Morgunblaðið - 28.02.2014, Blaðsíða 36

✝ HólmfríðurFinnsdóttir
fæddist að Geir-
mundarstöðum á
Skarðsströnd 26.
maí 1927. Hún lést
á Brákarhlíð, dval-
ar- og hjúkr-
unarheimili aldr-
aðra í Borgarnesi,
23. febrúar 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Finnur
Jónsson og Steinunn Haralds-
dóttir á Geirmundarstöðum.
Systkini Hólmfríðar: Þorbjörg
Júlíusdóttir (uppeldis), f. 1916, d.
1984; Jón Magdal, d. 1928, Geir-
mundur, f. 1930, Brynhildur
Ragna, f. 1931, d. 2012, Finnur
Kristján, f. 1935, og Haraldur
Borgar, f. 1942.
Þann 10. nóv. 1950 giftist
Hólmfríður Ingólfi Marinó Páls-
syni frá Berufirði í Reykhóla-
sveit, f. 3. janúar 1928, d. 10. júlí
1998. Foreldrar hans voru Páll
Finnbogi Gíslason og Guðbjörg
Guðmundsdóttir.
Hólmfríður ólst upp á Geir-
mundarstöðum til tvítugs, en var
við nám í Húsmæðraskólanum á
Löngumýri veturinn 1947-48. Þá
fluttist hún að Reykhólum og hóf
störf við Tilraunastöðina. Þar
sambúð með Jóhönnu Maríu Þor-
valdsdóttur. Þau eiga eina dótt-
ur. 4) Guðbjörg, f. 16. júlí 1954,
gift Gunnari Ragnarssyni. Börn
þeirra: Inga Hólmfríður, gift Jón-
asi Þorkelssyni. Þau eiga tvo
syni. Ragnar, giftur Maria del
Carmen Ramirez. Elín Ósk, í
sambúð með Magnúsi Má Har-
aldssyni. Þau eiga einn son. 5)
Finnur, f. 2. desember 1956,
kvæntur Guðríði Ebbu Páls-
dóttur. Dóttir hennar: Sigurrós
Guðríðardóttir. Sonur Finns og
Ebbu: Arnór Tumi. 6) Páll, f. 14.
júlí 1959, kvæntur Brynju Þór-
hallsdóttur. Fóstursonur Páls,
sonur Guðmundu Oliversdóttur:
Fannar Baldursson, giftur Rán
Kristinsdóttur. Þau eiga þrjú
börn. Börn Páls og Guðmundu:
Hafrún, í sambúð með Óskari
Sigurðssyni. Hjörtur, í sambúð
með Guðfinnu Magnúsdóttur.
Þau eiga eina dóttur. Dóttir Páls
og Brynju: Sigurbjörg. 7) Þórður,
f. 11. október 1960. 8) Haraldur,
f. 28. júní 1963. Börn hans og Jó-
hönnu Harðardóttur: Tinna, í
sambúð með Jóni Dan Jóhanns-
syni, Sólrún Sesselja og Hörður
Tryggvi. 9) Steinunn, f. 29. ágúst
1964, gift Helga Val Friðrikssyni.
Dóttir þeirra: Brimrún Tizeta.
10) Baldur, f. 29. júlí 1965, kvænt-
ur Guðrúnu Helgu Helgadóttur.
Dætur þeirra: Kristný Elna og
Guðný Lára.
Útför Hólmfríðar fer fram frá
Fáskrúðarbakkakirkju í Eyja- og
Miklaholtshreppi í dag, 28. febr-
úar 2014, og hefst athöfnin kl. 14.
kynntist hún Ingólfi,
verðandi eiginmanni
sínum. Næstu árin
bjuggu þau á ýmsum
bæjum vestra; Geir-
mundarstöðum,
Hvallátrum á
Breiðafirði, Grund
og Höllustöðum í
Reykhólasveit og
Barmi í Gufudals-
sveit. Vorið 1955
fluttu þau að
Straumfjarðartungu í Mikla-
holtshreppi á Snæfellsnesi og
bjuggu þar í rúma fjóra áratugi.
