Morgunblaðið - 16.02.2013, Blaðsíða 34

34 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 2013
Eyjamenn hafa verið
hundsaðir, mætt,
hroka og á köflum lyg-
um í samskiptum við
ykkur í ríkisstjórn-
arflokkunum, í sam-
ræðum um áhrif á al-
menning vegna
breytinga á fisk-
veiðistjórn. Það sama á
við um íbúa annarra
sterkra sjávarbyggða.
Eftirtaldir ríkisstjórnarmeðlimir
hafa sýnt okkur Eyjamönnum ótrú-
legan fjandskap:
Steingrímur J. með því að svara
ekki opnu bréfi og að hundsa áskor-
un u.þ.b. 400 Eyjamanna um að
heimsækja Eyjar. Róbert M. með
því að svara ekki opnum bréfum og
gera lítið úr sjómönnum. Björn Val-
ur, sem neitar að útskýra hvað hafi
breyst frá því hann taldi að það yrði
feigðarflan að fara ekki eftir til-
lögum sáttanefndarinnar, sem síðan
voru slegnar út af borðinu. Og sjálf-
ur forsætisráðherrann, Jóhanna, lof-
aði að svara opnu bréfi en sveikst
um það.
Þó hefur engum tekist jafnvel og
þér að blekkja og gera lítið úr Eyja-
mönnum.
Þú hundsaðir opið bréf sem til þín
var sent. Því næst skrökvaðir þú að
formanni sjómannafélagsins Jötuns
að þú værir búin að svara fyrr-
greindu bréfi. Eftir að útgerðin
Bergur-Huginn var seld úr bæj-
arfélaginu sagðir þú: „Ykkur hefði
verið nær að styðja fiskveiðistjórn-
unarkerfið.“ Varðandi
sama mál, þá sástu ekki
ástæðu til þess að verða
við beiðni um að mæta
út í Eyjar til að uppörva
fólk sem væntanlega er
að missa vinnuna sína.
Síðasta aðför þín
gagnvart almenningi á
landsbyggðinni var í
kjallaragrein í DV 7.
janúar sl. Þar skrifar þú
um vegferðina fram-
undan hvað varðar nýtt
frumvarp um heildar-
endurskoðun fiskveiðistjórnunar-
innar. Þau ummæli sem slógu mig,
Elliða Vignisson bæjarstjóra, Val-
mund Valmundsson, formann sjó-
mannafélagsins Jötuns, o.fl. voru eft-
irfarandi:
„Eftir þriggja ára samráð með að-
ilum í sjávarútvegi, launþegahreyf-
ingunni og öðrum þeim sem að grein-
inni koma, er það skylda rétt kjörins
meirihluta Alþingis …“
Þegar á þig var gengið í hverju það
samráð hefði falist vísaðir þú í sátta-
nefndina sálugu, umsagnir, samráðs-
fundi o.fl.
Þú telur að fulltrúar Vest-
mannaeyjabæjar og sjómanna fari
með rangt mál þegar þeir segja að lít-
ið sem ekkert samráð hafi verið haft
við aðila í sjávarútvegi?
Að lokum varstu spurð hvort þú
værir sú ærlega manneskja að heim-
sækja Eyjar og halda opinn fund, þar
sem þú upplýstir Eyjamenn um
áhrifin af breytingum á fisk-
veiðistjórnun á kjör þeirra og stöðu.
Þessari spurningu þóknaðist þér ekki
að svara.
Opið bréf til Ólínu
Þorvarðardóttur
Eftir Sigurjón
Aðalsteinsson
Sigurjón Aðalsteinsson
Þótt skoðanakann-
anir hafi sýnt ýmsar
prósentutölur um
fylgi flokka/framboða
er staðan sú að fjöldi
kjósenda er óákveð-
inn í hvaða framboð
hann ætlar að kjósa í
komandi alþing-
iskosningum.
Vandamálin eru
fjölmörg sem leysa þarf úr á hinu
pólitíska verksviði og því skiptir
miklu máli að framsýnir og traustir
aðilar komi þar að verki.
Því miður hafa fjórflokkarnir lítið
lagt fram sem hópur kjósenda kall-
ar eftir. Helst að einn flokkur hafi
tekið undir vissa áhersluþætti, t.d.
varðandi afskriftir stökkbreyttra
íbúðalána sem tekin voru árin fyrir
efnahagshrunið 2008 og að stöðva
verði verðtrygginguna í núverandi
mynd.
Eftirfylgnin er þó óljós, en von-
andi sjá frambjóðendur í öllum
flokkum/framboðum að við núver-
andi ástand verður ekki unað.
Að tala um að leysa vanda hjá
skuldsettu fólki til skattalækkunar
með niðurgreiðslu íbúðalána sem
það hefur ekki bolmagn til er
óraunhæft. Eingöngu þeir sem hafa
meira fjármagn myndu njóta þess.
