Morgunblaðið - 16.02.2013, Blaðsíða 43

irsjáanlegir tímar. Ekki vissi ég
að eitt af því væri að ég myndi
kynnast systkinunum Jonnu og
Braga og að við yrðum góðir
vinir. Ég man ekki nákvæmlega
á hvaða Íslendingasamkomu við
hittumst en við náðum frá upp-
hafi afar vel saman. Fljótt kom-
umst við að því að Jonna og
Bragi höfðu búið í sama húsi og
amma mín þegar þau voru öll
litlir krakkar. Stundum er ótrú-
legt hvað heimurinn getur verið
lítill. Fljótlega fórum við öll þrjú
að hittast oftar en á Íslendinga-
samkomunum og buðu Bragi og
Jonna mér margoft út að borða
eða heim til sín í kaffi. Mér var
alltaf mjög vel fagnað með alls
kyns kræsingum og sama átti
við þegar fjölskylda mín heim-
sótti mig. Við höfðum alltaf nóg
um að tala og sátum oft klukku-
stundum saman og töluðum um
allt milli himins og jarðar.
Fyrsta spurningin þegar ég
hitti Braga var yfirleitt: Og
hvað er að frétta að heiman? Ég
reyndi að svara því eftir bestu
getu, þrátt fyrir að oft væri
langt síðan ég hafði farið heim
síðast. Þá kom yfirleitt í ljós að
Bragi hafði fylgst svo vel með
fréttum að hann vissi alltaf mun
meira um ástandið heima en ég.
Hann mundi nöfn á öllum
þekktum athafnamönnum,
þekkti alltaf fléttur í smáatrið-
um og hafði góða innsýn í næstu
skref. Sama átti við um stjórn-
málin í Bandaríkjunum enda
fylgdist hann oft með C-span.
Bragi var rafmagnsverkfræð-
ingur og því mjög vel að sér í
öllum tækni- og vísindamálum
og augljóst að hann lagði mikið
upp úr því að fylgjast með öllum
nýjungum á markaði. Það var í
raun alveg sama hvert umræð-
urnar leiddu, Bragi þekkti alltaf
efnið afar vel og vildi ólmur vita
meira. Það var hvergi að sjá að
Bragi væri yfir nírætt svo skýr
var hann. Í seinni tíð þegar
sjóninni fór að hraka og Bragi
fór að glíma við Charles-Bon-
net-tálsýnir var hann ekki feim-
inn við að tala um þær. Hann
sagði yfirleitt að það væri bara
alltaf partí hjá sér, enda litu tál-
sýnirnar út eins og fólk. Svona
tókst honum að sjá björtu hlið-
arnar í lífinu.
Bragi lagði alltaf mikið upp
úr því að rækta tengslin við Ís-
land þótt hann hefði flutt til
Bandaríkjanna ungur að árum.
Hann stofnaði því ásamt Stein-
unni dóttur sinni Freymóðsson-
Danley-styrkinn sem er ætlaður
íslenskum nemendum sem
stunda nám við University of
California Santa Barbara
(UCSB). Þessi styrkur hefur ef-
laust haft mikið að segja um það
hversu margir Íslendingar
stunda nám við UCSB. Það var
mér mikill heiður árið 2008 þeg-
ar ég fékk styrkinn ásamt
Brynjari Grétarssyni.
Það var ákaflega erfitt að
kveðja Braga og Jonnu þegar
ég flutti aftur til Íslands í vor
og enn erfiðara er að kveðja
hann nú þegar ég veit að þetta
var í síðasta sinn sem ég hitti
Braga. Ég vil senda Steinunni,
Jonnu, Howard, Stephen,
James, Sarah og öðrum ætt-
ingjum hans mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Bragi var
sannarlega merkur maður og er
hans sárlega saknað.
Ásdís Helgadóttir.
