Morgunblaðið - 28.02.2014, Qupperneq 37

stangaði mann ef maður labbaði
fram hjá henni o.þ.h. Ég hljóp inn
í hláturskasti og það trúði mér
auðvitað enginn því ég hló svo
mikið. Þegar ég dvaldist í sveit-
inni þá vorum við amma alltaf að
spila og spiluðum við helst spilið
„sæl amma“ og þegar kom upp
gosi og við áttum að blístra þá átt-
um við í mestu vandræðum með
það því við hlógum svo mikið,.
Svona var þetta alltaf, við fórum
að gera eitthvað saman og alltaf
var stutt í hláturinn. Stundum
var bara nóg að sitja saman í
kaffitímanum og einhver sagði
eitthvað, þá hlógum við okkur
máttlausar eða önnur fór að
hlæja, þá fór hin að hlæja líka og
þá láku tárin í miklum mæli.
Ömmu fannst rosalega gott að
láta greiða sér, sem við gerðum
oft, fórum í hárgreiðsluleik. Þeg-
ar ég varð eldri fór ég að fá að
taka vinkonur með mér í sveitina,
þá var farið í búðaleik og fengum
við að fara í gömul föt sem amma
átti inn í skáp af ömmu, mömmu
og systkinum hennar. Það var
æði að fara í gömlu kjólana og
rauðu hælaskóna sem amma átti,
vorum ekkert smá fínar frúr. Svo
kom að því að amma og afi fluttu í
Borgarnes, þá var ég orðin full-
orðin. Afi dó 1998. Amma var mér
mikið innan handar þegar strák-
arnir mínir voru litlir, kom hún
oft til mín til að hjálpa mér,. Þeg-
ar Gunnar Bragi var tveggja
mánaða fékk hann rs-vírus og það
var ömmu að þakka að ég fór með
hann til læknis, ég gerði mér ekki
grein fyrir að hann væri orðinn
svona veikur en þetta sá amma
strax.
Elsku amma Fríða, takk fyrir
allar góðu stundirnar sem þú
gafst mér, þú varst alltaf svo glöð
og kát og hlátur lengir lífið, sem
hann gerði svo sannarlega fyrir
þig. Það var alveg sama hvað þú
varst veik síðastliðið ár, alltaf
gastu hrist það af þér og hlóst og
gerðir grín.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Bið að heilsa afa.
Þín
Inga Hólmfríður.
Elsku amma mín, nú er komið
að kveðjustund. Ég veit að þú
varst farin að bíða eftir hvíldinni
löngu sem þú fékkst svo á konu-
daginn. Nú ertu komin til afa,
Braga og Binnu systur þinnar.
Síðastliðna viku hafa margar góð-
ar stundir rifjast upp fyrir mér.
Mikið sem þú gafst alltaf af þér
og því mun fólk sem fékk að
kynnast þér búa að alla sína ævi.
Þú varst alltaf svo kát og glöð,
sama hvað gekk á, líka núna síð-
ustu ár eftir að heilsunni fór að
hraka, þú varst alltaf tilbúin að
spauga og hlæja með okkur. Ég
er svo óendanlega þakklát fyrir
að hafa fengið að kynnast þér og
eiga þig að sem ömmu.
Það var alltaf svo gaman að
koma til ömmu og afa í sveitinni,
fara í fjárhúsin með afa og sitja
svo inni með þér og Tinnu og spila
laumu og Hæ gosa, mikið sem við
hlógum þá. Þú varst nú ekkert
rosalega góð í þessum spilum sem
okkur frænkum fannst agalega
fyndið og þér reyndar líka, ég
held að þú hafir hlegið allra mest.
Þegar ég skrifa þetta þá rifjast
upp bíltúr sem við fórum í með
Halla og Tinnu á rauðu Lödunni
hans Halla. Í minningunni var
þetta svakalegur bíltúr þar sem
Halli sagðist ætla að keyra upp á
Snæfellsjökul og það á Lödunni!
