Morgunblaðið - 07.02.2014, Qupperneq 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2014
✝ Selma Júlíus-dóttir fæddist í
Sólheimatungu við
Laugarásveg í
Reykjavík 18. júlí
1937. Hún varð
bráðkvödd á heimili
sínu 26. janúar
2014.
Foreldrar henn-
ar voru Magnea Vil-
borg Guðjónsdóttir
húsfreyja, f. 6. októ-
ber 1903, d. 2. nóvember 1960, og
Júlíus Jónsson skósmíðameistari,
f. 13. júlí 1892, d. 6. júlí 1964.
Selma var yngst fjögurra
systkina. Þau voru: Valgerður, f.
1925, d. 2009, maki Haukur Otte-
sen, f. 1922; Jón, f. 1928, d. 1988,
maki Guðný Valgeirsdóttir, f.
1930, d. 2008; Svavar, f. 1935, d.
2009, maki I Unnur K. Sveins-
dóttir, maki II Helga Þórð-
ardóttir, f. 1940.
Hinn 3. september 1955 giftist
Selma eiginmanni sínum, Óskari
Indriðasyni vélstjóra, f. 9. sept-
ember 1930. Foreldrar hans voru
Vilborg Þjóðbjarnardóttir og
Indriði Jónsson, sjómaður á
Akranesi. Systkini hans voru
Valdimar Indriðason, maki Ingi-
björg Ólafsdóttir; og Sigríður
nokkur sumur og fleiri störfum
sinnti hún. Þegar Óskar fór í vél-
stjóranám stofnaði Selma fönd-
urskóla sem hún starfrækti í 15
ár. Á þeim árum gaf hún út
barnabækur sem Jón bróðir
hennar og Marilyn mynd-
skreyttu. Síðar vann hún mikið
rit um kennslufræði fyrir skól-
ann sinn, „Líkamstenging og ilm-
olíufræði“. Hún vann sem dag-
móðir og var formaður
Dagmæðrafélagsins. Vann hún
þar ötullega að réttindum og
reglugerð þeirra vegna. Selma
lærði nudd og ilmolíufræði.
Stofnaði svo Lífsskólann þar sem
hún kenndi þessi fræði og fékk
með sér þýska sérfræðinga og
lækni í kennsluna. Hún var heil-
unar- og reikimeistari og lækn-
ingamiðill. Formaður BIG,
Bandalags ísl. græðara, um tíma.
Þegar Óskar var vélstjóri á skipi
Landhelgisgæslunnar í þorska-
stríðinu vann hún af kappi að ör-
yggismálum skipverja Gæsl-
unnar. Hún var formaður
sjóðsins Hliðskjálf, sem stofn-
aður var af konum varðskips-
manna. Selma var óþreytandi að
hjálpa fólki í fjölbreyttum vanda-
málum og veikindum. Hún lét sér
ekkert mannlegt óviðkomandi.
Selma varð bráðkvödd á heim-
ili sínu 26. janúar. Útför hennar
er gerð frá Áskirkju í dag, 7.
febrúar 2014, kl. 13.
Kristjánsdóttir,
maki Jón Otti Sig-
urðsson.
Sonur Selmu og
Óskars er Kristján,
f. 18. mars 1959.
Kona hans er Mari-
lyn Herdís Mellk, f.
4. febrúar 1961.
Þeirra börn eru Eva
Ósk og Kristján
Indriði. Uppeld-
isdóttir þeirra er
Margrét Erla Guðmundsdóttir, f.
22. nóvember 1979. Maki I er Óli
Þór Harðarson, maki II er Örvar
Daði Marinósson. Börn hennar
eru Kristófer Atli Hagelund Óla-
son og Tinna Líf Óladóttir.
Selma ólst upp í Laugar-
ásnum. Gekk í Laugarnesskóla
og lauk landsprófi. Eftir það fór
hún að vinna á veitingastað í
miðbænum, þar sem hún kynnt-
ist Óskari. Þau byrjuðu búskap í
Sólheimatungu og bjuggu þar
næstu árin. Fluttu þaðan í
Hraunbæ og árið 1973 keyptu
þau raðhús í Vesturbergi 73 þar
sem þau bjuggu síðan. Hún vann
svo á Landsímanum og varð
fyrsta símadaman á Bæjar-
leiðum. Hún sá um veitingarekst-
urinn á Olíustöðinni í Hvalfirði
Hún Selma mágkona mín í yfir
50 ár er dáin. Enginn veit sitt
skapadægur, sem betur fer, en
þetta grunaði engan. Hún mátti
ekki vera að því að yfirgefa okkur
núna. Af öllu því sem hún tók sér
fyrir hendur þá var þetta verkefni
sem hún ætlaði ekki að bogna af
né brotna, eins og hún sagði sjálf,
að styðja og styrkja son sinn og
eiginmann.
