Morgunblaðið - 20.02.2014, Qupperneq 64

64 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. FEBRÚAR 2014
✝ Sigurður Guð-mundsson
fæddist í Reykjavík
13. október 1960,
hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 12. febrúar
2014. Foreldrar
hans voru hjónin
Guðmundur Jóhann
Friðriksson bifreið-
arstjóri, f. 27. nóv-
ember 1934, d. 21.
mars 1986, og Svanhildur Þor-
björnsdóttir húsmóðir, f. 2. apríl
1935, d. 3. ágúst 1975. Bræður
Sigurðar eru: Þorbjörn, f. 1954,
Friðrik, f. 1955, Elías, f. 1957, og
Jóhann, f. 1958. Hinn 13. október
1990 kvæntist Sigurður eig-
inkonu sinni Huldu Sigurlínu
Þórðardóttur ljósmóður, f. 15.
apríl 1963. Foreldrar hennar eru
Þórður Jónsson, f. 10. mars 1928,
d. 10. febrúar 2007, og Hulda Re-
bekka Guðmundsdóttir, f. 16.
júní 1926. Börn Sigurðar og
Huldu eru þrjú: 1) Guðmundur
Vignir Sigurðsson, læknir, f.
1985, maki Ingibjörg Sigurð-
ardóttir, grafískur hönnuður, f.
1985. Börn þeirra: Sigurður Elí,
f. 2011, Ronja, f. 2013. 2) Svandís
Sigurðardóttir, sérfræðingur hjá
Símanum, f. 1989, eiginmaður
Jóhann Már Ævarsson lækna-
nemi, f. 1983. 3) Rakel Rebekka
Sigurðardóttir, f. 2002.
Sigurður ólst upp í Norð-
urmýrinni í Reykjavík, gekk í Ís-
aksskóla og Austurbæjarskóla,
lauk þaðan grunn-
skólaprófi og var
eftir það í Vörðu-
skóla. Ungur æfði
hann sund hjá KR,
spilaði blak með
Víkingi og Lands-
liði Íslands. Hann
stundaði blakíþrótt-
ina nánast alla ævi,
síðast með Hamri í
Hveragerði.
Sigurður útskrif-
aðist frá Lögregluskólanum
1983 og var í Lögreglunni í um
10 ár, lengst af í Reykjavík en
einnig á Akureyri og Egils-
stöðum. Hann útskrifaðist 1999
sem rekstrarfræðingur frá Há-
skólanum á Bifröst.
Hann hóf snemma störf hjá
Þorbirni afa sínum í Kjötbúðinni
Borg og starfaði víða við verslun
og þjónustu, m.a. sem sendibíl-
stjóri og verslunarstjóri. Hann
reyndi fyrir sér í Hótel- og veit-
ingaskólanum en fór þaðan yfir í
lögregluna. Hann lagði fyrir sig
fyrirtækjarekstur, verk-
efnastjórnun, kerfisstjórnun og
nú síðustu árin starfaði hann við
gæðamál, nú síðast sem gæða-
stjóri hjá Matvælastofnun
(MAST) á Selfossi. Sigurður og
fjölskylda hafa lengst af átt
heima í Kópavogi og Hvera-
gerði.
Sigurður verður jarðsunginn
frá Hveragerðiskirkju í dag, 20.
febrúar 2014, og hefst athöfnin
kl. 14.
Elskulegur faðir minn hefur
kvatt þennan heim, tómarúmið
sem myndast er ólýsanlegt og um-
fang þess á eflaust eftir að kristall-
ast betur þegar fram líða stundir.
Ég missi ekki aðeins ástkæran
föður minn sem hefur alið okkur
systkinin upp með ást, alúð og
festu heldur einnig góðan vin. Það
er auðvelt að líta til baka og sjá að
margt af því sem þú stóðst fyrir
hefur þér tekist að fá börnin þín
og vini til að hafa í hávegum og til-
einka sér. Það þekkja þig flestir
fyrir húmor, stríðni, vinnusemi,
nákvæmni og sterka réttlætis-
kennd í leik og starfi. Mig langar
að minnast þín með nokkrum orð-
um.
