Morgunblaðið - 07.02.2014, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2014
✝ Stefán Arn-grímsson fædd-
ist á Dalvík 16.
mars 1951. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 27. janúar
2014.
Foreldrar hans
voru Arngrímur
Stefánsson, bifvéla-
virki, frá Gröf í
Svarfaðardal, f.
15.7. 1920, d. 23.5. 2008, og
Kristjana Margrét Sigurpáls-
dóttir, saumakona, frá Eyvind-
arstöðum í Sölvadal, f. 16.5.
1921, d. 22.7. 2010.
Stefán ólst upp í Ásbyrgi á
Dalvík. Systkini hans eru: 1) Sig-
rún Pálína, f. 1943. 2) Kolbrún, f.
1944, gift Svavari Berg Páls-
syni. 3) Drengur, f. 1945, d.
1945. 4) Margrét, f. 1946, d.
2004, gift Hermanni Ægi Að-
alsteinssyni. 5) Anna Kristín, f.
1948, maki Úlfar Þormóðsson. 6)
Einar, f. 1955, kvæntur Lovísu
Maríu Sigurgeirsdóttur. 7) Örn,
f. 1959, maki Anna Dóra Her-
mannsdóttir. 8) Kristjana, f.
1961, gift Kristjáni Eldjárn
Hjartarsyni.
Stefán eignaðist sjö börn. Elst
þeirra er Ingibjörg, rekstr-
Wilaiwan Jampasa (Nana). Hún
á tvær dætur sem búa í Taílandi.
Stefán fluttist suður 1975 og
lauk námi í rafvirkjun það ár.
Lauk námi í rafmagnsiðnfræði
frá Tækniskóla Íslands 1978 og
rekstrarfræði 1988. Síðar aflaði
hann sér þekkingar á sviði graf-
ískrar hönnunar. Stefán hóf
störf hjá RARIK 1977 og starf-
aði þar alla tíð, m.a. sem raf-
veitustjóri á Selfossi, markaðs-
og sölustjóri 1988-98 og sem
kynningarstjóri frá 1998. Stefán
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum
í tengslum við starf sitt, tók þátt
í starfshópum jafnt innanlands
sem og á norrænum vettvangi,
sat um tíma í stjórn SFR á ní-
unda áratugnum og í samn-
inganefnd BSRB í mörg ár. Stef-
án starfaði að ýmsum
félagsmálum, var formaður
Samtaka Svarfdælinga um ára-
bil, söng með kórum og starfaði
að bæjarmálum í Kópavogi frá
1990, m.a. sem varaformaður
skipulagsnefndar 1994-2006.
Stefán sat í stjórn Reykjalundar
um árabil, m.a. sem formaður
stjórnar Plastiðnaðar Reykja-
lundar og síðar stjórnar Endur-
hæfingarmiðstöðvarinnar á
Reykjalundi. Stefán fluttist aft-
ur á æskuslóðir á Dalvík vorið
2012. Síðustu misserin glímdi
hann við erfiðan lungnasjúkdóm
sem versnaði skyndilega í lok
janúar.
Stefán verður jarðsunginn frá
Dalvíkurkirkju í dag, 7. febrúar
2014, kl. 14.30.
arfræðingur, f. 5.4.
1973. Móðir hennar
er Margrét Berg-
lind Gunnarsdóttir.
Eiginmaður Ingi-
bjargar er Davíð
Eyfjörð Reynisson.
Börn þeirra: María
Kristín, f. 1995, og
Reynir Yiyou Ey-
fjörð, f. 2006.
Fyrri eiginkona
Stefáns var Þuríður
Dóra Ingvarsdóttir. Börn
þeirra: 1) Arngrímur, f. 12.4.
1976, viðskiptafræðingur, maki
Helga Árnadóttir. Börn þeirra:
Ilmur, f. 2012 og Ernir, f. 2013.