Foreldrar hennar voru meðal
frumbýlinga í Laugarásnum. Þar
fæddist Selma og ólst upp yngst
fjögurra systkina. Dugleg og táp-
mikil alla tíð. Hún mátti aldrei
neitt aumt sjá og hjálpaði og að-
stoðaði fólk af krafti og eftirfylgni.
Alltaf með réttlætið að leiðarljósi.
Í erfiðleikum ungrar móður tóku
þau hjónin barnunga dóttur henn-
ar til sín. Hún ílengdist og ólst upp
hjá þeim eins og þeirra eigin dótt-
ir. Hún hefur reynst þeim vel og
er sterk og dugleg manneskja. Í
fjöldamörg ár hafa þau hjónin átt
athvarf í Hvalfirði. Þar settu þau
niður hjólhýsi hjá bræðrunum í
Stóra-Botni. Þar var svo byggt við
og bætt. Alltaf eitthvað hægt að
betrumbæta. Þar dvöldu þau öll
undanfarin sumur og Selma skrif-
aði þar ritið sitt mikla, sem hún
notaði við kennslu í Lífsskólanum.
Og þar sauð hún jurtir til að gera
áburð af ýmsu tagi. Vinskapur
þeirra við bræðurna var þeim
mikils virði. Upptalning á við-
fangsefnum Selmu er lengri en
rúmast hér. Hver dagur var nýtt
verkefni og alltaf tekist á við það
af heilum hug. Ég þakka Selmu
samfylgdina í gegnum lífið.
Helga Þórðardóttir.
Hún Selma frænka var engin
venjuleg kona. Það gustaði af
henni hvar sem hún fór. Hún var
glæsileg á velli og góðum gáfum
gædd. Hún var frumkvöðull á
ýmsum sviðum, s.s. kennslu ungra
barna og óhefðbundnum lækning-
um. Hún hafði skoðun á flestu,
bæði mönnum og málefnum. Var
afar ákveðin og fylgin sér. Það var
gott að hafa hana í sínu liði en á
móti gat verið erfitt að vera ósam-
mála henni. Hún lagði mikið á sig
til að vinna fólk á sína skoðun.
Hún var dugnaðarforkur. Margir
myndu segja að hún hafi verið of-
virk.
Selma var mörgum góðum
kostum búin. Það sem einkenndi
hana einna helst var hversu ríka
réttlætiskennd hún hafði. Hún
mátti ekkert aumt sjá. Ef hún
vissi einhvers staðar af fólki í erf-
iðleikum, hvort sem var vegna
veikinda eða að það var órétti
beitt, þá lagði hún mikið á sig til að
bæta líf og/eða rétta hlut viðkom-
andi. Skipti engu hvort hún þekkti
til viðkomandi eða ekki. Hún þoldi
ekki óréttlæti.
Við krakkarnir hennar Lóu
höfum í gegnum lífið fengið að
njóta margra kosta þessarar ein-
stöku frænku okkar. Hún und-
irbjó sum okkar undir skólagöngu
og önnur hefur hún stutt þegar
erfiðleikar eða veikindi hafa steðj-
að að. Fyrir það erum við þakklát.
Guð blessi Selmu frænku.
Reynir, Ágúst, Gígja,
María og Sigrún
(krakkarninr hennar Lóu.)
Kærleikur og hlýja er það
fyrsta sem kemur upp í hugann
þegar ég hugsa um hana Selmu
mína. Hún var sannkallaður klett-
ur og var ávallt til staðar, bæði
fyrir okkur í fjölskyldunni og aðra
sem á þurftu að halda. Selma var
mikil kjarnorkukona og kom
miklu í verk. Hún gerði það að
ævistarfi sínu að miðla þekkingu
og hjálpa öðrum og þeir eru ófáir
sem fengu bót meina sinna eftir að
hafa fengið aðstoð frá henni.
Selma hafði mikla útgeislun og
var alltaf full af lífsorku og gleði.
