Morgunblaðið - 17.12.2013, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. DESEMBER 2013
✝ Sigríður Þórð-ardóttir fædd-
ist á Hryggjum í
Vestur-Skaftafells-
sýslu 18. október
1923. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð 7.
desember 2013.
Foreldrar hennar
voru Ingibjörg
Tómasdóttir hús-
freyja, f. 10.6.
1891, d. 7.10. 1937, og Þórður
Þorláksson bóndi, f. 22.2. 1880,
d 17.11. 1968. Systkini Sigríð-
ar eru: Jónína, f .3.6. 1911, d.
17.11. 1999, Steinunn, f. 1.11.
1912, d. 20.9. 1984, Margrét, f.
7.1.1 916, d. 20.3. 2002.
Uppeldissystir er Guðríður
28.11. 1990, kærasta Kristjana
Huld Kristjánsdóttir, f. 4.1.
1994. 2) Snorri Steinberg, f.
9.3. 1957, Börn: Jónatan Nói, f.
4.2. 1992, Benjamín Lúkas
Sævar, f. 16.3. 1995. 3) Guð-
finna Rósa, f. 22.3. 1959. 4)
Halldóra, f. 22.3. 1959, maki
Einar Vilhelm Þórðarson, f.
16.12. 1955.
Sonur þeirra: Gunnar Helgi,
f. 24.2. 1977, börn hans Krist-
ján Rafn, f. 7.11. 2002, Levi
Rafn, f. 3.5. 2008. 5) Sævar, f.
21.9. 1960, sambýliskona Fe
Daro Abellan, f. 9.3. 1972.
Börn Harpa Lind, f. 1.6. 1990,
sambýlismaður Eiríkur þór
Halldórsson, f. 18.1. 1990,
Alexandra Sigríður, f. 23.2.
2007.
Sigríður var heimavinnandi
húsmóðir meðan börnin voru
ung, eftir það vann hún ýmsa
verkamannavinnu.
Útför hennar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 17. des-
ember 2013, kl. 13.
Ólafsdóttir, f.
28.11. 1929, d.
10.3. 1980.
Hinn 2. ágúst
1953 giftist Sigríð-
ur Gunnari Þor-
björnssyni, f. 2.8.
1920, d. 9.3. 1980.
Börn þeirra eru: 1)
Inga Þóra, f.
24.12. 1954, maki
Halldór Jóhann-
esson, f. 13.9.
1953. Börn: Telma, f. 15.10.
1974, sambýlismaður Eiríkur
Vigfússon, f. 23.4. 1972,
Bjarmi, f. 27.8. 1984, sambýlis-
kona Berglind Gunnarsdóttir,
f. 1.11. 1983, börn þeirra:
Katrín Þóra, f. 26.12. 2010,
óskírð, f. 8.11. 2013, Bjarki, f.
Ég á svo margar yndislegar
minningar um elsku mömmu
sem ég hef yljað mér við þessa
síðustu daga í sorg minni og
söknuði.
Ég var aðeins tvítug þegar
pabbi varð bráðkvaddur fyrir
aldur fram og var okkur mikill
missir að honum, en hún
mamma studdi okkur öll áfram
eins klettur fyrir okkur til að
halla okkur að.
Gamla heimilið okkar í Birki-
hvammi stóð okkur alltaf opið
áfram og öll gátum við leitað til
hennar þar hvenær sem var,
bæði börn hennar og barna-
börn.
Mamma kunni svo mörg ráð
til að hugga og gleðja okkur öll
enda líka einstök amma og
langamma og áttu þau margar
góðar stundir þar.
Og enn tekst henni mömmu
að hugga mig þótt hún sé farin
úr þessu lífi því hún skilur eftir
svo mikla ást og hlýju í hjarta
mínu sem mun fylgja mér alla
daga.
Guð blessi mömmu mína.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Halldóra Gunnarsdóttir.
Þegar ég kynntist fyrst konu
minni, Halldóru, árið 1976 eign-
aðist ég aðra fjölskyldu, mér
var tekið opnum örmum af
Siggu og Gunnari og á ég
margar minningar af góðum
stundum með þeim.
Því miður féll Gunnar frá
1980, þá tæplega sextugur að
aldri, og var það okkur öllum
mikill missir.
