Morgunblaðið - 03.12.2013, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. DESEMBER 2013
✝ Einar Sigurðs-son fæddist 23.
september 1945 í
Hafnarfirði. Hann
lést á krabbameins-
deild Landspítalans
við Hringbraut 22.
nóvember 2013.
Foreldrar hans
voru Sigríður
Ólafía Sigurð-
ardóttir, f. 1925, d.
2013 og Kenneth
Fallman d. 1945. Einar ólst upp
frá fæðingu hjá ömmu sinni,
Margréti Einarsdóttur, f. 1897,
d. 1991 og manni hennar Helga
Þórðarsyni, f. 1893, d. 1976. Á
heimilinu voru líka börn Mar-
grétar og Helga: Árni, f. 1926,
d. 2013, Sólveig, f. 1928 og Guð-
björg, f. 1940, þær eru búsettar
í Hafnarfirði. Systkini Einars
sammæðra eru: María Steins-
dóttir, f. 1944, búsett á Selfossi,
Roy, f. 1946, Peter, f. 1947, d.
2001, David, f. 1951, d. 2007,
Evelyn, f. 1955 og Andrea, f.
1963, öll búsett í Kanada.
Eiginkona Einars er Fanney
Ottósdóttir, f. 8. apríl 1949. Þau
giftust 28. september 1968. For-
Eyrúnu Heklu, f. 2010 og Ingólf
Odda, f. 2012. Fyrir átti Helga
soninn Huga Baldvin, f. 2004.
Einar lærði matreiðslu í
Naustinu og lauk sveinsprófi í
faginu 1966. Eftir það var hann
bryti á skipum Eimskipafélags
Íslands til ársins 1974, þá fór
hann að vinna fyrir Hval hf. í
Hvalfirði. Árið 1976 stofnuðu
Einar og Fanney, ásamt hjón-
unum Jóni Pálssyni svila Einars
og Pálmeyju mágkonu hans,
veitingahúsið Gafl-inn í Hafn-
arfirði. Árið 1990 seldu Einar
og Fanney hlut sinn í fyrirtæk-
inu og fór Einar aftur til sjós
sem bryti um borð í skipum
Eimskipafélagsins til ársins
2008. Þá fór hann að starfa hjá
Hafnarfjarðarbæ í þjónustu-
miðstöð bæjarins. Þar starfaði
hann þar til síðsumars er hann
þurfti að hætta vinnu sökum
veikinda.
Einar gekk í Oddfellowregl-
una á Íslandi árið 1974. Hann
gekk í Þórstein, stúku nr. 5, en
var síðan einn af stofnendum
Bjarna riddara, stúku nr. 14, og
gegndi hann ýmsum trún-
aðarstörfum þar.
Útför Einars fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 3.
desember 2013, og hefst athöfn-
in kl. 13.
eldrar hennar eru
Halldóra M. Sæ-
mundsdóttir, f.
1922 og Ottó Ragn-
ar Einarsson, f.
1918, d. 1949.
Stjúpfaðir Fann-
eyjar hét Einar
Einarsson, f. 1922
d. 2001. Einar og
Fanney eignuðust
þrjú börn: 1) Hall-
dóra, f. 26. júní
1969, gift Hólmari Egilssyni, f.
1962. Fyrir átti Halldóra tvo
syni: Þorleif Ottó, f. 1996 og
Einar Gauta, f. 1998, saman
eiga þau Hólmar Egil, f. 2010.
Hólmar átti fyrir: Guðrúnu
Erlu, f. 1982, gifta Eðvardi Atla
Birgissyni, þau eiga tvö börn,
Sigurbjörgu Elínu, f. 1986,
Bjarna Viðar, f. 1989, Steinar
Bjarka, f. 1995 og Guttorm Ein-
ar, f. 1998. 2) Einar, f. 6. mars
1971, giftur Björgu Öss-
urardóttur, f. 1971, þau eiga
þrjár dætur: Berglindi, f. 1996,
Fanneyju, f. 1999 og Katrínu, f.
2004. 3) Helgi, f. 8. ágúst 1983, í
sambúð með Helgu Írisi Ingólfs-
dóttur, f. 1978. Þau eiga saman
Pabbi var einstakur maður,
góður með mikið jafnaðargeð og
hann var alltaf til staðar fyrir
mann. Oft spurði hann mig hvort
mig vanhagaði um eitthvað. Þeg-
ar ég svaraði að svo væri ekki þá
varð hann alltaf glaður. Þetta er
svo lýsandi fyrir pabba, hann var
alltaf að hugsa um aðra, hann
mátti ekkert aumt sjá og var líka
sannkallaður vinur vina sinna,
enda sést það best af þeim fjölda
vina sem hann og mamma eiga.
