Morgunblaðið - 07.02.2014, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2014
✝ Bryndís HuldaGarðarsdóttir
fæddist 26. nóv-
ember 2012. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Landspít-
alans í Reykjavík
22. janúar 2014.
Foreldrar Bryn-
dísar Huldu eru
Sandra Valsdóttir,
ritari, f. 19. mars
1986, og Garðar
Magnússon, f. 21. júlí 1984.
Systkini Bryndísar Huldu eru
1) Dagný Ósk, f. 3. janúar
2005, og 2) Rökkvi, f. 11. des-
ember 2008. Móðurforeldrar
Bryndísar Huldu eru Birna
Sigurðardóttir, myndlistarkona
á Þórshöfn, f. 11.
júlí 1964, og Valur
Magnússon, f. 22.
maí 1959. Föð-
urforeldrar Bryn-
dísar Huldu eru
Brynja Garð-
arsdóttir, sjúkra-
liði, f. 11. desem-
ber 1953, og
Magnús Óskarsson,
f. 27. október 1953.
Bryndís Hulda
fæddist með hjartagalla og
gekkst undir nokkrar aðgerðir
í Svíþjóð.
Útför Bryndísar Huldu verð-
ur gerð frá Keflavíkurkirkju í
dag, 7. febrúar 2014, og hefst
athöfnin kl. 13.
Elsku barnið mitt.
Ég elskaði þig þegar ég vissi
að þín væri von og ást mín fylgir
þér hvert sem þú ferð og hvar
sem þú ert.
Þær alltof fáu stundir sem ég
eyddi mér þér eru svo dýrmætar.
Ég minnist sérstaklega stundar-
innar þegar ég aðstoðaði mömmu
þína við að baða þig, þú buslaðir
áreynslulaust í vatninu og hjalað-
ir og brostir. Það var eins og sólin
færi að skína eftir úrhellisregn.
Brosin þín voru svo dýr. Ég
horfði í augun þín og sá umburð-
arlyndi og seiglu.
Á stuttri ævi þinni, elsku barn-
ið mitt, kenndir þú mér svo
margt. Að skilja hve mikilvægt er
að njóta samveru við fólkið sitt og
að aldrei er svo langt á milli staða
að ekki sé hægt að komast þang-
að sé viljinn fyrir hendi. Þú sýnd-
ir mér hverju er hægt að áorka og
að fólk getur staðið saman. Þér
tókst að skapa meðal fólksins
meiri samhygð og elsku en mörg-
um öðrum og eldri hefur tekist.
Þú kallaðir fram elsku hjá öllum
sem fengu að kynnast þér. Nú
kallar þú fram elsku annars stað-
ar.
Hjartadrottning ömmusíns,
megi allt það góða vaka yfir þér,
styrkja og hugga foreldra þína og
systkini.
Hver lítil stjarna sem lýsir og hrapar,
er ljóð sem himinninn sjálfur skapar.
Hvert lítið blóm sem ljósinu safnar,
er ljóð um kjarnann sem vex og dafnar.
Hvert lítið orð sem lífinu fagnar,
er ljóð við sönginn sem aldrei þagnar.
(Davíð Stefánsson)
Birna amma.
Elsku Bryndís, litla hjartagull,
litla vinkona. Þú ert farin. Farin á
vit nýrra ævintýra í nýtt ferðalag.
Ég man daginn sem mamma þín
talaði við mig eftir 20 vikna són-
arinn. Þú varst veik. Hjartað þitt
var ekki í lagi. Tveimur dögum
eftir að þú fæddist fórstu til Sví-
þjóðar í stóra hjartaaðgerð. Þú
varst ekki bara með einn hjarta-
galla, heldur marga. Flókna galla
sem læknarnir gátu ekki lagað.
Þeir reyndu og þú áttir yndislega
tíma á milli aðgerða. Tími. Tím-
inn er afstæður. Þó svo þú hafir
lifað í 14 mánuði þá gafstu svo
mikið. Minningar um litla prakk-
arann með bollukinnarnar, álfa-
eyrun og stóru fallegu augun eiga
eftir að lifa í minningunni að ei-
lífu. Frænka var bjó við þau for-
réttindi að fá að passa litla hjarta-
gullið sitt, yfir nótt, yfir dag,
heima eða á spítalanum meðan
mamma og pabbi fóru heim að
knúsa eldri systkini þín. Þau voru
heppin, fjölskyldan þín. Að eiga
þig, ástin mín. Sagt er að sál velji
sér stað til að fæðast. Mér finnst
það fullkomlega skiljanlegt að þú
hafir valið þína fjölskyldu fyrir
þig á þessari jörð, í þessu lífi.