Sigga var samt eins og áður
sterk kona með staðfastar
skoðanir en jafnframt með op-
inn faðminn og alltaf var hægt
að leita til hennar hver sem
staðan var. Hún tók á móti
manni alltaf brosandi og hlý í
viðmóti.
Sigga unni útiveru og var
alltaf til í að koma með okkur
þegar farið var í sumarbústað
og eigum við margar góðar
minningar frá þeim ferðum.
Síðasta ferð hennar til okkar
var í fyrra þegar hún kom til
okkar í bústað í Vík í Mýrdal
ásamt elstu dóttur sinni, Ingu.
Það var algeng venja okkar
hjónanna að koma í heimsókn á
sunnudögum og var þá oft glatt
á hjalla og aldrei hafa liðið jól
öðruvísi en að við kæmum sam-
an á jóladag öll fjölskyldan og
var Sigga þá eins og yndislegur
kjarni fjölskyldunnar og verður
hennar sárt saknað, blessuð sé
minning hennar.
Margt ég vildi þakka þér
og þess er gott að minnast
að þú ert ein af þeim sem mér
þótti gott að kynnast.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Einar Vilhelm Þórðarson.
Kallið kom og nú ertu búin
að fá hvíldina sem þú beiðst
eftir og ekki efast ég um að
Gunnar hafi beðið eftir þér.
Ég kom í fjölskylduna fyrir
rúmum 14 árum, ennþá ung-
lingur, og þú tókst mér strax
sem einni af fjölskyldunni, en í
Kópavoginn voru allir velkomn-
ir og fólkið þitt fyllti yfirleitt
húsið um helgar þannig að erf-
itt var að fá sæti. Kópavog-
urinn var miðpunktur þessarar
samheldnu fjölskyldu og var
hádegið á sunnudögum eitt
stórt ættarmót þar sem að
flestir komu saman og borðuðu
læri með rabarbarasultu.
Við Siggi höfum þrisvar
sinnum búið í Kópavogi þegar
við vorum að flytja á milli landa
en það var núna þegar við flutt-
um til Íslands í janúar og vor-
um hjá þér í rúma tvo mánuði
að ég kynntist nýrri hlið á þér.
Mér hefur alltaf þótt rosa-
lega vænt um þig en á þessum
tveimur mánuðum urðum við
líka vinkonur, ég vissi alltaf að
þú værir með húmor en þarna
fékk ég að sjá að þú varst oft á
tíðum með svo svartan og oft
kaldhæðnislegan húmor sem
fékk okkur til að hlæja eins og
vitleysinga.
Við gátum setið saman og
rætt um allt á milli himins og
jarðar eða verið hljóðar og oft-
ar en ekki kíktirðu út um
gluggann á hverfið þitt, og ein-
mitt núna þegar ég hugsa um
þig þá sé ég þig sitjandi í stóln-
um þínum með gardínuna frá
að horfa niður brekkuna.
Með þessa sýn í huganum
kveð ég þig að sinni Sigga mín
og ég bið Guð um að geyma þig
og við sjáumst aftur seinna.
Bjarnheiður P.
Björgvinsdóttir.
Elsku besta amma mín, nú
ertu farin frá mér, en ert kom-
in á betri stað við hiðina á hon-
um Gunnari afa og þjáist ekki
lengur. Það eru bara örfáir
mánuðir síðan að þú hljópst
upp tröppurnar eins og ekkert
væri, svo hress og kát.
Frá unga aldri kallaðir þú
mig gulldrenginn þinn og við
höfum átt margar góðar stund-
ir saman í stofunni að tala eða
horfa á sjónvarpið, en hjá þér í
Kópavogi var notalegt að vera
og þú lést allt eftir mér. Hjá
þér leið mér alltaf mjög vel,
eins og ég ætti heima þarna, en
það var bara eitthvað við það
að koma til þín og mig langaði
ekki heim til Njarðvíkur.
Allar helgar vildi ég vera hjá
þér og Guffu og vildi ekki fara.
Ég fór í fýlu þegar mamma
sagði að við færum ekki í Kópa-
voginn þessa helgi.
Ég á svo margar góðar og
fallegar minningar um þig en
ein af þeim sem standa upp úr
er þegar ég var ungur og gisti
hjá þér og þú varst að tann-
bursta þig.