Pabbi var mikið náttúrubarn og
naut hann sín vel utandyra. Í
æsku eyddum við miklum tíma
utandyra í sumarbústaðnum.
Hann kenndi mér hvernig maður
ætti að ganga um náttúruna og
við jörðuðum látna fugla saman.
Pabbi naut þess að koma sér fyrir
í rjóðrinu og horfa yfir dalinn og
hlusta á kyrrðina. Pabbi tók upp
allt rusl sem hann sá. Hann var
nefnilega einn sá mesti snyrti-
pinni sem ég hef kynnst. Hann
vildi hafa hreint í kringum sig og
var hann svo sannarlega dugleg-
ur að taka til hendinni. Á ung-
lingsárum bar ég út Morgunblað-
ið og hafði pabbi frumkvæði að
því að vakna með mér hvernig
sem viðraði þá morgna sem hann
var í landi og taldi ekki eftir sér
tveggja tíma göngutúr. Á síðari
árum þegar pabbi og mamma
komu í heimsókn til okkar til Dal-
víkur var hann alltaf tilbúinn til
þess að aðstoða okkur. Nú síðast í
kringum afmæli mitt í ágúst þeg-
ar hann undirbjó það ásamt því
að passa börnin mín, ekki vissi ég
þá að hann væri jafn veikur og
átti eftir að koma í ljós.
Samband foreldra minna er
fyrirmyndarsamband, þau sýndu
hvort öðru alltaf virðingu og ást
og nutum við þess í uppeldi okkar
og erum við systkinin ríkari fyrir
að hafa átt þau sem foreldra.
Vanþakklæti var ekki til í pabba,
hann var alltaf glaður. Pabbi var
mikið jólabarn og naut birtunnar
sem þessum árstíma fylgir. Ég
man þau jól sem hann var á sjó,
þau tóku mikið á hann.
Að sjá föður sinn veikjast
svona mikið á stuttum tíma og að
lokum kveðja er það erfiðasta
sem ég hef gert. Það erfiðasta var
að pabbi var ekki tilbúinn til þess
að fara frá okkur, við áttum eftir
að gera svo margt saman.
Pabbi gafst aldrei upp á þeim
11 vikum sem hann fékk til þess
að kveðja þennan heim, aldrei
heyrði ég hann kvarta þrátt fyrir
miklar kvalir. Hann var sann-
færður um að honum myndi
batna og hann gæti farið aftur til
hins daglega lífs. Fyrir mánuði
náði hann í stuttan tíma styrk
sem veitti honum þau lífsgæði að
hann gat farið yfir daginn út af
spítalanum. Þá kom stundvísi
pabba í ljós, eitt sinn sótti ég
hann fimm mínútum eftir um-
saminn tíma, þá spurði hann mig
hvað klukkan væri, ég var seinn.
Í dag mun ég kveðja pabba í
hinsta sinn, ég get ekki sagt að ég
sé tilbúinn til þess, langt í frá. En
ég mun hugsa um og minnast föð-
ur míns á hverjum degi og sjá til
þess að börnin mín muni vita
hvaða mann hann hafði að geyma,
mann sem þau geta ávallt verið
stolt af að hafa átt að. Þeim þótti
nefnilega rosalega vænt um afa
sinn. Elsku mamma, ég vona að
góði Guð gefi þér styrk á þessum
erfiðu tímum. Elsku pabbi, takk
fyrir allt saman, ég vona svo
sannarlega að þú sért á góðum
stað og líði vel.
Þinn sonur,
Helgi.
Elsku pabbi.
Ég er ekki tilbúinn að kveðja
þig, en verð víst að gera það
nauðbeygður. Þakklæti kemur
helst upp í hugann þegar ég
hugsa til þín, þar sem þú hefur
reynst mér mjög vel sem og
stelpunum mínum. Allt byrjaði
ævintýrið í Sjálfstæðishúsinu í
Hafnarfirði, en þar voruð þið
Maggi vinur þinn og okkar á
dansleik og svo skemmtilega vildi
til að mamma og Særún mættu á
staðinn. Þær höfðu reyndar sagt
mæðrum sínum að þær væru að
fara á kvöldvöku hjá KFUM, en
þær stálust á ballið og földu
prjónadótið sitt í runna og skelltu
sér á ballið. Ég er Særúnu æv-
inlega þakklátur fyrir að hafa
bent þér á að bjóða mömmu upp í
dans, því það var dansinn sem
varð upphafið að ykkar sam-
bandi.
