Morgunblaðið - 05.04.2013, Qupperneq 41

Morgunblaðið - 05.04.2013, Qupperneq 41
MINNINGAR 41 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. APRÍL 2013 ✝ Árný SigríðurÞorsteinsdóttir fæddist 21. maí 1928 í Reykjavík. Hún lést 23. mars, 2013 á Landspítal- anum í Reykjavík. Foreldrar Árnýj- ar voru Þorsteinn Mikael Guðmunds- son, f. 1896, d. 1957 og kona hans Guð- rún Sigríður Guð- björnsdóttir, f. 1895. d. 1994. Systkini Árnýjar eru Garðar, f. 1931, d. 1996, Guðrún, f. 1935, og Bjarni, f. 1937, d. 1958. Árný stofnaði til hjúskapar með Hilmari Birni Jónssyni, út- gerðarmanni og framkvæmda- stjóra, hinn 21. maí 1948. Hilm- ar var fæddur árið 1925 á Borg, Borgarfirði eystra, og lést árið 1995. Börn Árnýjar eru: Kolbrún Sigríður, f. 1949, maki var Daní- el Lárusson. Kolbrún á tvær dætur. Jón Þorbjörn, f. 1950, að Laugum í Reykjadal, en síðan tvö ár við Gagnfræðaskóla Ak- ureyrar og lauk gagnfræðaprófi þaðan. Hún flutti tvítug að aldri til heimahaga eiginmannsins á Borgarfjörð eystra, þar sem þau stofnuðu heimili og bjuggu næstu þrettán árin. Árið 1961 flutti fjölskyldan búferlum suð- ur í Kópavog til þess að auð- velda börnunum, sem voru þá orðin sjö, að ganga mennta- veginn. Fyrstu sporin á vinnu- markaðinum steig Árný sem ung stúlka á símstöðinni á Flat- eyri. Hún fann sér fjölbreyttan starfsvettvang auk heim- ilisstarfanna og stundaði meðal annars búskap, hótelrekstur, bókhaldsstörf og verslunar- rekstur. Á fullorðinsaldri lauk Árný stúdentsprófi frá öld- ungadeild Menntaskólans við Hamrahlíð og nokkrum árum síðar BA-prófi í bókmennta- fræðum frá Háskóla Íslands. Starfsferlinum lauk hún eftir að hafa unnið um árabil í fullu starfi sem fulltrúi á Skattstofu Reykjavíkur, þá 76 ára að aldri. Útför Árnýjar verður gerð frá Digraneskirkju í dag, 5. apr- íl 2013, kl. 13. maki er Dóra Guð- rún Kristinsdóttir. Jón á fjögur börn. Sigrún, f. 1952. Sig- rún eignaðist þrjá syni, einn er látinn. Katrín, f. 1954. Katrín á eina dótt- ur. Þórey, f. 1956, maki er Helgi Þor- valdsson. Steinunn Bjarney, f. 1959, maki er Sigurður Guðmundsson. Steinunn eign- aðist fjögur börn, eitt er látið. Þorsteinn, f. 1961, maki er Sal- vör Lára Olgeirsdóttir. Þor- steinn á þrjú börn. Hilmar Árni, f. 1964. Hilmar á þrjú börn. Af- komendur Árnýjar eru 45, þar af eitt langalangömmubarn. Árný ólst upp í Reykjavík og lauk barnaskólanámi í Miðbæj- arskólanum. Hún fluttist með foreldrum sínum vestur á Flat- eyri við Önundarfjörð á ung- lingsaldri. Hún sótti gagnfræða- nám norður í land, fyrst tvö ár Nú kveð ég ömmu mína, fyr- irmynd og einn besta vin minn. Ég er þakklát að hafa haft hana í lífi mínu í næstum 45 ár. Ótal minningar á ég og þær eru allar góðar. Nokkur minningabrot: Ég bjó á neðri hæðinni hjá ömmu og afa fyrstu 12 árin, það var ekki alltaf ánægjulegt fyrir foreldra mína því ég leitaði mikið á efri hæðina og sérstaklega ef að mínu mati var ekki góður matur hjá mömmu og einnig þegar ég var að flýja skammir. Oft sat ég á morgnana þegar ég var krakki hjá ömmu og saman drukkum við kaffi, mitt reyndar mjólk með nokkrum kaffidropum og spjöll- uðum saman. Heimilið var alltaf líflegt, börnin mörg og mikill gestagangur. Það voru forréttindi að fá að sitja við eldhúsborðið eða liggja á stofugólfinu og hlusta á fullorðna fólkið spjalla saman og alltaf