Morgunblaðið - 04.06.2013, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚNÍ 2013
Undir Dalanna sól, við hinn einfalda óð
hef ég unað við kyrrláta för,
undir Dalanna sól hef ég lifað mín ljóð,
ég hef leitað og fundið mín svör,
undir Dalanna sól hef ég gæfuna gist,
stundum grátið en oftast í fögnuði
kysst.
Undir Dalanna sól á ég bú mitt og ból
og minn bikar, minn arin, minn
svefnstað og skjól.
(Hallgrímur Jónsson)
Blessuð sé minning móður-
systur okkar. Sigurveig var fædd
og uppalin í Hvammssveitinni
vestur í Dölum og því koma þess-
ar textalínur Hallgríms óneitan-
lega upp í hugann. Sigurveig bjó
vestur í Dölum fram yfir tvítugt
og í Dölunum fæddi hún sitt
fyrsta barn, hún fann sinn lífs-
förunaut í Dölunum og varð
þeirrar gæfu aðnjótandi að meðal
fyrstu verkefna hennar var að
sinna vefnaðarkennslu á hús-
mæðraskólanum á Staðarfelli.
Alla tíð toguðu Dalirnir í hana og
síðar á lífsleiðinni byggðu þau
Haraldur sér einstaklega fallegan
sumarbústað fyrir vestan.
Sigurveig var ung þegar hún
óvænt tók við kennslu í vefnaði
þar sem vefnaðarkennarinn á
Staðarfelli hafði forfallast. Sigur-
veig var sannkölluð listakona af
Sigurveig
Ebbadóttir
✝ SigurveigEbbadóttir
fæddist á Hólum í
Hvammssveit,
Dalasýslu, 29. des-
ember 1940. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 20. maí
2013.
Útför Sig-
urveigar fór fram
frá Kópavogskirkju
29. maí 2013.
guðsnáð og hæfileik-
ar hennar hafa
greinilega komið
strax fram þegar
hún var sjálf við
nám í húsmæðra-
skólanum. Sigurveig
kenndi um tíma við
skólann en handa-
vinnan og sköpun
hennar hélt áfram
alla tíð.
Við systurnar
minnumst þess að í stofunni hjá
frænku okkar var vefstóllinn
„stofustáss“. Á sínum tíma bárum
við ekki skynbragð á þess háttar
stól sem var vissulega stór og
plássfrekur og við töldum að eng-
inn kynni á þetta verkfæri nema
Sigurveig frænka. Síðar áttuðum
við okkur á því hvað Sigurveig var
einstaklega hugmyndarík og list-
ræn, allt lék í höndunum á henni,
hvort sem það voru hannyrðir eða
smíðar. Sigurveig hannaði sjálf
mynstur og litasamsetning var
hennar sérgrein. Fjölskyldumeð-
limir fengu að njóta sköpunar-
gleði hennar og gjafmildi. Börn-
um í fjölskyldunni færði hún ætíð
peysu, teppi eða einhverja
prjónaflík. Yngsti meðlimur fjöl-
skyldu okkar fékk nú í vetur gríð-
arlega fallegt og litríkt teppi með
mynstri sem var eins og mörg lítil
grenitré. Sérstakt var að fylgjast
með viðbrögðum fólks þegar það
kom auga á teppið sem breitt var
yfir barnið. Ekki mátti á milli sjá
hvort fékk meiri athygli barnið
eða prjónateppið. Þannig skildi
Sigurveig eftir sig óteljandi lista-
verk og skapaði um leið litríkar
og ógleymanlegar minningar.
Elsku Haraldur, Sigvaldi,
Helgi, Hanna, Ástþór og fjöl-
skyldur, megi góður Guð styrkja
ykkur í sorginni.
Kolbrún og Brynja.
Inga amma, ég er þakklát fyr-
ir að hafa fengið að kynnast þér.