Hólmfríður og Ingólfur hættu
búskap 1997. Hann flutti þá á
dvalarheimili aldraðra, en hún
bjó í Borgarnesi frá hausti 1997,
síðustu fjögur árin á Brákarhlíð.
Börn Hólmfríðar og Ingólfs: 1)
Drengur, fæddur andvana 31.
ágúst 1950. 2) Bragi, f. 20. sept-
ember 1951, d. 2. apríl 1971. 3)
Valgeir, f. 14. febrúar 1953,
kvæntur Jóhönnu Þ. Björns-
dóttur. Dóttir hans og Þuríðar
Bergsdóttur: Kristín Amelía Þur-
íðardóttir, gift Eiríki Jónssyni.
Þau eiga þrjú börn. Synir Val-
geirs og Jóhönnu: Björn Sólmar,
í sambúð með Kristínu Maríu
Káradóttur. Þau eiga samtals
fjögur börn. Ingólfur Hólmar, í
eins og hamar ótt á steðja
uppá þaki regnið bylur
en í þínu þæga tári
þar er gleði birta ylur
á þínum góðu unaðstöfrum
önd mín sál & kraftur nærist
þér ég æ mun fé & föggum
fórna meðanað hjartað hrærist
fjallahringurinn hann er dreginn
hringinn í kringum mig
og utan hans þar er ekki neitt
því innan hans þar hef ég þig.
(Megas – orfeus & evridís)
Það kann að þykja miður fínt
að vitna í Megas þegar maður
stingur niður penna til að minn-
ast móður sinnar. En mér hefur
alltaf þótt vænt um þessar ljóð-
línur, upphafið á kvæðinu orfeus
& evridís, og er næstum viss um
að Megas hefur haft sunnanvert
Snæfellsnes í huga þegar hann
orti um fjallahringinn.
Mér finnst eins og ég hafi sjálf-
ur ort þessar ljóðlínur Megasar
um okkur mömmu. Og þó svo
fjallahringurinn séður frá
Straumfjarðartungu sé í raun
bara hálfur þá finnst mér hann
fullkominn og einmitt það sem
vantar í fjallahringinn er það sem
gerir hann fullkominn. Mér verð-
ur líka hugsað til alls þess sem
vantar í sjálfan mig og allra
þeirra góðu eiginleika sem
prýddu mömmu og gerðu mig að
betri manni.
Allir sem minnast mömmu
nefna gleðina og glettna viðmótið.
Sjálfur þykist ég hafa fengið brot
af kímnigáfunni í arf og er þakk-
látur fyrir þá gjöf. Í einhver af
síðustu skiptunum sem ég hitti
hana nefndi ég að það hefði snjó-
að í fjöll fyrir norðan. Hún var
ekki lengi að svara því, leit á mitt
gráa hár (og kannski flösuna líka)
og sagði: „Já, ég sé það.“
Strympuhúmorinn er öðruvísi en
annar húmor. Um það geta lík-
lega margir vitnað.
Kannski er það táknrænt að
hún kvaddi á sjálfan konudaginn,
þó líklega hafi hún aldrei haldið
sérstaklega upp á þann dag,
nema með því að vera sú sem hún
var, húsmóðir, prjónakona, mat-
ráður, gestgjafi, bóndi, móðir,
amma, langamma, spilafélagi og
vinur. Fjölmörg verkefni inni og
úti, stór barnahópur, langir
vinnudagar. Og viljinn minnkaði
ekkert þegar börnin urðu fullorð-
in og barnabörnin fóru að koma í
sveitina til lengri og skemmri
dvalar. Alltaf var tími fyrir börnin
og barnabörnin.
Ég hef aldrei skilið hvernig
það var hægt að sjá um öll þessi
börn, mig og systkini mín, og
koma okkur á legg, að ég held
nokkuð sómasamlega. Ég er
hræddur um að sjálfur myndi ég
væla undan slíku verkefni í dag –
og reyndar ýmsum öðru sem varð
á vegi foreldra minna. Ég get
nefnt fyrsta búskaparárið þeirra í
Straumfjarðartungu, rigningars-
umarið mikla 1955. Eftir það
sumar hefur líklega verið ljóst að
þau væru fær í flestan sjó. Árið
1971 reyndi líka á með veikind-
um, sonarmissi og föðurmissi
beggja.