2) Harpa, f. 5.6. 1977, kennari,
gift Helga Má Bjarnasyni. Dæt-
ur þeirra: Salka Þöll, f. 1996,
Sunna Mist, f. 2004 og Silja Rán,
f. 2007. Seinni eiginkona Stefáns
var Guðrún Lóa Jónsdóttir.
Börn þeirra: 1) Elfa Dröfn, f. 3.8.
1982, mastersnemi í söng í Glas-
gow. 2) Jón Ingi, f. 10.8. 1986,
hönnunarstjóri og söngnemi,
kvæntur Önnu Sigríði Skarp-
héðinsdóttur. Sonur þeirra er
Arngrímur Tinni, f. 2012. 3)
Stefán Ari, f. 3.8. 1990, tónlist-
armaður og nemi í FÍH. 4) Mar-
grét Lóa, f. 27.11. 1997, nemi í
MH. Núverandi sambýliskona er
Elsku pabbi.
Þú kvaddir okkur allt of fljótt
og ég er enn að átta mig á því
að þú sért farinn. Ég býst alltaf
við að sjá þig, sjá hlýjuna og
glettnina í augunum þínum eða
heyra í þér og fá góð ráð. Þú
varst svo ánægður með nýja
húsið þitt á Dalvík sem þið
Nana voruð nýflutt í. Ég ætlaði
að vera svo dugleg að heim-
sækja þig þangað og alltaf held-
ur maður að tíminn sé nægur.
Þú varst svo hrifinn af Reyni,
afastráknum þínum, og sagðir
mér oft hvað þér þætti vænt um
hann. Þegar hann heimsótti þig
á sjúkrahúsið með mér núna í
janúar skoðuðuð þið myndir frá
Taílandi og rædduð um tímaritið
Lifandi vísindi sem þú færðir
honum reglulega og var sameig-
inlegt áhugamál ykkar. Fjöl-
skyldan var þér mjög mikilvæg,
þú mundir alla afmælisdaga
stórfjölskyldunnar og varst dug-
legur að halda sambandi við
ættingjana.
Þér var líka mikið í mun að
við, börnin þín sjö, myndum
eiga gott systkinasamband. Ég
er svo þakklát fyrir að við systk-
inin skyldum öll geta verið hjá
þér fram á síðustu stund. Sam-
heldnin og hlýjan frá systkinum
þínum og allri stórfjölskyldunni
er einstök. Þessir síðustu dagar
hafa svo sannarlega styrkt
böndin og ég veit að það hefði
glatt þig. Við munum líka öll
halda utan um hana Nönu þína.
Ég kveð þig, pabbi minn, með
þessu ljóði sem segir svo margt
sem mér liggur á hjarta.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín dóttir,
Ingibjörg.
Elsku pabbi. Síðustu daga
hefur raunveruleikinn síast
hægt og rólega inn. Það er svo
ólýsanlega erfitt að trúa því að
þú sért virkilega farinn frá okk-
ur, allt of fljótt. Hugurinn reikar
aftur.
Ein af fyrstu minningum mín-
um um þig er þegar þú fórst
með okkur systkinin að gefa
öndunum brauð. Ég hrasaði við
brúnina og þú rétt náðir að
grípa mig áður en illa fór. Ann-
ar skórinn minn varð þó eftir í
tjörninni.
Ég minnist yndislegra sum-
ardaga í Löngubrekkunni. Bíl-
skúrinn sem mér þótti svo
spennandi, rólan í garðinum,
krikketspil okkar systkina og
fimleikasýning undirritaðrar.
Elfa labbandi um með kerru
og sólskinsbros á vör. Og þú,
ávallt með stóru upptökuvélina
á öxlinni. Þér leiddist ekki að
sýna okkur myndbandsupptök-
urnar og ég man hvað okkur
Adda þótti það pínlegt á ung-
lingsárunum, sérstaklega upp-
takan af okkur að keppa í sam-
kvæmisdönsum. Ekki okkar
besta stund. Núna er ég svo
innilega þakklát fyrir þessar
upptökur. Ég sakna þess að
heyra þig hlæja. Sérstaklega
hlátursins þegar þið bræður
komuð saman, það var einstakt.
