Morgunblaðið - 22.03.2013, Blaðsíða 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. MARS 2013
✝ Ásgerður Þór-arinsdóttir
fæddist í Þernuvík
við Ísafjarðardjúp
3. maí 1924. Hún
andaðist á heimili
sínu í Hátúni 12 í
Reykjavík 9. mars
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Halldóra
Guðjónsdóttir, f. 1.
júní 1888, d. 8.
ágúst 1953 og Þórarinn Dósó-
þeusson, f. 27. maí 1882, d. 26.
maí 1970. Börn þeirra auk Ás-
gerðar voru Jón Helgi, f. 28.
mars 1919, d. 8. ágúst 1945, Sig-
ríður Rakel, f. 16. nóvember
1920, d. 25. september 2005,
Rannveig, f. 26. ágúst 1922, d.
2. nóvember 2009, Kristín Elín,
f. 24. janúar 1928,
d. 4. júní 1996.
Að lokinni skóla-
göngu í Reykjanesi
við Ísafjarðardjúp
fluttist Ásgerður til
Reykjavíkur og
vann þar ýmis
skrifstofustörf áð-
ur en hún hóf störf
á Múlalundi þar
sem hún vann
mestalla starfsævi
sína.
Ásgerður bjó lengstum með
Kristínu systur sinni en árið
1973 fluttist hún að Hátúni 12,
sem rekið er á vegum Sjálfs-
bjargar og bjó þar síðan.
Útför Ásgerðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 22. mars
2013 og hefst athöfnin kl. 13.
Ásgerður Sigríður Þórarins-
dóttir var alltaf kölluð Dedda af
okkur systrum. Nafnið hennar
var of erfitt fyrir lítil börn að bera
fram og við uxum aldrei upp úr
því að kalla hana Deddu. Hún bjó
heima hjá okkur systrum þar til
við vorum á sjötta og áttunda ald-
ursári. Um helgar var það vani
okkar litlu stelpnanna að vakna
og hlaupa inn til Deddu. Við skrið-
um upp í til hennar og kúrðum hjá
henni. Alltaf tók hún okkur með
bros á vör og hlýjum orðum. Þeg-
ar hún var þreytt leyfði hún okkur
að skoða úrið sitt. Það var nokk-
urs konar gestaþraut fyrir okkur
og innifól þrautir fyrir litlar hend-
ur og stærðfræðihugsun. Hún
sagði okkur sögur, spilaði og söng
með okkur. Sérstaklega var
áhrifamikið að syngja með henni
„Ó, faðir gjör mig lítið ljós.“ Við
fundum svo vel að Dedda var
bænheyrð.
Dedda átti frið að gefa og til
hennar var gott að leita þegar
hugurinn var í uppnámi. Hún
þekkti alla á heimilinu út og inn og
leitaðist eftir að heimilismenn
væru í jafnvægi. Hún hafði búið
með mömmu og stóra bróður áður
en pabbi kom til sögunnar. Þá
gekk hún við hækju og gætti
bróður okkar þegar mamma
þurfti að vinna fram eftir. Að
sjálfsögðu fylgdi hún með í sam-
búð mömmu og pabba enda var
Dedda alltaf þekkt að ljúf-
mennsku og glaðværri lund.
Heimilið var fremur stórt, önn-
ur okkar veik og mamma þurfti að
hætta að vinna úti. Dedda gekk
við tvær hækjur, vann á Múla-
lundi og keyrði eigin bíl. Hún varð
okkur systrum góð fyrirmynd.
Síðan versnaði MS-sjúkdómurinn
og Dedda fór á Reykjalund. Hún
varð bundin við hjólastól og við
munum sorgina yfir því að hjóla-
stóllinn hamlaði aðgengi Deddu
að blokkinni.
Hún fór frá Reykjalundi í
Sjálfsbjargarhúsið og var með
fyrstu heimilismönnum þar. Eftir
það kom hún til okkar yfir jól,
páska og í styttri heimsóknir yfir
árið. Ef Dedda var veik og komst
ekki til okkar yfir hátíðir grétum
við systurnar og báðum Guð að
gefa henni styrk til að lifa. Við
vorum bænheyrðar.
Þegar Dedda fór í hjólastól
breyttist margt. Hún hélt þó
áfram að vinna og brosa framan í
lífið. Hún var alla tíð ánægð með
Sjálfsbjargarheimilið og sagði
okkur stelpunum frá kostum
þess. Þar komst hún í sund og það
þótti henni skemmtilegt. Hún
eignaðist vini og lagði stund á
hannyrðir. Á sumrin naut hún
góða veðursins úti á svölum með
öðrum heimilismönnum og þar
var oft mikið hlegið.