Í öll þau ár sem ég hef haft fjár-
ráð til að gefa þér gjafir hefur mér
aldrei tekist sérstaklega vel til, þó
tel ég mig góðan í því en þú varst
minn akkilesarhæll í þeim málun-
um. Þeir sem hafa einhvern tím-
ann ætlað að gefa þér gjöf vita
hvað ég er að tala um. Þú varst
nægjusamur og þig vantaði aldrei
neitt. Á hverju ári braut ég heil-
ann um þetta og ætlaði alltaf að
koma með gjöf ársins, á hverju ári
varð það hinsvegar hanskar eða
eitthvað slíkt sem væri örugglega
nothæft en ekkert sérstaklega
sniðugt. Síðustu jól voru hinsveg-
ar öðruvísi, ég ákvað að gefa þér
skræpótta, marglita, röndótta
sokka og vonaðist til að þú notaðir
þá til að brjótast út úr örugga fata-
skápnum þínum og ögra sam-
félaginu. Það tókst heldur betur,
þú greipst hvert tækifæri til að
klæðast þessum litríku sokkum,
sýndir og sannaðir að húmorinn
lifði þrátt fyrir erfiða tíma og erfið
veikindi. Þeir vöktu kátínu meðal
fjölskyldunnar og á deildum spít-
alanna.
Faðir minn var prinsippmaður,
hann var svolítið af gamla skólan-
um, passaði upp á að ég kynni að
bora í og festa á allar tegundir af
veggjum, tengja rafmagn og laga
það sem bilar og ef ég gæti það
ekki, þá vita hver kynni það. Hann
var duglegur að tileinka sér
tæknina og dembdi sér út í nýj-
ungar svo hann heltist ekki úr
lestinni, sá þó eftir að hafa stofnað
fésbókarsíðu þar sem ekki var
hægt að eyða henni. Hann dýrkaði
lambalæri með sósu, grænar Ora
baunir og sultu, ekkert minna,
ekkert meira. Líkaði betur við að
borða góðan mat en að elda hann,
kunni að meta gott rauðvín og
viskí. En ég gat aldrei skilið af
hverju hann vildi hafa bjórinn
volgan. Hann las mikið af reyfur-
um og vísindaskáldsögum. Kunni
að meta alvöru harðjaxla í kvik-
myndum og er spennumyndasafn-
ið okkar margfalt stærra en nokk-
uð annað. Stríðnin einkenndi
pabba mikið og er mér sagt að
hann hafi fengið það í arf frá móð-
ur sinni, ég skal sjá til þess að
þessi ættareiginleiki lifi áfram þér
til heiðurs.
Ég mun seint gleyma því
hvernig þú hefur tekið á móti
börnunum mínum með allri þinni
ást og alúð. Þín verður ávallt
minnst sem skemmtilega afa
Sigga og heiti ég því að þau munu
fá að kynnast því hver þú varst. Þú
ert fyrirmyndin mín í lífinu og
minn besti vinur, það verður erfitt
að venjast því að þú sért ekki til
staðar. Minning þín mun lifa í
hjörtum þeirra sem þig þekktu.
Ég sakna þín, pabbi.
Vignir.
Elsku Siggi,
Það er svo stutt síðan við vorum
hjá ykkur í sveitinni nú í desem-
ber að skíra litlu dóttur okkar.
Þetta var svo fallegur dagur og þú
stóðst úti og tókst á móti gestun-
um bæði ánægður og stoltur af
okkur og nýja heimilinu. Það var
svo margt spennandi að gerast hjá
ykkur og nýir tímar framundan.
Ekki hvarflaði það að okkur þenn-
an dag að við þyrftum að kveðja
þig í bráð.
Barnabörnin unnu þér vel og
það var svo gaman að fylgjast með
þér, hvernig þú opnaðir ástúðleg-
an faðm þinn fyrir þeim. Þú kysst-
ir dóttur okkar, kvaddir og hafðir
orð á að þú fengir því miður ekki
tækifæri til að fylgjast með henni
vaxa úr grasi. En hún mun fá að
kynnast þér í gegnum okkur.
Minning þín lifir í hjörtum okkar
og við munum segja henni sögur
af þér. Frá stríðninni, húmornum
og festunni. Hversu mikill prinsíp-
maður þú varst og nákvæmur.
