Morgunblaðið - 25.03.2013, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 25. MARS 2013
✝ Magnús Sig-urður Heimdal
Magnússon fæddist
í Bræðraborg á
Geirseyri, Patreks-
firði, þann 21. sept-
ember 1929. Hann
lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Holtsbúð í Garðabæ
þann 14. mars 2013.
Foreldrar hans
voru hjónin Ingi-
björg G. Þórðardóttir f. 25.
ágúst 1909, d. 16.4. 1990 og
Magnús Brynjólfsson, f. 8. 9.
1894, d. 14.1. 1942, sjómaður og
verkamaður á Patreksfirði.
Magnús átti systur samfeðra,
Hrefnu Magnúsdóttur f. 1.1.
1920, d. 16.5. 1933 og bróður
sammæðra, Birgi Harðarson f.
18.8. 1946, d. 20.6. 1987. Þann 1.
mars 1952 kvæntist Magnús
Guðbjörgu Maríu Gunn-
arsdóttur f. 8.9. 1931. Foreldrar
hennar voru hjónin Gunnar
Benediktsson f. 26.8. 1892, d.
27.10. 1934 og Stefanía Kristín
Guðnadóttir f. 15.10. 1895, d.
31.10. 1975. Synir Magnúsar og
Guðbjargar eru: 1) Gunnar
Heimdal f. 18.9. 1952, börn hans
og konu hans Elísabetar Eyjólfs-
dóttur f. 24.5. 1955 eru a) Eyjólf-
ur, kona hans Margrét Gunn-
Magnús hjá Gamla Kompaníinu,
sem fulltrúi og frá 1969 til 1972
við skrifstofu- og sölustörf hjá
Marco hf. Árið 1972 keypti
Magnús sig inn í fyrirtækið
Skúlason & Jónsson og varð að-
aleigandi og framkvæmdastjóri
þess og starfaði við það til ársins
2004. Áhugamál Magnúsar
beindust mjög að kristilegu
starfi. Hann var þátttakandi í að
byggja upp safnaðarheimili og
kirkju í Garðasókn og var meðal
stofnenda Bræðrafélags Garða-
kirkju og formaður árin 1976 til
1978. Magnús var í sóknarnefnd
Garðakirkju frá 1979. Hann lét
sér mjög annt um þessa starf-
semi. Þá var Magnús í stjórn
Sjálfstæðisfélags Garða- og
Bessastaðahrepps frá 1965 til
1967. Magnús hafði fleiri áhuga-
mál, hann stundaði sund upp á
hvern dag og hafði ánægju af
gönguferðum. Þá voru ófáar
stundir sem hann vann í garð-
inum sínum og dyttaði að hús-
inu, Hann naut hverrar stundar
sem hann gat verið úti við störf
af þessum toga.
Árið 1994 veiktist Magnús í
höfði en það virtist ekki hafa
mikil áhrif næstu ár á eftir en
smám saman dró úr getu hans til
vinnu og árið 2004 fór hann í
dagvistun á Hjúkrunarheimilið
Holtsbúð í Garðabæ en í júl-
ímánuði 2006 flutti hann heimili
sitt þangað og dvaldi þar síðan
við besta atlæti.
Magnús verður jarðsunginn
frá Garðakirkju í dag, 25. mars
2013, og hefst athöfnin kl. 15.
arsdóttur, þeirra
börn: Gunnar
Trausti, Atli Már,
Magnús Daði og
Lára Ósk; b) Guð-
björg María, sam-
býlismaður Jón
Valgeir Björnsson,
börn Guðbjargar
og Matthíasar V.
Baldurssonar eru
Baldur Snær og
Guðrún Thelma,
synir Guðbjargar og Jóns eru
Viktor Björn og Óliver Darri; c)
Einhildur Ýr. 2) Jón Heimdal f.
18.9. 1952. 3) Magnús Heimdal f.
17.6. 1962, kona hans Sissel Sör-
dal, þeirra börn: a) Elísabeth
Sördal, börn: Nicolay, Semine
og Marcus, b) Magnús Sördal d.
7.3. 2009 c) Kristian Sördal.
Magnús var í kvöldskóla á Pat-
reksfirði veturinn 1944 og hálf-
an vetur var hann við nám hjá
séra Trausta Péturssyni í Sauð-
lauksdal í ársbyrjun 1946. Nám
þetta var undirbúningur fyrir
inntökupróf í Samvinnuskólann.
