Morgunblaðið - 16.02.2013, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 16.02.2013, Blaðsíða 31
31 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 2013 Vetrardagur Hallgrímskirkja – og raunar höfuðborgarsvæðið allt – er fögur á að líta á köldum en björtum vetrardegi. Fjöllin eru snævi þakin en fönn hefur leyst úr borginni. Ómar Við Suðurnesjamenn höfum brennt okkur illa á áherslum sjálf- stæðismanna. Þær urðu til þess að kjör okkar allra versnuðu og sparnaður margra glataðist. Það var ekki svo frábært. „Við setjum þetta af stað með nýrri rík- isstjórn“ segir bæj- arstjóri Reykjanesbæjar í grein sem ber yfirskriftina „Frábært“ og hann birti í Morgunblaðinu 4. febr- úar sl. Bæjarstjórinn segir að skyn- samlegar fjárfestingar í arðbærum atvinnugreinum séu eina færa leiðin til að byggja upp samfélögin á Suð- urnesjum. Um það er ég honum sammála og að því unnum við bæði, meira að segja stundum saman þeg- ar við störfuðum sem bæjarstjórar í nágrannasveitarfélögunum Reykja- nesbæ og Garði. Þá var svokallað góðæri og Sjálfstæðisflokkur, flokk- ur bæjarstjórans í Reykjanesbæ, hafði setið mörg ár í ríkisstjórn. Fá komu samt atvinnutækifærin með arðbærum atvinnugreinum. Samt lögðu margir mikið á sig til að ná þeim í hús og sumir lögðu meira að segja sameiginlega fjármuni íbú- anna undir sem töpuðust því miður. Í þessu sambandi má nefna stál- pípuverksmiðjuna, ævintýri sem flestir Suðurnesjamenn kannast við. Bæjarstjóri Reykjanesbæjar getur því ekki verið að bíða eftir nýrri ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins því sá flokkur hefur ekki reynst Suður- nesjamönnum vel í atvinnumálum. Hins vegar hafa ráðherrar í ríkis- stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur gert alls átta fjárfestingarsamninga vegna nýfjárfestinga sem samtals nema milljörðum króna. Fimm þessara samninga eru við fyrirtæki með starfsemi á Suðurnesjum eða sem ætla sér að hefja þar starfsemi. Þetta eru gagnaver á Ásbrú, fiskeldi á Reykjanesi, fiskverkun í Sand- gerði, kísilver í Helguvík og álver í Helguvík. Bæjarstjórinn ræðir einnig átak í menntamálum sem geti hjálpað til við að takast á við ný störf. Um það er ég honum sammála enda hefur fjölbreyttum menntunartækifærum á Suðurnesjum fjölgað umtalsvert í tíð ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurð- ardóttur. Um þetta eru nokkur dæmi; Keilir sem var samningslaus við menntamálaráðuneytið þegar ríkisstjórn jafn- aðarmanna hóf störf árið 2009 hefur nú gert samning til framtíðar með fjármagni miðað við nemendafjölda, Fisktækniskólinn hef- ur einnig fengið ákveð- ið hlutverk, Þekking- arsetur Suðurnesja var stofnað með tryggu fjármagni og auk þess má nefna árlegt fram- lag til Miðstöðvar sí- menntunar á Suðurnesjum. Þegar yfirlit yfir fjárframlögin eru skoðuð eru samningar við þessar mennta- stofnanir upp á rúmar 400 milljónir árin 2010 og 2011 og rúmar 600 milljónir 2012 og 2013. Fjölbrauta- skóli Suðurnesja hefur getað veitt nemendum skólavist sem þangað hafa leitað og verkefnið „Nám er vinnandi vegur“ hefur nýst ung- mennum á svæðinu vel. Þetta hefur allt verið gert mögu- legt þrátt fyrir að ríkisstjórnin hafi starfað við fordæmalausar aðstæður eftir stórkostleg hagstjórnarmistök Sjálfstæðisflokksins. Hér eru þó ótalin verkefni Þróunarfélags Kefla- víkurflugvallar sem stundum gleym- ist að er í ríkiseigu og atvinnuþró- unarfélagsins sem sett var nýlega á laggirnar með aðkomu stjórnvalda. Í stjórnmálaályktun Samfylking- arinnar sem samþykkt var á nýaf- stöðnum landsfundi segir að