Við höfum alltaf verið mjög
samrýnd fjölskylda og þegar kom
að því að byggja Breiðvanginn,
þá var Maggi náttúrlega fenginn
til að byggja húsið og Jón og Pál-
mey frænka áttu heima á efri
hæðinni með Ottó og Jóni Páli.
Við Dóra vorum því eiginlega
með tvo bræður á efri hæðinni,
frekar en frændur, því við vorum
annað hvort uppi í lummum hjá
Pálmeyju eða Ottó og Jón Páll
niðri í kaffi eða mat. Ég man þeg-
ar þú vaktir mig þegar Helgi
bróðir fæddist, þú varst svo stolt-
ur og við vorum öll svo glöð og
löng biðin var þess virði þar sem
Helgi var þægasta barn sem ég
hef kynnst og hann gaf okkur öll-
um svo mikið og gerir enn. Þú
kenndir mér þegar ég var lítill að
góðir vinir væru mjög verðmætir
og án góðra vina væri maður ekk-
ert. Þú barst svo mikla virðingu
fyrir þínum vinum og Oddfellow-
bræðrum og uppskarst virðingu
þeirra. Ég hef haft þetta að leið-
arljósi, enda er stór hluti vina-
hópsins míns alveg frá því ég var í
Kató með Benna vini mínum og
svo þar til við kynntumst hinum
töffurunum í ellefu ára bekk en
þá kynntist ég einmitt Björgu
konunni minni, þannig að þessi
staðfesta sem þú kenndir mér
hefur nýst mér vel í lífinu.
Það var svo skemmtilegt þegar
þú réðst þig í vinnu hjá gamla ná-
granna þínum og vini af Álfa-
skeiðinu, honum Kristjáni Lofts-
syni í hvalstöðinni í Hvalfirði, því
þá fengum við Dóra að flytja með
ykkur mömmu upp í Hvalfjörð á
sumrin. Í Hvalfirði eignaðist þú
marga góða vini sem hafa fylgt
okkur allar götur síðan og eru
okkur eins og fjölskylda. Gulli og
Steina voru þér einstaklega kær,
sem og Ella á Skaganum eins og
við kölluðum hana og gerum enn.
Þegar þið Jón keyptuð Helga Pál,
kynntist þú vinum sem voru þér
einstaklega kærir og það var
hann Viktor, blessuð sé minning
hans, og Konni og Gauja sem
hafa reynst ykkur mömmu svo
vel.
Elsku pabbi, ég kveð þig með
trega, því þú áttir nóg eftir og ég
vildi að þú hefðir ekki þurft að
kveljast svona í lokin, en núna
nær enginn verkur til þín.
Ég mun gera allt sem þú baðst
mig um að gera og mun halda ut-
an um mömmu með okkar fjöl-
skyldu og vinum svo þú þarft ekki
að hafa neinar áhyggjur. Ég vil
kveðja þig með orðunum sem þú
kenndir mér: þú uppskerð eins og
þú sáir og þú sáðir mjög vel, elsku
pabbi minn. Elsku mamma, Dóra
og Helgi, nú þurfum við bara að
standa saman eins og alltaf og
þannig finnum við styrkinn sam-
an.
Þinn sonur,
Einar.
Pabbi minn var algjör nagli,
svo ég noti setninguna hennar
Katrínar frænku minnar. Lífið
lék ekki alltaf við hann pabba
minn en alltaf var hann jákvæður
og bjartsýnn. Hann sýndi það í
þessari stuttu en erfiðu baráttu
sinni, sárkvalinn en alltaf var
hann góður ef hann var spurður
hvernig honum liði. Pabbi var
alltaf til staðar fyrir mig og mína
fjölskyldu og mátti aldrei neitt
aumt sjá. Mamma sagði mér oft
frá því þegar þau voru ung og hún
var að leita að einhverju sem þau
áttu eins og til dæmis fondúpotti
og fann hann hvergi, þá sagði
pabbi já, ég gaf vini hann, hann
þurfti meira á honum að halda
heldur en við. Svona var pabbi
alltaf að gefa og gleðja aðra.
