Morgunblaðið - 19.01.2013, Blaðsíða 43

MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. JANÚAR 2013
✝ Grétar ÓlafurSímonarson
fæddist 20. apríl
1923 á Starrastöð-
um í Lýtingsstaða-
hreppi í Skaga-
firði. Hann lést 12.
janúar 2013 á
Heilbrigðisstofnun-
inni Sauðárkróki.
Foreldrar hans
voru Monika Sús-
anna Sveinsdóttir,
húsmóðir, f. 16.7.
1887, d. 29.1. 1982 og Símon Jó-
hannsson, bóndi, f. 26.5. 1892,
d. 17.3. 1960. Bræður Grétars
eru: 1. Trausti Sveinbergur
Símonarson, bóndi, Litluhlíð, f.
23.10. 1920. Maki: Þórey Guð-
mundsdóttir, húsmóðir, f. 18.12.
f. 1970, Sólborg Sigurrós, f.
1975.
Grétar flutti tólf ára að aldri
í Goðdali með foreldrum sínum
og bræðrum frá Keldulandi á
Kjálka. Grétar var bóndi í Goð-
dölum alla sína tíð, fyrst með
blandað bú, síðar með sauðfé og
hross. Grétar gekk í Hólaskóla
og var þar við nám frá 1947 til
1949. Grétar hafði gaman af
spilum og var einn að hvata-
mönnum til stofnunar bridge-
klúbbs í Lýtingsstaðahreppi.
Hann var einn af stofnendum
Slátursamlags Skagfirðinga og
vann þar í fjölda ára ásamt
fleiri störfum utan heimili m.a.
á Keflavíkurflugvelli. Grétar
hætti búskap árið 1989 er Sig-
þór Smári Borgarsson og Sig-
ríður Sveinsdóttir kona hans
tóku við búinu og fluttu í Goð-
dali árið 1992. Grétar dvaldi hjá
þeim allt til æviloka.
Útför Grétars fer fram frá
Goðdalakirkju í dag, 19. janúar
2013, og hefst athöfnin kl. 14.
1915, d. 23.10.
1995. Þau eign-
uðust fjóra syni,
Guðmund, f. 1947,
d. 1986, Freystein
Ástmar, f. 1950,
Arnþór Berg, f.
1955, og Áskel, f.
1959. 2. Borgar
Símonarson, bóndi
í Goðdölum, f. 12.1.
1930, d. 31.1. 2012.
Maki: Rósa Sig-
urbjörg Guðmunds-
dóttir, húsmóðir í Goðdölum, f.
26.1. 1940.
Borgar og Rósa eignuðust
sex börn: drengur, f. 1958, d.
1958, Sigþór Smári, f. 1959, Mo-
nika Sóley, f. 1960, Guðmundur
Símon, f. 1965, Borgþór Bragi,
„Ert þú enn á vappi Sólborg
mín,“ sagði Grétar föðurbróðir
minn við mig aðfaranótt 12.
janúar sl. er hann lá á sjúkra-
húsinu á Sauðárkóki. Ég gat
ekki annað en brosað, ekki var
kollurinn neitt að gefa sig þótt
skrokkurinn væri dasaður. Síð-
ar þennan sama dag kvaddi
hann þessa jarðvist, á afmæl-
isdeginum hans pabba sem
hann bjó með í Goðdölum alla
tíð. Tvíbýlt er í Goðdölum og
stunduðu þeir bræður sauð-
fjárbúskap á jörðinni og var
samvinna á milli þeirra mikil.
Grétar bjó einn á neðri bænum
frá því að amma dó 1982 þar til
að Smári og Sigga fluttu fram-
eftir og gerðu neðri bæinn upp
og fluttu árið 1992. Það var
honum mikils virði bæði að fá
þau frameftir og einnig að njóta
þeirra forréttinda að fá að vera
inni á heimili hjá þeim. Grétar
var góður maður þótt hann hafi
oft verið stífur og fylginn sér.