Það var stór hópur af íslensk-
um námsmönnum sem hélt til
Bandaríkjanna og Kanada í
stríðsbyrjun 1940. Þar á meðal
var Bragi Freymóðsson sem
hélt til Winnipeg, Manitoba, til
þess að læra rafmagnsverk-
fræði. Bragi flutti sig síðan til
University of California, Berke-
ley, þar sem hann lauk BS-prófi
1944. Bragi var óvenjulega fjöl-
hæfur maður, hann hafði stund-
að fimleika með Knattspyrnu-
félagi Akureyrar í æsku og
hápunktur sýninga félagsins var
heljarstökk Braga. Hann hafði
óvenjulega hæfileika til að læra
tungumál og þegar breska setu-
liðið kom til Akureyrar og þurfti
á túlki að halda varð Bragi fyrir
valinu. Hann náði því takmarki
fyrstur Akureyringa að leggja
Siglufjörð undir sig, enda var
breski sjóherinn með í för. Á
sokkabandsárum sínum í
Reykjavík gat Bragi sér orð fyr-
ir að vera afburðadansmaður og
í Golfklúbbi Reykjavíkur varð
hann með þeim fyrstu til að slá
holu í höggi í golfi. Árin sem
Bragi starfaði í Chicago lagði
hann mikið ástfóstur við djass
og djassáhuginn entist honum
ævilangt. Hans uppáhaldsdjass-
isti var klarinettleikarinn og
hljómsveitarstjórinn Artie
Shaw. Hann var líka mikill
áhugamaður um skák og hafði
afburðagott skákminni. Lesend-
ur skákþátta Morgunblaðsins
nutu oft góðs af athugasemdum
Braga og upprifjun á glæsileg-
um skákfléttum.
Hvernig stóð svo á því að
þessi ungi maður sem ólst upp
við lítil efni í húsinu Berlín á
Akureyri endaði sem einn af
forstjórum eins stærsta og
framsæknasta rafeindafyrirtæk-
is í heiminum og leiddi þróunina
á GPS-tækninni sem nú stjórn-
ar lífi og ferðum okkar allra?
Hæfileikar Braga réðu þar
miklu um, en menntunin sem ís-
lensku námsmennirnir fengu og
aðgangur að störfum réðu líka
miklu. Einnig voru árin eftir
stríð uppgangstímar og
kaldastríðskapphlaupið var
fyrst og fremst tæknivæðingar-
keppni sem Bandaríkjamenn
unnu að lokum. Auk þessa naut
Bragi góðs af samstarfinu við
skólabróður sinn frá Akureyri,
Ragnar Thorarinsen, sem varð
honum samferða vestur um haf
og réð hann til Magnavox í Kali-
forníu.
Bragi var alltaf mikill áhuga-
maður um menntamál Íslands
og vildi leggja sitt lóð á vog-
arskálarnar svo að íslenskir
námsmenn fengju sama tæki-
færi og hann. Árið 2003 stofnaði
Bragi sjóð til minningar um
konu sína og son undir heitinu
Freymóðsson-Danley sjóðurinn.
Hlutverk sjóðsins er að styrkja
efnilega nemendur við Háskóla
Íslands til að taka hluta af námi
sínu við University of California
í Santa Barbara. Var fyrst út-
hlutað úr Freymóðsson-Danley
sjóðnum árið 2004 og hafa um
tíu nemendur Háskóla Íslands
hlotið styrk úr honum til þessa.
Það var alltaf ævintýri líkast
að heimsækja Braga og systur
hans Árdísi, en þau bjuggu sam-
an síðustu árin. Þau fylgdust
með öllu því sem var að gerast á
Íslandi og höfðu áhuga og skoð-
anir á flestum málum. Á Íslend-
ingasamkomum voru þau hrók-
ar alls fagnaðar og þá mátti
ekki á milli sjá hver var yngri í
anda Bragi eða stúdentarnir.
Við Inga Dóra þökkum fyrir ár-
in sem við nutum þess að geta
rætt um heima og geima við
systkinin síungu frá Akureyri.
Björn Birnir.
Látinn er á 93. aldursári í
Santa Barbara í Kaliforníu fjöl-
skylduvinur og frændi, Bragi
Freymóðsson. Bragi var giftur
Sigríði Bílddal, vinkonu móður
minnar, en hún lést árið 2002.
Hann var rafmagnsverkfræð-
ingur að mennt og komst til
hárra metorða hjá bandaríska
stórfyrirtækinu Magnavox. Það
er ekki hægt nema með mikilli
stafsorku, vinnusemi, greind og
dugnaði. Sigga og Bragi, en oft-
ar en ekki voru þau nefnd í
sama orðinu, hafa verið samofin
lífi mínu síðan ég man eftir mér.
