Morgunblaðið - Sunnudagur - 15.09.2013, Qupperneq 20

*Heilsa og hreyfingLögfræðingurinn Ásta Sóley lýsir reynslu sinni af því að greinast með ADHD »22
É
g var nú aldrei á hlaupum þegar ég var lítil,“ segir
Alma María og brosir. „Einu skiptin sem ég hljóp var
í hlaupaprófum í grunnskóla og Verzlunarskólanum og
kom þá með blóðbragð í munninum í mark. Í kringum
tvítugt fór ég nokkrum sinnum út að hlaupa og eftir að ég
byrjaði að búa hljóp ég hringinn í kringum Miklatúnið og
fannst ég mikil hetja þegar ég náði að hlaupa tvo hringi,“ segir
þessi núverandi maraþon- og þríþrautarkona og hlær. Hún er
43 ára og byrjaði að æfa markviss hlaup fyrir um 8 árum. „Ég
hafði engan grunn að byggja á, því ég hafði aldrei verið í
íþróttum sem barn. Ég finn það líka þegar ég æfi með fólki
sem hefur æft íþróttir að mig skortir þennan grunn og það
fólk er fljótara að ná árangri. Það er miklu erfiðara að byggja
upp þennan grunn þegar maður er orðinn þrjátíu og fimm
ára,“ segir Alma sem hefur metnað til að ná árangri. „Það er
því mikilvægt að börn séu í íþróttum, líka heilsunnar vegna en
á móti kemur ef til vill að þeir sem hafa verið lengi í íþróttum
hafa oft lent í meiðslum vegna álags á líkamann en minn lík-
ami hafði ekki orðið fyrir neinu líkamlegu álagi í öll þessi ár,“
segir hún og brosir.
Fóru í skokkhóp
Þetta byrjaði allt á því að þau hjónin vildu breyta um lífsstíl.
„Maðurinn minn, Guðmundur Guðnason, og ég fluttum ásamt
börnum okkar til Hollands árið 2004. Ég var þá heimavinnandi
og byrjaði á að fara í ræktina og við Gummi fórum saman út
að hlaupa. Hann var orðinn of þungur og við tókum mataræðið
í gegn og smátt og smátt missti hann um 20 kíló. Þegar við
fluttum heim ári seinna byrjuðum við að æfa með Skokkhópi
Garðabæjar en þá var það Gísli Ásgeirsson sem stjórnaði.
Hann var rosalega hvetjandi og hjálpaði okkur mikið. Þá fór-
um við að keppa og setja okkur ný og ný
markmið og hlaupa aðeins hraðar og
hraðar.
Gummi var orðinn ansi góður og þá
hvatti Gísli hann til þess að hlaupa með
ÍR-hópnum, því ef þú ætlar að hlaupa
hraðar þá verðurðu að hlaupa með ein-
hverjum sem hleypur hraðar en þú. Ég
fylgdi síðan ári á eftir. Þá fór þetta að
gerast hraðar.“ Alma María hljóp Lauga-
veginn árið áður en hún hljóp sitt fyrsta
maraþon eða árið 2010. „Það er mjög
ólíkt að hlaupa Laugaveginn og maraþon. Á Laugaveginum
gekk ég upp allar brekkur og skokkaði niður þær en í mara-
þoni ertu undir miklu álagi allan tímann. Ég æfði vel fyrir
hlaupið og upplifunin var frábær. Það sama má segja um
maraþonið sem ég hljóp ári seinna í Rotterdam. Ég ákvað að
gera það af alvöru en ekki bara til að geta sagst hafa hlaupið
maraþon. Ég vildi vera vel þjálfuð, m.a. til að minnka hættu á
meiðslum, ég vildi að upplifunin væri góð sem og árangurinn
en ég setti mér það markmið að hlaupa á tímanum 3:15. Ég
var búin að byggja upp mikinn styrk og komin með langþolið
og var einkum að æfa hraðann. Það gekk allt upp og ég kom í
mark á tímanum 3:16 eða rúmri mínútu frá markmiði mínu.“
Félagsskapurinn mikilvægur
Alma María segir að konum sé að fjölga mikið í langhlaupum,
hjólreiðum og í þríþraut. „Í janúar
2012 var ég að velta fyrir mér
hvað ég ætti að gera í framhaldi af
maraþoninu. Þá var hópur kvenna
að koma saman undir stjórn Kar-
enar Axelsdóttur þríþrautarkonu í
þeim tilgangi að æfa þríþraut sam-
an og þá fyrir hálfan járnkarl
sama ár. Ég ákvað að slást í hóp-
inn þrátt fyrir að hafa lítið æft
hjólreiðar en ég hafði keypt mér
götuhjól haustið áður. Sundið mitt
minnti fremur á svaml en alvöru skriðsund. En það var ekkert
annað að gera en að læra að hjóla og synda upp á nýtt og það
gerðum við. Stelpurnar í hópnum voru 10, sú yngsta 13 árum
yngri en ég en ég var elst. Við æfðum allt að 12 tíma á viku
þegar mest var en þetta var æðislega gaman,“ segir hún og
leggur áherslu á að mjög stór hluti af hreyfingunni sé fé-
lagsskapurinn. „Þetta er svo lífsglatt fólk, í jafnvægi, setur sér
markmið og nær þeim.