Þú ætlaðir sko ekki að taka þetta í
mál og sagðir að það myndi aldrei
ganga og við myndum festa okk-
ur á leiðinni, sem við gerðum. Ég
og Tinna sátum þarna í aftursæt-
inu örugglega um fimm ára gaml-
ar og hlógum okkur máttlausar
bæði út af bílhræðslunni þinni og
að þessari vitleysu.
Svo voru göngutúrarnir með
þér að Vegamótum að kaupa
laugardagsnammið og heimsókn-
irnar í Dal til Ella og Gerðu minn-
isstæð. Það var alltaf eitthvað fífl-
ast á leiðinni, skoðað í náttúrunni
og hlustað á sögur frá þér.
Svo léstu nú ekki duga að
halda í okkur hlýju með hlátri og
góðmennsku, þú prjónaðir enda-
laust mikið á okkur. Maður vissi
alltaf hvaða pakki var frá ömmu í
sveitinni á jólunum og á afmæl-
um, það var þessi mjúki.
Nú seinni árin, eftir að þú flutt-
ir í Borgarnes þá kom ég oft í
heimsókn til þín, við spjölluðum
um lífið, þú kenndir mér að
prjóna og ég fékk oft smá að
borða hjá þér í hádeginu af því að
þú áttir heima svo nálægt skól-
anum. Svo fluttir þú á Dvalar-
heimilið í Borgarnesi sem heitir
nú Brákarhlíð og ég held að þér
hafi nú fundist gott að búa þar og
ég er viss um að þú hafir náð að
spauga svolítið í stelpunum þar
og gera líf þeirra aðeins litríkara.
Ég er svo fegin að litli strák-
urinn minn, hann Haraldur
Magnús, fékk að kynnast þér að-
eins, og hvað þú ljómaðir þegar
við komum í heimsókn. Þið voruð
yndisleg saman.
Ég vona að þér líði vel hvar
sem þú ert og ég bið að heilsa afa
og Flekku minni!
Sæludalur sveitin best,
sólin á þig geislum helli,
snemma risin, seint er sest,
sæludalur, prýðin best.
Þín er grundin gæðaflest,
gleðin æsku, hvíldin elli,
sæludalur sveitin best,
sólin á þig geislum helli.
(Jónas Hallgrímsson)
Þín
Elín Ósk.
Ég mun alltaf muna eftir
ömmu sem nennti alltaf að spila
við mig. Ömmu sem prjónaði
gammósíur í allar jólagjafir.
Ömmu sem labbaði eins og mör-
gæs. Ömmu sem labbaði með
okkur Arnóri upp að Vegamótum
og til baka einn sumardag. En
mest af öllu mun ég muna eftir
ömmu sem hafði húmorinn alltaf í
lagi. Þú hlóst að öllum bröndur-
unum sem fjölskyldan sagði,
sama hversu lélegir þeir voru. Þú
varst alltaf hress, kát og bros-
andi. Ég mun sakna þín en ég veit
þú hefur það gott með afa núna.
Sólrún Sesselja
Haraldsdóttir.
Elsku amma í sveitinni. Amma
Fríða, æðstastrympa. Það er svo
margt fallegt og skemmtilegt
sem kemur upp í hugann um
ömmu Fríðu. Ég á svo margar
frábærar minningar til úr sveit-
inni, jafnvel þó þær snerti hana
ekki beint þá er sveitin amma og
amma er sveitin í mínum huga.
Amma mín gerði bestu kakósúp-
una (einhvernvegin hafði ég alltaf
pláss fyrir meira) og gaf manni
alltaf eitthvað prjónað í jólagjöf.
Hvað er betra á köldum vetri en
ömmuprjónaðar gammósíur?