Þau bjuggu alla tíð í Bandaríkj-
unum, en þar hittust þau og
giftu sig. Þau áttu tvö börn,
Steinunni og Baldur.
Árið 1978 fór ég mína fyrstu
ferð til Bandaríkjanna. Ég fékk
að koma við hjá Siggu og Braga
í Los Angeles og dvelja þar í
um viku tíma. Þvílíkt ævintýri
sem ég upplifði. Þau bjuggu á
fallegum stað, í fallegu húsi og
sundlaug var í garðinum. Sigga
var ávallt að sýna mér allt
mögulegt og fara með mig í
ýmsar verslanir. Einnig fór ég
með Baldri í Universal Studios,
Disney World og Sea World.
Bragi sýndi mér meðal annars
vinnustaðinn sinn og fannst mér
merkileg öll sú öryggisgæsla
sem þar var viðhöfð. Það var
ekki undarlegt því á þessum
tíma var hann yfirmaður hönn-
unar stýriflauga fyrir banda-
ríska herinn. Í lok heimsókn-
arinnar fóru þau með mig í
ógleymanlega ferð yfir til
Mexíkó til landamæraborgar-
innar Tijuana.
Árin sem við Dóra og krakk-
arnir bjuggum í Bandaríkjunum
vorum við oft í sambandi við
Siggu og Braga. Við fórum í
heimsóknir bæði þegar þau
bjuggu í Fort Wayne og svo síð-
ar í Santa Barbara. Alltaf nut-
um við mikillar gestrisni, þau
óþreytandi við að sýna okkur
allt mögulegt, svo það var ákaf-
lega skemmtilegt og fróðlegt að
heimsækja þau. Börnin okkar
nutu þessara heimsókna einnig,
því þau fengu mikla athygli hjá
þeim, enda þau mjög barngóð.
Bragi var mjög greindur og
fjölfróður. Alltaf var hann
hreinn og beinn. Stóð á sama
hvað það var og aldrei komið að
tómum kofunum hjá honum.
Hann þreyttist aldrei á því að
fræða um amerísk þjóð-, stjórn-
og fjármál. Hafði sínar ákveðnu
skoðanir og var gaman að sjá
hvernig hann greindi kjarnann
frá hisminu. Sama var að segja
um alþjóðamál, alls staðar var
hann vel að sér. Hann var mikill
Íslendingur í sér þrátt fyrir að
hafa búið erlendis meirihluta
ævinnar. Fylgdist vel með því
sem var að gerast heima alla
tíð. Það varð auðveldara með
árunum með til komu netsins.
Bragi hafði mikla og skemmti-
lega kímnigáfu og var stutt í
hláturinn. Sá oft skoplegu hlið-
arnar á hlutunum. Einnig var
allt hans trygglyndi við frænd-
garðinn og vandalausa í gegn
um öll árin aðdáunarvert.
Að leiðarlokum viljum við
Dóra og börnin okkar þakka
Braga áratuga vinsemd og vin-
áttu. Þökkum fyrir öll samtölin
og samverustundirnar. Minning-
in um Siggu og Braga mun ylja
okkur um ókomin ár. Einnig vil
ég fyrir hönd móður minnar
þakka Braga fyrir alla hans vin-
áttu og tryggð í gegn um tíðina.
Steinunni og fjölskyldu svo
og Jonnu sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum góðan guð að blessa
minningu Siggu og Braga.
Bjarni Valtýsson.
MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 2013
✝ Hannes Þ. Arn-grímsson garð-
yrkjumaður fæddist
í Bolungarvík 18.
janúar 1921. Hann
lést 23. janúar 2013
á Hjúkrunarheim-
ilinu Grund í
Reykjavík. For-
eldrar hans voru
Guðríður Jónsdóttir
frá Stóra-Langadal
á Skógarströnd og
Arngrímur Bjarnason frá Hafra-
felli í Skutulsfirði. Átti hann sjö
alsystkini. Þau eru: Jón, Lína
Kristjana, Axel, Inga Lára og
Bjarni, öll látin. Móðir hans lést
þegar hann var á fyrsta ári. Þá
giftist faðir hans Ástu Fjelsted,
áttu þau saman ellefu börn. Guð-
mund, Jón, Helgu, Hrefnu, Krist-
ján, Pálma, Sigurð, Jósafat, Ástr-
íði, Ernu og Arngrím. Á lífi eru
skólanum. Þau giftu sig 31.
desember 1946. Þau reistu hús
og garðyrkjustöð á lóð sinni og
varð það síðan Gróðrarstöðin
Garður. Hannes var einn af
brautryðendum ylræktar á Ís-
landi. Fósturbörn þeirra eru: 1.