Hversu mikill töffari þú varst á
mótorhjólinu, hún mun fá að
heyra filipus-sögur líkt og þú
varst vanur að segja Vigni, læra
að meta soðnar kjötfarsbollur sem
kallaðar eru handsprengjur og
voru eitt af því fáa sem þú eldaðir
en var í miklu uppáhaldi hjá börn-
um þínum. Við munum minnast og
halda við barnaleikjunum sem þú
kenndir okkur. Þín verður alltaf
minnst sem hressa, skemmtilega
og stríðna afa Sigga.
Þín verður sárt saknað. Nú hef-
ur þú fundið þinn frið og nú reyn-
um við að finna okkar og halda
áfram án þín. Guð geymi þig og
varðveiti, þín tengdadóttir,
Ingibjörg.
Sigurður mágur minn er látinn.
Ótal minningar um hlýja og elsku-
lega samferð streyma um hugann.
Siggi kom inn í fjölskylduna fyrir
30 árum. Lína systir mín var stolt
þegar hún kynnti okkur fyrir
þessum glæsilega manni sem síð-
ar varð hennar sterki og trausti
lífsförunautur.
Fjölskyldurnar urðu nánari.
Við hjálpuðumst að, deildum
þekkingu, gleði og sorgum. Börn-
in fæddust eitt af öðru, þau eldri
pössuðu þau yngri, urðu vinir,
léku saman og leituðu skjóls hvert
hjá öðru. Ég var lánsöm að vera
viðstödd þegar dætur Sigga og
Línu fæddust. Það voru dýrðar-
stundir. Ekki varð gleði okkar
síðri löngu seinna, þegar við urð-
um ömmur og afar með tveggja
daga milli bili, Siggi eignaðist
nafna sinn. Fyrir hálfu ári kom
svo annar sólargeisli inn í líf
þeirra, Ronja litla.
Siggi hlúði að mínum börnum á
ýmsum tímabilum, studdi þau og
hvatti, var til staðar. Einstök er sú
hjálp sem hann veitti mér við rit-
gerðarskrif, þar var nákvæmnin í
fyrirrúmi, uppsetning skyldi vera
hárfín og jöfn. Tölvur voru ætíð
keyptar í samráði við hann.
Fjölskyldan var Sigga mikil-
væg. Tveimur dögum fyrir andlát-
ið gifti hann eldri dóttur sína. Það
var stórkostleg stund. Þar sýndi
hann það baráttuþrek og æðru-
leysi sem einkenndi hann alla tíð.
Hann tókst á við erfiðan sjúkdóm
en húmorinn hans var aldrei langt
undan. Lífshlaupi kappans er lok-
ið. Í huga okkar er djúpur sökn-
uður en jafnframt þakklæti fyrir
samfylgdina. Blessuð sé minning
hans.
Stillt vakir ljósið
í stjakans hvítu hönd,
milt og rótt fer sól
yfir myrkvuð lönd.
Ei með orðaflaumi
mun eyðast heimsins nauð.
Kyrrt og rótt í jörðu
vex korn í brauð.
(Jón úr Vör.)
Kolbrún Þórðardóttir.
Kveðja til vinar.
Það var okkur vinunum mikið
reiðarslag er Jói bróðir Sigga tjáði
okkur að okkar elskulegi æskuvin-
ur væri fallinn frá langt um aldur
fram. Sem börn og unglingar vor-
um við þrír mjög nánir og bröll-
uðum margt saman. Við bjuggum
allir í Norðurmýrinni og var
Klambratúnið og allir bakgarðar í
hverfinu okkar heimavöllur. Við
vorum líflegir drengir og mörg
ævintýri skráðust í minningu okk-
ar. Foreldrar Sigga eignuðust
sumarbústað við Þingvallavatn og
fórum við ófáar ferðir þangað með
þeim og var þetta yndislegur tími.