Hún hafði ákveðnar skoðanir og
ég dáðist oft að því hvað hún kom
vel fyrir sig orði. Hún var líka allt-
af hrókur alls fagnaðar hvar sem
hún kom. Þegar ég var lítil fórum
við oft í heimsókn í Vesturbergið.
Selma var með lítinn barnaskóla
heima hjá sér, Föndurskólann,
enda var lestrarkennsla ungra
barna eitt af hennar hugðarefn-
um. Ég man hvað mér fannst
krakkarnir heppnir sem fengu að
koma í skólann til hennar og ég
óskaði þess stundum að ég ætti
heima í Reykjavík svo ég gæti far-
ið þangað líka.
Þegar ég var unglingur gaf
Selma mér gjarna góð ráð um
heilsu og hreyfingu sem hafa kom-
ið mér að góðum notum. Selma að-
hylltist ilmolíufræði og óhefð-
bundnar lækningar og var langt á
undan sinni samtíð með margt.
Ýmislegt sem hún var að kenna
mér og öðrum á níunda og tíunda
áratugnum hefur svo rutt sér til
rúms nú á síðari árum og þykir
orðið eðlilegur hluti af lífsvenjum
okkar í dag.
Selma hafði góðan skilning á líf-
inu, bæði jarðlífinu og lífinu eftir
dauðann. Mér voru mikils virði öll
samtölin sem við áttum eftir að
Inga frænka og afi Valdi kvöddu
þennan heim. Fyrir stuðning
hennar verð ég ævinlega þakklát.
Þegar við Hjörtur bjuggum í
Reykjavík varð samgangurinn
enn meiri og þegar Inga María,
elsta dóttir okkar, fæddist urðu
þau eins og afi hennar og amma.
Selma þreyttist aldrei á að að-
stoða okkur og veita okkur góð
ráð varðandi barnauppeldið. Þeg-
ar ég gekk með Sillu, miðdótt-
urina, þjáðist ég af grindarverkj-
um og Selma tók mig þá í
sjúkranudd nokkrum sinnum í
viku og hélt mér þannig gangandi
út meðgönguna. Þegar kom svo að
fæðingunni, sem var um miðja
nótt, brunaði Hjörtur með Ingu
Maríu heim til Selmu og Óskars
þar sem hún fékk að kúra í
„millinu“ á meðan litla systir
hennar var að fæðast. Inga var
bara þriggja ára þegar þetta var
og hún minnist þessarar nætur
með mikilli hlýju.
Minningarnar eru margar.
Yndislegar og ómetanlegar. Eins
og Selma var. Yndisleg og ómet-
anleg. Selmu voru ætluð stór
verkefni og hún stóð eins og klett-
ur við hlið sonar síns og fjölskyldu
hans á erfiðum tímum. Fjölskyld-
an okkar er lítil en við stöndum
þétt saman. Hún á stóran þátt í
því.
Hvíldu í friði, elsku vinkona,
frænka og fyrirmynd. Þú mark-
aðir spor í hjarta þeirra sem þú
hittir á lífsleiðinni. Ég veit þú ert
komin á góðan stað sem þú þekkir
vel og þar sem þér líður vel. Takk
fyrir allt.
Elsku Óskar, Kristján, Mari-
lyn, Erla Magga og fjölskyldur.
Megi góður Guð vera með ykkur
og styrkja ykkur í sorginni.
Kærleikskveðjur.
Sigríður Indriðadóttir.
Það kyngdi niður snjó og
stormaði úti fyrir í Kaupmanna-
höfn kvöldið sem mér var tilkynnt
að Selma væri látin. Það var eins
og Vetur konungur vildi sýna að
hann hefði ennþá það sem til
þyrfti til þess að láta kuldabola
hvína í hverri gátt og halda fólki
innandyra. Á sama hátt vildi dauð-
inn hinn mikli minna á sig með því
að taka Selmu, minna okkur á að
það sleppur enginn og oft tekur
hann ekki í þeirri röð sem við
höfðum haldið.
Elsku Selma, þarna kom upp í
huga mér að hann var hvorki hár í
lofti né breiður um sig ungi og ráð-
villti pilturinn sem hitti þig í fyrsta
skipti sumarið 1988. Þú varst
komin til að hjálpa honum með
veikindi og með þinni hjálp og
leiðbeiningum var hann kominn
upp úr rúmi að þeim dögum liðn-
um sem þú hafðir lofað. Ekki léstu
þar við standa, heldur tók nú við
lífsskóli þar sem takmark þitt var
að útskrifa þennan unga pilt með
einkunn sem hæfði leiðbeinanda
eins og þér. Ekki nóg með að þú
skyldir taka á móti þessum unga
pilti oft í mánuði, hvort sem það
var til þess að nudda, heila eða
stilla hann af, heldur eyddirðu
miklum tíma í að skrifa og tala fyr-
ir hann á tungum sem voru honum
óþekktar á þessum tíma. Svo
mikla trú hafði pilturinn á þér að
hann fylgdi nærri því út í eitt því
sem honum var leiðbeint að gera.