Haustið 1946 settist hann á
skólabekk í Samvinnuskólanum
og lauk þaðan prófum vorið
1948. Sama ár hóf hann skrif-
stofustörf hjá Eimskipafélagi Ís-
lands og vann þar til ársins
1957. Frá 1957 til 1969 starfaði
Kurteisi einkenndi framkomu
pabba alla tíð og snyrtimennska
og vinnusemi var honum í blóð
borin. Pabbi var sveitastrákur,
alinn upp á Patreksfirði en var
sendur suður til mennta, gekk í
Samvinnuskólann við Sölvhóls-
götu og útskrifaðist þaðan með
verslunarpróf. Pabbi vann alla tíð
við verslun og viðskipti og rak
fyrirtækið Skúlason & Jónsson í
tugi ára en ég byrja að vinna hjá
honum árið 1984. Faðir minn
hafði það að leiðarljósi að við-
skiptin byggðust á gagnkvæmri
virðingu og heiðarleika þannig að
báðir aðilar væru ánægðir og
sáttir.
Þegar ég hugsa til föður míns
koma ótal góðar minningar upp í
hugann og tengjast margar
þeirra samvinnu okkar í vinnunni
sem var mjög farsæl. Við unnum
saman upp á hvern dag þar til
sjúkdómurinn alzheimer sem
pabbi þjáðist af var kominn á það
stig að hann varð óvinnufær. En
þrátt fyrir erfið veikindi og
gleymsku var ávallt stutt í brosið
og kurteisa framkomu.
Pabbi dvaldi á hjúkrunarheim-
ilinu Holtsbúð, Vífilsstöðum, síð-
ustu árin þar sem einstaklega vel
var hugsað um hann og á starfs-
fólkið þar hrós skilið fyrir kær-
leiksríka umönnun.
Ég og fjölskylda mín þökkum
pabba samfylgdina og kveðjum
hann með virðingu og þakklæti.
Minningin um kæran föður,
tengdaföður, afa og langafa lifir
og yljar okkur um ókomna tíð.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíl í friði.
Þinn sonur,
Gunnar H. Magnússon
Elsku hjartans afi minn. Eins
sárt og það er að kveðja þig veit
ég að þú tekur fagnandi hinni
langþráðu hvíld. Ég var svo
heppin að fá að vinna með þér í
nokkur ár. Það var margt sem þú
kenndir mér sem hefur fylgt mér
gegnum lífið. Alltaf varstu svo
mikill herramaður, kurteins, al-
úðlegur, sanngjarn og með hlý-
legt viðmót. Ég er þakklát fyrir
að hafa fengið að hafa þig sem afa
minn.
Nú sefur þú rótt
það er komin nótt
Þú sefur vært
það er mér kært
Ég elska þig afi
það er enginn vafi
Minning þín er
í hjarta mér
Ég og fjölskylda mín þökkum
þér fyrir samfylgdina.
Guðbjörg María
Gunnarsdóttir.
Þegar pabbi kom frá Eyjum til
náms í gagnfræðaskóla og síðan
Verslunarskólanum í Reykjavík
fékk hann herbergi hjá vinafólki
ömmu Margrétar á Melunum.
Herbergisfélagi pabba öll skóla-
árin í Reykjavík var Magnús S.
Magnússon, sem pabbi kallaði
alla tíð síðan Magga bróður.
Maggi bróðir var dálítið eins
og bandarísk kvikmyndastjarna;
dökkur yfirlitum með þykkar
augnabrýr og falleg augu og
bros. Þeir voru báðir vinirnir með
dálítið Presley-útlit á þessum ár-
um, með brilliantín í hárinu og
þetta skemmtilega og glaðlega
fas sem tók á móti framtíðinni
með opnum örmum.
Þegar við fluttum á flatirnar í
Garðahreppi vorum við í ná-
grenni við Magga og Bubbu og
heimsóttum þá stundum glæsi-
legt heimili þeirra hjóna. Það var
alltaf tekið vel á móti okkur. Það
sama fann ég þegar við fórum í
heimsóknir til Magga í fyrirtæki
hans sem hann rak af myndar-
skap. Hann tók vel á móti okkur
og gaf sér alltaf tíma til að muna
eftir litla manninum við hlið
pabba.
Að eiga góða fjölskyldu, bræð-
ur og systur, eru lífsgæði. Að eiga
vin sem þú kallar bróður eru mik-
il forréttindi. Þannig var með
Magga bróður pabba. Við systk-
inin og mamma sendum Bubbu
og fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur. Megi minning um góðan
mann lifa.
Þór Sigfússon.
Græn snyrtileg Volkswagen-
bifreið sem renndi upp að Þórð-
arsjoppu við Hafnarfjarðarveg í
Garðahreppi vakti athygli mína.