Kynslóðabilið var ekkert hjá
honum og gat hann talað við
alla sem hann hafði áhuga á að
tala við, hinum var hann ekkert
að troða um tær eða eyða orð-
um á. Grétar var neftóbaks-
maður mikill og hef ég sjaldan
séð mann taka jafn hraustlega í
nefið og njóta þess eins og
hann gerði. Fjallaferðir og
smalamennska voru honum í
fersku minni og oft var fólk al-
veg rasandi hvað þessi fullorðni
maður gat rakið smala-
mennskur fyrri ára nákvæm-
lega. Mörgum stundum eyddum
við Grétar saman. Spilakvöld,
bingó, sundferðir og ferðir okk-
ar að ná í ketti út í sveit eru
uppspretta minninga og hlát-
urs. Hann kenndi mér að spila
og jafnframt að leggja saman
með því að spila við mig kasínu.
Ég kom heim úr skólanum og
fór beint til hans. Spiluðum við
kasínu í svona einn til tvo tíma,
suðum okkur stundum pylsur
eða egg í hraðsuðukatlinum.
Þegar því var lokið var haldið
inn í stássstofuna þar sem
Grétar lagði sig en ég svona níu
ára lék mér með örþunna bolla-
stellið hennar ömmu, agalega
brothætt og fallegt. Þar voru
mörg kaffiboðin haldin á meðan
hann hraut í sófanum. Iss, hann
prúttaði ekkert um þó að eitt-
hvað brotnaði; „þetta eru bara
hlutir“, sagði hann.
„Fagurt er rökkrið
við ramman vætta söng.
Syngjum dátt og dönsum
því nóttin er svo löng.“
Var þetta eitt af hans uppá-
haldslögum og man ég hann
syngja þetta uppi á fjöllum eftir
góðan dag í smalamennsku.
Nú skilur leiðir okkar að
sinni. Ég vil þakka starfsfólki
Heilbrigðisstofnunar Sauðár-
kóks og starfsfólki heimahjúkr-
unar fyrir aðstoð og liðlegheit.
Einnig vil ég þakka Smára,
Siggu og krökkunum fyrir
þeirra þátt í því að Grétar gat
verið heima eins lengi og raun
bar vitni. Þar leið honum best
og vildi hvergi annars staðar
vera. Takk fyrir allt Grétar
minn, bið að heilsa pabba,
sjáumst síðar.
Sólborg Borgarsdóttir.
Elsku Grétar, þá ert þú bú-
inn að kveðja í hinsta sinn. Ég
sem alltaf hélt að þú myndir
verða hundrað ára, þú varst
alltaf eins, alltaf svo skemmti-
legur og hress. En svona er
þetta víst, maður getur aldrei
reiknað lífið út. Ég man eftir
því þegar ég var yngri þá
varstu alltaf með súkkulaðikúl-
ur til að bjóða okkur krökk-
unum. Ég er afar þakklát fyrir
að hafa verið fyrir norðan um
áramótin, þá varstu svo hress
þótt heilsan hafi heldur gefið
eftir. Minningar koma upp í
hugann og finnst mér gaman að
rifja það upp þegar við vorum
að spila Skagafjarðarspilið um
áramótin, ef maður vissi ekki
svarið varst þú með það! Mér
fannst alltaf svo gaman að
heimsækja þig, færa þér fréttir
og taka létt spjall með þér um
daginn og veginn. Það verður
mjög skrítið að koma þegar þú
ert ekki í herberginu þínu eða í
stólnum þínum í stofunni hjá
Smára og Siggu, en maður
verður víst bara að venjast því.
Auðvitað varð afmælisdagur-
inn hans afa fyrir valinu hjá þér
til að kveðja, þar sem þið hafið
ábyggilega tekið bridshring
saman eins og ykkur var lagið!
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín mun verða sárt saknað
og minning þín lifi, elsku Grét-
ar.
Kolbrún Gréta.
Jæja Grétar minn, komið er
að kveðjustund.
Það eru mörg minningabrot
sem líða í gegnum hugann,
enda rúmlega 20 ár síðan við
fjölskyldan fluttum í Goðdali.
Það hljóta nú að hafa verið við-
brigði fyrir þig að fá allt í einu
þrjú börn á aldursbilinu
tveggja mánaða til sex ára inn
á heimilið.