Mamma þín, kletturinn þinn,
óhagganleg. Svo sterk, eins og
þú. Pabbi þinn kannski aðeins
mýkri klettur, var ofurhræddur
um litla gullið sitt, hjartadrott-
inguna og tók allar áhyggjur og
bar þær í hljóði, stundum upp-
hátt, vildi svör, eins og við öll. En
sumt er ekki hægt að laga. Eins
og vísindunum og tækninni miðar
áfram á ógnarhraða þá er ekki
hægt að laga allt. Því miður.
Skrýtið að það séu sterkustu
börnin sem tróna efst á hjarta-
þegalistanum en ekki þau sem
veikust eru, eins og þú. Þú varst
orðin svo þreytt elsku dísin mín.
Ég sá þig síðast á lífi áður en þú
fórst út. Þá fékk frænka að passa
litla gullið yfir nótt. Labbaði
montin um ganga spítalans með
litlu dísina sem bræddi alla sem
hana sáu. Bryndís var þannig.
Það var eins og stóru augun
horfðu inní sál manns. Hún var
gömul sál. Hefur eflaust valið að
koma hingað til að kenna. Kenna
okkur að meta lífið, meta hvort
annað.
Hún stoppaði stutt en kenndi
okkur svo margt. Barátta var
með stórum staf hjá Bryndísi og
hún fór sínar eigin leiðir og
ákveðin var hún. Læknarnir
stóðu ráðþrota undir það síðasta.
Þeir skildu ekki gallann. Dagný
og Rökkvi, stóru systkinin, sáu
ekki sólina fyrir litlu systur, sér-
staklega ekki Dagný. Hún dýrk-
aði litla prakkarann, nostraði við
hana endalaust meðan Rökkvi
kenndi Bryndísi að leika með dót-
ið og kenna henni að hafa hátt.
Þau sakna litlu systur sinnar sárt.
Trítla heimilishundurinn sá held-
ur ekki sólina fyrir Bryndísi.
Passaði hana ofurvel eins og hún
væri sín, þegar Bryndís var
heima, í fríi frá spítalanum. Sér-
stakt samband var á milli hjarta-
gullsins og Trítlu sem hefur haft
miklar áhyggjur af Bryndísi eftir
að hún kvaddi og hefur verið
hrædd um að dísin væri kannski
reikul í spori eða þyrfti stuðning.
Trítla lenti í alvarlegu slysi
tveimur dögum eftir að Bryndís
kvaddi og ákvað að fylgja litlu
vinkonu sinni. Þær fá að hvíla
saman.
Sofðu rótt ástin mín, litla
frænkuskott.
Ástarkveðja,
Edda frænka.
Fátt er gleðilegra en fæðing
lítils barns. Fæðing Bryndísar
Huldu varð þó kvíðablandin þeg-
ar í ljós kom, er langt var liðið á
meðgöngu, að hún væri með al-
varlegan hjartagalla. En frænk-
urnar Gleði og Von héldust í
hendur og trúin á læknavísindin
var mikil.
Þegar Bryndís Hulda leit svo
dagsins ljós var tæpast hægt að
ímynda sér að ekki væri allt með
felldu. Hún var svo engilfríð og
fullkomin að sjá. En þó hún hafi
þroskast með eðlilegum hætti í
móðurkviði þá gat litla hjartað
ekki starfað af sjálfsdáðum. Ein-
ungis nokkurra daga gömul fór
hún í sína fyrstu hjartaaðgerð til
Svíþjóðar. Aðgerðin lofaði góðu
og fjölskyldan sameinaðist aftur
heima í nokkra mánuði. Þessi
undurfríða litla stúlka sem hjal-
aði og hló eins og önnur börn virt-
ist eiga lífið framundan með sinni
ástríku fjölskyldu. En fleiri að-
gerðir fylgdu í kjölfarið með lang-
vinnum spítalalegum. Sandra og
Garðar sýndu mikinn sálarstyrk
og æðruleysi í veikindum dóttur
sinnar og misstu aldrei vonina um
að meiri lífsgæði henni til handa
væru rétt handan við hornið. En í
lok síðasta árs slokknaði sú von
þegar endanlega var staðfest að
gallinn væri læknavísindunum of-
viða.
Bryndís Hulda sýndi á mjög
afgerandi hátt öllum sem henni
kynntust að það þarf ekki stóran
kropp til að hýsa stóran persónu-
leika. Hún var glaðlynd en mjög
ákveðin. Hún elskaði að knúsa
foreldra sína, systkini og tíkina
Trítlu, henni fannst gott að borða
góðan mat og fylgdist athugul
með lífinu í kringum sig. Nú hef-
ur þessi fallega sál flust yfir á
æðra tilverustig, til Sumarlands-
ins, þar sem alltaf er bjart og
hlýtt og allir eru heilbrigðir.