Þú varst ein af fáum manneskj-
um sem gátu náð sambandi við
þetta feimna barn sem ég var og
vildi helst ekki vera í pössun hjá
neinum. En hjá þér undi ég mér
vel, dundaði mér á meðan þú
lagðir kapal og sönglaðir með út-
varpinu, allt svo rólegt og þægi-
legt. Brjóstsykursmoli öðru
hverju og spjall um hitt og þetta.
Í minningunni varstu alltaf í pilsi
og gollu og svo áttir þú svo fal-
legt steinahálsmen sem þú barst
um hálsinn. Þú varst reyndar
alls ekkert amma mín, ég fann
upp á þessu sjálf sem lítil hnáta
vegna þess að mér þótti svo
vænt um þig, eins og Ástu ömmu
mína, bestu vinkonu þína. Og
þetta fékk ég að kalla þig og hef
kallað þig alla ævi. Það var alltaf
hátíð þegar þú komst í sveitina,
ömmu og afa fannst svo gaman
að fá þig í heimsókn og þið
amma spjölluðuð endalaust sam-
an við eldhúsborðið, þú sast og
amma stóð upp á endann með
gula kaffibollann. Það var alltaf
svo gaman að hlusta á ykkur
spjalla um það sem gerðist í
gamla daga þegar þið voruð ung-
ar, og þegar þið hittuð mennina
ykkar, hvernig þetta atvikaðist
allt svo skemmtilega. Svo hlóguð
þið saman þangað til tárin
runnu. Það er eflaust glatt á
hjalla þar sem þið sitjið vinkon-
urnar með allt ykkar góða fólk í
kringum ykkur á ný.
Lífið rennur sem lækur
með lygnu og djúpan hyl
grefur sér farveg og fellur
um flúðir og klettagil.
Við bakkana beggja megin
blandast hin tæra lind
uns lækurinn orðinn er
allur annarra spegilmynd.
Lækurinn minnir á lífið
lindin er tær og hrein
í fljótið ber hann öll fræin
sem falla af næstu grein.
En fljótið er lífsins ferja
er flytur með þungum straum
ljóðið um lindina tæru
lækjarins óskadraum.
(Sigurður Hansen)
Ég man hvað það var gott að
halda í mjúku höndina þína og
hlusta á stilltu, rólegu röddina
þína segja „já já“ og svo hlóstu
létt á eftir. Það var alltaf svo
mikil merking í þessu viðkvæði,
speki og ró sem átti við öll tæki-
færi.
Elsku Inga amma mín, megir
Ingiríður
Vilhjálmsdóttir
✝ Ingiríður fæddistí Reykjavík 14.
nóvember 1906. Hún
lést á Hjúkrunarheim-
ilinu Mörk 18. maí
2013. Ingiríður var
því 106 og hálfs árs
þegar hún lést.
Ingiríður var jarð-
sungin frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 28.
maí 2013.
þú hvíla í friði
yndislega kona og
takk fyrir alla þá
hlýju og ástúð
sem þú hefur gef-
ið mér.
Ásta
Sigurjónsdóttir.
„Hún Inga Vill.
er dáin.“ Þetta
eru orð sem
hljómuðu í eyrum mínum á
sunnudaginn. Eins langt og ég
man kom hún Inga að Löngu-
mýri á sumrin og var orlofsnæt-
urnar, sem svo voru kallaðar.
Hún var að heimsækja afa minn
og ömmu, afi var móðurbróðir
hennar. Í mínum huga voru
þetta miklir gleðidagar og alltaf
sólskin. Hún hló svo smitandi
hlátri og það var svo gaman að
hlusta á hana. Hún var svo góð
við okkur krakkana. Svo dó
amma en Inga hélt áfram að
koma þar til afi flutti á elliheim-
ili og dó. Ég hitti Ingu á ætt-
armóti 1984 og langaði svo að
endurvekja vinskapinn við hana,
var þá sjálf farin að búa á
Stokkseyri. Ég hringdi því í
hana um haustið og spurði hvort
hún vildi koma og vera hjá mér í
nokkra daga. Hún vildi það og
þá hófst seinnihlutinn. Hún kom
og það var svo gaman að spjalla
við hana, hún mundi allt og við
ræddum ættfræði og flettum
Reykjaættinni eftir að hún kom
út.