Mamma var dugleg að heim-
sækja Deddu og stundum fórum
við systurnar með. Skemmtilegt
var að keyra hana um gangana,
niður í kaffisalinn og fá sætabrauð
að borða. Deddu þótti undur vænt
um starfsfólkið. Það hjálpaði
henni að baða sig, kaupa föt, fara í
hárgreiðslu og fótsnyrtingu en
hún vildi líta vel út. Það gerði hún
líka alla tíð þó að ekki hafi hún
haft úr miklu að moða. Sjálfsbjörg
hefur veigamiklu hlutverki að
gegna og er mikilvægt að fólk
haldi reisn sinni þrátt fyrir fötlun.
Fólk er dýrmætt og Dedda
kenndi okkur systrum að lífið er
það líka. Í smáu hlutunum má oft
finna gleði og maður ætti að
þakka fyrir það sem maður hefur.
Takk fyrir dýrmætar minning-
ar, þær lifa.
Helga og Halldóra
Ólafsdætur.
Í dag kveðjum við í hinsta sinn
ástkæra móðursystur okkar, Ás-
gerði Þórarinsdóttur frá Þernu-
vík.
Ásgerður eða Gerða eins og
hún var oftast kölluð var fjórða í
röð systkinanna fimm frá Þernu-
vík.
Að hefðbundinni skólagöngu
lokinni fluttist Gerða til Reykja-
víkur og bjó lengst af með Stínu
frænku, bæði á Smáragötunni og
heima hjá henni um nokkurra ára
skeið eftir að Stína giftist. Þegar
Sjálfsbjörg hóf starfsemi sína í
Hátúni 12 fluttist Gerða þangað
og bjó þar ætíð síðan. Þess má til
gamans geta að Gerða var orðin
sá íbúi sem lengst hefur dvalið þar
en Sjálfsbjargarhúsið á 40 ára af-
mæli nú í júlí í ár.
Gerða vann í Múlalundi lengst
af starfsævi sinnar, fullan vinnu-
dag á meðan kraftar leyfðu.
Við minnumst Gerðu frænku
frá því er við vorum litlir drengir
heima í Akurgerðinu, frá hennar
mörgu heimsóknum til foreldra
okkar, en hún og mamma voru
miklar vinkonur og það sama má
segja um allar systurnar fjórar.
Gerða var þá þegar orðin fötluð
og gekk við staf, þó að hún væri þá
innan við fertugt, en það kom í
ljós síðar að það var MS-sjúkdóm-
urinn sem hrjáði hana. Það hindr-
aði hana samt ekki að stunda sína
vinnu og það sem meira var hún
ók um allt á bíl. Okkur bræðrun-
um þótti mikið til um bílaeign
frænku og dáðumst að dugnaði
hennar en hún var sú eina systr-
anna sem ók bíl, þó mamma hafi
gert það um tíma. Við munum vel
að hún átti bæði Skoda og síðar
Dafinn. Svo mikið þótti einum
okkar bræðra til um bíla Gerðu að
hann gat ekki stillt sig um að
prófa Skodann heima í Akurgerð-
inu, þá átta ára, þegar Gerða var í
heimsókn. Ferðin endaði á grind-
verkinu hjá nágranna okkar neð-
ar í götunni. Sú sem hló mest að
þessu uppátæki var Gerða enda
var húmorinn alltaf í lagi.
Eins og renna má grun í út frá
því sem hér er sagt þá var Gerða
ákaflega frændrækin og dugleg
að koma í heimsókn og mætti í öll
afmæli og viðburði bæði meðan
hún gat ekið bíl sjálf og einnig eft-
ir að hún þurfti að notast við
hjólastólinn.
Minnisstætt er hversu jákvæð
hún var þrátt fyrir sína erfiðleika,
hún kvartaði aldrei og lagði alltaf
gott eitt til. Elsti bróðirinn minn-
ist alltaf jólagjafanna frá Gerðu
og Stínu en það var alltaf ein ný
Nonnabók um hver jól. Gerða
fylgdist mjög mikið með litla
frændfólki sínu og áfram síðar er
það komst á legg eins og mynd-
irnar í herbergi hennar í Hátúni
bera vott um.
Gerða hafði einnig gaman af að
ferðast. Hún fór í flestar þær
ferðir sem Sjálfsbjörg stóð fyrir
jafnt innanlands sem utan á með-
an heilsan leyfði. Þessi ferðalög
veittu henni mikla ánægju, enda
var hún margfróð.