Ég get ekki annað en glaðst
þegar ég hugsa til þess hve hepp-
inn ég hef verið. Ég get ekki ann-
að en brosað og hlegið að tilhugs-
uninni um gleðina, kímnigáfuna
og hnyttnu tilsvörin sem mér
finnst hafa einkennt mömmu og
sem hún hefur gefið afkomendum
sínum, beint og óbeint. Þegar ég
brosi og hlæ er það vegna hennar,
þegar ég græt og syrgi er það
vegna þess að ég kemst sjálfur
ekki í hálfkvisti við þessa góðu
manneskju.
En í þínu þæga tári
þar er gleði birta ylur
(Megas)
Haraldur Ingólfsson.
Það streyma um hugann minn-
ingar sem maður er svo ríkur af
að eiga, getað sagt börnum og
barnabörnum sínum frá og frætt
þau um það líf og þær aðstæður
sem mamma mín og pabbi ólu
mann upp við. Það má öllum sem
til þekkja vera ljóst að það voru
ekki alltaf bestu aðstæður og
örugglega í flestum atriðum mjög
ólíkar því sem við þekkjum í dag.
En eitt er þó alltaf eins hvort sem
það er nú eða þá en það er um-
hyggjan og væntumþykjan sem
maður fékk frá þeim báðum. Að
prjóna sjálf gammosíur og klæða
ömmubörnin sín í gladdi hana
óendanlega. Ég er í dag sann-
færður um að mamma náði svo
langt og oft lengra en margur
gerði ráð fyrir með jákvæðni og
gleði. Lífið og lífsbaráttan var
ekki alltaf einföld né auðveld. Að
eignast tíu börn, fæða þau og
klæða við bág kjör hefur örugg-
lega oft verið erfitt en þrátt fyrir
það var ekki verið að kvarta yfir
nokkrum hlut. Þegar maður
spurði hana hvernig hún hefði
það svaraði hún oftar en ekki „ég
hef það bara ágætt og það hefur
það örugglega einhver verr en ég
og því ekki ástæða til að kvarta“.
Þegar horft er til baka sér
maður hvað foreldrar manns hafa
haft mikið fyrir því að koma þess-
um hópi til manns. Allir fengu
nægju sína að borða, klæði fyrir
kulda og regni og sváfu vel. Það
var ekki verið að skipta skapi þótt
ekki gengju allir hlutir upp eins
og til var ætlast. Þótt maður gerði
eitthvað sem maður átti ekki að
gera eða gerði ekki það sem mað-
ur átti að gera fékk maður samt
aldrei annað en væntumþykju og
hlýju og í versta falli varð maður
vitni að því að hún gerði þá hlut-
inn sjálf sem hún hafði beðið
mann um. Mömmu þótti svo vænt
um svo margt en vænst þótti
henni um börn og barnabörn sín
og um sveitina sína. Nú í seinni
tíð þegar maður kom til hennar
spurði hún alltaf frétta af sveit-
ungum sínum, hvað væri að frétta
af bæjunum í kring eins og hún
orðaði það
Hún var sátt við sitt hlutskipti
og lét hvorki erfiðleika né áföll
stjórna lífi sínu því lífið var fyrir
framan hana en ekki aftan. Hún
var þakklát persóna og lýsti því
oft hvað hún fengi góða aðhlynn-
ingu og þjónustu hjá starfsfólki
Dvalarheimilisins og í staðinn gaf
hún af sér með gleði, jákvæðni og
hlátri
Að lifa er að gefa hér bæði margt
og mikið,
að magna hverja hugsun sem fegurð
lífsins á,
að geta náð að skynja af alúð
augnablikið
þá ást sem býr í brjósti er stundir
líða hjá.
Ef hugsunin er fögur og fær mig til
að tárast
þá titrar í mér hjartað og sálin flýgur
sátt,
því lífið hefur tilgang í ást sem aldrei
klárast
en ævinlega blómstrar á lífsins
besta hátt.
Ég mína trú á tilgang og fegurð
fæ að játa
svo fagna ég því öllu sem lífið veitir
mér.