Það var svo gaman að heyra
hvernig lífið var þegar hún kom
í vist á Löngumýri til að passa
pabba og systkini hans. Hún
kom til mín á hverju ári þar til
ég fór að vinna allan daginn og
hún var orðin brothætt enda
komin yfir nírætt. Þessir dagar
sem við áttum saman eru mér
og fjölskyldu minni alveg ómet-
anlegir og er ég ævarandi þakk-
lát fyrir að hafa fengið tækifæri
til að njóta samvista við hana.
Það er óhætt að segja að hún
hafi fengið sinn skammt af áföll-
um. Hún missti manninn frá
fjórum börnum. Svo missti hún
tvö af börnum sínum í blóma
lífsins. Hún kvartaði ekki. Hún
var sannkölluð hetja. Hún bjó
lengi hjá Ástu dóttur sinni, hún
var ein heima á meðan Ásta og
Friðrik voru í vinnu. Einhverju
sinni átti hún að fara í dagvist,
hún taldi nú að hún þyrfti þess
ekki, hún væri bara heima að
leggja kapal í tölvunni. Eftir að
hún fór á elliheimili sat hún mik-
ið og söng eða raulaði vísur og
ljóð en hún kunni mikið af því.
Síðast þegar ég heimsótti
hana var hún orðin ansi léleg en
þegar hún áttaði sig á hver ég
var bað hún Guð að blessa mig
og þakkaði fyrir öll gæðin við
sig.
Að leiðarlokum vil ég þakka
henni fyrir allar ánægjustund-
irnar sem ég átti með henni og
bið Guð að blessa afkomendur
hennar.
Kristín Ágústsdóttir
frá Löngumýri.
Fyrir 9 árum kom Gunnar inn
í líf okkar þegar hann og
mamma fundu hvort annað og
urðu ástfangin, stuttu seinna
hófu þau sambúð saman. Gunni
tók okkur alltaf sem sínum eigin
börnum. Hann var yndislegur og
góður maður. Það var alltaf
gaman að fara til þeirra og
hlusta á allar sögurnar sem
Gunni hafði að segja og var mik-
ið hlegið að þeim og þótti honum
það ekki leiðinlegt. Hann var
mikill matmaður og var alltaf að
prufa nýja hluti í eldhúsinu og
sérstaklega á grillinu og þótti
mikið gaman að láta okkur
smakka allt sem hann gerði.
Mamma og Gunni voru með
græna fingur og höfðu mikið
gaman af að vinna í garðinum
saman, leggjast svo í heita pott-
inn sinn og dást að því sem þau
voru að gera í garðinum. Hann
var mikill náttúrumaður og hafði
gaman af því að fara að veiða og
skoða fugla, munum svo vel að
hann bað mömmu um að gefa
sér fuglabók í jólagjöf sem
mamma gerði fyrir hann og
hafði hann mikið gaman af.
Hann hafði mikinn áhuga á vís-
Gunnar
Gunnarsson
✝ Gunnar Gunn-arsson fæddist
á Akureyri 7. maí
1962. Hann lést á
hafi úti 12. desem-
ber 2012 og fannst
lík hans í Kaldbaks-
vík á Ströndum
þann 17. maí 2013.
Gunnar var jarð-
sunginn frá Dalvík-
urkirkju 1. júní
2013.
indum og að lesa í
stjörnur og svo
þegar það fór að
dimma fór hann
með okkur út að
lesa í stjörnurnar
fyrir okkur. Hann
og mamma voru
miklir dýravinir og
áttu þau 2 hunda og
2 ketti og það var
allt gert fyrir þessi
dýr, þau voru svo
dekruð af þeim og gáfu Gunna
og mömmu svo mikið. Þegar
þeim var svo tilkynnt að þau
væru að verða amma og afi ætl-
aði Gunni ekki að trúa því að
loks væri hann að verða afi,
hann var búinn að nefna það
margoft að hann væri alveg
tilbúinn að verða afi og spurði
okkur mjög oft hvenær það
myndi gerast og að við værum
alveg komin á aldur til að fara
að eiga börn, svo loksins varð
honum að ósk sinni að verða afi.