Ætli þú hafir ekki passað
hvað mest upp á Borgar (eða
Bodda litla eins og þú kallaðir
hann) þarna til að byrja með
áður en Ólafur kom í heiminn,
svona þegar foreldrarnir voru
uppteknir við vinnu og eldri
börnin tvö í skólanum. Allavega
fundum við Sveinn það snemma
út þegar Borgar byrjaði að tala
að það virkaði mjög vel að fá
hann til þess að biðja þig um
nammi, sem þú áttir nú alltaf
eitthvað af, því það þýddi að við
fengum líka. Hugleysi í manni
að biðja ekki bara um það sjálf
en þetta virtist þá vera betri
leið þótt þú hafir nú ábyggilega
séð í gegnum okkur og haft
gaman af enda mjög gjafmildur
maður.
Það er mér líka í fersku
minni hvað þú hafðir gaman af
því að koma með okkur krökk-
unum á félagsvistarkvöldin í
Steinsstaðaskóla. Í minningunni
vannst þú þau gott ef ekki öll
og oftast sendir þú eitthvert
okkar upp til þess að ná í verð-
launin fyrir þig. Ég veit líka
fyrir víst að bræður mínir
munu státa af briddsþekkingu
sinni í framtíðinni vegna þíns
uppeldis.
Þegar maður var að bjóða
vinkonunum og síðar Unnari
heim þá man ég eftir að hafa
sagt þeim að þau þyrftu að vera
viðbúin því að svara ógrynni af
spurningum, svo sem hverra
manna þau væru og þar fram
eftir götunum. Þú tókst þeim
mjög vel og upplýsingaöflunin
lét ekki á sér standa um leið og
þú tókst hraustlega í nefið.
Ég vona að þú sért kominn á
góðan stað og skilaðu kveðju til
allra.
Elsa Rós Smáradóttir.
Það er margt sem grípur
huga manns við þau tímamót að
fylgja heimilismeðlimi til hinstu
hvílu. 20 ár eru síðan við fjöl-
skyldan fluttum inn á heimili
Grétars. Þá var hann orðinn
löggildur heldri borgari og bú-
inn að vinna nóg eins og hann
sagði. Vafalaust hafa orðið
miklar breytingar á hversdags
lífi hans við að taka þátt í því
fjöruga barnauppeldi sem var
allt í einu komið til að vera. Það
kom mjög fljótt í ljós að hlut-
verkið sem hann valdi var að
vera sjálfskipaður verndari
yngsta fjölskyldumeðlims. Og
þegar þeir fóru að spjalla var
hann óþreytandi að tala við þá,
kenna þeim vísur og spila 2ja
manna bridge sem hann tapaði
alltaf.
Ég held að keppnisandinn
hafi verið meira áberandi í
bridge-keppnunum þegar þeir
Marinó frá Álfgeirsvöllum
spiluðu saman í Árgarði og
Húnaveri. Þvílíkt stálminni á
einstaka spil. Hann rakti spilið
eins og því væri nýlokið, rifjaði
upp punktastöðu og lagði mat á
hvernig til tókst. Ég man ekki
að hann hafi nokkurn tíma
hafnað boði um að taka þátt í
bridge. Eins þegar tekið var
spil við eldhúsborðið var stund-
um spjallað næstu daga um
eitthvað í spilunum og hvernig
hefði mátt spila öðruvísi.
Áhugi Grétars á smala-
mennsku var einlægur og hans
bestu minningar voru tengdar
fjallaferðum. Sögurnar sem
hann sagði af smalaferðum
fyrri tíma eru ekkert líkar því
sem við þekkjum í dag. Hann
upplifði göngur í allskonar
veðrum. Svaf á moldargólfi í
torfkofa, hestar stundum í hin-
um enda hússins og svo flugust
hundarnir á ofan á eigendum
sínum. Spurning hverjum varð
svefnsamt við þær aðstæður.
Grétar var gangnastjóri Vest-
flokks til margra ára og tók
gjarnan yngstu gangnamennina
með sér og þuldi upp öll ör-
nefnin á leiðinni svo þeir lærðu
nú að rata. Þegar hann síðan
kom í skála eftir að hafa, eins
og hann orðaði það „riðið kósa
af“ og „hringtekið féð við
Skiptabakka“ sagðist hann
gjarnan hafa verið að þjálfa
upp ungu mennina.
Þegar ég kynnist Grétari er
hann orðinn gamall maður og
við tókum við hans búrekstri
sem hann síðan fylgist með af
áhuga án mikilla athugasemda.