Þú áttir svo auðvelt með að sjá
spaugilegu hliðarnar á aðstæð-
um og fólki. Iðulega léstu okkur
hlusta á plötur með Spike Jones
og grenjaðir úr hlátri. Þú reynd-
ir líka að sannfæra okkur um
ágæti Kims Larsens, það tókst
ekki.
Okkur leið alltaf mjög vel hjá
ykkur Lóu og hinum sístækk-
andi systkinahópi á Selfossi, í
Löngubrekkunni og síðast í
Hlíðarhvamminum. Þú varst
mikill fjölskyldumaður, svo
hreykinn af börnunum þínum og
ættmennum. Þú sagðir okkur
stoltur frá afrekum frændsystk-
ina okkar og það var þér mjög
mikilvægt að tengja okkur sam-
an, enda mjög ættrækinn.
Elsku ljúfi og góði pabbi með
hlýja faðminn og glettnina í aug-
unum. Þú áttir auðvelt með að
sjarmera fólk upp úr skónum.
Stelpurnar mínar sakna afa síns.
Helgi saknar þess að spjalla við
réttsýna tengdaföður sinn.
Ég sakna svo margs: að
faðma þig og finna pabbalykt,
að sjá þig brosa og hlæja, hlýj-
unnar og svefnhljóðanna sem
við hlógum svo oft að. Ég sakna
þess að tala við þig eða ætti ég
frekar að segja hlusta á þig tala
um sjálfan þig og þína. Ég
sakna þess að heyra: „Ok,
jamm, bless.“
Rétt fyrir jól var ég hjá þér á
spítalanum og Júlli vinur þinn
kom í heimsókn. Ég kvaddi þig
og þegar ég gekk út úr herberg-
inu heyrði ég þig segja við hann:
„Hún er glæsileg stúlka, dótt-
ir mín!“ Ég man að ég brosti við
og hélt svo mína leið. Aldrei
hefði mig grunað hvað þetta
yrði mikilvæg minning.
Ég er svo þakklát fyrir það
að við gátum öll verið hjá þér
þegar þú kvaddir þennan heim,
börnin þín, systkini og ástvinir.
Þvílíkt ríkidæmi. Við lofum að
halda vel utan um hvert annað.
Elska þig pabbi minn.
Þín
Harpa.
„Þar sem háir hólar
hálfan dalinn fylla,“
lék í ljósi sólar,
lærði hörpu að stilla
hann, sem kveða kunni
kvæðin ljúfu, þýðu,
skáld í muna og munni,
mögur sveitablíðu.
(Hannes Hafstein)
Þegar við systkinin áttum leið
norður með pabba hljómuðu
þessar ljóðlínur undantekning-
arlaust frá honum þegar við ók-
um fram hjá tignarlegu hraun-
dröngunum í Öxnadal og hann
fræddi okkur um að þarna hefði
Jónas Hallgrímsson búið. Ég
dáðist alltaf að útsýninu og
þessar línur og röddin hans
pabba hljóma alltaf í kollinum
þegar ég á leið hjá.
Svona var pabbi í hnotskurn.
Alltaf að reyna að fræða fólkið
sitt. Hann hefði eflaust orðið
frábær kennari ef lífið hefði leitt
hann þangað. Í staðinn var hann
kennari barna sinna í lífi, námi
og starfi. Auk fróðleiksmola hér
og þar man ég eftir ófáum
stundum sem við eyddum saman
yfir stærðfræði og hversu nauð-
synlegt mér þótti að láta hann
lesa yfir ritgerðir. Pabbi lagði
líka áherslu á að við stunduðum
námið vel og kláruðum það sem
við byrjuðum á og það er nokk-
uð sem ég mun alltaf þakka
honum fyrir.