Mikið hefur reynt á fjölskyld-
una í veikindum Bryndísar litlu
Huldu, en þau hafa tekist á við þá
þolraun af miklum þroska. Elsku
Sandra mín, Garðar, Dagný Ósk
og Rökkvi, megi almættið veita
ykkur styrk til að takast á við
sorgina.
Þess óskar ykkar frænka,
Guðlaug Sigurðardóttir.
Okkur langar að minnast með
nokkrum orðum Bryndísar
Huldu hjartadrottningar. Bryn-
dís Hulda var yndislegt barn, við
munum varla eftir því að hafa séð
hana kvarta. Hún var alltaf svo
góð. Hún yljaði öllum um hjarta-
rætur sem kynntust henni. Þegar
við hugsum um hana þá sjáum við
hana fyrir okkur brosandi, en hún
var einstaklega brosmilt barn.
Frá fæðingu þurfti hún að tak-
ast á við stórt verkefni sem hún
tókst á við eins og sönn hetja.
Stundum skilur maður ekki af
hverju lífið er svona ósanngjarnt,
en maður fær samt engu um það
ráðið. Við vildum óska þess að við
hefðum fengið meiri tíma með
Bryndísi Huldu, en erum jafn-
framt þakklát fyrir að hafa
kynnst henni. Minningin um
þessa yndislegu stúlku mun ávallt
lifa í hjarta okkar. Missir Söndru,
Garðars, Dagnýjar og Rökkva er
mikill og sendum við ykkur hlýju
og styrk til að takast á við sorg-
ina.
Hvíldu í friði, elsku barn.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Prestshólum)
Hulda María og Davíð Leó.
Bryndís Hulda
Garðarsdóttir
eða annan hátt, í að koma sem
mestu í verk til að styrkja og auka
við velferð annarra. Hún rak skóla
fyrir ung börn, skrifaði bækur og
greinar í tengslum við uppeldi og
síðan rit m.a. um aromaþerapíu.
Hún var skólastjóri Lífsskólans,
var nuddari og vann frumkvöðla-
starf í ilmolíufræðum svo eitthvað
sé nefnt.
Selma var falleg kona, svipmik-
il og það geislaði af henni kærleik-
ur sem varð einhvern veginn svo
áþreifanlegur þegar hún brosti.
En hún gat líka verið hvöss og lét
skoðanir sínar í ljósi umbúðalaust.
Þær féllu ekki endilega í kramið á
öllum stöðum, en fólk vissi líka ná-
kvæmlega hvar það hafði Selmu.
Hún var hrein og bein í allri sinni
framgöngu. Bæði Óskar, eigin-
maður Selmu, og Kristján, sonur
hennar, höfðu lengi glímt við van-
heilsu. Þar var Selma líka klett-
urinn sem stóð af sér allan brotsjó.
Selma kvaddi svo snögglega og
án nokkurs sýnilegs fyrirvara,
þegar hjartað hennar bókstaflega
brast. Missir nánustu fjölskyldu
Selmu er auðvitað sárastur – svo
óendanlega sár. En við, sem eftir
stöndum, getum huggað okkur við
fallegar og bjartar minningar um
einstaka manneskju sem auðgaði
allt umhverfi sitt. Selma skilur
m.a. eftir sig áminningu til okkar
um að halda merki hennar á lofti
með því að hlúa hvert að öðru og
samgleðjast þegar vel gengur og
gefa af okkur þegar bjátar á.
Þannig var Selma.
Elsku Óskar, Kristján, Mari-
lyn, Margrét Erla, Örvar Daði,
barnabörn og aðrir ástvinir. Megi
góður Guð veita ykkur stuðning í
sorginni. Blessuð sé minning
Selmu Júlíusdóttur.
Helgi Hróðmarsson.
Það er okkur mjög þungbært
og svo óraunverulegt að vita til
þess að Selma er ekki lengur á
meðal okkar og að við fáum ekki
að njóta samvista við hana lengur.
Við kynntumst henni fyrir góðum
20 árum á námskeiði sem hún hélt
á heimili sínu í Vesturberginu í
Lífsskólanum sem hún rak. Þá
tókst með okkur vinátta sem hélt
allar götur síðan. Námskeiðin
urðu margvísleg og síðar nám í
ilmolíufræðum, nuddi, reiki og
hvernig á að búa til krem svo eitt-
hvað sé nefnt. Selma var einstök
manneskja. Þó hún væri ekki há í
loftinu þá var hún svo stór og mikil
kona og með stórt hjarta og var
boðin og búin til að hjálpa háum
sem lágum og fylgja þeim eftir.