110% leiðin skilaði litlu sem engu
hjá framangreindum íbúðarkaup-
endum, þ.e. sú leið sem stjórn-
arflokkarnir hafa lagt áherslu á.
Hin framboðin boða lausnir sem
ekki virðast raunhæfar.
Öll framboðin verða því að útfæra
stefnumál sín betur gagnvart þess-
um vanda hjá fjölda fólks sem og í
fleiri erfiðum málum sem bíða úr-
lausnar. Staðreyndin er sú að fjöldi
íbúðareigenda er eignalaus í dag,
fólk sem lagði fram verulegt fé í
eignirnar á sínum tíma og hefur
reynt að standa í skilum til að halda
í húsaskjól fyrir sig og börn sín.
Er sem sagt þrælar lánastofnana/
sjóða vegna lána sem hækkað hafa
upp úr öllu valdi eftir sukkhrunið
mikla 2008, aðstæðna sem það tók
engan þátt í.
Það sama á við um minni fyr-
irtæki.
Lánastofnanir/vogunarsjóðirnir
krefjast fullra greiðslna af þessum
lánum, ekkert gefið eftir til að
koma til móts við þetta ágæta skila-
fólk.
Komi til þess að fjöldi íbúðareig-
enda lýsi sig gjaldþrota vegna
nefndra lána verða viðkomandi
lánastofnanir/sjóðir að afskrifa lánin
um 25-35 % eða meira.
Nauðsynleg niðurfærsla á lán-
unum er því augljós og öllum í hag.
Fólk spyr: Er fjórflokkunum og
hinum nýju framboðum treystandi
til að bæta úr framangreindu
ástandi og fleiri ár-
íðandi úrlausn-
armálum?
Sumir telja svo
vera, aðrir ekki.
Staðan er sú að
margir kjósendur
kalla eftir hjálp/
aðstoð, þ.e. raunhæf-
um aðgerðum stjórn-
valda til að bæta
ástandið í þjóðfélag-
inu.
Væntanlega er
stjórnmálamönnum
kunnugt um þá miklu hækkun
sem orðið hefur á framfærslu-
kostnaði frá 2008, sem og mikilli
launaskerðingu hjá mörgum.
Síðan virðist eignamyndunin
vera að færast á fárra manna
hendur á ný með svipuðu sniði/
aðferðum og gerðist fyrir hrun.
Úrbætur eru nauðsynlegar á
framangreindum þáttum og að at-
vinnulífið verði eflt nú þegar,
skattar lækkaðir t.d. með hækkun
á persónufrádrætti, að eftirlit
verði hert með undanskotum á
sköttum og kennitöluflakki, að
grunnstoðir þjóðfélagsins verði
efldar með raunhæfu átaki, lífeyr-
iskerfið endurskoðað til ásætt-
anlegs lífeyris, þó ekki á kostnað
núverandi réttinda, óþarfa rekstr-
areiningar aflagðar hjá því op-
inbera, ýmis regluverk bætt í
kerfinu, gjaldeyrishöft afnumin
t.d. með tillögum Kauphallarinnar,
þjóðarsátt náð í kvótamálinu, hug-
að að verðmætum á norðurslóðum
og víðar og tekið verði á því sem
misfórst fyrir hrun og ýmsu fleiru
sem betur má fara.
Þessir þættir verða ekki fram-
kvæmdir/bættir með loftbólulausn-
um og máttlausu káki eins og svo
oft hefur verið gert gegnum tíð-
ina, huga verður að þjóðarhag og
til framtíðar.
Að selja orkufyrirtækin þegar
þau eiga að fara að skila arði til
þjóðfélagsins samanber Lands-
virkjun er ekki ásættanlegt.
Við þekkjum hversu litlu mun-
aði með örlög OR á sínum tíma
þ.e. að borgarbúar og fleiri sætu
uppi með hundraða milljarða
skuldir án eigna.
Það sama var með einkavæð-
ingu bankanna sem gerði þjóðfé-
lagið nær gjaldþrota og við þekkj-
um útkomuna varðandi sölu
Símans og fleiri eigna hjá ríkinu.
Háværar raddir eru uppi um að
nýtt og kraftmikið fólk þurfi að
koma inn í stjórnmálin með nýja
sýn/áherslur og til að skapa meiri
jöfnuð í þjóðfélaginu.
Hugsanlega þarf svo að vera,
þ.e. nýtt og öflugt framboð sem
hlustar á þjóðina.
Þyrnirósarsvefn og aðgerð-
arleysi mun ekki leiða okkur út úr
þeim mikla vanda sem taka þarf á
næstu fjögur árin.
Það þarf kjark, þor og samvinnu
til að leysa úr þeim málum.