Og þau skipti sem hann leyfði sér
að „syndga“ kom það í ljós með
veikum punkti næst þegar hann
var kominn á bekkinn hjá þér. Oft-
ar en ekki voru farnar ótroðnar
slóðir í leiðbeiningum þínum en
trekk í trekk lét árangurinn ekki á
sér standa. Ekki man ég hvenær
þessi heppni piltur útskrifaðist frá
þér eða hvort hann hafi nokkurn
tíma útskrifast, því að alltaf þegar
upp komu spurningar um lífið, til-
veruna eða einhverja kvilla var
alltaf leitað til þín.
Aldrei varst þú of upptekin eða
hafðir ekki tíma til að hjálpa þeim
sem þurftu, sérstaklega ef komu
til þín þeir sem höfðu kannski
komið að lokuðum dyrum annars
staðar og greiðslu vildir þú aldrei
sjá. Hæfileikar þínir á þínum svið-
um eru að mínu mati á heims-
mælikvarða og þegar ég talaði við
þig nokkrum dögum áður en þú
lést varstu enn að leiðbeina mér í
lífsins skóla.
Elsku Selma. Þú ert sá ósjálfs-
elskasti vinur sem ég hef átt og þó
svo að síðustu vikur og mánuðir
hafi verið þér sárir skein það aldr-
ei í gegn þegar við töluðum sam-
an.
Ég kveð þig í dag með þessum
fátæklegu orðum, tárum í hjarta
og miklum söknuði, en á sama
tíma kveð ég þig með öllu mínu
þakklæti fyrir allar þær leiðbein-
ingar og hjálp sem þú veittir mér í
gegnum tíðina. Án þess og vin-
skapar okkar væri ég hvorki sá
sem ég er í dag né þar sem ég er í
dag.
Elsku Óskar, Kristján, Mari-
lyn, Erla Magga, barnabörn og
aðrir aðstandendur, ykkur votta
ég mína dýpstu virðingu og sam-
úð. Selma trúði því alltaf að ástæð-
ur lægju að baki flestu því sem
gerðist og ég hugga mig við að á
bak við skyndilegt fráfall hennar
sé stærri mynd sem er okkur ekki
sýnileg.
Þinn vinur,
Kristinn.
Vinkona okkar Selma Júl-
íusdóttir lést hinn 29. janúar s.
Hún lifði lífi sínu af svo miklum
krafti að það kom okkur öllum á
óvart að hún skyldi fara svona
snögglega.
Minningar um þessa litríku, fal-
legu og dugmiklu konu streyma
fram í hugann á kveðjustund. Við
tvær sem skrifum þessi orð eigum
Selmu mikið að þakka. Selma var
gædd margþættum náðargáfum.
Hún hafði sterkar skoðanir á
mönnum og málefnum, var
óhrædd við að láta þær í ljós, fór
oft á móti straumnum og hafði
ekki alltaf rétt fyrir sér frekar en
við hin, en það var alltaf gaman að
ræða við hana. Jafnframt gat
Selma verið sú ljúfasta og kær-
leiksríkasta manneskja sem við
þekktum. Hún var gjöful á auð-
legð hjarta síns og það voru marg-
ir sem þáðu hjálp hennar. Selma
var ævinlega óeigingjörn og ósér-
hlífin á krafta sína og gaf mikið án
þess að ætlast til nokkurs á móti.
Selma bjó yfir öllu litrófi tilfinn-
ingaskalans og hafði mikla út-
geislun. Hún var skemmtileg,
hláturmild, hlátur hennar var
smitandi og hún gat líka snög-
greiðst og fyllst réttlátri reiði ef
henni fannst brotið á lítilmagnan-
um.