Hún þurfti sitt pláss og tók sitt
pláss. Var með stórar og skýrar
hugmyndir og brautryðjandi á
ýmsum sviðum. Þó svo að skoð-
anir okkar lægju ekki alltaf saman
þá var það líka allt í lagi því Selma
var bara Selma og enginn fékk því
hnikað og full virðing borin fyrir
því.
Við hugsum til þess með sorg í
hjarta að ekkert verður af jurta-
tínslunni næsta sumar sem við
ræddum um og hlökkuðum til að
fara í. Mörg sumrin höfum við far-
ið í slíkar ferðir og notið kennslu
og leiðsagnar Selmu. Við höfum
rætt um innihald jurtanna, nyt-
semi þeirra og meðhöndlun. Síð-
ustu árin notaði Selma svo jurt-
irnar í heilsuvörurnar sínar sem
eru framleiddar undir hennar
merki.
Elsku Selma, það er svo margs
að minnast og það er svo erfitt að
hugsa til þess að það er ekki leng-
ur hægt að slá á þráðinn til þín og
leita ráða og ræða um landsins
gagn og nauðsynjar. Þú varst
nefnilega svo mikill hugsuður og
ekkert var þér óviðkomandi. Þú
hefur víða komið við og ekki hægt
að telja allt upp hér í lítilli kveðju.
Í okkar eigingirni þá ferðu allt of
fljótt frá okkur, Selma mín.
Við viljum færa þér þakkir fyrir
allar samverustundirnar,
fræðsluna, miðlunina, umhyggj-
una og kærleikann. Þakka þér fyr-
ir allan þann kærleik og virðingu
sem þú barst til jarðarinnar og
alls þess sem þar lifir, hvort sem
það eru jurtir, dýr eða menn.
Þakka þér fyrir allar bænirnar
okkur öllum til handa og fyrir
gleðina og framtakssemina í einu
og öllu. Megi Guð varðveita þig og
þína um alla eilífð. Við vottum
Óskari, Kristjáni, Marilyn, Erlu
Möggu og öðrum aðstandendum
dýpstu samúð okkar.
Við hittumst að nýju þegar okk-
ar tími kemur.
Sigríður Gestrún og Þórdís.
Hún Selma vinkona mín er dá-
in. Þessi sterka kona sem eyddi
öllum sínum kröftum til hjálpar
öðrum varð bráðkvödd á heimili
sínu 26. janúar.
Hún var mér svo miklu miklu
meira en bara vinkona. Ég var svo
heppin að kynnast Selmu 1997
þegar ég leitaði mér hjálpar vegna
heilsubrests. Hún var ilmolíu-
fræðingur, svæðanuddari, reiki-
meistari, læknamiðill og skóla-
stjóri Lífsskólans-Aromather-
apyskóla Íslands. Ég kom til
hennar reglulega í meðferð. Hún
hjálpaði mér mikið og eiginlega
tók mig að sér. Upp frá þessu
tókst með okkur Selmu og Óskari
manni hennar mikil og hlý vinátta,
þau voru mér eins og nánustu ætt-
ingjar.
Við Selma fórum tvisvar til
Ruhpolding í Suðaustur-Þýska-
landi en þar býr Margrete Dem-
leitner, góð vinkona, ásamt móður
sinni. Við hittum Margrete og dr.
Erwin Häringer, en þau eru sér-
fræðingar í ilmolíum og virkni
þeirra. Þau eru gestakennarar við
Lífsskólann. Með þeim skoðuðum
við Salzburg, sáum kastala,
kirkjur og söfn ásamt því að fara í
ferð með hestvagni um gömul og
þröng strætin. Þessi ferð var okk-
ur Selmu alveg ógleymanleg.
Annan dag fórum við í Arnar-
hreiður Hitlers, göng liggja djúpt
inn í fjallið, þaðan er lyfta upp á
fjallstoppinn og útsýnið ólýsan-
legt, já einstök upplifun. Við gist-
um hjá Margrete og móður henn-
ar en þær voru höfðingjar heim að
sækja og fannst okkur Selmu við
vera komnar í Alpaævintýri. Með
þeim fórum við til Königzee og
sigldum þar á þröngu vatninu um-
kringdu Ölpunum. Var þetta einn
fallegasti staður sem við höfðum
nokkru sinni séð.
Selma var óþreytandi að bæta
við þekkingu sína hvar sem hún
fór.