gat maður tekið þátt í um- ræðunum og það var hlustað. Mörg sumur fór ég með ömmu og afa á Borgarfjörð eystri og þaðan eru góðar minningar. Afi var með trillu og þau voru með litla fisk- verkun og þar lærði (sá) maður handverkið. Amma hengdi upp fisk til að þurrka og reyndi ég að gera eins, reyndar skildi ég aldrei af hverju minn harðfiskur var allt- af fullur af maðki en ömmu harð- fiskur ekki. Oft keyrðum við bara tvær einar í bíl og í þá daga voru vegirnir ekki eins góðir og í dag og það gekk á ýmsu á þeim löngu ferðalögum. Bilanir og sprungin dekk en mikið voru þetta skemmtilegar ferðir. Ég bjó í Þýskalandi í nokkur ár og amma kom og heimsótti mig. Það var gaman hjá okkur. Henni fannst allt vera afskaplega fallegt, mikill gróður og hún hafði gaman af tón- listinni, bæverskri tónlist og kúlt- úrnum í kringum það. Við höfum reyndar oft hlegið að því þegar hún kom og ég sótti hana á Frankfurtarflugvöll. Ég beið og beið og aldrei kom amma, ég hringdi til Íslands í Kötu frænku og spurði hvort amma hefði ekki örugglega farið af stað. Jú, jú, hún hafði farið, ég lét kalla hana upp en hún kom ekki. Man að ég var orðin örvæntingarfull um að ég hefði týnt henni ömmu. Svo loks- ins fyrir rælni sá ég hana innan um ferðalanga sem voru að koma frá Afríku. Mikið var ég fegin, ég þurfti þá allavega ekki að afsaka mig að hafa týnt henni. Ég man aldrei eftir að amma hafi skamm- að mig þó oft hafi verið ærin ástæða til, hún hafði þau áhrif að maður vildi standa sig vel og vera góð fyrirmynd. Hún var svo sann- arlega góð fyrirmynd. Eiginlega skil ég ekki hvernig hún fór að því að gera allt sem hún gerði. Ala upp átta börn, sem hún hélt reyndar fram að væru sjálfala og nokkur barnabörn sem voru eins og hennar börn. Vinna utan heim- ilisins, vera með eigin rekstur. Svo fór hún í MH, tók stúdens- próf, fór í háskólann og lærði bók- menntafræði og það með fullri vinnu. Jákvæðari og glaðlyndari manneskju hef ég aldrei kynnst. Bara tveimur dögum fyrir andlát- ið þá var hún enn að, skilaði skatt- framtölum fyrir einstaklinga og fyrirtæki. Þvílík forréttindi að hafa átt svona ömmu og er ég þakklát fyrir það. Ég mun alltaf minnast ömmu með væntum- þykju og virðingu og mun sakna hennar. Árný Sigríður Daníelsdóttir (Addý yngri). Elsku amma, án þín hefði ver- öldin aldrei verið eins og hún er í dag. Eftir að þú fæddir mömmu var framtíð okkar systra strax farin að skýrast, enda fæddist Addý 19 árum seinna og ég síðan eftir fimm ár. Við fæddumst inn í stóra og hjartagóða fjölskyldu sem þú átt allan heiðurinn af, enda er mamma elst af átta systkinum sem seinna áttu eftir að verða aukamömmur og pabbar í gegn- um tíðina. En í miðjum hópnum stóð alltaf kletturinn sem aldrei veðraðist þrátt fyrir mikið annríki heima og í vinnu, og það varst þú. Yfirvegunin, þrjóskan og kraftur- inn í þér varð okkur systrum mik- ill innblástur og fyrirmynd, og vegna þessara eiginleika hjá þér fann maður alltaf öryggi, vænt- umþykju og festu í lífinu sem aldrei þurfti að hafa mörg orð um, enda er erfitt að lýsa svo sterkri manneskju eins og þér, og nær- vera þín var andvirði óteljandi sterkra lýsingarorða sem þú vild- ir aldrei heyra í lifanda lífi, enda fannst þér þitt hlutverk vera að styrkja, hjálpa og hvetja aðra, en ekki öfugt. Ég kveð með söknuði mína elskulegu