Selma var mikil hugsjóna-
manneskja. Lífsferill hennar var
fjölþættur. Allt bar þar að sama
brunni; að gefa af sér öðrum til að-
stoðar. Fyrst voru það börnin í
forskólanum, barátta hennar fyrir
dagmæðrum og aðstoð við fólk í
margvíslegum vanda. Selma var
sístarfandi, hafði margvísleg
áform um framtíðina, ætlaði sér
að skrifa meira og gefa meira út af
efni öðrum til gagns. Selma bjó yf-
ir næmi og sérstökum hæfileikum
sem fáum er gefið. Hún gat sagt
fyrir um ókomna hluti með mikilli
nákvæmni og tíminn hefur leitt í
ljós að hún hafði rétt fyrir sér í
mörgum tilvikum. Fjölskylda
hennar, Óskar, Kristján, Marilyn,
Margrét Erla, Örvar og barna-
börnin, var líf hennar og yndi.
Hún vakti yfir velferð þeirra öll-
um stundum og bar ævinlega hag
þeirra fyrir brjósti. Selma var
glæsileg kona, björt yfirlitum og
með sterka nærveru. Því verður
hennar sárt saknað. En það er
okkar tilfinning að hún muni
áfram vaka yfir fjölskyldu sinni og
okkur vinum sínum. Við og fjöl-
skyldur okkar viljum þakka
Selmu fyrir allar dýrmætu gjaf-
irnar sem hún gaf.
Guðrún Árnadóttir
og Anna Sigríður Pálsdóttir.
Er fregnir bárust af andláti
Selmu Júlíusdóttur, formanns fé-
lags okkar Aromatherapyfélags
Íslands og skólastjóra Lífsskólans
Aromatherapyskóla Íslands, kom
það okkur svo gersamlega á óvart.
Fyrst og fremst er okkur nú mikill
söknuður og sorg í huga því stór
missir er að slíkri valkyrju sem
Selma var en jafnframt þakklæti
og gleði í huga að hafa notið
kennslu hennar og annarra bestu
kennara á heimsvísu í ilmkjarna-
olíufræðum, þar sem Selma lagði
svo mikinn metnað í að nemendur
sínir fengju allra bestu, nýjustu og
fremstu vísindalegu fræðslu er völ
væri á hverju sinni. Einnig lagði
hún sérlega áherslu á að byggja
aromatherapynámið upp á mjög
fjölþættan hátt svo að námi loknu
væru aromatherapistar mjög fjöl-
hæfir meðferðaraðilar.
Lífsskólann Aromatherapy-
skóla Íslands rak Selma ásamt
manni sínum Óskari Indriðasyni
og bjuggu þau skólanum sérlega
hlýlega umgjörð í Vesturberginu
þar sem Óskar af sinni alkunnu
ljúfmennsku sá okkur nemendun-
um fyrir ljúffengum mat og drykk
og fundum við okkur þar ætíð
mjög velkomna. Þarna tengdust
líka mörg vináttubönd fyrir lífstíð.
Að frumkvæði Selmu var svo
Aromatherapyfélag Íslands stofn-
að árið 2004 og gegndi hún for-
mennsku allt frá stofnun utan árin
2011-2012. Strax setti hún markið
hátt fyrir hönd félagsins með fag-
legan metnað að leiðarljósi sem
við félagsmenn búum vel að og frá
upphafi stefna tekin á háan alþjóð-
legan standard. Í jurtatínsluferð-
unum var oft glatt á hjalla uppi í
Litla-Botni í Hvalfirði eða norður í
landi og Selma óspör á að nota
hverja stund til að fræða okkur
um vinnslu og virkni jurtanna og
um hvað annað er kæmi sér vel við
ilmkjarnaolíumeðferðir. Hún var
líka skemmtilega mikill verkfræð-
ingur í sér og útsjónarsöm að
finna bestu aðferðir til að ilm-
kjarnaolíurnar ynnu sem best á
því sem meðhöndla þyrfti hverju
sinni.
Selma var mikil hugsjóna-
manneskja og eldhugi, mátti aldr-
ei neitt aumt sjá og mjög eftir-
minnilegt, ef hún vissi hallað á
einhvern eða einhver væri rang-
læti beittur, hvað hún af fítons-
krafti einhenti sér í baráttu með
og fyrir þá er stóðu á einhvern
hátt höllum fæti. Hvort sem um
eineltismál eða annað væri að
ræða var hún til í slaginn fyrir
hvern sem var, barðist eins og
ljónynja fyrir börn og sérhæfði sig
í meðferðum fyrir þau enda unnið
með börnum og fyrir börn stóran
hluta lífs síns. Hvað sem hún tók
sér fyrir hendur gerði hún af heil-
um hug.
