár göngur auk eftirleita, þar varst þú alltaf með. Að auki smalaðir þú fyrir Bjarnanes, Stafafell eða Haga. Ég man vel ósérhlífni þína, hversu oft spurðir þú ekki hvort vantaði ekki vatn í sæluhúsið eða hvort ekki væri tími og birta til að smala örlítið meira, kannski eftir erfiðan dag og ekki þurfti að hvetja þig ef óþægar kindur hlupu úr safn- inu, þá varstu fljótur fyrir þær. Það var gaman að vera með þér í eftirleitum, þegar ís var á ám og vötnum steigstu létt nið- ur á veikum ísnum þó djúpt væri undir. Oft tókstu upp snjó til að kæla á þér hendurnar og alltaf varstu vettlinga- og húfulaus, svoleiðis hlutir voru geymdir í vösunum. Þau voru orðin mörg kvöldin í sæluhúsunum, oft lengi skraf- að en alltaf varstu fljótur á fæt- ur og sagðir hinum hvernig viðraði. Þú hafðir einstaka sjón og greindir kindur í myrkri. Varst búinn að kasta tölu á kindur sem aðrir höfðu ekki séð þótt við hlið þér væru. Vegna kunnáttu þinnar og þekkingar á vötnum og þessum fjöllum varðst þú sjálfkjörinn fylgdarmaður ferðahópa á Lónsöræfum enda urðu ferðir þínar margar og farsælar. Meðan selveiðar voru stund- aðar frá Syðra-Firði og Stafa- felli varst þú sjálfkjörinn í þær ferðir, enda einstaklega fótviss á hálum klöppunum, þar varstu sem oftar skemmtilegur félagi og heppinn veiðimaður. Þú varst mjög vandaður í orði, lagðir aldrei illt til nokk- urs manns, þín er því minnst með hlýju af öllum sem til þekktu. Við í Bjarnanesi þökkum þér mikla hjálp við smalamennsku og önnur störf til margra ára. Vertu kært kvaddur. Þorsteinn. Ingibergur Sigurðsson ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, GUÐNÝ HULDA STEINGRÍMSDÓTTIR, Kaplaskjólsvegi 64, Reykjavík, lést sunnudaginn 13. janúar. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Ingibjörn T. Hafsteinsson, Hildur Kristjánsdóttir, María G. Hafsteinsdóttir, Sverrir Hafsteinsson, Jóna G. Torfadóttir, Ásmundur Hafsteinsson, Hulda Hafsteinsdóttir, Sigurður Arinbjörnsson, barnabörn og barnabarnabörn. Hinrik Davíð Jóhanna Óli Pétur Sími 551 3485, svarað allan sólarhringinn. Vefsíða www.udo.is ✝ Ástkær eiginkona mín, HILDUR GUÐMUNDSDÓTTIR, Brekku, Biskupstungum, lést á Kumbaravogi föstudaginn 11. janúar. Útför hennar fer fram frá Skálholtskirkju þriðjudaginn 22. janúar kl. 14.00. Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar er bent á sjóð starfsmanna á Kumbaravogi, reikn.nr. 0152-26-451012, kt. 451012-0880. Óskar Jóhannesson. ✝ Kær bróðir, mágur og frændi, ÁGÚST HALLDÓRSSON frá Hróarsholti í Flóa, Háengi 4, Selfossi, lést á Sjúkrahúsi Suðurlands sunnudaginn 13. janúar. Jarðarförin fer fram frá Selfosskirkju miðvikudaginn 23. janúar kl. 13.30. Rannveig Halldórsdóttir, Ólöf Halldórsdóttir, Haraldur Sigurðsson, Guðmundur Halldórsson, Elsa Birna Sveinbjörnsdóttir og frændsystkini. ✝ Okkar ástkæra HELENA HALLDÓRSDÓTTIR frá Akranesi lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn 14. janúar. Útförin verður frá Akraneskirkju fimmtudaginn 24. janúar kl. 14.00. Emilía Árnadóttir, Guttormur Jónsson, Helena, Lárus Bjarni og fjölskyldur. ✝ Móðir okkar og amma, frú SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR, Hrefnugötu 10, Reykjavík, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 23. janúar og hefst athöfnin kl. 13.00. Ólafur Walter Stefánsson, Björn S. Stefánsson, Jón Ragnar Stefánsson, Gunnar Björnsson.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.