Því miður náði hann ekki að
kynnast litla afasnúðinum sínum
en hann Emanúel litli mun fá að
heyra margar góðar og
skemmtilegar sögur um afa sinn
og fá að sjá margar myndir af
honum og mömmu. Þeim hefði
tekist það vel að vera amma og
afi og dekrað mikið við hann.
Gunna og mömmu er sárt
saknað og munu alltaf lifa í
minningum okkar. Elskum þig,
elsku Gunni okkar, og viljum
þakka þér fyrir allt sem þú
kenndir okkur og erum svo
heppnar að hafa haft þig í lífi
okkar.
Þínar fósturdætur,
Kittý og Eyrún Arnars.
VirðingReynsla & Þjónusta
Allan sólarhringinn
www.kvedja.is
571 8222
82o 3939 svafar
82o 3938 hermann
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför
GUÐMUNDAR BJARNASONAR
frá Hlemmiskeiði.
Guðrún Magnúsdóttir,
börn, tengdabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
PÉTUR KR. PÉTURSSON,
Gullsmára 7,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Hjallakirkju, Kópavogi,
fimmtudaginn 6. júní kl. 13.00.
Aðalheiður Jónsdóttir,
Guðbjörg Pétursdóttir,
G. Rósa Pétursdóttir, Andrés Ólafsson,
Pétur Pétursson,
afa- og langafabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og nærveru við andlát
og útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður,
ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR ÞÓRÐARDÓTTUR,
Hafraholti 12,
Ísafirði.
Sérstakar þakkir færum við Elísabetu Helgadóttur krabbameins-
lækni og starfsfólki kvennadeildar LSH, Helga Sigmundssyni
lækni, Þorsteini Jóhannessyni lækni og starfsfólki Heilbrigðis-
stofnunar Vestfjarða fyrir frábæra umönnun.
Óli M. Lúðvíksson,
Lúðvík Magnús Ólason, Sigrún Linda Ström,
Margrét Þóra Óladóttir, Magnús Haraldur Haraldsson,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Ástkær faðir okkar, bróðir, mágur og tengda-
faðir,
RAGNAR HEIÐAR GUÐSTEINSSON
húsgagnasmíðameistari,
Orrahólum 7,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 6. júní kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á að styrkja Barnaspítala Hringsins í minningu hans.
Birgir Karl Ragnarsson, Ingunn Þorsteinsdóttir,
Óskar Ragnarsson,
Berglind Ragnarsdóttir,
Magnea Guðrún Guðsteinsdóttir,
Henný Rós Guðsteinsdóttir,
Svanur Fannar Guðsteinsson, Þórey Erlingsdóttir.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginkonu minnar, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
PAULINE J. JÓNSSON,
Línu,
Breiðagerði 11,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Landspítalans, Fossvogi,
Færeyingafélagið og starfsfólk Færeyska sjómannaheimilisins,
Örkinni.
Fyrir hönd aðstandenda,
Baldvin S. Jónsson.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓLAFUR A. ÓLAFSSON
málarameistari,
Árskógum 8,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Foss-
vogi þriðjudaginn 28. maí.
Útförin fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn
4. júní kl. 13.00.
Gísli Örvar Ólafsson,
Valgerður Björk Ólafsdóttir, Reynir Jóhannsson,
Helga H. Ólafsd. Gustafsson, Roger Gustafsson,
Hulda Sjöfn Ólafsdóttir, Ólafur Sturla Kristjánsson,
Ólafur Örn Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.