Við ræddum það oft að ég væri
með þín gen, en ég þarf aldeilis að
fara að herða mig ef ég ætla að
verða jafngóð og þú varst, elsku
pabbi minn.
Það var alltaf gaman hjá okkur
þegar við hittumst, sem var oft.
Við Hólmar erum svo glöð og
þakklát fyrir það að vera flutt
suður og hvað við höfum notað
tímann vel saman með þér og
mömmu. En við erum engan veg-
inn tilbúin til að kveðja þig, elsku
pabbi og tengdapabbi. Við gerð-
um mikið saman og mikið var góð
ferðin okkar í Viðey í sumar þeg-
ar við fórum með strákana okkar
og þú og mamma komuð með.
Það er mjög stórt skarð hoggið
í okkar hóp. Við verðum aldrei
söm eftir þessa erfiðu reynslu.
Góði Guð, hjálpaðu mömmu og
okkur öllum á þessum erfiðu tím-
um. Takk, elsku pabbi og tengda-
pabbi, fyrir alla gleðina, hjálpina
og samveruna. Elskum þig heitt
og söknum þín sárt.
Halldóra og Hólmar.
Í dag kveðjum við hann elsku
Einar sem ég hef verið svo hepp-
in að eiga sem tengdaföður und-
anfarin ár. Einar var góður mað-
ur, einstaklega snyrtilegur og
reglufastur og alltaf vel undirbú-
inn fyrir allt sem hann tók sér
fyrir hendur. Einar átti það til að
vera skemmtilega stríðinn og
hann bjó yfir þeim einstaka hæfi-
leika að geta snýtt sér þannig að
það heyrðist næstum til Kína.
Hann fylgdist vel með þjóðmál-
unum og því sem var að gerast í
samfélaginu og maður kom aldrei
að tómum kofanum hjá honum.
Einar var hlýr maður og hafði
mikinn og einlægan áhuga á öllu
því sem fjölskyldumeðlimir hans
tóku þátt í. Hann hringdi oft til
okkar bara til að spyrja eftir því
hvernig allt gengi, hvernig
krakkarnir hefðu það og já, auð-
vitað líka til að athuga hvernig
veðrið væri. Huga, Eyrúnu og
Ingólfi fannst alltaf gaman að
tala við afa í símann og svo var
náttúrulega allra skemmtilegast
þegar við fórum suður í heimsókn
til afa og ömmu í Hafnarfirði. Þá
var nú stuð. Við eigum eftir að
sakna afa Einars mikið. Hann
skilur eftir sig stórt skarð í fjöl-
skyldunni okkar. Við Helgi mun-
um tala um hann við börnin okkar
og sýna þeim myndir af honum til
þess að þau muni eftir honum og
viti hversu heppin þau eru að
hafa átt svona frábæran afa.
Það eru forréttindi að fá að
kynnast svona manni eins og Ein-
ari tengdapabba mínum. Ég á
eftir að sakna hans mikið.
Helga Íris.
Skilningsleysi, reiði, sorg og
söknuður eru orðin sem hringlast
um í kollinum á mér þessa dag-
ana. Þú ert núna farinn frá okkur
og kemur ekki aftur, elsku afi,
eftir hetjulega baráttu við
krabbamein. Þú gafst aldrei upp,
ætlaðir að koma heim og halda líf-
inu áfram, en meinið tók öll völd.
En það þýðir ekki að velta sér
upp úr hlutum sem maður getur
ekki breytt, eins og þú hefur
margoft sagt við mig: „Við breyt-
um því ekki.“ En það breytir því
ekki að ég sakna þín og elska al-
veg óendanlega mikið. Ég hugsa
mikið um stundirnar sem við átt-
um saman, öll fjölskyldan og við
tveir saman. Svo man ég eftir því
þegar þið amma komuð austur til
okkar. Þið tókuð líka þetta veður
með ykkur, að ég hreinlega man
ekki eftir öðru eins. Það stoppaði
þig þó ekki. Fagridalurinn var
ófær, en þú pantaðir samt ísbílinn
alla leið frá Reyðarfirði. Svo voru
keyptar ársbirgðir af ís. Við
þurftum ekki að hafa áhyggjur af
eftirréttum það árið.
