Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.05.2013, Qupperneq 15

dagskrá og það var svo gaman að
það lá við að þakið lyftist af húsinu.
Þarna var ungt fólk sem skildi það
sem við vorum að gera og fannst
það verulega fyndið. „Flott,“ sögðum
við og ég hef ekki stoppað síðan.“
Gagnrýninn á sjálfan mig
Af hverju hefur þú getað haldið þér
á toppnum í áratugi?
„Kannski vegna þess að ég er
mjög gagnrýninn á sjálfan mig og
læt ekki hvað sem er frá mér fara.
Við Gísli Rúnar höfum unnið mikið
saman, hann er með fullkomnunar-
áráttu og ég lærði heilmikið af hon-
um í sambandi við það að gera kröf-
ur til sjálfs mín. Ég reyni að vanda
mig eins og ég get en um leið finnst
mér það sem ég geri yfirleitt ekki
nógu gott.“
Þú hefur skapað margar eft-
irminnilegar persónur, eru ein-
hverjar þeirra þér sérlega kærar?
„Sumar eru mér mjög kærar, eins
og Eiríkur Fjalar. Hann er annar
ég, feimni strákurinn sem vildi
verða frægur tónlistarmaður. Af
karakterum mínum þykir mér vænst
um hann og ég held að fólk finni
það.“
Þú hefur notið gríðarlegrar vel-
gengni í starfi þínu og ert frægur
maður. Hefur þér fundist erfitt að fá
mikla athygli?
„Í byrjun fannst mér það óskap-
lega erfitt. Fólk fór að hlæja þegar
það sá mig og þá tók sig upp gamla
minnimáttarkenndin vegna stríðn-
innar sem ég varð fyrir á barns-
aldri. Mér fannst eins og fólk væri
að hlæja vegna þess að því þætti ég
vera skrýtinn. Seinna áttaði ég mig
svo á því að það hló vegna þess að
það hafði séð mig í sjónvarpi og
fannst ég fyndinn.“
Verðurðu var við að ókunnugt
fólk sem hittir þig búist við að þú
sért fyndinn?
„Það getur verið erfitt þegar fólk
sem ég hitti bíður eftir að ég segi
brandara vegna þess að það heldur
að ég sé stöðugt fyndinn. Sem ég
er alls ekki nema í vinnunni. Konan
mín er oft spurð: „Er hann ekki
óskaplega skemmtilegur heima?“
Svarið er yfirleitt: „Nei, eiginlega
ekki.“ Ég væri fyrst leiðinlegur á
heimili ef ég væri stöðugt með fífla-
læti, segjandi brandara. Ég á til að
vera þurr á manninn og þungur,
kannski er það eitthvað gamalt frá
því ég var lítill og fannst ég vera
útundan og eitthvað skrýtinn. Þá
sat ég oft einn úti í horni, grét jafn-
vel og hugsaði með mér af hverju
ég væri ekki eins og hinir.“
Þegar þú varst lítill drengur,
þjakaður af vanmetakennd, hefurðu
varla getað ímyndað þér að þú ætt-
ir eftir að verða landsþekktur mað-
ur, vinsæll og dáður.
„Aldrei. En ég man að á þeim
tíma þegar krakkar voru að stríða
mér sagði ég einhvern tíma við
sjálfan mig: „Ég ætla ekki að vera
verri en þið. Ég skal sýna ykkur.“
Kannski er ég búinn að sýna það.“
Fólki finnst mjög skrýtið að ég skuli
ekki vera kominn með mikið sjálfs-
traust, sem ég hef alls ekki.
Morgunblaðið/RAX
26.5. 2013 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15