Þegar við svo urðum eldri fórum
við félagarnir þangað einir. Nut-
um lífsins við að spila, veiða í vatn-
inu og bara að vera saman. Við
tóku skemmtileg ár þar sem við
stigum fyrstu skrefin saman í
skemmtanalífinu og var oft mikið
fjör heima hjá Sigga á Guðrúnar-
götu 9. Eftir skemmtileg æskuár
tók alvaran við og héldum við fé-
lagarnir hver í sína áttina til að
koma okkur fyrir í lífinu, en alltaf
þegar leiðir okkar lágu saman var
eins og aðeins nokkrir dagar
hefðu liðið. Siggi mun ávallt lifa í
minningum okkar og það er með
hlýhug og söknuði sem við kveðj-
um þennan góða dreng. Elsku
Lína, börn og fjölskylda Sigga,
megi góður Guð sefa sorgir ykkar.
Jónas Guðmundsson,
Heimir Þór Tryggvason
og fjölskyldur.
Það er skrýtið til þess að hugsa
að fyrir rétt rúmum þremur mán-
uðum sátum við Siggi gæðastjóri
Matvælastofnunar (MAST) í góð-
um hópi fólks og snæddum kvöld-
verð á heimaleikvangi Real Ma-
drid og ræddum um stór verkefni
framundan hjá Matvælastofnun
sem við ætluðum ásamt fleirum að
ráðast í. Verkefnið var að setja á
laggirnar úttektarkerfi sem okkur
ber að gera samkvæmt löggjöf og
enginn var betur til verksins fall-
inn en hann. Sem gæðatengill hjá
MAST og áhugamaður um gæða-
handbók var ég svo lánsöm að fá
að vinna náið með gæðastjóran-
um. Verandi hæglátur, vandvirk-
ur og hvetjandi vóg hann á já-
kvæðan hátt upp ákafann í
skellibjöllunni mér og áttum við
afar auðvelt með að vinna saman
og ná þeirri niðurstöðu mála sem
við vildum. Það var okkar stofnun
mikið lán að fá Sigga til starfa hjá
okkur og ríkir nú mikil sorg í okk-
ar hópi yfir því að hafa misst þenn-
an góða dreng frá okkur langt fyr-
ir aldur fram og það ekki bara
vegna verkefna og vinnu heldur
ekki síst sem frábæran samstarfs-
mann og góðan félaga. Í Spánar-
ferð okkar sýndi Siggi dæmigerða
rósemistakta og hjálpaði mér t.d. í
mikilli flughræðslu minni þegar
flugvélin var að mínu mati að
hristast í sundur yfir fjöllum Evr-
ópu. Þá lagði hann höndina yfir
handlegg minn og sagði „þetta
verður í fínu lagi, pantaðu þér
bara rauðvín“ og hélt svo bara
áfram að lesa. Því miður þróaðist
heilsa Sigga fljótt á versta veg og
ljóst að ekki var bjart framundan.
Æðruleysi þeirra hjóna og kjark-
ur gagnvart því sem við blasti var
með eindæmum. Það kom fljótt í
ljós að við hlið Sigga stóð afar
sterk og einstök kona. Hann var
svo sannarlega lánsamur. Það hef-
ur margt flogið í gegnum hugann
síðustu vikur og sennilega er nið-
urstaðan sú að muna að þakka fyr-
ir hvern dag, brosa, hlæja og taka
utan um hvort annað án þess að
eitthvað sérstakt tilefni sé til.
Siggi mun ávallt lifa í minningu
minni. Ég votta Huldu Línu, börn-
um, tengdabörnum og barnabörn-
um mína dýpstu samúð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Ástfríður Sigurðardóttir.
Við minnumst Sigurðar Guð-
mundssonar, gæðastjóra Mat-
vælastofnunar, með hlýju og
þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast honum og njóta starfs-
krafta hans, sem þó varði allt of
stutt. Því betur gerir maður sér
grein fyrir hvað sá tími var verð-
mætur. Við vorum á flugi, ábend-
ingakerfið fullmótað og komið á
heimasíðuna, gæðahandbókin á
miklu skriði og innra úttektakerf-
ið framundan. Sigurður var ekki
aðeins flinkur starfsmaður heldur
var hann einnig einstaklega vand-
virkur. Vinna við gæðastjórnun
krefst vandvirkni, yfirsýnar og
lipurra samskipta. Það tekur tíma
og þarfnast fyrirhyggju að snúa
stóru skipi og Sigurður var mað-
urinn í brúnni og þar var hann á
réttum stað. Hann var hæglátur
maður, barst ekki á og máltakið
„meira vinnur vit en strit“ lýsir
honum vel.