Ég hafði séð álengdar þennan bíl
bruna upp og niður Garðaflötina
nokkrum sinnum áður og hverfa
milli moldarhauganna á Haga-
flötinni. Bíllinn sjálfur var ekki
það sem vakti athygli mína, þó að
hann væri snyrtilegur og vel út-
lítandi, heldur þeir sem í honum
voru. Í þessum bíl voru nefni-
legar strákar á mínum aldri nýir í
þorpinu eins og ég. Nú kom þessi
bíll í fangið á mér við Þórðar-
sjoppu sem var ekki bara sjoppa
heldur einnig pósthús, strætó-
skýli og staðurinn sem ungling-
arnir í nágrenninu hittust, gjarn-
an eftir skóla.
Út úr bílnum kom frakka-
klæddur snaggaralegur maður
með mikið dökkt hár, skarpleitur
og léttur á sér. Hann brosti góð-
látlega til mín þegar við mætt-
umst í sjoppudyrunum. Ég kíkti
inn í bílinn en þar sátu í aftursæt-
inu tveir strákar og glugguðu í
blöðin. Annar leit upp og brosti
sínu breiðasta brosi sem varð
upphafið að vináttu okkar æ síð-
an. Strákarnir voru auðvitað
Gunnar og Jón Magnússynir.
Synir Magnúsar Magnússonar,
framkvæmdastjóra innflutnings-
verslunarinnar Skúlason & Jóns-
son hf., sem við kveðjum í dag.
Við strákarnir lentum saman í
bekk í Flataskóla undir stjórn
hins góða skólamanns Vilbergs
Júlíussonar skólastjóra. Kynni
okkar urðu náin og fljótlega
kynntist ég Magga pabba þeirra.
Hann er mér minnisstæður fyrir
margt en einkum fyrir það hvern-
ig að hann tók mér allar götur
eftir að við hittumst. Alltaf kurt-
eis, alúðlegur og brosandi sínu
breiðasta. Alveg sérstakt viðmót
sem fáum er gefið en margir vilja
hafa. Hann gaf sér alltaf tíma til
að spjalla svolítið og sýna mínum
málum áhuga sem fáir feður
gerðu. En hann var líka hörkutól
sem vann mikið og afkastaði
miklu. Byggði upp fyrirtækið
sem Gunnar rekur nú af sama
kraftinum og dugnaðinum. Hann
byggði mikið húsnæði við Iðnbúð
í Garðabæ og annað við Skútuvog
í Reykjavík. Var einn af forsvars-
mönnum að byggingu Vídalíns-
kirkju á Hofstöðum. Var þar í
safnaðarstjórn og í bræðrafélag-
inu. Maggi hélt sér alltaf vel og
var ætíð glæsilegur á velli.
Stundaði líkamsrækt með göngu-
túrum og sundi næstum daglega
árum saman. En svo komu hin
erfiðu veikindi sem hann þjáðist
af í hartnær tuttugu ár. Nú er
það yfirstaðið. Í hugann koma
fyrsta og síðasta erindi í sálmi
464 eftir Valdimar Briem:
Dagur líður, fagur, fríður,
flýgur tíðin í aldanna skaut.
Daggeislar hníga, stjörnurnar síga
Stillt nú og milt upp á himinbraut.
Streymir niður náð og friður,
Nú er búin öll dagsins þraut.
Eyðist dagur, fríður fagur,
fagur dagur þó aftur rís:
Eilífðardagur ununarfagur,
eilíf skín sólin í Paradís.
Ó, hve fergri’ og yndislegri
unun mun sú, er þar vís.
Við biðjum algóðan Guð að
lýsa Magga af sínu eilífa ljósi og
styrkja fjölskyldu hans í sorg-
inni.
Stefán Þórarinsson.
Magnús S.
Magnússon
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÞORVARÐUR G. HARALDSSON
dúklagninga- og veggfóðrarameistari,
Grenilundi 4,
Garðabæ,
andaðist á líknardeild Landspítalans
föstudaginn 15. mars.
Útförin fer fram frá Vídalínskirkju miðvikudaginn 27. mars
kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hans er bent á líknardeild Landspítalans og hjúkrunar- og
ráðgjafarþjónustuna Karitas.
Svanhildur Árnadóttir,
Arnar Smári Þorvarðarson, Kristín H. Thorarensen,
Sævar Freyr Þorvarðarson, Guðríður Ingunn Kristjánsd.,
Elínbjörg Katrín Þorvarðardóttir, Hinrik R. Haraldsson,
S. Kristín Þorvarðardóttir,
H. Árni Þorvarðarson, Harpa Dögg Vífilsdóttir
og barnabörn.
✝
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR ÁRNADÓTTIR,
Rauðalæk 6,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 16. mars,
verður jarðsungin frá Laugarneskirkju
miðvikudag 27. mars kl. 15.00.
