Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.05.2013, Síða 18

18 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26.5. 2013
Ferðalög og flakk
Forvitnin leynir sér ekki hjá börnunum í Laós.
Þ
að var eiginlega alveg óvart,“ svarar
Steinn Vignir Kristjánsson sposkur á
svip þegar hann er spurður hvernig
það kom til að hann fór í þriggja
mánaða ævintýraferð til Suðaustur-Asíu.
„Tveir félagar mínir, Jökull Brynjarsson og
Viktor Daði Einarsson, voru búnir að plana
ferð, sem raunar var af allt öðrum toga, í
nokkurn tíma þegar ég kom inn í myndina.
Seinna bættist Davíð Steinar Ásgrímsson í
hópinn. Eftir nokkrar vangaveltur ákváðum
við að setja stefnuna á þessar slóðir.“
Fjórmenningarnir flugu til Bangkok í jan-
úar síðastliðnum og á þeim tímapunkti var
ekkert fastákveðið nema flugið heim, tiltekinn
dag í apríl. „Við vorum strax staðráðnir í að
spila þetta eftir eyranu, binda okkur alls ekki.
Langaði okkur að vera viku lengur á
ákveðnum stað létum við það bara eftir okk-
ur,“ útskýrir Steinn.
Höfum það býsna gott á Íslandi
Þeir héldu af landi brott í svartasta skamm-
deginu og voru sannast sagna fegnir að hvíla
sig á áhyggjunum og krepputíðinni hér
heima. „Við sáum hins vegar fljótlega eftir að
við komum út að við höfum það býsna gott á
Íslandi. Fólk er alltof gjarnt á að gleyma því
þegar það er að barma sér.“
Félagarnir heimsóttu alls fjögur lönd í
ferðinni: Taíland, Víetnam, Kambódíu og La-
ós. Enginn þeirra hafði komið til Asíu áður
og staðfestir Steinn að margt hafi komið þeim
spánskt fyrir sjónir, ekki síst lífshættir blá-
snauðra á þessum slóðum. „Markmiðið með
ferðinni var ekki að skoða helstu túristastaði
heldur kynnast lífi venjulegs fólks í þessum
löndum. Margir búa við afar kröpp kjör í
þessum heimshluta og það var eins og að fá
blauta tusku framan í sig að koma í allra fá-
tækustu hverfin.“
Þeir komu meðal annars í lítið þorp í
Kambódíu þar sem rafmagnslaust hafði verið
í viku fyrir þær sakir að þorpsróninn hafði
ekið niður aðalrafmagnsstaurinn.
Í Saigon í Víetnam kynntust þeir breskri
konu, spámiðli, sem hrökklast hafði frá Balí,
þar sem hún átti og rak hótel, eftir hryðju-
verkaárásirnar vegna þess að ferðaþjónustan
hrundi eins og spilaborg. „Nú dregur hún
fram lífið í Saigon með því að spá fyrir fólki
og kemst ekki í burtu. Mikið var ég þakklátur
fyrir flugmiðann minn heim eftir að hafa
heyrt hennar sögu.“
Það orð fer af íbúum Suðaustur-Asíu að
þeir séu gestrisnir og ljúfir í viðkynningu.
Steinn staðfestir það. Hluta ferðarinnar voru
fjórmenningarnir á mótorhjólum og þegar eitt
þeirra bilaði í grenjandi rigningu einhvers
staðar í fásinninu í Víetnam voru heimamenn
fljótir á vettvang. „Við vorum dregnir inn í
hlýjuna hjá fjölskyldu nokkurri, gefið að
borða og hringt á bifvélavirkja til að aðstoða
okkur. Okkar ágætu gestgjafar töluðu ekki
stakt orð í ensku en samt gekk allt eins og í
sögu. Þarna kom víetnamska frasaorðabókin,
sem við höfðum meðferðis, í góðar þarfir.“
Heimilisfaðirinn hafði barist í Víetnamstríð-
inu og var, að sögn Steins, með einskonar
stríðsminjasafn í bakgarðinum. „Hann var
greinilega mjög stoltur af þessu.“
Þetta var ekki í eina skiptið sem þeir voru
minntir á stríðið. Steinn á forláta bol merkt-
an bandaríska hafnaboltaliðinu New York
Yankees og þegar hann lét sjá sig í honum í
Víetnam voru stundum gerð hróp að honum.
„Yankee go home!“ Honum þótti þau köll þó
frekar bera með sér grín en heift.
Algengt er að ferðalangar, ekki síst vest-
urlandabúar, séu látnir greiða meira fyrir
veitingar og þjónustu í Suðaustur-Asíu en
heimamenn. Steinn og félagar gerðu sér
snemma grein fyrir þessu en sáu enga
ástæðu til að fjargviðrast yfir því. „Mér
finnst það bara eðlilegt. Munurinn var líka
óverulegur, alltént frá okkar bæjardyrum
séð. Við fundum fyrir þessu í öllum lönd-
unum, nema Kambódíu. Þeir eru ekki búnir
að uppgötva þetta ennþá.“
Alls staðar hægt að fá Oreo-kex
Steinn segir víðast hvar gott framboð af mat
í Suðaustur-Asíu. Það sé þó ekki algilt. „Á
mörgum smærri stöðunum sem við sóttum
heim var ekkert annað en núðlusúpa í boði –
og Oreo-kex. Það er alls staðar hægt að fá
Oreo-kex.“
Það sem stakk Stein mest var hversu áber-
andi fíkniefni eru á þessum slóðum. Þau eru í
boði á svo til hverju götuhorni, hafi menn
áhuga á því. Kannabis er víða reykt á götum
úti og á strönd einni í Kambódíu voru þau
efni seld yfir borðið á veitingastöðum. Eins
og ekkert væri. „Þetta gerist þrátt fyrir að
lögregla sé grá fyrir járnum.“
Einnig er hægt að komast í ýmsar óvenju-
legar pakkaferðir þar eystra. Í einni fengu
fjórmenningarnir til dæmis að skjóta úr riffl-
um og bauðst að varpa handsprengjum. Svo
langt gengu þeir þó ekki. „Það hefði örugg-
lega verið gaman en AK-47 var nóg fyrir
mig!“ segir Steinn brosandi.
Þegar allt er saman tekið var Asíuferðin
mikið ævintýri sem Steinn hefði ekki viljað
missa af fyrir nokkurn mun. En það var eins
með þessa ferð og aðrar. „Það er alltaf best
að koma heim.“
ÆVINTÝRAFERÐ UM SUÐAUSTUR-ASÍU
AK-47 var
nóg fyrir mig
STEINN VIGNIR KRISTJÁNSSON FÓR FYRR Á ÞESSU ÁRI Í ÞRIGGJA MÁNAÐA
ÆVINTÝRAFERÐ ÁSAMT ÞREMUR FÉLÖGUM SÍNUM UM SUÐAUSTUR-ASÍU.
Í STAÐ ÞESS AÐ ÞRÆÐA HELSTU FERÐAMANNASTAÐI LÖGÐU ÞEIR SIG
FRAM UM AÐ KYNNAST LÍFI VENJULEGS FÓLKS Á ÞESSUM SLÓÐUM.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Steinn og félagar í
þjóðgarði í Víetnam
sem þeir lentu í eftir að
hafa tekið ranga
beygju. Heimamenn
komnir til aðstoðar.
Sól
MONACO BORÐ 65 X 65 CM
14.900
SAMOS STÓLL, ÝMSIR LITIR
6.900
já
Ø
VVALENCIA svartur eða hvítur
stóll með bambus armhvílum
14.900,-