Pabbi var líka hlýr. Svo bók-
staflega að þegar ég var lítil
fannst mér svo gott að skríða
upp í til hans til að hlýja mér og
kallaði hann „ofninn minn“.
Hann var líka hlýr í viðmóti og
átti auðvelt með að heilla fólk.
Orð fá ekki lýst því hversu
þakklát ég er örlögunum fyrir
það að ég hafi náð heim til Ís-
lands til að kveðja elsku pabba
minn sem fór alltof fljótt frá
okkur. Ég er svo þakklát fyrir
að hann hafi getað haft þrek í að
faðma mig í síðasta sinn og vitað
að ég var hjá honum síðasta
spölinn. Ég er svo þakklát fyrir
að hafa ákveðið að vera hjá hon-
um síðustu nóttina á spítalanum,
strjúka honum um hárið, tala
við hann og halda í höndina á
honum þegar hann þurfti á mér
að halda. Alveg eins og hann
hafði svo margoft gert fyrir mig
ef ég meiddi mig sem barn.
Ekkert okkar bjóst við að
þurfa að kveðja pabba svona
fljótt og svona skyndilega en ég
hugga mig við það að þegar að
kveðjustundinni kom var hann
umkringdur börnunum sínum,
systkinum og ástvinum sem öll
höfðu náð að hvísla að honum
kveðjuorðum.
Elsku pabbi minn, takk fyrir
allt sem þú kenndir mér, fyrir
öll skiptin sem þú hvattir mig
áfram, fyrir að vera alltaf tilbú-
inn að hjálpa ef ég þurfti á þér
að halda og takk fyrir að vera
þú með öllum þínum kostum og
göllum því án þín væri ég ekki
sú manneskja sem ég er í dag.
Þú vakir, faðir vor,
og verndar börnin þín,
svo víð sem veröld er
og vonarstjarna skín,
ein stjarna hljóð á himni skín.
(Sigurbjörn Einarsson)
Þín dóttir,
Elfa Dröfn.
Elsku besti pabbi minn.
Það er svo erfitt að trúa því
að ég skuli sitja hér að skrifa
þetta, og það er jafnvel erfiðara
að sætta sig við að þú sért strax
farinn – mun fyrr en nokkur
hafði búist við. Allar þær minn-
ingar sem við eigum saman eru
svo dýrmætar, enda urðum við í
raun mun nánari á seinustu sjö
árum. Ein uppáhaldsminningin
mín er þegar ég kom til þín,
hvort sem það var í gömlu íbúð-
ina í Efstahjalla eða á Dalvík og
við fórum í bíltúr. Við spjöll-
uðum um allt á milli himins og
jarðar og ég lærði alltaf eitthvað
nýtt. Ég man einnig alltaf þegar
við fórum í heimsóknir til Dal-
víkur hvað þú stoppaðir margoft
til þess að spjalla við kunningja
þína og vini, enda varstu hlýr,
Stefán
Arngrímsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku bróðir!
Enginn slítur þau bönd,
sem hann er bundinn heimahög-
um sínum. Móðir þín
fylgir þér á götu, er þú leggur af
stað út í heiminn,
en þorpið fer með þér alla leið.
(Jón úr Vör)
Minningar og tregi fylla
huga minn!
Þín
Anna Kristín.
✝ Stefán Hall-grímsson
fæddist 1. janúar
1930. Hann lést að
heimili sínu þann
21. janúar 2014.