Við viljum þakka starfsfólkinu í
Hátúni 12 fyrir hönd frænku, hlý-
legt viðmót og alla aðstoð og hjálp
við hana öll þessi 40 ár sem senn
eru liðin af dvöl hennar þar. Á það
ekki síst við um Ingibjörgu og
Helgu. Hafið þið ævinlega þökk
fyrir.
Elsku frænka. Komið er að
kveðjustund. En við trúum því að
allir erfiðleikar og heilsubrestur
séu nú að baki og að þú hittir ást-
vini þína á nýjum lendum þar sem
meiri birta ríkir.
Hafðu þökk fyrir allt.
Þórhallur, Gunnar,
Bergþór og Kristján.
Ásgerður
Þórarinsdóttir
✝ Heiðar Bryn-týr fæddist í
Reykjavík 1964.
Hann lést 10. mars
2013.
Foreldrar hans
voru Anna Helga-
dóttir, f. í Súðavík
9. ágúst 1929, d.
15. júlí 2001 og
Jón Bryntýr Zoëga
Magnússon, f. í
Reykjavík 23. nóv-
ember 1928, d. 16. júní 2010.
Systkini hans eru 1) Pálína Ell-
en Jónsdóttir, f. 11. júlí 1952,
maki Örn Björnsson, f. 26. júní
1944. 2) Jóhanna Guðrún Zoëga
Jónsdóttir, f. 2. júní 1956, maki
Ragnar Ólafsson, f. 30. október
1954. Börn a) Ólafur Kristján
Ragnarsson, f. 19. nóvember
1974, maki Guðrún
Alda Harðardóttir,
f. 12. júní 1976.
Þeirra börn, Ragn-
ar Freyr Ólafsson,
f. 24. september
2001 og Þórdís
Idda Ólafsdóttir, f.
7. ágúst 2007. b)
Jón Bryntýr Ragn-
arsson, f. 4. apríl
1979. c) Anna
Helga Ragn-
arsdóttir, f. 4. maí 1985, unn-
usti Andri Þór Sigurjónsson.
Dóttir þeirra er Jóhanna Bryn-
dís Andradóttir, f. 12. febrúar
2012.
Útför Heiðars Bryntýs fer
fram frá Grafarvogskirkju í
dag, 22. mars 2013, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Stór persónuleiki með breitt
litróf tilfinninga og mikla sögu í
litlum líkama. Þessi lýsing kem-
ur upp í hugann þegar ég sest
niður og minnist góðs vinar. Ég
man hvernig hann naut þess að
stríða fólki við hvert tækifæri og
brosti svo með öllu andlitinu í
hlutfalli við það hversu vel hon-
um tókst til. Stundum endaði það
svo með skellihlátri. Heiðar
kunni öll brögðin í bókinni til
þess að skemmta sjálfum sér og
öðrum í amstri daglegs lífs. Fyr-
ir manneskju eins og mig gat
þessi stríðni reynt á og stundum
vorum við nánast eins og gömul
hjón sem mættust með stálin
stinn og biðum þess að þrjóska
hins myndi lúta í lægra haldi. Við
vorum bæði þrjósku- og stríðn-
ispúkar.
Það var ekki hægt annað en
að verða fyrir áhrifum af jafn
svipsterkum einstaklingi og
þykja vænt um Heiðar. Manni
sem gat fært fjöll þegar hann
ætlaði sér það. Ég man hvað við
spjölluðum, ég aðeins meira en
hann. Þrátt fyrir það velti ég því
sjaldnast fyrir mér að Heiðar
tjáði sig með öðrum hætti en
flestir. Tjáningin var svo sterk
að tjáningaraðferðin var aukaat-
riði. Heiðar var vanafastur mað-
ur sem vissi nákvæmlega hvað
hann vildi og lét fátt raska ró
sinni. Ég man til dæmis að þegar
seinni jarðskjálftinn reið yfir ár-
ið 2000 þá stoppaði Heiðar smá-
stund á meðan skjálftinn reið yf-
ir en hélt svo áfram að hræra í
kvöldkakóinu sínu eins og ekkert
hefði í skorist. Ég man líka hvað
það var oft mikið stuð hjá okkur
þegar við tókum sporið og jafn-
vel lagið líka.
Þær minningar sem standa
efst upp úr eru minningar frá
ferðinni okkar til Tenerife árið
2007 sem ég var svo heppin að fá
að deila með Heiðari, Elínu og
Mæju. Það var svo yndislegt að
sjá hvernig Heiðar naut þess að
láta sólina sleikja sig og vindinn
leika um sig. Hvernig hann naut
matar, drykkjar og skemmtunar.