Jóhanna Óskarsdótti, maki Stein-
dór Sigfússon, börn: Ragna Kol-
brún. Hannes og Sigfús. 2. Hrafn
V. K. Ásgeirsson, maki Helga
Bjarnadóttir. Börn hans: Hjördís
Karen, Rakel Lind og Birkir
Freyr. 3. Björn Óskar Jónsson,
maki. Doris Jónsson. Börn hans:
Guðmundur og Erla Björg.
Árið 1981 flutti Hannes til
Reykjavíkur, seldi allt í Hvera-
gerði og fór að vinna sem verk-
stjóri hjá garðyrkjudeild Reykja-
víkuborgar. Árið 1982 skildu þau
Hannes og Ragna. Haustið 1982
kynntist Hannes Sigríði Ein-
arsdóttur frá Tjörnum og eign-
uðust þau dótturina Elvu Hrund
árið 1838. Hannes og Sigríður
giftust 15 mars 1996 en Sigríður
lést hinn 3. október 1999.
Útför Hannesar fór fram í
kyrrþey frá Fossvogskapellu 4.
febrúar 2013.
Kristján, Pálmi,
Hrefna, Erna og
Arngrímur. Hannes
fór ungur, árið1937,
til Ingimars Sig-
urðssonar í Fagra-
hvammi í Hvera-
gerði, sem átti
gróðrarstöð. Fór
svo í garðyrkjuskól-
ann árið 1939 og
var þar í fyrsta ár-
gangi skólans en
hann var stofnaður um haustið.
Útskrifaðist þaðan árið 1941.
Að námi loknu lá leið hans í
Mosfellssveit og vann hann þar í
fimm ár við garðyrkju. Árið 1946
lá leið hans aftur til Hveragerðis.
Þar keypti Hannes lóð sem síðan
var Breiðamörk 8 en skömmu
síðar kynntist hann Rögnu Her-
mannsdóttur listakonu sem einn-
ig hafði lokið námi í Garðyrkju-
Góður dagur að kveldi komin.
Nú hefur fósturfaðir minn, Hann-
es Þórður Arngrímsson, verið
borinn til grafar en hann var 92
ára þegar hann lést 23 janúar síð-
astliðinn. Ég minnist hans með
hlýhug því hann var um margt
merkilegur maður, með eindæm-
um vinnusamur og ljúfur við alla
og þá sérstaklega þá sem minna
máttu sín. Það sem hann gaf mér
var gott uppeldi og góð ráð þegar
ég fór 16 ára að heiman.
Pabbi vildi ekkert tilstand og
þess vegna var hann jarðaður í
kyrrþey frá kapellunni í Fossvog-
inum og fylgdu honum nánustu
ættingjar og vinir. Athöfnin var
látlaus og góð og að henni lokinni
var erfisdrykkja á veitingastaðn-
um Horninu og var gaman að
hitta og spjalla við alla ætt-
ingjana sem þangað komu. Vinir
og ættingjar sáu um að baka fyrir
erfisdrykkjuna og kann ég þeim
mínar bestu þakkir fyrir hugul-
semina en hitann og þungann af
þessu öllu bar hún Elva Hrund
systir.
En það að margir lögðu okkur
lið rifjaði upp minningu um það
þegar pabbi var að byggja síðasta
gróðurhúsið við gróðrarstöðina
sína Garð, þá var hringt út og boð
látin ganga um að Hannes á horn-
inu væri að fara að reisa gróð-
urhús og þá mættu bara allri
garðyrkjumennirnir í Hvera-
gerði og unnu að þessu með hon-
um og man ég að þetta gekk eins
og í sögu því búið var að glerja
megnið þegar kvölda tók. Engin
vinnulaun voru greidd því ég held
að flest gróðurhús í Hveragerði
hafi verið reist með þessum hætti
og menn unnu bara hver fyrir
annan. Hvíl í friði, pabbi minn, og
takk fyrir allt og allt.
Kveðja.
Hrafn.