ömmu, sem var ekki nein venjuleg amma, heldur kjarnakona fram í fingurgóma. Eins og alltaf vildi hún drífa hlut- ina af sem fyrst, enda er mér minnisstætt þegar hún veiktist fyrst fyrir nokkrum árum, að þeg- ar hún var send á bráðamót- tökuna eftir viðtal á vaktinni, ákvað hún að koma við heima hjá sér, klára bókhaldsverkefni, taka á móti gestum og fara síðan upp á deild. Þarna kom þrjóskan skýr- lega fram sem einkenndi hana svo vel. Hún hugsaði alltaf um aðra áður en hún hugsaði um sjálfa sig og barmaði sér aldrei. En í dag standa minningarnar ljóslifandi fyrir mér, og aldrei hef- ur fallið skuggi á minningarnar um ömmu, enda er um einstaka konu að ræða sem upplifað hefur tímana tvenna og alltaf komið til dyranna eins og hún er klædd og tekist á við vandamálin strax og þau koma upp. Í dag skilur hún eftir sig stóra arfleifð, átta börn, fjölda barnabarna, barnabarna- börn og síðasta sumar upplifði hún að eignast sitt fyrsta langa- langömmubarn sem skírt var Árný Helga. Nafnið mun ætíð verða minning um góða konu. Hvíl í friði, elsku amma. Minn- ing þín mun lifa í hjörtum okkar. Brynja. Kveðja frá Noregi. Langt úr fjarlægð, elsku amma mín, ómar hinzta kveðja nú til þín. En allt hið góða, er ég hlaut hjá þér, ég allar stundir geymi í hjarta mér. Ég man frá bernsku mildi og kærleik þinn, man hve oft þú gladdir huga minn. Og glæddir allt hið góða í minni sál, að gleðja aðra var þitt hjartans mál. Og hvar um heim, sem liggur leiðin mín þá lýsa mér hin góðu áhrif þín. Mér örlát gafst af elskuríkri lund, og aldrei brást þín tryggð að hinztu stund. Af heitu hjarta allt ég þakka þér, þínar gjafir, sem þú veittir mér. Þín blessun minning býr mér ætíð hjá, ég björtum geislum strái veg minn á. (Höf. ók.) Elsku Addý amma, takk fyrir samfylgdina og allar ljúfu stund- irnar. Anton Tjörvi og fjölskylda, Bergen. Elsku Addý. Örfá kveðjuorð til að þakka samfylgdina og allar góðu stund- irnar sem við áttum saman gegn- um árin, sem nú eru orðnar að fal- legum minningum. Mikið verður nú tilveran grá og tómleg án þín, þú varst svo stór partur í mínu lífi. Alltaf gat maður poppað inn hjá þér þegar maður var á ferðinni og alltaf var mér tekið opnum örmum. Ófáar stund- ir var setið yfir kaffi og spjalli við eldhúsborðið á Digranesveginum, sem alltaf hefur verið eins og mitt annað heimili. Svo var maður kvaddur með hlýju faðmlagi og beðinn að koma sem fyrst aftur. Addý var mikil heiðurskona og miklum mannkostum búin, hún var mjög fróð og víðsýn á menn og málefni og alltaf fór maður frá henni með meiri visku í fartesk- inu. Ég tel það forréttindi að hafa fengið að kynnast þessari ein- stöku konu sem ég og synir mínir eigum svo ótal margt að þakka, það var enginn einn sem átti hana að. Ég á eftir að sakna þess að eiga ekki fleiri stundir með Addý minni, en hinar allar varðveiti ég ásamt ferð sem við fórum í Kjós- ina á dögunum, hún er ógleym- anleg. Elsku Addý, þú átt eftir að búa í huga mínum og hjarta sem yndisleg tengdamóðir, elskuleg amma og ekki síst tryggur og góð- ur vinur. Svo óska ég þér góðrar ferðar til nýrra heimkynna mín kæra og megi hið eilífa ljós lýsa þér veginn. Ég sendi ástvinum Addýjar innilegar samúðarkveðjur. Þú varst sú hetja svo hlý og góð það hugljúfa vildir þú sýna. Ég tíni í huganum brosandi blóm og breiði á kistuna þína. (SG) Þín