Sigurður var snögglega kallað-
ur til annarra verka og ráðum við
því miður engu um það, en störf
hans lifa með okkur um ókomin ár.
Handbragð hans sést alls staðar í
okkar daglegu störfum og lifir
hann því áfram með okkur. Það er
sárt að sjá á eftir góðum starfs-
félaga og vini og við erum mörg
sem eigum erfitt með að átta okk-
ur á að hans nýtur ekki lengur við.
Það eru ekki nema þrír mánuðir
síðan Sigurður var á Spáni að
mennta sig í innri úttektum og
skömmu fyrir jól lukum við frá-
gangi úttektakerfis, sem nú er
tilbúið til staðfestingar. Við hitt-
umst svo í byrjun ársins til að rýna
gæðakerfið, en þá var ljóst að Sig-
urður gekk ekki heill til skógar.
Þegar leið á janúar var hann síðan
mættur til að lýsa yfir áhuga á að
fá betri aðstöðu til að geta unnið
að heiman. Það var því lítið dregið
úr þó aðheilsunni hrakaði og það
hraðar en okkur óraði fyrir.
Afrakstri af störfum Sigurðar
og starfsfélaga verður ef til vill
ekki betur lýst en gert var í ný-
legri skýrslu um störf Matvæla-
stofnunar, en þar segir m.a. að
„Gera má ráð fyrir að árleg mark-
miðssetning, reglubundið sjálfs-
mat og öflugt gæðastjórnunar-
kerfi þar sem verkferlar og
verklagsreglur eru í reglubund-
inni endurskoðun muni stuðla að
því að fagleg og samræmd vinnu-
brögð stofnunarinnar eflist í kom-
andi framtíð“. Í mörgum af þess-
um verkefnum var Sigurður bæði
verkstjórnandi og leiðbeinandi.
Hann sá til þess að verkefnum
miðaði áfram og hann gerði það
með einstakri lagni og því jafnað-
argeði sem einkenndi alla hans
framkomu. Sigurður gladdist
einnig í góðra vina hópi og eigum
við starfsfélagar hans góðar minn-
ingar frá slíkum stundum.
Elsku Hulda Lína og fjöl-
skylda, fyrir hönd starfsfólks Mat-
vælastofnunar viljum við votta
ykkur innilega samúð okkar. Við
söknum þín, kæri vinur, hvíldu í
friði.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Jón Gíslason forstjóri
og Sigurborg Daðadóttir
yfirdýralæknir.
Sú sorgarfrétt barst okkur í
vikunni sem leið að Siggi fyrrver-
andi blakfélagi okkar væri dáinn,
eftir snarpa baráttu við krabba-
mein. Er þetta fyrsta skarðið sem
hoggið er í hóp þeirra ágætu blak-
ara sem stundað hafa íþróttina í
Hveragerði undanfarin 20 ár.
Blakdeild Hamars í Hveragerði
var stofnuð árið 1993 og á fyrstu
árum deildarinnar komu til liðs við
okkur hjónin Sigurður Guð-
mundsson og Hulda Sigurlína
Þórðardóttir. Siggi og Lína, eins
og þau gjarnan voru nefnd sem
órofa heild, komu inn í blaklífið
með okkur af áhuga og krafti. Var
mikill styrkur af þeim hjónum
sem bæði þóttu afar liðtæk í
íþróttinni. Siggi hlaut sitt blak-
uppeldi með Víkingi í Reykjavík,
þar sem á árum áður var rekin
kröftug blakdeild. Náði hann á
þeim árum að komast í landslið Ís-
lands og leika nokkra landsleiki.
Siggi var hávaxinn miðjumaður og
miðlaði af reynslu sinni til yngri
manna. Hann var afar fylginn sér
og lét okkur heyra það þegar hon-
um þótti nóg um aumingjaskap-
inn. Að sama skapi hvatti hann
okkur yngri mennina til dáða þeg-
ar mikið lá við, sem ekki veitti af á
þeim árum. Siggi tók að sér þjálf-
un um tíma og til að mynda þjálf-
aði hann lið HSK sem tók þátt í
Landsmóti UMFÍ á Egilsstöðum
og Neskaupstað árið 2001 og spil-
aði að sjálfsögðu með. Öldunga-
mót blakara eru landsfræg og þar
lagði Siggi sitt af mörkum og átti
stóran þátt í að Hamar vann sér
sæti í 1. deild í fyrsta sinn á því
móti.