Magnea, Hildur, Einar og Sólveig Einarsbörn.
✝
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, bróðir og
vinur,
PÁLL SIGURVIN GUÐMUNDSSON,
bifreiðarstjóri og hobbý-bóndi,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
þriðjudaginn 19. mars, verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu miðvikudaginn 27. mars
kl. 11.00.
Ólafur Ágúst Pálsson,
Anna Þórðardóttir Bachmann,
Jónas Guðmundsson,
Anna Kalmansdóttir.
Útför
SIGVALDA ÁSGEIRSSONAR
skógfræðings og skógarbónda,
Vilmundarstöðum í Reykholtsdal,
fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn 26. mars kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast
Sigvalda er bent á minningarsjóð sem systkini hans hafa
stofnað. Sjóðnum verður varið til skógræktar. Reiknings-
númer: 0372-22-000256, kt. 150954-4449.
Halldór Ásgeirsson,
Margrét Ásgeirsdóttir,
Sigurður Gunnar Ásgeirsson, Mardita Andini,
Ingunn Rut, Rakel Rut og
Kristbjörg Lestari
Sigurðardætur,
Anibal Ravelo.
Ástkær eiginkona mín, móðir og amma,
AUÐUR GARÐARSDÓTTIR,
Bárugötu 35,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í
Reykjavík þriðjudaginn 26. mars kl. 15.00.
Jóhannes Bergsveinsson,
börn og barnabörn.
Hvíl í friði, kæra tengda-
mamma,
Þín,
Anna.
Mig langaði, elsku amma mín,
að kveðja þig með þessu ljóði.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju
sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Takk fyrir allt.
Þín,
Nanna Dröfn og fjölskylda.
Það er með söknuði sem ég
sest niður og skrifa nokkur fá-
tækleg orð um ömmu mína sem
hefur alltaf verið mér miklu
meira heldur en bara venjuleg
amma. Á fyrstu tveimur áratug-
um ævi minnar bjó ég hjá henni
og afa í Ásgarðinum næstum
þriðjung tímans. Á þeim hluta
ævinnar þurfa ungar og óþrosk-
aðar sálir mestan stuðning og á
það gat ég alltaf treyst frá þeim
báðum.
Amma var einstök persóna
sem allir geta tekið sér til fyr-
irmyndar. Hún gat alltaf séð já-
kvæða hlið á öllum málum og
engin verkefni voru þess eðlis að
ekki væri einhvern veginn hægt
að sjá á þeim jákvæða lausn.
Það er kannski skýringin á því
af hverju henni tókst að lifa svo
lengi þrátt fyrir að hafa glímt
við mjög erfiðan hjartasjúkdóm
næstum helminginn af ævinni.
Ómetanlegt fyrir mig var að
fá að búa í Ásgarðinum á
Verslóárunum. Það er tíminn
sem ég á bestu minningarnar
um ömmu. Það var alltaf mikið
líf í Ásgarðinum og mikið renn-
irí alla daga af vinkonunum úr
nágrenninu eða fjölskyldumeð-
limum sem komu saman þar á
helgidögum. Við Amma tókum
iðulega spil þar sem hart var
barist um sigur, nú eða bara
kaffibolla og töluðum um heima
og geima, stundum tvö ein, með
afa eða með þeim sem þar voru
hverju sinni. Á erfiðum tímum
var hún kletturinn í hafinu sem
maður gat treyst á. Ég geri mér
fulla grein fyrir því að það var
ekki alltaf auðvelt að hafa ung-
linginn á heimilinu fyrir hana og
afa, sérstaklega ekki eftir að við
urðum tveir frændurnir, en það
fann maður aldrei á þeim. Þegar
árin liðu fannst henni alltaf
gaman að fara yfir með okkur
frændunum öll misgáfulegu „af-
rekin“ sem við unnum á þessum
tíma.
Nú er hún horfin úr þessu lífi
og minningin um einstaka konu
sem gaf mér svo mikið situr eft-
ir. Ég er þakklátur fyrir að hafa
verið fyrsta barnabarnið hennar
og fengið því lengstan tímann
með henni. Það er svo margs að
minnast á tímabili sem er næst-
um hálf öld. Sagt er að grafreit-
ur þeirra sem okkur þykir vænt
um sé ekki í kirkjugarðinum
heldur í hjörtum okkar sem eftir
lifum, það finnst mér eiga við
um ömmu.
Ég sendi afa mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og bið alla
góða vætti að styðja hann í sinni
sorg. Sömuleiðis mömmu og öll-
um hinum sem standa þeim
næst.
Gunnar Már Sigurfinnsson.
 Fleiri minningargreinar
um Svandísi Nönnu Péturs-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.