Við Hannes áttum í samstarfi á
ýmsan hátt á samleið okkar í líf-
inu. Um tíma, þegar ég var bú-
settur í Bandaríkjunum, veitti ég
honum nokkra aðstoð með því að
senda honum upplýsingar og
efnivið (chrysanthemum-græð-
lingar) frá BNA.
Eftir heimkomu mína hóf ég
viðskipti við garðyrkjubændur og
innflutning á rekstrarvörum fyrir
þá, og hófust þá löng og farsæl
viðskipti okkar Hannesar.
Meðal annars stunduðum við
sölu á afurðum hans og annarra
garðyrkjubænda.
Við bundumst sterkum við-
skipta- og vináttuböndum og síð-
ar á ævinni eignuðumst við sum-
arbústaði hlið við hlið á fögrum
stað í landi Grímsstaða í Borgar-
byggð. Þar ræktuðum við tré og
jurtir og áttum góðar stundir.
Einhverju sinni vorum við
staddir í bústöðum okkar og við
ætluðum okkur heim um kvöldið.
Þá byrjaði að snjóa og ákváðum
við að bíða til morguns. Ekki vildi
þó betur til en svo að snjókoman
jókst og færðin þyngdist. Við
ákváðum þó að halda heimleiðis
um morguninn. Við lentum í þó-
nokkrum erfiðleikum því að
snjórinn var orðinn það djúpur að
við urðum að moka frá á nokk-
urra metra færi. Hannes var orð-
inn úrvinda af þreytu, enda sjúk-
ur af Parkinsonsveiki á
byrjunarstigi. Okkur miðaði þó
áfram, en að lokum varð bíllinn
bensínlaus. Áfram komumst við
þó fótgangandi að næsta bæ, Há-
hóli. Þar tóku Margrét og Hálf-
dán okkur tveim höndum og vor-
um við þeim ævinlega þakklátir,
þótt ekki gætum við endurgoldið
veittan beina og aðstoð sem
skyldi. Öðru sinni er við vorum
við á heimleið frá bústöðum okk-
ar lentum við í árekstri. Bringu-
bein á Hannesi brákaðist og
handarbein brotnaði, en allt greri
og við héldum áfram ferðum okk-
ar í sumarbústaðina.
Á síðari árum var ég tíður
gestur á heimili Hannesar á
Hverfisgötu 102 bæði meðan
seinni kona hans, Sísí, var á lífi og
líka í mörg ár eftir lát hennar.
Á elliárunum varð Hannes að
yfirgefa heimili sitt vegna aldurs
og Parkinsonsveiki og á síðustu
árum ævi sinnar dvaldi hann á
elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund. Þangað lá leið mín oft.
Kona mín, Leonora, hafði
þetta að segja um Hannes þegar
hún sá mig rita þessar línur:
„Stórt hjarta, mjög góður.“
Ég sendi dóttur hans, Elfu, og
fósturbörnum hans, Jóhönnu,
Hrafni og Birni, og fjölskyldum
þeirra samúðarkveðjur.
Sverrir Vilhjálmsson.
Hannes Þ.
Arngrímsson
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
útfararstjóri
útfararþjónusta
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Jón Bjarnason
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir uðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
G Þorsteinn Elíasson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
✝
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts móður okkar og ömmu,
frú SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Hrefnugötu 10,
Reykjavík.
Hlýhug, sem okkur hefur verið sýndur, og
vinarþel metum við mikils.
Ólafur Walter Stefánsson,
Björn S. Stefánsson,
Jón Ragnar Stefánsson,
Gunnar Björnsson.
✝
Þökkum innilega auðsýnda samúð, hlýhug
og vinsemd vegna andláts og útfarar okkar
ástkæru
SIGRÍÐAR ÓLAFSDÓTTUR,
Bræðraborgarstíg 7,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á krabba-
meinslækningadeild Landspítalans fyrir góða umönnun og hlýju
í hennar garð.
Guðmundur Guðmundsson,
Kristján Gylfi Guðmundsson,
Eyrún Guðmundsdóttir, Unnar Bragi Bragason,
Brynhildur Guðmundsdóttir, Jón Valgeirsson,
Borghildur Guðmundsdóttir, Kolbeinn Sveinbjörnsson,
Kristrún, Lúkas, Tryggvi, Felix, Emil Bragi, Eva Karen,
Guðmundur, Hildur, Sólveig.