Tóku þau hjón fullan þátt í fé-
lagslífi deildarinnar og gleðistund-
irnar voru margar sem gott er að
minnast nú. Hnjámeiðsli gerðu
Sigga blakið erfitt hin seinni ár og
eftir að þau hjón fluttu í Kópavog
reyndu þau eftir megni að sækja
árlegar blaksamkomur, eins og
Daddamótið. Þau voru ávallt góð
heim að sækja og til marks um
gestrisni þeirra þá buðu þau fram
hús sitt, í Kópavogi, fyrir bæði lið
okkar í uppihald og gistingu þegar
við tókum þátt í öldungamótinu í
Garðabæ árið 2007. Við blakfélag-
ar þökkum góðan félagskap og
samfylgdina á mörgum keppnis
og gleðistundum og vottum Huldu
Línu, Vigni, Svandísi, Rakel Re-
bekku, mökum, barnabörnum og
aðstandendum okkar dýpstu sam-
úð.
Fyrir hönd fyrrverandi blak-
félaga í Hamri.
Valdimar Hafsteinsson.
Kær vinur er fallinn frá langt
um aldur fram en þegar sorgin
knýr dyra rifjast upp að það eitt
getur kallað fram sorg og söknuð
sem veitt hefur gleði. Sumir sem
maður kynnist á lífsleiðinni skilja
eftir sig svo miklu meira en þeir
taka og Siggi var slíkur maður.
Við kynntumst þegar við hófum
nám á Bifröst. Við vorum öll að
feta nýja leið, búin að slíta barns-
skónum, og áttum þá von að finna
góða vini í nýjum hópi skólafélaga.
Fljótlega komu mannkostir Sigga
í ljós.
Hann var hógvær, glettinn,
jafnlyndur og alltaf boðinn og bú-
inn að rétta fram hjálparhönd.
Siggi var einstaklega nákvæmur
og vandvirkur og hans stíll var að
kryfja málin til mergjar. Þær voru
ófáar stundirnar sem legið var yfir
námsbókum og verkefnavinnu og
þegar komið var fram á síðustu
stundu tók Siggi við og kom verk-
efnunum í skilatækt form enda
hafði hann tækniþekkingu um-
fram okkur hin. Það kom sér oft
vel auk þess sem honum fannst
sjálfsagt að leggja sitt af mörkum
og rétta öðrum hjálparhönd.
Siggi hafði afskaplega þægilega
nærveru, var traustur og yfirveg-
aður, auk þess að vera vel að sér á
mörgum sviðum og lá ekki á skoð-
unum sínum. Hann gerði það á
sinn hógværa hátt og hafði þann
góða eiginleika að bera virðingu
fyrir skoðunum annarra. Allt
þetta gerði hann að góðum félaga
sem gott var að hafa nálægt sér og
sú minning lifir.
Árin á Bifröst voru krefjandi en
umfram allt skemmtileg. Þar vor-
um við öll með fjölskyldur okkar,
samfélagið lítið og samheldnin
einstök. Siggi var eins og klettur,
alltaf til staðar, áreiðanlegur og
skemmtilegur. Við kveðjum þig
kæri vinur með þakklæti í huga
fyrir gefandi samferð.
Kæra Lína, Vignir, Snædís og
Rakel. Okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og megi góður guð gefa
ykkur styrk til að takast á við sorg
ykkar og söknuð.
Sigríður Jónsdóttir
og Lóa Ólafsdóttir.
Sigurður
Guðmundsson
HINSTA KVEÐJA
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Ég mun aldrei gleyma
elsku besta pabba mínum
sem horfði með mér á Buffy
þegar ég gat ekki sofið og
var alltaf til taks þegar ég
þurfti á ráðgjöf að halda.
Ég á ótal dýrmætar minn-
ingar sem verða alltaf með
mér og ég veit að hans orð-
spor mun lifa lengi, því
betri mann er erfitt að
finna.
Svandís.