Strympu-fjölskyldan er
skemmtileg og furðuleg og hefur
sinn einstaka Strympu-húmor og
við höfum ekki langt að sækja
hann. Þrátt fyrir að amma væri
komin í hjólastól og heilsunni far-
ið að hraka þá grínaðist hún alltaf
svo mikið og húmorinn var hinn
eini sanni Strympu-húmor. Síð-
astliðið sumar þegar fjölskyldan
hélt Strympu-ættarmót þá mætti
amma, fékk sér rauðvín með
matnum og hló manna hæst að
furðulegu bröndunum sem komu
upp úr afkomendum hennar. Að
hún hafi alið allan þennan skara
upp sem mamma, amma og
langamma er sérstakt afrek út af
fyrir sig – og þá er ég bara að tala
um þolinmæðina gagnvart mis-
góðum fimmaurum.
Elsku amma, hún á eitthvað
um fjörutíu afkomendur auk
tengdabarna. Hún hefur þurft að
sitja í gegnum óteljandi (misgóð-
ar) sýningar en alltaf klappaði
hún fyrir manni og alltaf hafði
hún tíma. Hún vildi alltaf lána
manni föt fyrir leiksýningar og
hjálpa manni að draga dýnur
fram á gang fyrir fimleikasýning-
arnar. Hún hafði líka alltaf tíma
til að spila. Þannig eru ömmur,
held ég. Ég tel mig heppna með
mitt ömmueintak, ömmu litlu sem
vaggaði eins og mörgæs þegar
hún labbaði.
Amma Fríða var hlý og
skemmtileg kona. Hún var fyndin
og yndisleg, hún var glettin og
góð.
Ég og systkini mín, Sólrún og
Hörður, Haraldsbörn, viljum
kveðja ömmu með þessum orð-
um: Takk, amma, fyrir allt. Við
elskum þig og biðjum að heilsa
afa.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Tinna Haraldsdóttir, Sólrún
Sesselja Haraldsdóttir og
Hörður Tryggvi Haraldsson.
Í dag kveðjum við föðursystur
okkar, Hólmfríði Finnsdóttur,
eða Fríðu eins og hún var oftast
kölluð. Við systur vorum sendar í
sveit til fjölskyldunnar í Strympu
og eigum við margar góðar minn-
ingar þaðan. Við viljum þakka
Fríðu frænku fyrir að taka svona
vel á móti okkur og gera lífið í
sveitinni skemmtilegt fyrir okkur
borgarstúlkurnar.
Sæludalur, sveitin best,
sólin á þig geislum helli,
snemma risin, seint er sest,
sæludalur, prýðin best.
Þín er grundin gæðaflest,
gleðin æsku, hvíldin elli,
sæludalur sveitin best,
sólin á þig geislum helli.
(Jónas Hallgrímsson)
Við sendum fjölskyldu Fríðu
innilegar samúðarkveðjur.
Guðbjörg og Steinunn
Haraldsdætur.
Eitt hið fyrsta sem mér kemur
í hug, þegar ég minnist Fríðu
frænku minnar, er þakklæti.
Þakklæti fyrir að hafa þekkt hana
frá því að ég man fyrst eftir mér,
þakklæti fyrir hlýjuna og góða
viðmótið sem einkenndi hana.
Móðir mín og Fríða voru systk-
inabörn í báðar ættir og sam-
skipti þeirra mikil og góð þó að
aldursmunur væri nokkur. Báðar
ólust þær upp á Skarðsströndinni
og aðeins bæjarleið á milli Geir-
mundarstaða og Hvalgrafa. For-
eldrar mínir bjuggu um skeið á
Gröfum og einhvern tíma fengu
þau Fríðu til að mjólka kýrnar og
gæta þriggja ára drengs meðan
þau sinntu erindum í borginni.
Hún tók þann litla auðvitað með
sér í fjósið, en hann spretti úr
spori og lá endilangur í flórnum
þegar að var komið. Hvernig
skyldi nú unglingurinn frænka
mín hafa brugðist við? Jú, hún
bjargaði pilti og skellihló! Þetta
er fyrsta minning mín um Fríðu
og einmitt svona man ég hana all-
ar götur síðan, létta í lund, glað-
væra, hjálpsama og stutt í hlát-
urinn.