Ef hjartað þiggur hlýju af gleði má
ég gráta
og gjöfum lífsins deili ég auðvitað
með þér.
(KH)
Ég vil þakka starfsfólki á
Brákarhlíð fyrir alla umhyggjuna
og félagsskapinn sem þau veittu
mömmu þann tíma sem hún
dvaldi þar.
Elsku mamma, við þökkum
þér fyrir allt sem þú veittir okkur
með þinni gleði og jákvæðni. Við
sömdum um það þegar við rædd-
um hvort okkar væri gleymnara
að einu mættum við þó aldrei
gleyma, hvort öðru.
Páll Ingólfsson
og fjölskylda.
Elsku amma Fríða okkar.
Þá er komið að því að því sem
mér fannst eiginlega óhugsandi,
tíminn þinn er liðinn og þú ert
farin frá okkur. En þakklát get-
um við verið fyrir að hafa fengið
að hafa þig svona lengi og að þú
skyldir vera þú fram á síðustu
stundu. Ég gæti ekki verið lukku-
legri með ömmu; amma sem var
alltaf til staðar fyrir mig, dekr-
aðir mig, hlustaðir á mig, hvattir
mig í öllu því sem ég tók mér fyrir
hendur. Þú sýndir mér fram á það
að hvað sem gengur á í lífinu að
þá er alltaf tilefni til að brosa, fífl-
ast og hafa gaman af lífinu.
Tíminn sem ég átti hjá þér og
afa í Strympu er ómetanlegur.
Við fengum að bjóða vinum í
heimsókn til ykkar afa og þá var
nú oft mikið fjör. Við lékum úti,
spiluðum á spil, fórum í lækinn
góða í búó, lékum með leggi og
skel og allt sem okkur datt í hug,
að vera í sveitinni var eins og að
lifa í draumi. Ekki má gleyma
notalegu kvöldstundunum yfir
kvöldkaffinu eftir langan og góð-
an dag og þegar við hrúguðumst á
dýnur allt í kringum rúmið ykkar.
Eitt mesta dekur sem við áttum
saman var að þú sast í stól og ég
stóð fyrir aftan með greiðu og
vatn í glasi og greiddi hárið á þér
fram og til baka. Ég man líka að
þú fékkst að keyra bílinn hennar
mömmu, með hana þér við hlið og
mig afturí, alla leið á Vegamót.
Ferðin gekk furðuvel þrátt fyrir
að þú værir ekkert vön, þangað til
það kom að því að stoppa bílinn.
Ferðin endaði þannig að þú
keyrðir upp á gangstétt fyrir
framan Vegamót og mamma reif í
handbremsuna. Og ekkert annað
en hlátur barst útúr bílnum.
Það sem var svo dásamlegt við
þig var að þú gast alltaf gert grín
að sjálfri þér og hlegið með öðr-
um Þú varst svo dugleg að skrifa
og hripa allskyns skemmtilegheit
niður í bækur og blöð, æfa heil-
ann með krossgátum, bröndur-
um, vísum og gátum. Þegar ég
var orðin fullorðin og búin að
eignast mann og börn, þá varst
þú dugleg að koma til okkar þeg-
ar þú varst í flakkaraferð með
einar hreinar naríur í vasa eins og
þú orðaðir það og ílengdist í
Reykjavík hjá ættingjum og vin-
um. Þá sastu með krökkunum og
spurðir þau frétta, lagðir fyrir
þau gátur og fíflaðist þangað til
þau lágu máttlaus af hlátri yfir
þessari stórkostlegu langömmu
sinni.
Það er ómetanlegt að eiga allar
þessar minningar um þig í hjarta
mínu og hafa átt allan þann tíma
með þér þar sem þú varst skelli-
hlæjandi eða flissandi. Það er
stórt skarð í hjarta mínu og okkar
allra að geta ekki lengur komið
við á Brákarhlíð til að fá hlýtt
knús, sjá bjarta brosið þitt, heyra
smitandi hlátur þinn, rifja upp
gamlar og góðar minningar, segja
gátur og brandara.
Takk, elsku amma Fríða, fyrir
allt það sem þú varst okkur, þú
varst engri lík og ekkert er betra
en þegar mér er líkt við þig.