tíma- bært sé að menntamál njóti aukins forgangs í íslenskum stjórnmálum. Eftir þessu á ég auðvelt með að starfa því það er sannfæring mín að aukin menntun tryggi fólki fleiri tækifæri og efli hagvöxt til fram- tíðar. Við munum fjölga náms- tækifærum enn frekar og bæta náms- og starfsumhverfi mennta- stofnana á næsta kjörtímabili þegar tiltektinni eftir hrun er lokið. Áherslur Samfylkingarinnar – jafnaðarmannaflokks Íslands gefa Suðurnesjamönnum byr undir báða vængi. Eftir Oddnýju Harðardóttur » Við Suðurnesjamenn höfum brennt okkur illa á áherslum sjálf- stæðismanna. Þær urðu til þess að kjör okkar allra versnuðu og sparn- aður margra glataðist. Oddný Harðardóttir Höfundur er þingflokksformaður Samfylkingarinnar. Sterkari Suðurnes Það er mjög athygl- isvert hve langt menn eru komnir í þeirri trú sinni að best sé að fela öðrum að stjórna mál- efnum okkar Íslend- inga. Sú trú helst í hendur við sannfær- inguna um að við get- um þetta ekki sjálf. Af Kögunarhóli er blásið í lúður ESB og ástandinu lýst sem „umfangsmesta og árangursríkasta samstarfi full- valda ríkja sem nú þekkist“. Ef við erum svo skyni skroppin að halda fast í fullveldi okkar munum við „glata besta tækifærinu til vaxtar og varanlegs stöðugleika“. Enn eitt trúaratriði Kögunarhóls- ins varðar styrkleika evrunnar. Þar er því fagnað að „í miðjum krapp- asta dansi sem myntbandalagið hef- ur lent í með evruna styrkist hún, ekki bara á móti dollar heldur líka gagnvart íslensku haftakrónunni“. Nú er það svo að stöðugleiki evr- unnar myndi í senn styrkja viðleitni innan ESB til að bæta hið ömurlega atvinnuástand, sem þar hefur fest sig í sessi, og styrkja stöðu aðild- arríkja til að finna lausn á uppdráttarsýki lýðræðisins, sem þar grasserar. Stöðugleiki evrunnar yrði öllum til góðs, líka Íslandi. Á sama hátt myndum við Íslendingar njóta góðs af því ef tækist að efla til lengri tíma stöðugleika í ríkisfjármálum og alþjóðaviðskiptum Bandaríkjanna. En það er barnaskapur að ímynda sér að tímabundin styrking evr- unnar gagnvart dalnum og íslensku „haftakrónunni“ sé vísbending um stöðugleika eða styrkleika. Þeir gjaldmiðlar, sem skipt er á frjálsum markaði, sveiflast í verðmæti eftir huglægum gildum og í takt við stöðu annarra gjaldmiðla. Þessir gjald- miðlar eru ekki bundnir neinum föstum viðmiðum. Gullfótur tilheyrir sögunni. Á bak við styrkleika gjald- miðla eru því öðru fremur tvö und- irstöðuatriði: Annars vegar styrkur efnahagslífs og stjórnmála viðkom- andi gjaldmiðilssvæðis, þ.e.a.s. hæfi- leiki til þess að kalla fram hagvöxt, auka samkeppnishæfni gjaldeyr- issvæðisins og leggja áherslu á jafn- vægi í ríkisfjármálum og alþjóð- legum viðskiptum til lengri tíma. Síðara atriðið varðar styrkleika, stöðugleika eða veikleika samkeppn- isgjaldmiðla. Þannig getur evran styrkst tímabundið vegna mistaka eða getuleysis bandarískra stjórn- málamanna að glíma við hallarekstur Bandaríkjanna. Óstjórn í efnahags- málum í Bandaríkj- unum hefur staðið lengi og nærst á við- skipta- og ríkissjóðs- halla og linnulausum hernaðarútgjöldum. Það er einnig ein- feldni að ímynda sér að vaxandi verðmæti evr- unnar sé styrk- leikamerki í sjálfu sér. Hvern styrkir sú þróun? Það styrkir ekki sérstaklega þýskan útflutning, þótt hagkerfi Þýskalands þoli senni- lega talsverða styrkingu evrunnar. Á hinn bóginn boðar styrking evr- unnar hörmungar fyrir á annað hundrað milljónir þegna þeirra ESB-ríkja, þar sem atvinnuleysi er gríðarlegt og langvarandi og hag- vöxtur staðnaður. Klukka sterkari evru glymur Spáni, Grikklandi, Portúgal