Upp úr tvítugu er Fríða komin
í Reykhólasveitina til vinnu í Til-
raunastöðinni og þar kynnist hún
verðandi eiginmanni sínum, Ing-
ólfi Marinó Pálssyni. Fjölskylda
mín var þá nýlega flutt að Reyk-
hólum og ég man enn hvað mér
þótti það hátíðleg stund þegar
séra Þórarinn Þór gaf þau Fríðu
og Ingólf saman í hjónaband í
stofunni á Grund, enda hafði ég
aldrei áður verið viðstaddur
hjónavígslu.
Áratugum síðar var ég á ferð
um Miklaholtshrepp á Snæfells-
nesi að skrá örnefni eftir bænd-
um og naut þá alúðar og gestrisni
hjónanna í Straumfjarðartungu.
Þá höfðu þau komið upp stórum
og myndarlegum barnahópi, en
einnig orðið fyrir þungri sorg
þegar elsti sonurinn lést af slys-
förum tæplega tvítugur. Ekki
man ég hversu vel þau þekktu til
örnefna, en augljóst var að með
samheldni og þrautseigju höfðu
þau ræktað landið og smám sam-
an byggt upp og bætt húsakost-
inn á jörðinni þannig að hlaut að
vekja aðdáun.
Börn hændust að Fríðu. Ég sé
hana fyrir mér á ættarmóti á
Varmalandi 75 ára hlaupandi í
leik með unga fólkinu. Vel sást að
stritið hafði sett sitt mark á lík-
amann, en hún geislaði af lífsgleði
og hlátri eins og í fyrstu minningu
minni.
Innilegar samúðarkveðjur til
systkina og stóra barnahópsins
hennar Fríðu frá okkur Ástu
systur minni og fjölskyldum okk-
ar.
Brynjúlfur Sæmundsson.
Það var mikið gæfuspor fyrir
mig þegar ég fór 13 ára sem
kaupakona í sveit eins og fleiri
börn í mínu ungdæmi. Ég var svo
heppin að hreppa sveitabæ á
Snæfellsnesi sem heitir Straum-
fjarðartunga þar sem jökullinn
með allt sitt aðdráttarafl skartar
sínu fegursta. Mér leist ekki of
vel á þetta fyrst. Ég var óvön
sveitavinnu og að passa börn. Þar
bjuggu ung hjón með fjögur börn
á aldrinum 1-8 ára og eitt á leið-
inni. En strax fyrsta daginn fór
mér að þykja vænt um þau. Þau
voru svo dugleg, skýr og góð,
aldrei óþekk. Hjónin Fríða
(Hólmfríður) og Ingi (Ingólfur)
tóku svo vel á móti mér að ég féll
bara inn í hópinn. Við Fríða urð-
um strax mestu mátar. Hún
kenndi mér svo margt og mikið,
öll heimilisverk, bæði úti og inni.
Fríða gekk í öll verk, hún mjólk-
aði kýrnar alltaf kvölds og
morgna og ég man að það voru
þrjár kýr fyrsta sumarið. Fríða
var alltaf í góðu skapi, skammaði
aldrei börnin, bara talaði rólega
við þau og útskýrði hlutina við
þau ef þau greindi á. Hún var já-
kvæð og gerði það besta úr öllu.
Hún var mjög góð móðir, ákveðin
og traust. Þau voru líka mjög
samhent, hjónin. Ingi var öðling-
smaður, rólegur, tryggur en gat
verið stríðinn. Hann er nú látinn.
Fyrsta sumarið þurftum við að
ná í allt vatn niður í Straumfjarð-
ará, sem var drjúgur spotti, en
svo kom dæla inn í húsið seinna.
Við fórum alltaf öll á engjar að
heyja. Við Fríða smurðum og út-
bjuggum nesti fyrir allan hópinn.