Stjórnmálamenn sýndu því mið-
ur ekki mikla samstöðu eftir efna-
hagshrunið þegar þjóðfélagið
þurfti á því að halda.
Hefði samstillt þjóðstjórn þá
komið til í u.þ.b. tvö ár til að taka
á þeim málum/vanda sem brýnast
lá á væri ástandið væntanlega
mun betra í þjóðfélaginu í dag.
Að sjálfsögðu ber að þakka fyrir
það sem vel var gert við erfiðar
aðstæður, en ýmislegt fór jafn-
framt úrskeiðis við hrunið og síð-
ar.
Nú er bara að sjá hvað fram-
boðin vilja gera í framangreindum
málum og fleiru og/eða hugs-
anlega nýtt framboð?
Þjóðfélagið bíður eftir raunhæf-
um úrbótum, ábyrgð og meiri
samstöðu almennt í stjórnmálin.
Ef svo verður ekki, þá getur illa
farið fyrir okkar þróttmiklu þjóð.
Tóm hús án mannauðs og at-
hafna skila engu.
Fjölda kjósenda finnst vanta
traust og ábyrgð í stjórnmálin
Eftir Ómar G.
Jónsson
»Háværar raddir eru
uppi um að nýtt fólk
þurfi að koma inn í
stjórnmálin með nýja
sýn/áherslur og til að
skapa meiri jöfnuð í
þjóðfélaginu.
Ómar G. Jónsson
Höfundur er fulltrúi og talsmaður
sjálfstæða framfarahópsins fyrir
betra þjóðfélagi.
Bréf til blaðsins
Heilbrigðiskerfið er hrunið, það er
engin spurning. Við höfum hampað
því undanfarna áratugi að státa af
besta heilbrigð-
iskerfi í heimi, svo
fallið er hátt. En
hver er ástæðan?
Ég mun nú leitast
við að svara því.
Allir vita að mað-
ur notar bara
peninginn einu
sinni, það hefur
ríkisstjórnin rekið
sig á. Það fé sem
átti að fara í heilbrigðiskerfið fór í
ESB-aðildarumsóknina, hækkun
listamannalauna, stjórnarskrárvit-
leysuna, landsdómsmálið og aðra
slíka sóun. Þessi ógeðspakki kostar
þjóðina tvo milljarða, og setur okkur
á stall með fátækum Afríkuþjóðum í
heilbrigðisþjónustu.
Ástæðan er augljóslega röng for-
gangsröðun hjá ríkisstjórninni. Það
getur ekki verið eðlilegt hjá þessari
litlu þjóð, sem hefur mannfjölda á
við Árósa í Danmörku, að slá svo um
sig, að hundruð fólks eru á faralds-
fæti til og frá Brussel, að vinna
vinnu sem við munum aldrei gera
neitt með. Við munum aldrei fórna
landbúnaðinum og sjávarútvegnum
á stalli gróðapunganna í Brussel.
Þetta er ólíðandi leikaraskapur. Oft
hefur verið talað um að hjá vinstri-
stjórnum ríki glundroði. Hafi ein-
hver verið í vafa, þá er þessi al-
versta ríkisstjórn sögunnar óræk
sönnun fyrir glundroðakenningunni.
Það sem er þó ömurlegast er að
ríkisstjórnin er búin að festa okkur í
þessari fátæktargildru til framtíðar,
með alls konar gæluverkefnum sem
ekkert eru nema kostnaðurinn fyrir
þjóðina. Þar má nefna Hús íslenskra
fræða og Vigdísarstofnun, Vaðla-
heiðargöng og svo mætti lengi telja.
Væri ekki nær að beina þessu fé í
heilbrigðiskerfið? Ég bara spyr.
Það er nefnilega ekki nóg að byggja
blankur og fá allan bygging-
arkostnaðinn lánaðan eins og er í
þessu tilfelli, heldur þarf að reka
þessar byggingar með gríðarlegum
kostnaði og engar tekjur koma á
móti. Fyrir hvern eru þessar stofn-
anir? Ekki fyrir hinn almenna
mann, svo mikið veit ég. Hafa menn
ekkert lært á Hörpuævintýrinu?
Nú hefur verið í umræðunni að loka
því húsi vegna rekstrarkostnaðar,
þótt þar komi umtalsverðar tekjur
á móti. Katrín Jakobsdóttir, VG,
sagði í viðtali í gær að Harpa hefði
gengið vel! Það var einmitt. Þetta
segir mér að kommar eiga ekki að
koma nálægt rekstri, þeir seilast
bara í vasann okkar til að borga
gæluverkefnin.
ÓMAR SIGURÐSSON
skipstjóri.
Heilbrigðiskerfið er hrunið
Frá Ómari Sigurðssyni
Ómar Sigurðsson