Ákveðinn vendipunktur í lífi
mínu var þegar þið amma komuð
austur til okkar, þá áttaði ég mig
á því að lífið er ekki gefið og fólkið
sem maður á vex ekki á trjám. Þá
fyrst áttaði ég mig á því hversu
heppinn ég er að eiga þessa fjöl-
skyldu. Þá vorum við að spjalla,
ég, þú, amma, mamma og Hólm-
ar. Ég og þú fórum seinna en hin
uppí, við sátum frammi og töluð-
um um þegar ég átti við mín veik-
indi að stríða.
Sátum örugglega í tvo tíma að
tala saman, þessi lýsing frá þér,
þessi innlifun og þessi ást sem
kom frá þér þegar þú sagðir mér
frá þessu. Hvernig ég hljóp í
fangið á þér af hræðslu við
læknana, þá áttaði ég mig á því að
það er ekki sjálfgefið að eiga
svona fólk að sem elskar mann
svona mikið. Það er allt þér að
þakka, elsku hjartans afi minn.
Svo hefur þú ósjaldan minnst á
ferðina okkar upp í Kjós í Hval-
firði þegar við heimsóttum Grjót-
eyri með leikskólanum. Ég spurði
þig hvort ég mætti ekki fara aft-
ast með hinum krökkunum að
djöflast, þú tókst það ekki í mál,
eðlilega. Ég sagði bara allt í lagi,
sat hjá þér allan tímann og sagði
ekki orð. Svo þegar ferðinni lauk,
þá sagði ég við þig: Þú kemur
aldrei aftur með mér í svona rútu-
ferð. Þér fannst þetta alltaf svo
sniðugt og hlóst mikið að þessu.
Ég gæti talið upp svo margar
minningar, en margar mega líka
bara vera í hjartanu, á milli okk-
ar, þar sem þú verður að eilífu.
Eins og ég sagði í byrjun, þá
ertu farinn frá okkur. En við eig-
um eftir að koma til þín. Ég trúi
því að þú sért kominn á betri stað,
og að það sé líf eftir þetta líf og að
þú takir á móti okkur öllum þarna
hinum megin. En sársaukinn nær
ekki til þín núna, og það er það
eina sem gleður mig. Þú finnur
ekki lengur til, enda var komið
meira en nóg og þú átt og áttir
það ekki skilið að þjást eins og þú
gerðir.
Þú átt allt það besta skilið,
ljósið mitt, þú sagðir alltaf ljósið
mitt við mig. Núna ert þú ljósið
mitt, lýsir mér veginn og tekur á
móti okkur öllum þegar þar að
kemur.
Hlakka til að sjá þig á nýjum
stað, þó að þú sért alltaf hérna
hjá mér.
Þinn dóttursonur,
Þorleifur Ottó.
Tilhugsunin um jólahald án
þess að fara í sveppasúpu til afa á
jóladag er mjög skrýtin. Með
skrýtin á ég við þá tilhugsun að
hann sé farinn frá okkur, svona
snemma. Maður tekur lífinu allt-
of oft sem sjálfsögðum hlut. Ég
var ósjálfrátt farin að hlakka til
þess sem fyrir mér er mjög ein-
kennandi fyrir jólin, að fara í
sveppasúpu til afa. Hann afi var
einstaklega heppinn maður. Afi
eignaðist nefnilega eina sterk-
ustu, yndislegustu og góðhjörtuð-
ustu konu sem um getur, þótt
víða væri leitað. Enda hafði hann
vit á því að halda í hana.
Afi, ég trúi ekki að þú sért far-
inn. Það var ömurlegt að horfa á
þig kveljast og það særði mig
gríðarlega. Ég veit að þú varst
ekki tilbúinn að fara, enda barð-
istu eins og hetja allan tímann.
Ég vona af öllu mínu hjarta að
þér líði loksins vel. Þetta hefur
tekið mjög mikið á fjölskylduna
og vini þína, því vil ég biðja þig að
senda okkur allan þinn styrkn
elsku afi.
Einn daginn komum við öll til
þín, vonandi ekki strax. Leyfðu
ömmu að vera lengur hjá okkur,
við þurfum á henni að halda. Ég
lofa að passa hana rosa vel.
Þín sonardóttir,
Berglind Einarsdóttir.
Jæja, elsku afi minn, nú ertu
farinn frá okkur eftir langar 11
baráttuvikur. Ég sakna þín og
myndi óska þess að þú værir
hérna hjá okkur og gætir átt jólin
með okkur. Ég gleymi því aldrei
þegar mig vantaði hjól, ég man
nú ekki hvað ég var gamall. Ætli
ég hafi verið í 9 ára bekk.