Við Guffa erum að tala sam-
an og það kemur til tals að þú
ert með falskar tennur og ég
sem er mjög forvitinn vildi fá
að sjá og ég spyr hvort ég megi
sjá en þú segir nei. Þá fer ég til
Guffu og bið um 50 krónur sem
hún gefur mér og ég hleyp aft-
ur til þín og segi: Ég skal
borga þér 50 krónur fyrir að fá
að sjá.
Þú brosir breitt og biður um
50 krónurnar sem ég rétti þér
og fékk svo að sjá. Ég sem
ungur strákur býst náttúrlega
við því að fá peninginn til baka
en fékk hann ekki. Þegar ég
hugsa um þennan atburð get ég
ekki annað en hlegið því á þeim
tíma var ég svo sár að fá ekki
peninginn aftur.
Ég man ekki eftir þér öðru-
vísi en mjög forvitinni og þegar
þú heyrðir eitthvert þrusk úti
varstu rokin í gluggann að
kíkja og í hvert skipti sem ég
kom þá ruku gardínurnar upp
og þú með hausinn í glugganum
að athuga hver væri að koma.
Það verður erfitt að koma í
Kópavoginn og sjá ekki gard-
ínurnar fjúka upp og þig úti í
glugga.
Ég er mjög heppinn að hafa
þekkt þig og hafa getað kallað
þig ömmu mína en þú varst sú
besta amma sem hægt hefði
verið að hugsa sér. Þín verður
sárt saknað, ég elska þig meira
en allt.
Sigurður Þór
Einarsson.
Sigríður
Þórðardóttir
Elsku Gunna mín. Nú þegar að
kveðjustund er komið langar mig
að þakka þér fyrir notalegheit í
minn garð í gegnum árin.
Fyrst fékk ég að dvelja á heim-
ili tengdaforeldra þinna í Akra-
koti, þar sem þú bjóst. Þið Björn
tókuð seinna við búinu og voruð
þar mestalla tíð. Þá fékk ég að
búa hjá ykkur, sex ára gömul, um
nokkurra mánaða skeið á þeim
tíma sem mamma okkar lá á
sjúkrahúsi og lést svo þar. Síðar
þurfti ég að kveðja, sem eðlilegt
var, þar sem ég átti að fara í fóst-
ur austur á Selfoss.
Næst buðuð þið mér að vera
hjá ykkur rétt eftir fermingu
mína og átti ég að vera vinnukona
og hjálpa til við heimilisstörfin.
Mér fannst það ekki leiðinlegt og
Guðrún
Kjartansdóttir
✝ Guðrún Kjart-ansdóttir fædd-
ist að Neistastöðum
í Villingaholts-
hreppi 10. maí
1938. Hún lést á
hjúkrunar og dval-
arheimilinu Höfða
á Akranesi 25. nóv-
ember 2013. Útför
Guðrúnar fór fram
frá Akraneskirkju
3. desember 2013.
lærði mikið á þeim
mánuðum. Þarna
voru börnin orðin
sex og þú á milli tví-
tugs og þrítugs.
Börnin voru mjög
meðfærileg og góð
við frænku. Merki-
legast fannst mér
hvað þú gast haldið
heimilinu snyrtilegu
með allan þennan
barnaskara. Einnig
voru öll föt heimasaumuð og
prjónuð. Þú varst iðin og eljusöm
kona, enda erfitt að stunda bú-
skap í þá daga.
Í þriðja lagi buðuð þið Björn
okkur að koma til ykkar þegar ég
var orðin ein með lítið barn. Hjá
ykkur vorum við Gunnar Már í
nokkra mánuði eða þangað til ég
varð sjálfbjarga og var það ynd-
islegur tími hjá okkur báðum. Þú
varst ákveðin í að ég safnaði pen-
ingum til að ég gæti keypt mér
húsnæði á Akranesi. Án ykkar
hefði það ekki gengið eftir. Þetta
jók aldeilis sjálfsálitið hjá mér.
Þannig hefur þú hjálpað börnun-
um þínum síðar, því þau eru öll
vel sjálfbjarga og standa sig vel.