Margrét. Árný Sigríður Þorsteinsdóttir Það eru engir vasar á líkklæð- um! Gull, djásn og mublur er mönnum ekki tiltækt við vista- skipti og veraldlegar eigur Sig- urvalda hefðu allar auðveldlega komist fyrir í einum vasa. Frammi fyrir Pétri hefur hann staðið keikur og ekkert íþyngt honum hið minnsta en ég trúi því að við þá spurningu Péturs hvort ekki hafi hvarflað að honum að deila með höfuðenglum þar efra þó ekki væri nema rifnum þorsk- hausi af Íslandi hefði hann svar- að svo skýrt og skorinort að sjálfur erkipostuli hefði næsta fokið af hásæti: „Vita skaltu, Pétur, að seint hefða ek haft þol- inmæði eða geð fyrir gögl þau er á bæjarburst þenja raddbönd sín og jafnskjótt við þriðja gal af- neitað öllum hugsjónum mínum. Þær eru eilíf auðlegð mín og fyrr skal ek tungudreginn, nef- skorinn eða lagður öfugur uppá asna til aflimunar að hætti Ólafs kon- ungs Haraldssonar en að ég selji þær nokkrum manni því ekkert í ríki þínu fær svipt mig sjónu eða viti að ek fari á svig við þann sannleika sem ek veit réttastan; fyrr skal haninn fljúga hauslaus í keltu þér, Pétur! Í standbjörgum við Ísland finnast enn hvannir þær rótfast- ar svo sem er um það besta úr fræðum Marx og Engels og get ek mér þess til að ek hafi þær þá nógar meðan veröldu skiptir nokkru höfuðhugsjónir um jöfn- uð, frelsi og bræðralag til handa öllum mönnum. Og fyrr mun þrítugur ham- arinn í sjó hrynja fram en að ég óaflátandi tigni ekki og dái slíkt gegn helsi og arðráni hvort held- Sigurvaldi Óli Ingvarsson ✝ Sigurvaldi ÓliIngvarsson fæddist á Kárastöð- um í Svínavatns- hreppi 8. mars 1935. Hann lést í Reykjavík 15. októ- ber 2012. Sigurvaldi var jarðsunginn í kyrr- þey frá Grafar- vogskirkju 24. október 2012. ur frá drýsildjöflum í austri eða vestri.“ Ég minnist þess frá Hafnarárum að Sigurvaldi heim- sótti mig í nokkur skipti á laugardags- morgnum og var umræðuefnið út- legging og skilning- ur á Pater Nostr- um, Faðirvorinu; hinni Drottinlegu bæn. Sigurvaldi líktist ekki hrun- verjum nútímans, hann var ekki alvitri, hafði ekki uppi það geip, hundakæti og ruddaskap sem þar tíðkast. Hann var ekki svo lærður að ekki mætti við bæta. Þvert á móti hafði hann æv- inlega uppi jafnt í samræðu um bókmenntir, íslenskar, þýzkar sem enskar eða fiskveiðar við Ís- landsstrendur; hinztu rök tilver- unnar sem helstu skýringar hrossabænda á makavali hrossa í víðlendi og frjálsræði Íslands hvort heldur á Arnarvatnsheiði eða í Borgarfjarðardölum. Spurningar Sigurvalda um þau hinztu rök voru sannar; hann vildi bera sannleikanum vitni. Enginn afsláttur þar. Grun hef ég um að Hrunbiblían frá 2007 hafi verið honum lítt að skapi þar sem þéringum og tvítölu var sleppt og málvillur allnokkrar og þýðing frá 1981 ekki leiðrétt til samræmis við frumtexta. (Pré- dikarinn, 10:2) Björn í Brekkukoti bjó við jústereraða Biblíu en hrunverjar nútímans við afurð sinnar tíðar, Hrunbiblíuna. Oft fór ég í smiðju til Sig- urvalda varðandi einstök þýzk orð; bókakostur bestur þar sem voru Brockhaus og Duden, ekk- ert veggfóður þar enda vegsam- aði hann orðabækur öðrum fremur. Sigurvaldi var gagnmenntað- ur maður og bjó að hugsun þess sem vakir þá aðrir sofa. Drottinn: Lát þú þjón þinn í friði fara! Ég sendi Hjálmari, syni hans, og vandamönnum öllum samúðarkveðjur mínar. Guðni Björgólfsson, kennari. ✝ Auður ÁsdísHafsteinsdóttir Pedersen fæddist í Reykjavík 11. febr- úar 1943. Hún lést á Sjúkrahúsi Akra- ness 27. mars 2013. Foreldrar henn- ar voru Níels Haf- stein Pedersen, f. 25.10. 