og raunar Frakklandi einnig. Þegar evran styrkist í dag er það ekki vegna þess að nú hafi tekist að snúa viðskiptahalla og rík- isskuldum ESB-ríkja til betri vegar. Svo er ekki, því miður. Eins og stendur kvarta Frakkar undan of sterkri evru. Hvernig má það vera að menn sem hafa langa reynslu af íslenskum stjórnmálum, geti leitt hjá sér svo mikilvægar staðreyndir sem afstætt verðmæti gjaldmiðla á frjálsum markaði? Kannski er skýringin sú að íslenska krónan á ekki langan fer- il á frjálsum markaði. En meðal reynslunnar, sem við fengum þó af þeirri vegferð, var styrking krón- unnar á árunum fyrir aldamótin síð- ustu. Þá var hagvöxtur um 4% á Ís- landi en lítill innan Bandaríkjanna. Ennþá minni var hann í ESB og samdráttur í Japan, sem þá var ann- að stærsta hagkerfi heimsins. Hitt tímabilið, sem ætti ekki síður að vera okkur minnisstætt, var þegar allar flóðgáttir frjálsra fjármagns- flutninga opnuðust til íslenskra einkabanka. Vegna þessa flóðs veiktist krónan ekki í samræmi við viðskiptahalla og sívaxandi ríkisút- gjöld. Ísland á ekki skjól í evrunni, né í öðrum gjaldmiðlum. Við eigum ekki skjól í öðrum lausnum en að ná fram hagvexti, skapa jafnvægi í rík- isfjármálum og ná jöfnuði í utanrík- isviðskiptum. Við erum nokkuð langt frá þessum markmiðum. En það er kominn tími til að takast á við vandamálin. Á meðan við „höldum sjó“ í aðlög- unarferlinu, er látið sem hægt hafi á ferðinni. En lestin heldur samt áfram, með sínu silalega göngulagi. Fremst í flokki arkar Summa dipló- matískra lasta og teymir þungklyfj- aðan asnann. Í fótspor hans fetar ut- anríkisráðherrann og bíður klókur betri tíma. Þétt að baki honum kem- ur formaður VG og hefur dregið merkið í hálfa stöng. Þar á eftir fer lúðurblásarinn. Traustur mjög til ferðalags í þess- ari sveit er gullasninn. Sveit- arstjórnarmenn fjölmenna í kynn- isferðir til höfuðstöðva ESB og hafa gert lengi. Þetta eru huggulegar samkundur fyrir þá sem kunna að meta sæmilegan mat og þokkaleg borðvín. Fáir hópar eru sannfærðari um að kíkja beri í pakkann og sjá hvað kemur út úr „samningnum“, þótt samninganefndin sé ófær um að upplýsa þjóðina um að samningar eigi sér stað. Skólastjórnendur fá IPA-styrki frá ESB. Þeir eru ætl- aðir til að veita umsóknarríkjum að- stoð við að uppfylla skilyrði til að gerast aðilar að ESB. Á sama tíma eru fjármunir skornir niður við trog af menntamálaráðherra. Auðvitað er margt um manninn innan skólanna, sem vill frekar eitthvað en ekkert. Laun kennara eru orðin svo léleg að engu er líkt, berstrípaðir dag- vinnutaxtar gilda, yfirvinna minnk- uð og bekkir stækkaðir. Það er unnið samviskusamlega að því að sannfæra þjóðina um að við getum ekki stjórnað okkur sjálf. Það gera þeir sem hafa sæmilegt skammtímaminni og vita að í eina skiptið, sem þjóðin var hlynnt aðild að ESB, var hún í taugaáfalli eftir hrunið. Ég skil utanríkisráðherrann. Hann getur ekki stjórnað Íslandi og vill því koma stjórnmálum þjóð- arinnar úr landi og losa embætt- ismenn undan þunga atkvæðanna. Það er merkilegt að á árinu 2013, þegar fólkið í landinu hefur með svo augljósum yfirburðum haft vit fyrir auðmjúkum og aumkunarverðum stjórnvöldum, skuli þeir enn finnast, sem vilja leiða okkur inn á lendur lýðræðishallans í ESB. Eftir Tómas Inga Olrich » Við eigum ekki skjól í öðrum lausnum en að ná fram hagvexti, skapa jafnvægi í ríkisfjár- málum og ná jöfnuði í utanríkisviðskiptum. Tómas Ingi Olrich Höfundur er fv. alþm. og ráðherra. Afstæður veruleiki hagkerfa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.