Kærar þakkir fyrir allt elsku
Gunna mín. Þín systir,
Svanborg.
virðing reynsla & þjónusta
allan sólarhringinn
www.kvedja.is
571 8222
82o 3939 svafar
82o 3938 hermann
✝ Valborg Guð-rún Eiríks-
dóttir fæddist í
Reykjvík 3. mars
1918. Hún lést á
elli- og hjúkr-
unarheimilinu
Droplaugarstöðum
v/Snorrabraut 1.
nóvember 2013.
Foreldrar Val-
borgar voru Eirík-
ur Núpdal Eiríks-
son, f. 3.1. 1877, d. 30.1. 1965,
og Guðbjörg Þorgerður Ólafs-
dóttir, f. 29.10. 1889, d. 27.7.
1948. Systkini hennar voru
Karl Eiríksson Núpdal, f. 29.5.
1911, d. 21.5. 1940, og Laufey
Eiríksdóttir sem dó mjög ung.
Eiginmaður Valborgar var
Ólafur Skúlason, f. 4.9. 1915,
d.2.1. 1997. Börn þeirra eru:
Guðbjörg Ólafsdóttir, f. 8.6.
1959, Börn Guðbjargar eru:
María Ósk Guðbjartsdóttir, f.
4.12. 1975, Börn Maríu eru:
Klara Margrét Arnarsdóttir, f.
13.3. 1997, Sigurður Guð-
bjartur Guðmundsson, f. 1.11.
2005, Sambýlismaður Maríu er
Guðmundur T. Sigurðsson, f.
Brynjólfur Darri Willumsson,
f. 12.8. 2000, Þyrí Ljósbjörg
Willumsdóttir, f. 17.7. 2003,
Ágústa Þyrí Andersen Will-
umsdóttir, f. 3.12. 2007, og Þór
Andersen Willumsson, f. 20.5.
2009. Örn Þórsson, f. 18.10.
1975 Börn Arnar eru: Daníel
Helgi Arnarson, f. 15.11. 1996,
og Ísar Logi Arnarson, f.
23.10. 2003. Sambýliskona
Arnar er Björg Anna Krist-
insdóttir, f. 7.12. 1974. Valur
Þórsson, f. 18.10. 1975. Börn
Vals eru: Ernir Þór Valsson, f.
20.9. 1998, Viktor Orri Long
Valsson, f. 30.5. 2002, Krist-
ófer Elí Andersen Valsson, f.
22.1. 2009, Sara Dís Andersen
Valsdóttir, f. 15.4. 2010. Eig-
inkona Vals er Helga Margrét
Vigfúsdóttir, f. 2.4. 1982. Karl
Guðmundsson, f. 22.2. 1943.
Börn Karls eru: Brynjólfur
Karlsson, f. 8.2. 1961, Börn
Brynjólfs eru: Anna Hlín
Brynjólfsdóttir, f. 6.12. 1980,
Sigurdís Jara Brynjólfsdóttir,
f. 24. 1. 1987, Andrea Malín
Brynjólfsdóttir, f. 31.1. 1996,
og Rakel Brynjólfsdóttir, f.
10.6. 1999. Valborg Karlsdóttir
Collier, f. 26.1. 1978. Börn Val-
borgar eru: Apríl Líf Collier, f.
14.4. 2005, og Michael Maxwell
Collier, f. 30.7. 2011
Jarðarförin fór fram í kyrr-
þey frá Fossvogskapellu hinn
11. nóvember 2013.
18.5. 1975. Ólöf
Valborg Marý Við-
arsdóttir, f. 26.06.
1996. Ingibjörg
Laufey Ólafs-
dóttir, f. 16.2.
1961. Börn Ingi-
bjargar eru: Ást-
rós Rún Sigurð-
ardóttir, f. 17.5.
1980, Börn Ástrós-
ar: Rúnar Freyr
Gunnarsson, f. 8.4.
2005, Sindri Snær Gunnarsson,
f. 31.8. 2008, og Rakel Sif
Gunnarsdóttir, f. 30.10. 2012.
Eiginmaður Ástrósar er Gunn-
ar Bjarki Rúnarsson. Aníta
Lára Guðmundsdóttir, f. 13.03.
1996. Börn af fyrra hjónabandi
Valborgar eru:
Þór Guðmundsson, f. 16.01.
1940. Eiginkona Þórs var
Ágústa Þyrí Andersen, f. 20.8.
1942, d. 16.3. 2007. Vinkona
Þórs er Svala Lárusdóttir, f.