Sérstakar þakkir berum við í
huga til Selmu fyrir alla þá ómet-
anlegu uppbyggjandi hvatningu
er hún veitti okkur bæði í náminu
og svo áfram í lífi og starfi, því
ætíð var Selma boðin og búin að
gefa góð ráð hvort heldur sem var
í sambandi við ilmkjarnaolíumeð-
ferðir eða aðra aðstoð á margan
máta. Megi sólbjartar dísir fagna
og fylgja þér Selma til bjartra
heima.
Heill og þökk fyrir samfylgdina
að sinni. Vottum Óskari og fjöl-
skyldu og vinum Selmu okkar
dýpstu samúð, megi guð og allar
góðar vættir styrkja ykkur sem
eftir standið.
Fyrir hönd Aromatherapy-
félags Íslands,
Jónína K. Berg, Sigríður
Gestrún Halldórsdóttir og
Kristín Sjöfn Valgeirsdóttir.
Hún Selma vinkona okkar er
dáin. Selma var félagi í stórum
hópi vina sem kalla sig Blandaðar
rósir og haldið hafa hópinn í yfir
30 ár og koma reglulega saman í
grillveislum, jólahlaðborðum,
sumarferðum og margt fleira og
verður Selmu sárt saknað úr
hópnum. Það varð snöggt um
Selmu og kom okkur öllum á óvart
því við ætluðum að hafa hana allt-
af til staðar þegar við kæmum
saman, því Selma var hrókur alls
fagnaðar, kunni margar skondnar
sögur og hló hátt og oft mest að
sjálfri sér og sínum mistökum.
Selma var baráttukona og lét sig
öll málefni barna varða og var í
forsvari við gerð laga um dag-
gæslu barna í heimahúsum og eru
þau lög enn í fullu gildi í dag. Hún
studdi okkur í baráttu okkar við
félagsmál okkar og taldi ekki eftir
sér að tala máli dagforeldra og
leiðrétta þeirra hlut. Selma og
Óskar áttu sér sælureit inni í
Hvalfirði og vorum við ávallt vel-
komin til þeirra þar og var þar
glatt á hjalla og mikið drukkið af
tei og kaffi. Við munum sakna
Selmu sárt í okkar hópi, en óskum
henni góðrar ferðar til æðri starfa.
Við sendum Óskari, Kristjáni,
Erlu Möggu og fjölskyldum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Blandaðra rósa,
Guðbjörg Ellertsdóttir.
Það var mikil sorgarfrétt að
Selma Júlíusdóttir hefði skyndi-
lega fallið frá 26. janúar sl. Ég
heyrði síðast í henni rúmri viku
áður. Þá var hún jafn gefandi og
vanalega og bjartsýn þrátt fyrir
vanheilsu sem herjaði m.a. á henn-
ar nánustu.
Aðalsmerki Selmu var fórnfýsi
og óeigingirni, enda fjölmargir
sem sóttu til hennar ráð og stuðn-
ing. Selma var einstök manneskja
hvað það varðaði. Hún sóttist ekki
eftir því að efnast af veraldlegum
gæðum. Hún sóttist eftir að efnast
í gegnum fréttir af velferð svo fjöl-
margra sem hún studdi. Ef ein-
hvers staðar eitthvað bjátaði á,
þar var Selma mætt til að gefa af
tíma sínum og orku. Hún hafði síð-
an reglulega samband til að fylgj-
ast með hvernig gengi. Jafnvel þó
að flestir hefðu talið að hún hefði
nóg með sitt virtist alltaf vera til
staðar viðbótarorka hjá Selmu
handa öðrum.
Selma lagði þannig óendanlega
mikið á sig, allt til að fólkið hennar
hefði það nú sem best. Og fólkið
hennar var ekki bara hennar nán-
asta fjölskylda. Fólkið hennar var
ótrúlega fjölmennur hópur fólks.
Ég var einn þeirra og vil ég nota
þetta tækifæri og þakka innilega
fyrir það.
Það er alls ekki ofsagt að Selma
var einstök hugsjónamanneskja
sem var tilbúin að ganga í gegnum
eld og brennistein fyrir fólkið sitt
sem nú hefur misst svo mikið.
Lífsstarf hennar allt fólst, á einn
Selma Júlíusdóttir HINSTA KVEÐJA
Nú komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið
í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga
(Höf.ók.)
Kveðja frá sauma-
klúbbnum.
Erla, Hjördís, Sigríður
og Sigurbjörg