Það er varla hægt að vera meira
í núinu en við upplifðum þarna.
Ég man eftir stundunum okkar á
svölunum í náttfötum með bjór
og ekki síður eftir kvöldinu þar
sem Heiðar var svo ánægður
með karókí-barinn sem við fór-
um á að ekki var annað til um-
ræðu en vera fram á rauða nótt
þrátt fyrir að ferðafélagar okkar
væru búnar að gefast upp.
Heiðari var ekki haggað! Þó að
aðeins hafi lengst á milli síðustu
árin þá er Heiðar einn þeirra
sem eignast stað í hjarta manns.
Það er ekki oft sem maður kynn-
ist svo litríkum manneskjum
sem kenna manni jafn mikið.
Lærdóm um mann sjálfan og líf-
ið.
Það er skrýtið og sorglegt að
horfa á eftir þér, elsku vinur, en
ég vil þakka þér fyrir allt sem þú
gafst mér. Ég beini orðum mín-
um beint til þín vegna þess að ég
er ekki alveg búin að átta mig á
því að þú sért haldinn á vit nýrra
ævintýra. Megi góður guð gæta
þín og lýsa þér veginn áfram. Þú
varst og ert gangandi kraftaverk
sem gerðir líf okkar margra inni-
haldsríkara einfaldlega fyrir að
vera Heiðar Bryntýr, stór mann-
eskja með mikla sögu í litlum lík-
ama. Hinn eini sanni gallagæ.
Ég votta fjölskyldu Heiðars,
vinum og öðrum ástvinum inni-
lega samúð vegna fráfalls hans
með ósk um að smám saman lýsi
minningin um einstakan mann
upp sorgina.
Kristbjörg Þórisdóttir.
Að eilífðarósi
umvafin elsku
frjáls ert farin
ferðina löngu.
Í englaveröld
andinn lúinn,
í föðurfaðmi
friðsæll hvílir.
Takk fyrir tímann
og tryggðarþelið,
í mörgum mætum
minningum er lifa.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Elsku vinur, hvíl í Drottins
faðmi.
Esther Ólafsdóttir.
Heiðar Bryntýr
Jónsson
Blængur minn, þú elskaðir lítil
börn, það gladdi þig ekkert
meira í lífinu en þegar þú eign-
aðist systkinin þín, fyrst hana
Þuríði Heklu, svo bróður þinn
Sigtrygg Kristófer. Þeim varstu
yndislegur stóri bróðir, gættir
þeirra vel. Aldrei nokkur tímann
varst þú pirraður út í þessa litlu
gimsteina þína. Þú hjálpaðir
mömmu þinni með Sigtrygg á
hverjum degi, gafst þér alltaf
tíma fyrir hann og kysstir hann
þegar þú fórst. Sigtryggur stór
og sterkur og Þurí klárasta litla
stelpa í heimi. Enda varst þú
besti drengur og besti stóri bróð-
ir í heimi. Á hverju kvöldi báðum
við faðirvorið saman og báðum
fyrir okkur, systkinum, ættingj-
um, vinum og dýrunum.
Blængur, þú eignaðist hvolp,
hann Snæ Blængsson. Þú ólst
hann upp, varst honum góður,
ábyrgur eigandi. Þú fórst út með
hann daglega, elskaðir hann mik-
ið. Þér var annt um umhverfið,
þú varst stoltur af Grænfánanum
í skólanum og tíndir á tímabili
rusl úr umhverfinu á leið þinni
heim. Blængur, kærleikurinn
okkar á milli var óendanlegur.
Ég sagði Þú ert besti drengur í
heimi og þú sagðir Þú ert besta
mamma í heimi, kvölds og
morgna, svo héldumst við í hend-
ur. Þessi fallegu orð voru hugg-
un og styrkur okkar. Við vorum
lengi tvö. Þar myndaðist sterkt
og stórbrotið samband tveggja
sálna. Þú varst alltaf þú sjálfur,
stríddir og hafðir mjög kaldan,
fullorðinslegan húmor.