Held kannski að eftirminnileg-
asta innleggið frá honum í eld-
húsborðsumræðum um framtíð
sauðfjárræktarinnar hafi verið
þegar hann sagði að það þýddi
ekkert að eltast við þessar
sveiflur, bara halda sínu striki.
Kæri Grétar, ég þakka þér
stuðninginn við börnin, æðru-
leysið, staðfestuna, fréttir úr
gluggunum og ýmsar minning-
ar þér tengdar sem verða okk-
ur öllum gott veganesti.
Blessuð sé minning þín.
Sigríður Sveinsdóttir.
Grétar Ólafur
Símonarson
HINSTA KVEÐJA
Kæri Grétar frændi. Við
systur viljum þakka þér
fyrir allt og vonum að þér
líði vel á þeim stað sem þú
ert kominn á núna. Við von-
um að þið afi hafið hist,
drekkið brandí og spilið
brids saman.
Í einum fossi
hendist áin niður
morgunhlíð dalsins
undir mjúku sólskýi:
ungur smali
ofan úr heiði
með ljóð á vör,
lamb á herðum.
(Snorri Hjartarson)
Sara og Rakel Gísladætur.
HINSTA KVEÐJA
Elsku Grétar. Mér finnst
svo langt síðan ég kom
norður, svo langt síðan ég
tók í höndina á þér og sagði
þér helstu fréttir af mér.
Mér svíður að geta ekki
verið viðstödd útför þína,
kæri frændi. Minningin um
þig, með nammikúlurnar,
pontuna og klútinn, mun
lifa í hjarta mínu.
Þín frænka,
Rósa Borg.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÞURÍÐAR JÓNU ÁRNADÓTTUR,
Mávahlíð 13,
Reykjavík.
Einnig viljum við þakka starfsfólki á dvalar-
heimilinu Grund fyrir góða umönnun, svo og þeim fjölmörgu
sem glöddu Þuríði með heimsóknum og símtölum á liðnu ári.
Steinunn Ingólfsdóttir, Gylfi Geirsson,
Árni Kr. Einarsson, Ómar Ellertsson,
Gunnar M. Einarsson, Ingibjörg S. Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar eiginkonu
minnar,
KRISTÍNAR PÁLSDÓTTUR.
Starfsfólki á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri
eru færðar sérstakar þakkir fyrir einstaklega
góða umönnun.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ingólfur Lárusson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
INGA ÞORVALDSDÓTTIR,
Straumnesi,
Skagaströnd,
lést föstudaginn 14. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Þorbjörg Bjarnadóttir,
Árni Björn Birgisson,
Margrét Eyrún Birgisdóttir, Finnur Sturluson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður og tengdamóður,
ÓLAFAR DÓMHILDAR
JÓHANNSDÓTTUR.
Guðmundur Sigurðsson,
Aldís Unnur Guðmundsdóttir, Jörgen L. Pind,
Jóhann Þ. Guðmundsson, Þórunn Ólafsdóttir,
Ólafur Ó. Guðmundsson, Sigríður Eyjólfsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
EGILL GUÐLAUGSSON
múrari,
áður til heimilis í Berjarima 9,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir
miðvikudaginn 9. janúar 2013.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir færum við Manfred Lemke presti, Ólafi H.
Samúelssyni lækni og öðru starfsfólki á hjúkrunarheimilinu Eir,
3. hæð norður, fyrir góða umönnun og hlýju í garð okkar allra.
Kristín Stefánsdóttir,
Kolbrún Jósepsdóttir,
Stefán Egilsson, Bryndís Eggertsdóttir,
Kristín Ellý Egilsdóttir, Grétar Baldursson,
Hrafnhildur Egilsdóttir, Halldór Bergdal Baldursson,
Elísabet Egilsdóttir, Kristján V. Halldórsson,
Guðmunda Egilsdóttir, Stefán Gísli Stefánsson,
Egill Egilsson, Lára Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Alúðarþakkir sendum við öllum þeim sem
heiðruðu minningu
RAGNHEIÐAR VIGGÓSDÓTTUR
og auðsýndu okkur samúð og vinarhug
vegna andláts hennar.
Hilmar Sigurbjörnsson,
Birna Sigurbjörnsdóttir, Jón Gunnlaugur Jónasson,
Marta Jónsdóttir,
Hjalti Jónsson,
Ragnheiður Jónsdóttir,
Davíð Jónsson.