Mamma hringdi í þig og sagði
að mig vantaði hjól, það var rétt
áður en þú fórst út á sjó. Þú
komst til baka með hjól fyrir mig
sem þú hafðir keypt sérstaklega
handa mér, beint frá Ameríku.
Þegar ég fékk hjólið var
mamma að vinna á leikskólanum
og það fyrsta sem ég gerði var að
fara til hennar og sýna henni hjól-
ið. Ég hjólaði á því út um allan
bæ, alla daga út og inn. Mér leið
eins og ég væri aðaltöffarinn á
Héraði. Ég notaði hjólið eins mik-
ið og ég gat þangað til það bilaði.
Það fannst mér afar erfitt og átti
erfitt með að kyngja því, ég sá
mikið eftir þessu hjóli. Við vorum
nafnar, elsku afi.
Við áttum margt sameiginlegt,
þar á meðal að líða best heima í
náttfötum horfandi á sjónvarpið.
Svo fannst mér alltaf svo gaman
þegar við spiluðum saman olsen
olsen. Síðasta skiptið sem við
spiluðum olsen olsen gleymi ég
seint, við vorum uppi í bústað hjá
frænku og Jóni.
Mig minnir að við höfum tekið
allavega 10 leiki og ég sagði;
Jæja, afi, ertu tilbúinn að tapa?
Þú glottir. Ég vann alla leikina
nema einn, kannski tvo. Að leik
loknum sagði ég við þig, þetta var
snöggt. Þú glottir og sagðir bíddu
bara.
Ég gæti legið hérna og rifjað
upp margar góðar minningar um
þig, afi minn, en ég held að ég
geymi það bara á milli okkar.
Þótt þú sért farinn þá muntu allt-
af verða til staðar í mínu hjarta.
Ég elska þig, afi minn, af öllu
hjarta og ég mun minnast þín alla
ævi.
Þinn nafni,
Einar Gauti.
Vinur minn, svili og samstarfs-
maður til margra ára lést eftir
harða baráttu við illvígt krabba-
mein föstudaginn 22. nóvember. Í
tæpa þrjá mánuði barðist Einar
við sín veikindi og var það mjög
sorglegur tími fyrir okkur öll.
Okkar fyrstu kynni voru þegar
við vorum að læra matreiðslu í
Naustinu árin 1960-1965. Við
byggðum hús saman í norður-
bænum 1973 og þar varð okkar
fyrsta fyrirtæki til í bílskúrnum,
veisluþjónusta Jóns og Einars sf.
Síðan í áframhaldi af þessu
stofnuðum við veitingahúsið Gafl-
Inn árið 1976. Við áttum saman
bátinn Helga Pál og fiskuðum í
soðið í nokkur ár, það var mjög
skemmtilegur tími.
Í apríl á þessu ári fórum við til
Kaupmannahafnar með konum
okkar, Fanneyju og Pálmeyju, og
áttum saman mjög góðar stundir.
Við hjónin þökkum fyrir frá-
bærar samverustundir 8. ágúst á
30 ára afmæli hans Helga og ferð-
ina til Siglufjarðar daginn eftir,
sem og allar þær góðu samveru-
stundir sem við fjölskyldurnar
höfum átt saman.
Við biðjum góðan Guð um að
gefa Fanney, börnum hennar og
barnabörnum styrk í sorginni.
Þinn vinur,
Jón Pálsson.
Minn kæri bróðir, Einar Sig-
urðsson, er fallinn frá. Mér er
mjög minnisstætt þegar litli
bróðir kom heim á Hvaleyrina ár-
ið 1945, aðeins nokkurra vikna
gamall. Ég var fimm ára og
fannst auðvitað gaman að fá
kornabarn á heimilið. Við Einar
ólumst upp sem systkini.
Einar var ljúfur og góður
drengur og það var afskaplega
kært á milli hans og pabba. Þeir
náðu vel saman og brölluðu
margt.
Þegar mamma gaukaði ein-
hverju góðgæti að Einari þá hafði
Einar Sigurðsson HINSTA KVEÐJA
Takk fyrir allt, elsku afi,
við elskum þig af öllu hjarta
yfirmáta ofurheitt. Vonandi
líður þér vel þar sem þú ert
núna.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þínar afastelpur,
Fanney og Katrín.