Morgunblaðið - Sunnudagur - 05.05.2013, Blaðsíða 19

húsasundum og byggingum. Á
þessu svæði eru einnig Yu-
garðarnir, fallegt lítið svæði með
mikið af musterum og hefð-
bundnum kínverskum byggingum
og mörkuðum. Að ganga þar í gegn
var eins og fara aftur í tímann og
skoða Kína til forna, þrátt fyrir þá
skemmtilegu staðreynd að húsin
séu í raun ekkert gömul, þau eru
einungis byggð í þeim stíl.
Hins vegar er alþjóðlega háhýsa-
hverfið við Pudong. Fram til ársins
1990 var Pudong-svæðið eitt það
fátækasta í borginni með viðeigandi
klíkum, hóruhúsum og fátækra-
hverfum en eftir að svæðið ávann
sér að verða sérstakt efnahags-
svæði (e. special economic zone)
hófst mikil uppbygging og nú eru
þarna mikil háhýsi sem svipar til
New York.
Mikilfenglegur múrinn
Síðasti ákvörðunarstaðurinn í þess-
ari ferð var svo Peking. Það hafði
lengi verið draumur minn að fara
til Peking og fyrsta stopp var
Kínamúrinn. Það eru engar ýkjur
þegar talað er um hversu mik-
ilfenglegt þetta mannvirki er,
stærðin og lengdin á múrnum er
gríðarleg, veggurinn er að með-
altali um 8 metrar á hæð og múr-
inn um 6.300 km að lengd. Það sem
var skemmtilegt við gönguna á
múrnum er að þrátt fyrir að þetta
sé eitt stærsta aðdráttarafl ferða-
manna í Kína þá er það ekki fyrir
alla að ganga þarna. Sumir hlutar
múrsins eru gríðarlega brattir og
erfiðir yfirferðar og í rigningu
verður undirlagið mjög sleipt.
Það hafðist þó að rölta þarna um
og telst ég nú maður með mönnum
að sögn Mao Zedong (sem sagði að
sá væri ekki maður sem ekki hefði
klifið vegginn).
Panda eða frægur
einstaklingur?
Ég er nokkuð viss um að það sé
ekki mikið af ljóshærðu fólki í Kína
því að hvert sem farið var horfðu
allir á eftir mér og þegar ég stopp-
aði til að njóta útsýnisins og/eða
taka sjálfur mynd þá voru nánast
undantekningalaust mættir nokkrir
Kínverjar sem báðu um að fá að
vera með á mynd. Þetta út af fyrir
sig var mjög skemmtileg upplifun
en ég hef ekki ennþá áttað mig á
því að fullu hvort svona sé að vera
frægur eða hvort ég hafi verið að
fá sömu athygli og panda í dýra-
garði. Ég reyni að hugsa að þetta
sé frekar eins og að vera frægur,
það hjálpar sjálfsálitinu meira en
hitt. Burtséð frá því þá geri ég ráð
fyrir því að vera í ófáum fjöl-
skyldualbúmum í Kína.
Síðasta deginum í Kína var eytt í
að rölta um Peking og skoða hina
ýmsu staði. Fyrsta stopp var For-
boðna borgin (e. Forbidden City),
sem liggur í hjarta borgarinnar.
Þessi magnaða borg er full af sögu,
þarna bjuggu 24 keisarar frá 1420
og stýrðu landinu. Þegar maður
kemur þarna inn og sér hversu
mikilfenglegt svæðið er þá kemst
ég ekki hjá því að hugsa um þá
mismunun sem hafi átt sér stað á
þessu tímabili, þeir sem bjuggu í
Forboðnu borginni höfðu allt til
alls en fólkið fyrir utan lifði í fá-
tækt og við matarskort.
Kóngulær og sporðdrekar
á matardiskum
Því sem eftir lifði dags var eytt í
rölt um gömul kínahverfi þar sem
boðið var upp á djúpsteikta snáka,
kóngulær og sporðdreka ásamt
ýmsum öðrum mat og vöru. Ég var
búinn að búa mig undir að smakka
á sporðdrekunum en guggnaði þeg-
ar sölumaðurinn strauk yfir sporð-
drekana, þá kom í ljós að þeir voru
sprelllifandi. Ég var búinn að heita
því að prufa allt einu sinni og var
búinn að borða margt skrítið í
þessari ferð eins og marglyttu,
fjörukrabba, strút, frosk, buffaló
ásamt hinum ýmsu fiskum og
mörgu öðru sem ég kann ekki skil
á en þarna var línan dregin, ég átti
flug daginn eftir og var ekki tilbú-
inn að taka áhættuna á að magi
minn myndi ekki samþykkja djúp-
steikta sporðdreka. Kannski næst.
Eftirminnilegri ferð lauk svo með
löngu flugi heim frá Peking til
Lundar. Þetta var mikið upplifelsi
og margt skemmtilegt sem ég
kynntist og ég get með sanni sagt
að ég hlakka mikið til að fara aftur
til Asíu.
Davíð (lengst til hægri) ásamt skólafélaga sínum frá Lundi í Svíþjóð og ungri
snót sem vildi fá mynd af sér með þeim.
Forboðna borgin í upphafi dags að ofan og þremur klukkustundum síðar að neðan. Mengunin tekur sinn toll.
* Ég var búinn að búa mig undir aðsmakka á sporðdrekunum enguggnaði þegar sölumaðurinn strauk yf-
ir sporðdrekana, þá kom í ljós að þeir
voru sprelllifandi.
Skólakrakkarnir í Songyang létu ekki segja sér það tvisvar að vera með aðkomumanninum á mynd.
5.5. 2013 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19