1913, d. 30.4. 1973, og Guð- rún Hrefna Pedersen, f. 15.6. 1915, d. 13.7. 2001. Maki: Ásgeir Krinsson, f. 3. september 1939. Börn þeirra eru Ágústa Lilja Ás- geirsdóttir, f. 25. apríl 1961, Kristín Ásgeirsdóttir, f. 7. júlí 1962, og Auður Ásgeirsdóttir, f. 30. mars 1964. Auður Ásdís lætur eftir sig 11 barna- börn og 11 barna- barnabörn. Auður Ásdís verður jarð- sungin frá Akraneskirkju í dag, 5. apríl 2013, kl. 13. Vorið komið og allur gróður að vakna til lífsins, þá kveður ástkær vinkona mín, hún Ásdís, lífið. Þegar Stína vinkona mín og dóttir Ásdísar flutti mér þessa fregn að morgni miðviku- dagsins 27. mars langaði mig mest til að leggja símtólið niður og láta sem ég þyrfti ekki að hlusta, því þó að ég hafi vitað að þessi dagur kæmi var ég ekki tilbúin og sátt við að hún væri dáin. Ég var svo lánsöm í lífinu að fá að kynnast fjöl- skyldunni þegar við Stína urð- um vinkonur og var tíður gest- ur á heimili þeirra Ásdísar og Ásgeirs sem ávallt umvöfðu mig með kærleika sínum sem þau hjón áttu meira en nóg af og naut ég þess alltaf og kem til með að njóta þess hjá Ás- geiri um ókomna tíð. Við höfum svo oft gantast með það í gegn- um árin að ég væri þessi ætt- leidda og ég átti alltaf skjól hjá þeim hjónum. Þau glöddust með mér þegar vel gekk, þau leyfðu mér að gráta þegar þess þurfti, studdu mig ávallt og er ég þeim óendanlega þakklát fyrir allt. Ásdís var hlý og gef- andi og hafði mikinn skilning á mannlegu eðli. Við töluðum saman hreint og beint um alla hluti. Alltaf var svo stutt í kát- ínu, hlátur og gleði hjá henni. Mér þykir súkkulaði alltof gott og þegar ég lagðist inn á spít- ala mættu þau hjón alltaf með stóran Toblerone og blóm. Súkkulaðið faldi ég og borðaði ein. Þau komu alltaf til mín á Þorláksmessukvöld, fengu sér kaffi og gáfu mér Toblerone og oftar en ekki jólaskreytingu. Oft var erfitt fyrir mig að vera töffarinn eftir að hún veiktist, en samt eftir hverja heimsókn var Ásdís búin að láta mig brosa, hún var svo mikil hetja, svo ótrúlega sterk og við hlið hennar stóðu Ásgeir og dæt- urnar ávallt tilbúin. Henni var annt um fólkið sitt og fylgdist vel með öllum afkomendum sín- um svo ótrúlega stolt var hún af þessum stóra og flotta hóp. Ég átti vissan kaffibolla heima hjá þeim og Ásgeir vildi að ég tæki núna bollann með mér heim. Ég sit núna með kaffi- bollann minn kæra og rifja upp minningar liðinna áratuga með tárin í augunum. Margs er að minnast, ljúft er að muna og það yljar núna við leiðarlok. Ég sé hana Ásdísi fyrir mér umvafða kærleika sinna nánustu sem farnir voru á undan henni og í þeirri vissu að einn daginn hittumst við á nýjan leik, kveð ég ástkæra vinkonu. Elsku Ásgeir, Lilja, Binni, Stína, Sigurdór, Auður og fjöl- skyldan öll. Ég votta ykkur mína dýpstu samúð, og bið al- góðan Guð að gefa ykkur styrk. Ég þakka fyrir allar yndislegu minningarnar. Megi þær verða ljós í lífi ykkar og milda sökn- uðinn. Sigrún Ríkharðs. Auður Ásdís Haf- steinsdóttir Pedersen VirðingReynsla & Þjónusta Allan sólarhringinn www.kvedja.is 571 8222 82o 3939 svafar 82o 3938 hermann

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.