Morgunblaðið - Sunnudagur - 23.03.2014, Blaðsíða 50

Ingólfur í varaliðsleik gegn Ajax á Abe Lenstra Stadion, heimavelli Heerenveen, sem háður var
haustið 2010 að viðstöddum hátt í tuttugu þúsund manns. Hann var í tvígang hjá Heerenveen.
Ingólfur í leik með Þrótti í fyrrasumar. Þar líður honum vel og nýtur þess aftur að leika knattspyrnu.
heiður jafnvel þótt ég sé Liverpool-maður,“
segir Ingólfur hlæjandi. Hann varð þó að
afþakka boðið. Var ekki nægilega frískur til
að treysta sér í svo stórt verkefni.
Vildi ekki fara til Arsenal
Vorið eftir, þegar Ingólfur var sautján ára,
kom annað boð frá Englandi, að þessu
sinni frá Arsenal. Sem hann þáði. „Ég var
betur stemmdur á þeim tíma og langaði að
skoða aðstæður og prófa að æfa hjá svona
stóru félagi.“
Hann sá ekki eftir því. „Það var draumi
líkast að vera á æfingasvæði Arsenal innan
um allar þessar stórstjörnur. Mér gekk
ljómandi vel, spilaði meðal annars leik með
unglingaliðinu gegn Fulham og skoraði.
Arsenal hafði áhuga á að fá mig aftur til
æfinga en það kom aldrei til greina af
minni hálfu. Það var enginn efi í mínum
huga að ég ætlaði að verða atvinnumaður í
fótbolta. Ég var bara ekki tilbúinn að taka
þetta skref strax. Fara í svona stórt lið.“
Í staðinn ákvað Ingólfur að snúa aftur til
sc Heerenveen um sumarið. Taka hús-
bændur þar á orðinu og reyna sig aftur við
Holland. Í þetta skipti flutti hann einn utan.
Það var síður en svo auðvelt en Ingólfur
kveðst hafa verið staðráðinn í að láta á
drauminn reyna – þrátt fyrir veikindin.
Vel gekk framan af. Ingólfur var prýði-
lega stemmdur og fann að hann bjó að
mun meiri þroska en í fyrra skiptið. Óx
sem leikmaður. Upp úr áramótum 2011
fór hins vegar að síga á ógæfuhliðina.
Veikindin helltust yfir Ingólf sem aldrei
fyrr. „Ég varð alveg fárveikur sem var
ofboðslega erfitt þar sem ég var einn úti.
Ég leigði með þremur öðrum strákum og
sú sambúð var í meira lagi skrautleg –
burtséð frá veikindum mínum.“
Fór að heyra efasemdaraddir
Niðurstaðan varð sú að Ingólfi var fylgt
heim til Íslands þar sem hann komst strax
undir hendur geðlækna og sálfræðinga.
Viðskilnaðurinn við sc Heerenveen var
ekki eins góður í það skiptið. „Þeir sögð-
ust hafa skilning á veikindum mínum en
sá skilningur var aldrei sýndur í verki,“
segir hann án þess að vilja fara frekar út
í þá sálma.
Mun erfiðara var að koma heim í annað
skiptið. Þarna fór Ingólfur fyrst að heyra
efasemdaraddir. Raddir þess efnis að hann
væri ekki kandídat í atvinnumennsku. Hann
segir þetta hafa verið erfitt en sumpart
skiljanlegt í ljósi þess að hann faldi veik-
indin ennþá fyrir umhverfi sínu. „Eflaust
hafa einhverjir haldið að ég væri bara ein-
hver oflátungur.“
Fleira reyndist Ingólfi erfitt, eins og að
afþakka sæti í yngri landsliðum vegna þess
að hann hafði einfaldlega ekki heilsu í
verkefnin. „Það var ofboðslega erfitt enda
hafði metnaður minn til að ná langt í fót-
bolta ekkert minnkað.“
Ingólfur gekk til liðs við KR og að þessu
sinni fór hann þá leið að gera þjálfara og
forsvarsmönnum félagsins í trúnaði grein
fyrir veikindum sínum. „Því var vel tekið
og KR-ingar sáu vel um mig. En líðan mín
var slæm. Ég tórði þó og náði að mæta á
æfingar.“
Margar kjaftasögur í gangi
Tækifærin voru fá þegar sumarið byrjaði
og Ingólfur tók að ókyrrast. Eftir snarpa
rimmu fékk hann sig lausan frá KR og hélt
sem leið lá í uppeldisfélag sitt, Val. „Það
var leiðinlegt að skilja svona við KR en ég
var óþolinmóður og illa stemmdur og því
fór sem fór. Ekki hjálpaði til að margar
kjaftasögur voru í gangi, ekki síst í net-
heimum. Ég átti ekki gott með að leiðrétta
þær enda var ég ennþá mjög viðkvæmur
fyrir veikindum mínum. Tók meira að segja
þá afstöðu að minnast ekki á þau við Vals-
menn af ótta við að það myndi bitna á
tækifærum mínum til að spila með liðinu.“
Ingólfur fékk að spreyta sig hjá Val en
náði engum hæðum. „Ég fann mig ekki,
hvorki innan vallar né utan, og leið illa.
Var í mikilli baráttu við sjálfan mig. Ein
birtingarmynd þeirrar baráttu var hegð-
unarfrávik – ég gat verið mjög uppstökkur
þetta sumar, ekki síst á æfingum. Það náði
líklega hámarki þegar ég öskraði á þjálf-
arann á einni æfingunni. Það skilar sjaldn-
ast árangri.“
Hann kímir.
„Þegar ég lít til baka var árið 2011 í
flesta staði hryllilegt. Eiginlega má segja
að það sé í móðu.“
Árið 2012 var miklu betra. Í ársbyrjun
Ingólfur á sínum nýja heimavelli, Val-
bjarnarvelli í Laugardal. Hann hlakkar til
sumarsins.
Ljósmynd/Hafliði Breiðfjörð
50 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23.3. 2014
GRÆNU