Þá hafa fylgt þessu dálítil ferðalög en við hjónin höfum
ferðast t.d. til Danmerkur, Frakklands, Þýskalands, Hollands
og Bandaríkjanna í tengslum við hlaupin að ógleymdu því að
geta lagt góðum málefnum lið. Við stofnuðum ásamt bróður
mínum og konu hans góðgerðarfélagið Meðan fæturnir bera
mig, hlupum hringinn í kringum landið og söfnuðum fé fyrir
Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna og eftir það höldum
við árlegt hlaup þar sem ágóði rennur til félaga sem styrkja
börn. Þá tókum við þátt í WOW Cyclothon hjólreiðakeppninni
í kringum landið til styrktar Barnaheill. Það er gott að geta
líka látið gott af sér leiða. Þetta snýst því ekki bara um hreyf-
inguna, enda er hún löngu orðin lífsstíll sem og breytt mat-
aræði. Ég á bara eitt gott ráð handa fólki sem vill gera lífs-
stílsbreytingar,“ segir hjúkrunarfræðingurinn og íþróttakonan
brosandi, „og það er að gera fáar breytingar í einu en góðar.
Oftast ætlar fólk sér að gera of mikið í einu og misheppnast
þá gjarnan allt saman.“
Alma María tók þríþrautina föstum tökum í sumar og keppti
líka í hjólreiðum í CUBE-liðinu en hennar næsta markmið er
að keppa í ólympískri þríþraut í London þann 15. september.
„Þetta er heimsmeistaramót aldursflokka en ég keppi í aldurs-
flokknum 40-45 þar sem eru 130 keppendur. Alls taka um
8.500 manns frá 80 þjóðum þátt í mótinu sem tekur 5 daga og
héðan fara rúmlega 30 keppendur á aldrinum 19-52. Það verða
syntir 1500 m í vatninu Serpentine í Hyde Park, hjólaðir 40
km um miðborg London og hlaupnir 10 km í Hyde Park. Þetta
verður mjög spennandi,“ segir þessi vaska íþróttakona.
Alma María Ragnarsdóttir segir konum hafa fjölgað mikið í langhlaupum, hjólreiðum og þríþraut.
KEPPIR Í ÞRÍÞRAUT
Kynntist
íþróttum
fyrst á full-
orðinsaldri
HÚN STUNDAR NÚ ÍÞRÓTTIR AF KAPPI
EN HAFÐI ALDREI KOMIÐ NÁLÆGT ÞEIM
Í BARNÆSKU. ALMA MARÍA RÖGNVALDSDÓTTIR
HJÚKRUNARFRÆÐINGUR TENGIR ÍÞRÓTTIR
NÚ VIÐ FERÐALÖG, GÓÐAN FÉLAGSSKAP
OG GÓÐGERÐARMÁL.
Unnur Hrefna Jóhannsdóttir uhj@simnet.is
*Ég ákvað að slást í hópinn þrátt fyrir aðhafa aldrei æft hjólreiðar,
aðeins hjólað sem stelpa og
sundið mitt minnti fremur á
svaml en alvöru skriðsund.