Ég, Eiríkur og strumparnir,
Bergur, Arnar og Hanna, þökk-
um fyrir allar þær yndislegu
stundir sem við áttum með þér,
Elskum þig og söknum þín,
elsku amma Fríða okkar, þú varst
einstök á allan hátt.
Þín ömmustelpa,
Kristín Amelía.
Elsku amma Fríða er nú farin
frá okkur, hún kvaddi okkur á
konudaginn og fór að hitta afa.
Ég fór oft til þeirra ömmu og afa í
Straumfjarðartungu þegar ég var
lítil en fyrsta minningin um það
er ekki góð vegna þess ég vildi
ekki að mamma og pabbi færu í
útilegu og ég í sveitinni á meðan.
Þá var ég sennilega bara fimm
ára, en þetta átti eftir að breytast.
Síðan fór ég að fara oft til þeirra,
á vorin fór ég til að vera með í
sauðburðinum sem mér fannst
mjög gaman, var líka farin að
hjálpa þeim í fjósinu svona rétt
áður en þau hættu með beljurnar.
Man sérstaklega eftir einu atviki.
Þá átti ég að fara út í fjós og at-
huga með belju sem átti að fara
að bera en þegar ég kem út og
opna inn í fjós þá kemur beljan
Tinna á móti mér, hún var óblíð,
Hólmfríður
Finnsdóttir
36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2014
Kæri Trausti
Okkar innilegustu
þakkir fyrir allar
heimsóknirnar,
gleðina og góðvildina gegnum ára-
tugina. Ferðin góða sem þið hjón-
in buðuð okkur í á Snæfellsnesið
Trausti Jónsson
✝ Trausti Jóns-son fæddist 8.
ágúst 1930. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 14. febr-
úar 2014. Útför
Trausta fór fram
21. febrúar 2014.
geymist í minninga-
sjóði gleðinnar.
Minning þín er mér ei
gleymd,
mína sál þú gladdir.
Innst í hjarta hún er
geymd,
þú heilsaðir mér og
kvaddir.
(Káinn)
Elsku Ella, hjart-
ans samúðarkveðjur
til ykkar allra.
Lilja og Ingólfur,
Drangshlíðardal.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir og sambýlismaður,
SIGURÐUR HALLGRÍMSSON,
Siggi Hall,
bifreiðastjóri,
Vík í Mýrdal,
lést miðvikudaginn 19. febrúar.
Útför fer fram frá Víkurkirkju laugardaginn
1. mars klukkan 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hollvinasjóð Hjallatúns.
Ingibjörg Þórdís Sigurðardóttir, Sigurður Nikulásson,
Sólborg Sæunn Sigurðardóttir,
Margrét Sigurðardóttir, Þórhallur Sæmundsson,
Jóhanna Sigurðardóttir, Einar Ólafur Valdimarsson,
Svandís Salómonsdóttir
og afabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
MAGNÚS PÁLSSON,
Hraunbæ 164,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 18. febrúar á Hrafnistu í
Reykjavík.
Jarðsett verður miðvikudaginn 5. mars
kl. 15.00 frá Árbæjarkirkju.
Árný Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞÓRDÍS ÞORLÁKSDÓTTIR
frá Veiðileysu,
síðast til heimilis að Skipalóni 24,
Hafnarfirði,
lést á Sólvangi 24. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn
10. mars kl. 13.00.
Þóra Steindórsdóttir,
Ari Steindórsson, Lára Grétarsdóttir,
Guðlaug Steindórsdóttir, Sævar Guðmundsson,
Alda Áskelsdóttir, Sigurður Óli Gestsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR OLIVERSDÓTTIR
frá Hellissandi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi
miðvikudaginn 26. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 7. mars kl. 13.00.
Lovísa Árnadóttir, Viðar Pétursson,
Finnur Árnason, Anna María Urbancic,
Ingibjörg Árnadóttir, Jónas Þór Guðmundsson,
Sigríður Erla, Pétur, Davíð, Finnur Árni,
Árni Grétar, Ebba Katrín,
Oliver Páll, Viktor Pétur, Guðmundur Már,
Lovísa Margrét, Stefán Árni og Viðar Breki.