Og Fríða lét ekki sitt eftir liggja,
rakaði eins og stormsveipur. Það
var gaman í þessum engjaferð-
um.
Ég var hjá þeim þrjú sumur og
þau tóku mér eins og sinni eigin
dóttur. Fyrir það er ég óendan-
lega þakklát. Það var alltaf svo
gaman að tala við Fríðu, eins þeg-
ar við eltumst, hún reyndist mér
sem besta móðir. Það var gott að
leita til hennar. Hún vissi svör við
öllu. Þegar ég fór að búa sjálf og
eignast börn þá dvaldi ég með
börnin mín mörg sumur í
Strympu og það var yndislegt. Ég
og börnin mín eiga góðar minn-
ingar þaðan. Það er gott að eiga
góðar minningar, það yljar manni
um hjartaræturnar. Það er þér að
þakka, elsku Fríða, að við eigum
svona góðar minningar.
Ég talaði við hana þremur dög-
um áður en hún kvaddi. Hún var
þá orðin veik. Ég sendi börnum
þeirra Fríðu og Inga, og fjöl-
skyldum, mínar dýpstu samúðar-
kveðjur frá okkur Baldvin og
börnunum.
Blessuð sé minning hennar.
Hvíl í friði, elsku Fríða mín.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín
Elna.
MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2014
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og vinur,
KARL EIRÍKSSON
fv. forstjóri,
lést fimmtudaginn 20. febrúar.
Jarðarför mun fara fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík 7. mars kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á ABC Barnahjálp eða
Skógrræktarfélag Reykjavíkur.
Eiríkur Karlsson, Ragnheiður Pétursdóttir,
Þóra Karlsdóttir,
Bergrós Hauksdóttir,
Fjóla Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURBJÖRG JÓHANNA
ÞÓRÐARDÓTTIR
kennari,
Hrafnistu í Hafnarfirði,
áður til heimilis á Þinghólsbraut 72,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju föstudaginn 28. febrúar
kl. 13.00.
Unnsteinn Þórður Gíslason,
Magnús Gíslason,
Kristján Gíslason, Guðrún Benedikta Elíasdóttir,
Gísli Örn Gíslason, Birna Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hugheilar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
móður okkar, fósturmóður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR DAGBJARTAR
BJARNADÓTTUR
áður til heimilis að Reykjavíkurvegi 39,
(Tungu),
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk þriðju hæðar Sólvangs fyrir góða
umönnun.
Birna G. Flygenring, Albert Baldursson,
Garðar Flygenring,
Erna Flygenring, Pétur Þór Gunnarsson,
Bjarni Sigurðsson, Helga B. Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, sonur, bróðir, mágur og afi,
GUÐMUNDUR RÚNAR GUÐMUNDSSON,
Úthlíð 37,
Hafnarfirði,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn
18. febrúar verður jarðsunginn frá Hafnar-
fjarðarkirkju þriðjudaginn 4. mars kl. 13.00.
Vilborg Sverrisdóttir,
Ragnar Guðmundsson, Svanhildur Anna Magnúsdóttir,
Guðmundur Rúnar Guðmundsson,
Valgerður Guðmundsdóttir, Hjálmar Árnason,
Ingvar Guðmundsson, Rut Brynjarsdóttir
og barnabörn.
✝
Faðir okkar, bróðir, tengdafaðir, afi og langafi,
SÍRA ARNGRÍMUR JÓNSSON,
dr. theol.,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 25. febrúar.
Minningarathöfn verður haldin í Háteigskirkju
þriðjudaginn 4. mars klukkan 11.00.
Útför frá Oddakirkju á Rangárvöllum sama dag klukkan 14.00.
Hafliði Arngrímsson, Margrét Jóhanna Pálmadóttir,
Kristín Arngrímsdóttir,
Snæbjörn Arngrímsson, Susanne Torpe,
Bergþóra Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.