Við Selma fórum til London en
hún var í samvinnu við Jasbir
Chana hjá Phoenix. Olíur frá hon-
um eru notaðar í Lífsskólanum.
Hann framleiðir krem og sápur
eftir uppskrift Selmu og til þess að
gæðin væru sem mest sendi hún
eimað vallhumalsvatn til að nota í
framleiðsluna. Þar á meðal er
besta barnasápa og krem sem ég
þekki. Selma gaf út bókina Lík-
amstenging og ilmolíumeðferð
sem er 330 bls. Þar er samankom-
inn ótrúlegur fróðleikur um ol-
íurnar og margar uppskriftir.
Hún var mjög stolt af þessari
miklu bók, sem er eins konar bibl-
ía ilmolíufræðinnar. Var hún not-
uð sem kennslubók í Lífsskólan-
um og hafa fjölmargir útskrifast
þaðan.
Selma var mikill kvenskörung-
ur og dugleg með eindæmum.
Hún var mjög bóngóð og mátti
ekkert aumt sjá, vildi öllum
hjálpa, hvort sem það var á henn-
ar eigin sviði eða eitthvað alls
óskylt. Barátta gegn einelti var
henni mikilvæg, forsjármál og
réttlætismál, ekkert var henni
óviðkomandi. Þeir sem leituðu til
Selmu eftir aðstoð á einn eða ann-
an hátt eru óteljandi.
Eigum við henni margt og mik-
ið að þakka.
Fyrir mér eru það forréttindi
að hafa fengið að fylgja Selmu
þessi samt allt of fáu ár sem vin-
átta okkar varaði og einnig að fá
að kynnast hennar fjölskyldu allri.
Ég sendi elsku Óskari mínum,
Kristjáni, Marilyn og börnum,
Erlu Möggu og fjölskyldu mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Minning um ótrúlega konu mun
lifa.
Ágústa og fjölskylda.
✝
Elskulegur frændi minn,
ADAM JÓNSSON
frá Tóvegg,
Hvammi – heimili aldraðra,
Húsavík,
lést þriðjudaginn 28. janúar á Heilbrigðis-
stofnun Þingeyinga, Húsavík.
Útförin fer fram frá Húsavíkurkirkju laugardaginn
8. febrúar kl. 14.00.
F.h. aðstandenda,
Pálína Stefánsdóttir.
✝
Móðir okkar og amma,
HELGA MARIA NOVAK,
lést í Rüdersdorf hjá Berlin á aðfangadag, 24. desember sl.
Hún verður jarðsungin frá Gerhart-Hauptmann Museum, Erkner,
laugardaginn 8. febrúar kl. 11.00.
Ragnar A. Þórsson,
Nína Þórsdóttir,
Guðmundur Andri Ragnarsson,
Helga María Ragnarsdóttir,
Júlía Sif Ragnarsdóttir,
Jón Björnsson,
Margrét Snæfríður Jónsdóttir.
Góða Kristín
farin. Ég mun sakna hennar
mikið. Ég gleymi aldrei stund-
unum í kjallaranum í Barma-
hlíðinni þegar Kristín frænka
og Kalli komu í heimsókn. Það
kjaftaði hver tuska á systrun-
um og það var líf og fjör í allri
litlu íbúðinni. Kristín kom oft
með sólskin í líf okkar í kjall-
aranum. Hún kom líka oft klyfj-
uð af útlenskum varningi úr
sínum siglingum, gotterí og gos
handa okkur bræðrunum og
eitthvað gott fyrir fullorðna
fólkið líka.
Kristín Ólína
Thoroddsen
✝ Kristín ÓlínaThoroddsen
fæddist 2. sept-
ember 1940. Hún
lést 18. september
2013. Útför henn-
ar fór fram frá
Eskifjarðarkirkju
28. september
2013.
En Kristín varð
nú að nota allan
sinn sannfæringar-
kraft þegar hún
sagði við mig að
sódavatn væri ekki
gott, en það dugði
ekki til og ég fékk
sódavatn og líkaði
bara vel. Það var
kolsýran sem gerði
gæfumuninn hjá
mér.
Tvisvar kom ég á Eskifjörð,
síðast áramótin ’11-12, það var
fínt að gista í gestaherberginu
hjá Kristínu og Kalla, og við
Kristín sátum stundum í eld-
húsinu og spjölluðum um dag-
inn, veginn og lífsgátuna. Það
var mjög gott og þægilegt að
vera hjá þeim. Afbragðsfólk.
Ég á mjög hlýjar minningar
um Kristínu og þær lifa skýrt í
huganum.
Farvel góða frænka.
Sveinn
Marinósson.