Stefán var sonur
hjónanna Fríðu
Sæmundsdóttur og
Hallgríms Stef-
ánssonar og var
elstur systkina
sinna, þeirra Lilju
Hallgrímsdóttur, Guðmundar
Hallgrímssonar, sem er látinn,
Hafliða Hallgrímssonar og Fili-
píu Þórdísar Hallgrímsdóttur
sem er látin. Stefán var kvænt-
ur Sigrúnu Bergmann og börn
þeirra eru Hallgrímur Stef-
ánsson, Guðrún Hörn Stef-
ánsdóttir, gift Sverri Þór Krist-
jánssyni, Guðmundur
Stefánsson, kvæntur Sunnu
Jaroensuk og kjörsonur Stefáns
er Tómas Bergmann, kvæntur
Höllu Pálsdóttur. Barnabörnin
þau í hjónaband um áramótin
1957-58. Þau reistu sér hús í
Kringlumýrinni á Akureyri og
fluttu þar inn árið 1959. Fyri-
tæki Stefáns þjónustaði fyrstu
árin helst fiskveiðiflotann en
svo hóf hann byggingu versl-
unar og verkstæðis að Gler-
árgötu. Fyrirtækið óx og dafn-
aði og árið 1973 breytti hann
nafninu í Hljómver og var þar
eftir þekktur sem Stebbi í
Hljómveri. Fyrirtækið var í
hans eigu þar til árið 1999 er
það var selt bræðrunum Orms-
son. Stefán kom að ýmsum mál-
um á þessum árum og kom
meðal annars að því að stofna
Tollvörugeymsluna og sat í
skólanefnd Iðnskólans um tíma.
Hann lék með Lúðrasveit Ak-
ureyrar um árabil og var virk-
ur meðlimur í tónlistarlífinu á
Akureyri. Málaralist heillaði
hann mjög og var hann ötull að
fara á sýningar og styðja við
myndlist í bænum. Á seinni ár-
um hóf hann svo að mála sjálfur
og prýða verk eftir hann veggi
elliheimilisins Hlíðar á Ak-
ureyri.
Stefán verður jarðsunginn
frá Akureyrarkirkju í dag, 7.
febrúar 2014 kl. 13.30.
eru 9 og barna-
barnabörnin 8.
Stefán ólst upp á
Akureyri til 16 ára
aldurs er hann fór
til náms í útvarps-
virkjun hjá Ólafi
Jónssyni í Reykja-
vík. Að loknu
sveinsprófi hóf
hann störf hjá
bandaríska hernum
á Keflavíkur-
flugvelli. Árið 1957 höfðu
fulltrúar Slippstöðvarinnar og
Útgerðarfélags Akureyrar sam-
band við hann og spurðu hann
hvort hann væri tilbúinn að
setja upp viðgerðaverkstæði á
Akureyri til að þjónusta þá. Það
varð úr og sama ár setti hann á
fót fyrirtækið Radíóvinnustofu
Stefáns Hallgrímssonar og var
fyrst til húsa í Geislagötu. Á
þessum sama tíma kynntist
hann verðandi eiginkonu sinni,
Sigrúnu Bergmann, og gengu
Af alhug færum þér ástar þökk,
á auða sætið þitt horfum klökk,
heilsaðu föður og frændum.
Að sjá þig aftur í annað sinn
enn komast aftur í faðminn þinn
við eigum eftir í vændum.
(G. Björnsson)
Við vissum alltaf þegar við
heimsóttum Stefán að það yrði
tekið á móti okkur með hlýju
faðmlagi og brosi. Stefán kunni
ótal sögur og við veltumst oft um
af hlátri því hann sagði svo
skemmtilega frá. Stefán málaði
og teiknaði ótrúlega flottar
myndir og hann gaf sér góðan
tíma til að sýna okkur þær
myndir sem hann var að vinna
við og þær sem hann var búinn
með. Við eigum öll myndir eftir
hann uppi á vegg og þykir mjög
vænt um þær. Þær vekja góðar
minningar um yndislegan og
hláturmildan mann sem við eig-
um eftir að sakna innilega. Við
sendum Hallgrími, Guðmundi,
Guðrúnu, Tómasi og fjölskyldum
innilegar samúðarkveðjur.
Páll, Sigrún, Fríða, Dagur
og Katrín Ammendrup
og fjölskyldur.
Ég var á unglingsárum þegar
Sigrún föðursystir mín giftist
Stefáni Hallgrímssyni. Stuttu
síðar fluttu þau og Tommi sonur
hennar norður. Stefán hafði þá
stofnað fyrirtæki sitt, sem hann
rak af mikilli atorku um áratuga
skeið. Má segja að Stefán hafi
verið réttur maður á réttum stað
þegar hann flutti heim eftir nám
og störf í Reykjavík, en það var í
þann mund sem farið var að
setja fiskileitartæki í skipaflot-
ann. Var Stefán eins og þeyti-
spjald um Norður- og Austur-
land að þjóna síldveiðiflotanum
mörg fyrstu starfsár sín á Akur-
eyri, auk þess sem hann setti slík
tæki niður í ný skip hjá Slipp-
stöðinni.
Fljótlega eftir að Sigrún og
Stefán fluttu norður hófust þau
handa um byggingu íbúðarhúss í
Kringlumýri 2, þar sem þau
bjuggu æ síðan. Hús þeirra og
heimili var einstaklega vandað
og smekklegt, án alls íburðar, en
skreytt fallegum málverkum.
Stefán var mikill fagurkeri og
listunnandi, einkum á sviði
myndlistar og tónlistar. Sjálfur
lék hann í Lúðrasveit Akureyrar
um langt árabil og á námsárun-
um í Reykjavík í Lúðrasveit
Reykjavíkur. Eftir að hann sett-
ist í helgan stein fór hann að
teikna og mála með vatnslitum.
Komu þá í ljós ágætir hæfileikar
hans á því sviði. Sjálfur gerði
hann alltaf heldur lítið úr þessari
listsköpun sinni, en ég veit að
hún veitti honum ótal ánægju-
stundir hin síðari ár. Eigum við
hjón fallegar vatnslitamyndir
sem hann gaf okkur og prýða
heimili okkar.
Það var ekki í kot vísað að
koma til Sigrúnar frænku og
Stefáns á Akureyri. Heimili
þeirra stóð okkur alltaf opið
frændfólkinu að sunnan og Sig-
rún reiddi fram hinar dýrðleg-
ustu krásir af sínum alkunna
myndarskap. Eigum við í fjöl-
skyldunni margar góðar minn-
ingar um gestrisni þeirra hjóna,
eins og þegar frændfólk okkar
frá Bandaríkjunum kom hingað
sumarið 1982 og við fórum sam-
an í fjölskylduferð norður
Sprengisand og víða um Norður-
land. Þá endaði allur hópurinn í
stórveislu hjá þeim hjónum í
Kringlumýrinni áður en haldið
var til Reykjavíkur.
Eins og áður segir var Stefán
alla sína starfsævi önnum kafinn
við rekstur fyrirtækisins og
vinnudagurinn langur. Það kom
þó ekki í veg fyrir að hann væri
umhyggjusamur heimilisfaðir og
aldrei leyndi sér ást hans og um-
hyggja fyrir Sigrúnu frænku,
sem hún endurgalt honum með
því að búa honum notalegt heim-
ili þar sem hann gat notið hvíldar
eftir amstur daganna.
Þau hjón ferðuðust töluvert á
árum áður, meðal annars til Bíbí-
ar föðursystur minnar í Banda-
ríkjunum og til fjölskyldu okkar í
Danmörku og víðar. Veit ég að
þau nutu þessara ferðalaga til
fulls sér til hvíldar og hressing-
ar.
Mörg hin síðari ár átti Sigrún
við erfiðan sjúkdóm að stríða. Þá
sýndi Stefán best hvern mann
hann hafði að geyma. Með fá-
dæma natni, umhyggju og ást
hjúkraði hann eiginkonu sinni og
reyndi hvað best hann gat að
létta henni lífið. Fyrir það, og
allt sem hann var okkur, þökkum
við fjölskylda hennar hér syðra
honum nú að leiðarlokum og
biðjum honum blessunar Guðs
og vottum börnum þeirra Sig-
rúnar og fjölskyldunni allri inni-
lega samúð.
Andreas Bergmann.
Stefán
Hallgrímsson