7.3. 1945. Börn Þórs eru: Will-
um Þór Þórsson, f. 17.3. 1963.
Eiginkona Willums er :Ása
Brynjólfsdóttir, f. 2.10. 1967.
Börn þeirra eru: Willum Þór
Willumsson, f. 23.10. 1998,
Jákvæð, kát og umhyggju-
söm. Þannig varst þú alla daga
alltaf og það er minningin sem
lifir, kæra amma. Við bræð-
urnir nutum þess að heim-
sækja þig því það var alltaf
gleði og kátína í kringum þig
og það var bara svo uppörvandi
að vera með þér með þinni já-
kvæðu sýn á lífið og tilveruna.
Þú lést þér annt um alla og
þess nutum við þegar við vor-
um að alast upp og svo börnin
okkar nú í seinni tíð. Við mun-
um ævintýragarðinn á Bræðra-
borgarstígnum þar sem allir
kettir Vesturbæjar voru vel-
komnir og þú sinntir þeim öll-
um með mat og húsaskjól. Það
sama átti við um mannfólki,
alltaf gestkvæmt og mikið fjör
þar sem þú varst miðpunkt-
urinn og möndlukakan og
mjólkin á sínum stað. Áramóta-
veislurnar eru okkur minnis-
stæðar og okkur þótti vænt um
að geta endurgoldið það síðar
meir þar sem þú varst í essinu
þínu eftir miðnættið að spá í
bolla fyrir alla gestina og það
var ósjaldan að spárnar rætt-
ust. Nú er löng ferð á enda og
síðustu árin dvaldir þú á Drop-
laugarstöðum og viljum við
þakka þá góðu umönnun sem
þú fékkst þar. Elsku amma,
þitt jákvæða hugarfar var okk-
ur og öðrum til eftirbreytni og
við bræður verðum þér ævin-
lega þakklátir fyrir samfylgd-
ina.
Willum Þór Þórsson,
Örn Þórsson og
Valur Þórsson
Elsku amma.
Margs er að minnast og
margs er að sakna þegar hug-
urinn leitar til baka á svona
stundu og er ég mjög þakklát
fyrir þau forréttindi að hafa átt
ykkur afa að.
Þegar ég var lítil áttum við
mamma heima hjá ykkur afa
um tíma og er við fluttum þá
vorum við alltaf nálægt ykkur
og oftast í sama hverfi. Þið
voruð nú pínulítið svona eins
og mamma og pabbi og oft á
tíðum þegar þú, elsku amma,
varst að benda mér á að tala
við afa minn þá sagðir þú:
„Talaðu við hann pabba þinn,
Mæja mín“ sem var svolítið
skondið og skemmtilegt enda
var mikið hlegið í kjölfarið.
En það sem einkenndi þig,
elsku amma, var að þú varst al-
laf svo mikil dama! Alltaf svo
fín og flott til fara enda varstu
alltaf með varalitinn á lofti
hvar og hvenær sem er. Þú
varst einnig mjög félagslynd og
vildir hafa fólk í kringum þig,
sama á hvaða aldri fólkið var.
Þú varst dugleg að spjalla við
fólk og mundir furðulegustu
hluti.
Ég man vel eftir yndislegum
ilmi úr eldhúsinu, öllum lög-
unum í útvarpinu sem voru
stillt á hæsta og þú söngst
með, guðdómlega bragðinu af
kökunum og sætabrauðinu sem
þú bakaðir, sönglinu sem við
sungum saman ég og þú, „með
okkar nefi“ eins og þú sagðir
alltaf.
Ég held fast í allar þær góðu
minningar sem við áttum sam-
an og það er mjög skrítið að
geta ekki lengur hringt í þig,
komið í heimsókn til þín og
knúsað þig.
Það er sárt að missa þig,
elsku amma!
En ég er þakklát fyrir að
hafa náð að vera með þér sein-
ustu stundir þínar hér í þessu
jarðríki.
Ég trúi að sálir ykkar afa
hafa sameinast á ný.
Þið eigið alltaf stað í hjarta
mér og lifið ávallt í minningu
okkar.
Þín dótturdóttir og fjöl-
skylda,
María Ósk Guðbjarts-
dóttir, Klara Margrét,
Sigurður Dagbjartur
og Guðmundur.
Valborg Guðrún
Eiríksdóttir Núpdal