Þú varst fræðimaður, listrænn
og söngst þegar þú varst glaður,
sjálfsamda texta og lög. Við stóð-
um þétt saman, ég vann við hlið-
ina á skólanum, þar komst þú oft
við og lékst við fötluð börn. Þú
varst hugrakkur og hikaðir aldr-
ei við að verja þá sem voru
minnimáttar. Þú tókst stundum
að þér fyrstubekkinga og pass-
aðir. Þú stóðst upp fyrir sjálfan
þig og aðra. Þú varst blíður og
gefandi. Mjög mikill persónu-
leiki. Hlátur þinn kom djúpt frá
hjartanu. Sorg mín er mikil því
að ég missti besta dreng í heimi.
Ég elska þig út fyrir lífið og
dauðann. Guð og stærstu englar
hans gæti þín. Nafnið þitt,
Blængur, þýðir hinn blásvarti
Hrafn, Mikael er stærsti og
sterkasti engill Guðs.
Nafninu þínu varstu stoltur af
og alla tíð með svartan hluta í
hárinu þínu, hinn ljósan. Þú vina-
margur, hikaðir ekki við og hafð-
ir gaman af því að spjalla við
unga sem aldna. Þú áttir trygga
vini sem þú þekktir suma frá
upphafi lífs þíns, einnig varstu
málkunnugur og vinur flestra.
Oft líka einn og fannst það nota-
legt að hafa það kósi í tölvunni.
Blængur Mikael
Bogason
✝ Blængur Mika-el Bogason
fæddist á Akureyri
19. febrúar 2001.
Hann lést af slys-
förum 1. mars
2013.
Útför Blængs
Mikaels fór fram
frá Akureyr-
arkirkju 13. mars
2013.
En alltaf þurftirðu
að vita af einhverj-
um í kringum þig.
Þú varst afar mikill
fjölskyldumaður, þú
kallaðir Þóreyju
mömmu og Kjartan
pabba. Ekkert var
flókið fyrir þig, þú
varst ætíð með
lausnir. Þú lifðir
alltaf fyrir andar-
takið. Þú skildir
klukkuna og dagana en þér
fannst tíminn vera öðruvísi. Við
fórum saman á skíði í vetur, þá
varstu svo glaður, eignaðist nýj-
an vin, Lárus Inga og Rögnvald.
Ég steig varlegum skrefum í að
segja þér að ég væri komin með
kærasta. Þegar við vorum í
skíðalyftunni þá sagðirðu við
mig: Mamma, ég er löngu búinn
að sjá í gegnum þetta, og gerðir
grín að mér. Sagðir við mig að
sjá aldrei eftir neinu. Ég bíð þess
dags sem við leiðumst saman á
ný.
Emma Agneta
Björgvinsdóttir.
Elsku besti Blængur minn, ég
fékk sárustu fréttir lífs míns
föstudaginn 1. mars þegar ég
fékk símtal um að þú værir lát-
inn. Þú sem hefur ásamt henni
Emmu mömmu þinni verið svo
stór og órjúfanlegur partur af
mínu lífi og minni tilveru. Blæng-
ur minn, þú varst afar sérstakur
og góður drengur. Frá unga
aldri hafðir þú áhuga á að ræða
t.d. heimspeki og sögulega at-
burði og það gat pirrað þig að-
eins ef maður gat ekki skýrt fyr-
ir þér hvernig hlutirnir virkuðu,
líkt og þú yrðir að læra allt og
skilja allt.
Þú varst alltaf sterkur í þinni
trú og við ræddum stundum um
tilveru Guðs og sameiginlega trú
okkar á hann. Þú ortir líka falleg
ljóð og mig langar að senda þér
þetta ljóð sem ég skrifaði í minn-
ingu um þig.
Eina ósk ég ungur hætti,
eilífðina inn með þér.
Sorgir mínar fel ég mætti,
mildi hjarta og skugga sker.
Augun þín minn anda spegla,
eina sál um betri bót.
Ljóssins stundir logann beygla,
lífið gaf þín bræðramót.
Drauma mína hjartað minnir,
að miðrauð rós í andann féll.
Elskar hann sem okkur sinnir,
en strákinn tók við vindsins hvell.
Nú hausta mínar huga grundir,
er hljóma sorgir yfir þér.
Ég þakka Guði þínar stundir,
og þær svo geymi í hjarta mér.
Blængur minn, ég hef elskað
þig frá því að þú varst í mag-
anum á henni mömmu þinni, í
gegnum hverja stund lífsins og
þó þú sért núna í örmum Guðs,
þá mun ég elska þig allt mitt líf
og vera ævinlega þakklátur fyrir
þær dýrmætu stundir sem tilver-
an gaf mér með þér. Við tökum
svo Battleship-leikinn sem við
ætluðum að endurtaka þegar ég
hitti þig á himnum.
Alex Björn Bülow.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn