Morgunblaðið - 03.04.2014, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 2014
✝ ÞorsteinnSveinbjörnsson
fæddist 25. júní
1950. Hann lést á
Landspítalanum
hinn 28. mars sl.
Foreldrar hans
voru hjónin Ingi-
björg Sigurð-
ardóttir, f. 25.12.
1925, d. 9.5. 2012,
og Sveinbjörn Gísli
Þorsteinsson, f.
1.11. 1925, d. 22.6. 1967. Þor-
steinn átti þrjá bræður: Hrafn, f.
17.5. 1952, d. 1984, Gretti, f. 17.1.
og Mikael Máni. 2) Sveinbjörn
Gísli, f. 6.5. 1977. 3) Einar Hans,
f. 10.1. 1979, í sambúð með Huldu
Írisi M. Eiríksdóttur. Dóttir Ein-
ars er Sigurrós Anita. 4) Þóra, f.
23.2. 1987, sambýlismaður henn-
ar er Hreinn Ágúst Kristinsson.
Þorsteinn ólst upp í vestur-
bænum í Hafnarfirði, gekk í
Lækjarskóla og Flensborg-
arskóla. Byrjaði á sjó aðeins 15
ára gamall og vann mjörg ár við
sjómennsku. Seinna meir var að-
alstarf hans vinna á stórum
vinnuvélum sem og vörubílaakst-
ur. Þorsteinn og Gerður bjuggu
lengst af í Hafnarfirði en sein-
ustu árin á Suðurnesjum og nú
síðast í Garði.
Útför Þorsteins fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 3.
apríl 2014, og hefst athöfnin kl.
13.
1955, d. 2009, og
Sigurð, f. 21.4.
1960.
Eiginkona Þor-
steins er Gerður
Einarsdóttir, f. 26.4.
1952. Foreldrar
hennar voru Einar
Ólafsson og Hans-
ína Þorkelsdóttir
sem bæði eru látin.
Börn Þorsteins og
Gerðar eru: 1) Ingi-
björg, f. 25.10. 1971, gift Ólafi
Ingvari Kristjánssyni, f. 15.2.
1971. Þeirra börn: Hrefna, Sara
Þetta var þungt högg, það er
enginn viðbúinn slíku höggi. Eftir
sitja spurningar, hvernig vildi
þetta til og af hverju Steini? Hann
sem var þrælvanur stórum vinnu-
tækjum og þekktur fyrir varkárni.
Man fyrst eftir honum fyrir utan
Fífó, nýkominn með bílpróf, á há-
værum stífbónuðum amerískum
gæðingi með hvellri flautu, mætt-
ur til að „stela“ Gerði. Þá þegar
voru örlögin ráðin og alla tíð síðan
sá Gerður ekki sólina fyrir Steina.
Auðvitað var lífið ekki alltaf dans á
rósum. Mætti frekar segja að það
hafi verið eins konar línudans, sem
þau voru reyndar bæði mjög góð í.
Steini mágur var um margt sér-
stakur persónuleiki. Þéttur á velli
og alltaf trúr sínum stíl og karakt-
er. Hann var bíldellukarl, kúreki af
Guðs náð, góður dansari og mjög
söngelskur. Fyrir nokkrum árum
hittum við Gerði og Steina á
heimsins stærstu fornbílahátíð í
Daytona. Þarna var hann mættur í
eina af mörgum pílagrímsferðum
sínum á þennan árlega viðburð.
Með uppbrettar ermar og réttu
derhúfuna var Steini í essinu sínu,
eins og innfæddur og öllum hnút-
um kunnugur. Hann var orginal
bíladellukarl. Steini spilaði á gítar
og hafði góða söngrödd og voru co-
untry-lögin og gömlu slagararnir í
hávegum hafðir. Hann var í söng-
sveitinni Víkingunum á Suðurnesj-
unum, en stundirnar með þeim
gáfu honum mikið. Steini og Gerð-
ur fluttu á síðasta ári í parhús í
Garðinum, búin að koma sér fyrir
á fallegu heimili þar sem þeim leið
afskaplega vel með hundinum
Yenko. Húsbíllinn klár fyrir utan
og þau farin að hlakka til sumars-
ins og ferðalaga um landið. Þau
voru virk í Húsbílafélaginu og áttu
þar marga góða vini. Steini og
Gerður voru líka í félagsskap línu-
dansara sem hittist reglulega til að
dansa. Steini var góður dansari og
tók sig afar vel út á gólfinu í kú-
rekagalla „fra top til tå“. Hann var
reglusamur og umhugað um heils-
una. Það segir margt um Steina,
að fyrir 23 árum sagði hann alfarið
skilið við Bakkus. Að eigin sögn
áttu þeir enga samleið og svo hætti
hann líka að reykja. Fyrir nokkr-
um árum fékk Steini óvænt hjarta-
áfall og þurfti að fara í stóra að-
gerð. En hann var fljótur að ná
sér, enda maður með krafta í
kögglum. Það eru erfiðir tímar
framundan hjá Gerði og fjöl-
skyldu. Ég veit að dýrmætar
minningar munu hjálpa þeim að
takast á við sorgina. Við Hjörtur
sendum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur til þeirra allra, sem og
Sigga bróður Steina, sem enn og
aftur þarf að takast á við missi og
sorg. Biðjum góðan Guð að styrkja
þau öll. Blessuð sé minning Þor-
steins mágs míns.
Guðrún Einarsdóttir.
Þorsteinn
Sveinbjörnsson
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu við
andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR OLIVERSDÓTTUR
frá Hellissandi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sólvangs
fyrir ómetanlega umönnun og hlýhug.
Guð blessi ykkur öll.
Lovísa Árnadóttir, Viðar Pétursson,
Finnur Árnason, Anna María Urbancic,
Ingibjörg Árnadóttir, Jónas Þór Guðmundsson,
Sigríður Erla, Pétur, Davíð, Finnur Árni,
Árni Grétar, Ebba Katrín,
Oliver Páll, Viktor Pétur, Guðmundur Már,
Lovísa Margrét, Stefán Árni og Viðar Breki.
✝
Minningarathöfn og útför föður míns,
ÓLAFS JÓNS HANSSONAR,
f. 17.10. 1931 – d. 12.1. 2013,
fer fram í Fossvogskapellu mánudaginn
7. apríl kl. 13.00.
Ólöf Melkorka Laufeyjardóttir.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, stjúpi, afi
og langafi,
TORFI ÓLAFSSON,
fv. deildarstjóri,
Melhaga 4,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 21. mars á Land-
spítalanum í Fossvogi verður jarðsunginn
með sálumessu í Dómkirkju Krists konungs í Landakoti
föstudaginn 4. apríl kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á SOS-barnaþorpin.
Ólafur H. Torfason, Sigríður Dóra Jóhannsdóttir,
Helgi Torfason, Ella B. Bjarnarson,
Anna G. Torfadóttir, Gunnar J. Straumland,
Baldur Hermannsson, Jóna I. Guðmundsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝ Guðbjörn Ingv-ar Jónsson,
bóndi í Framnesi,
fæddist 15. október
1922 í Arn-
arstaðakoti í Flóa.
Hann lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Lundi á Hellu
17. mars 2014. For-
eldrar hans voru
Jón Halldórsson, f.
1. júní 1871 á Ósa-
bakka á Skeiðum, d. 30. október
1955, og sambýliskona hans, Jón-
ína Margrét Jónsdóttir, f. 1. febr-
úar 1888, í Hæðargarði í Land-
broti. Hálfsystkini Guðbjörns,
samfeðra sem Jón átti með fyrri
konu sinni, Guðbjörgu Jóns-
dóttur, f. 30. júní 1870, d. 25. apr-
íl 1916 af slysförum, voru Krist-
ján, f. 1. september 1902, d. 11.
nóvember 1923, Sigurbjörg, hús-
freyja í Reykjavík, f. 1905, d. 26.
janúar 1997, gift Helga Hafliða-
syni bifvélavirkjameistara, þau
eignuðust sjö börn. Guðjón
Benjamín bifreiða-
stjóri, f. 30. ágúst
1906, d. 4. júní 1985,
giftur Guðbjörgu
Sigríði Björgvins-
dóttur, þau áttu
fjögur börn. Dreng-
ur, f. 17. janúar
1915, d. sama dag.
Guðbjörn kvænt-
ist Margréti Lofts-
dóttur, f. 17. nóv-
ember 1917, d. 24.
október 2010, frá Klauf í Vestur-
Landeyjum, 1. júní 1957. Þau
eignuðust tvær dætur, tvíburana
Jónu sjúkraliða, sem býr í Hafn-
arfirði ásamt sambýlismanni,
Guðfinni Gísla Þórðarsyni, og
Þórunni, sem býr á Syðri-
Hömrum ásamt eiginmanni sín-
um, Jóni Þorsteinssyni bónda,
þau eiga fjögur börn, Margréti
Hörpu, Þuríði Marín, Steinunni
Birnu og Bergþór Kristin.
Útför Guðbjörns fer fram frá
Kálfholtskirkju í dag, 3. apríl
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
Guðbjörn Jónsson, nágranni og
vinur til margra ára, er horfinn til
Austursins eilífa. Ég tel það gæfu-
spor að hafa fengið að vera sam-
ferða honum þessi ár. Bubbi var
hafsjór af fróðleik um sveitina sína
og þekkti nánast öll örnefni. Hann
var mjög natinn við bústörfin og
sinnti skepnunum afar vel. Eftir
að hann hætti hefðbundnum bú-
skap snéri hann sér að áhugamál-
um sínum, m.a. módelsmíði. Smíð-
aði hann þekktar brýr á
Suðurlandi, gamla bæinn í Fram-
nesi og Kálfholtskirkju. Hand-
bragðið var mjög fágað en verk-
færin til smíðanna voru sög,
gamall hefill og sporjárn. Margrét
Loftsdóttir, eiginkona Bubba, féll
frá 2010 og var það honum þungur
missir. Framnes bar þess merki
að þar réðu Bubbi og Magga ríkj-
um því snyrtimennska var þar til
fyrirmyndar.
Undir það síðasta dvaldi Bubbi
á Lundi og naut umhyggju frá-
bærs starfsfólks þar. Bubbi fór
sáttur við Guð og menn í þetta
hinsta ferðalag. Rétt eins og vel-
heppnaður dagur endar í notaleg-
um svefni deyja þeir hamingju-
samir sem hafa varið lífi sínu vel.
Við Arnheiður sendum fjölskyldu
Guðbjörns okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Jakob S. Þórarinsson,
Áskoti.
Minningar streyma nú fram
þegar við kveðjum kæran vin okk-
ar, Bubba í Framnesi.
Okkar kynni hófust þegar við
fluttum í Ásmúla vorið 1979. Fjöl-
skyldan í Framnesi varð fljótt
kærir nágrannar og vinir. Bubbi
og Magga veittu okkur fjölmörg
góð ráð og ábendingar í gegnum
árin sem komu sér vel í búskapn-
um, sérstaklega á upphafsárum.
Samgangur var mikill á milli bæja
og alltaf gott að fá sér kleinur með
kaffi eða mjólk þegar við litum
inn.
Bubbi, þú varst fróður um
menn og málefni og gaman að
heyra þig segja frá eða lesa fróð-
leik sem þú hafðir skrifað. Hag-
leiksmaður varstu svo sannarlega
og bera verk þín sem þú vannst að,
eftir að þið hættuð búskap, þess
glöggt merki. Sannkölluð lista-
verk sem alltaf er jafngaman að
skoða.
Eftir að við fluttum frá Ásmúla
héldust vinaböndin sterk og við
nutum hlýhugar og góðvildar ykk-
ar Möggu áfram. Þegar þú svo
fluttist á Dvalarheimilið Lund á
Hellu var gott að sjá hvað þú varst
sáttur og þú talaðir alltaf um hve
vel væri hugsað um þig þar.
Við vottum Jónu, Þórunni og
fjölskyldum innilega samúð okk-
ar. Minningin lifir um góðan og
hjartahlýjan mann.
Takk fyrir samfylgdina kæri
vinur.
Magnea, Sigurbjörn
og fjölskylda.
Guðbjörn Jónsson bóndi frá
Framnesi er látinn. Bubbi, eins og
hann var alltaf kallaður, var ein af
þeim persónum sem einkenna
minningarnar úr sveitinni þar sem
við ólumst upp, í Ásahreppi í
Rangárvallasýslu. Minningin er
um traustan og góðan bónda með
hlýtt og fagnandi viðmót í hvert
skipti sem fundum okkar bar sam-
an. Hann lét sér annt um mann-
lífið og sveitunga sína.
Hann var virkur þátttakandi í
öllu félagsstarfi, studdi og hvatti
unga fólkið og hafði alltaf brenn-
andi áhuga á að fylgjast með því
sem við tókum okkur fyrir hend-
ur. Hann var lengi gjaldkeri Ung-
mennafélags Ásahrepps en ein-
mitt á félagsfundum og
samkomum tengdum Ungmenna-
félaginu eru margar minningar
um Bubba.
Honum var annt um félagið og
gladdist þegar yngri kynslóð tók
við forystu þess. Bubbi var góður
bóndi sem hugsaði vel um skepn-
urnar sínar. Eftir að hann hætti
kúabúskap fór hann að stunda
handverk og smíðar sem sýndi að
hann bjó einnig yfir listrænum
hæfileikum. Það var ætíð vinskap-
ur á milli Bubba og Margrétar
konu hans og foreldra okkar.
Það er sérstök tilfinning að sjá
sveitungum æskuáranna fækka.
Því fylgir söknuður og sorg en
jafnframt þakklæti fyrir sam-
fylgdina, þakklæti fyrir vinskap
og góðvild, þakklæti fyrir að vera
hluti af fallegum minningum.
Elsku Þórunn, Jóna og fjöl-
skyldur. Við sendum ykkur inni-
legar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning elskulegs föður ykkar,
tengdaföður og afa. F.h. móður
minnar, Steinunnar, og systkina
minna frá Kastalabrekku,
Sigurveig Þ.
Sigurðardóttir.
Guðbjörn Ingvar
Jónsson
Elsku hjartans Inga mín, nú
er áralangri þrautagöngu þinni
með illvígan sjúkdóm lokið og
ég trúi því að nú sért þú komin
á góðan og fallegan stað þar
sem þrautir og þjáningar eru
ekki til. Þú tókst á við veik-
indin af þvílíkum hetjuskap,
baráttuvilja, dugnaði og æðru-
leysi. Oft sagðir þú við mig
þegar ég var að reyna að
„stoppa“ þig af ef mér fannst
þú vera að fara fram úr þér:
„Hvað, ég er ekkert veik, ég er
bara stundum svolítið þreytt.“
Mér finnst þetta lýsa þér svo
vel og hvernig þú tókst á við
veikindin, elsku Inga mín.
Þú varst ein mesta pæja sem
ég þekki og var ekki að sjá á
þér að þú værir mikið veik, allt-
af svo fín og flott. Lífið hefur
svo sannarlega ekki farið mjúk-
um höndum um þig, elsku Inga
mín, en þið Eyfi hafið staðið
þétt saman hlið við hlið í gegn-
um alla erfiðleikana.
Hann Eyfi þinn stóð eins og
klettur við hlið þér í veikind-
unum og var ávallt vakinn og
sofinn yfir líðan og velferð
þinni og varstu svo óendanlega
Ingveldur
Gísladóttir
✝ IngveldurGísladóttir
fæddist á Selfossi
22. ágúst 1949. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 20.
mars 2014.
Útför Ingveldar
fór fram frá Víði-
staðakirkju 1. apríl
2014.
þakklát fyrir hann
Eyfa þinn.
Ég er svo þakk-
lát fyrir þessi ár
sem við áttum
saman, betri
tengdamömmu er
ekki hægt að
hugsa sér. Enda
sagðir þú oft við
mig að það væri
ekki sjálfgefið að
vera besta vinkona
tengdadóttur sinnar.
Þú varst ekki bara tengda-
mamma mín heldur mín besta
vinkona og varst mér sem önn-
ur móðir enda kallaðir þú mig
alltaf stelpuna þína. Við vorum
oft spurðar hvort við værum
mæðgur og leiddist okkur það
sko ekki. Við gátum talað um
allt af mikilli hreinskilni og vor-
um miklar trúnaðarvinkonur.
Það leið varla sá dagur að við
heyrðumst ekki í síma og gát-
um blaðrað endalaust og hafði
Eyfi oft orð á því um hvað við
gætum eiginlega verið að tala
svona lengi!
Þú varst ein skemmtilegasta
manneskja sem ég hef kynnst
og litríkari karakter er vand-
fundinn, enda varstu vinmörg
og ég dáðist að því hversu dug-
leg þú varst að rækta vinskap-
inn. Þú varst ekki bara falleg
og góð heldur varstu líka svo
ráðagóð og gat ég alltaf leitað
til þín, elsku Inga mín, ég lærði
margt af þér sem ég hef til-
einkað mér. Svo kenndir þú
mér líka fullt af „trixum“ sem
þú notaðir á Eyfa og sagðir
mér að nota á Pétur því þeir
væru alveg eins. Þú sagðir öll-
um sem heyra vildu hversu
góða konu hann Pétur „þinn“
ætti, ég veit að þú varst ótrú-
lega ánægð með mig og stolt af
mér. Þú varst svo ánægð með
hversu hamingjusamur hann
Pétur „þinn“ væri og dáðist að
því hversu fallegt og gott sam-
band okkar væri. Ég er svo
óendanlega þakklát fyrir allar
stundirnar okkar saman, við
áttum yndisleg jól og frábæra
helgi saman núna í febrúar.
Orð fá ekki lýst hversu mikið
ég sakna þín en ég veit að nú
líður þér vel og ert komin til
hennar Andreu þinnar.
Elsku Eyfi, Pétur, Ragna,
Gísli og Ingi Páll, missir ykkar
er sár og mikill en minningin
um fallega, góða og einstaka
eiginkonu og móður mun ylja
ykkur um hjartarætur um
ókomin ár. Megi góður Guð og
hans englar styðja ykkur og
styrkja á erfiðum stundum.
Guð geymi þig, elsku hjart-
ans Inga mín. Hafðu þökk fyrir
allt. Ég elska þig.
Þín „first lady“,
Margrét.
Það er erfitt að minnast
kærrar vinkonu til fimmtíu ára
í örfáum orðum. Vinskapur
okkar var heill og einlægur, við
gátum talað saman og hlegið,
sama hvað á gekk og hvað lífið
leiddi okkur í gegnum, bæði
sorgir og gleði.
Í síðasta skiptið sem við hitt-
umst, síðastliðið haust, þegar
þú dvaldir hjá mér á Spáni, er
tími sem ég verð alltaf þakklát
fyrir. Einhvern veginn vissum
við samt báðar að þetta yrði í
síðasta skiptið sem við ættum
tíma saman hérna megin móð-
unnar miklu. Langri þrauta-
göngu duglegrar konu er lokið.
En ég er staðföst í þeirri trú að
við eigum eftir að hittast á ný,
á öðrum stað á öðrum tíma.
Þangað til elsku vinkona:
„Dreymi þig ljósið, sofðu rótt.“
Elsku Eyvi og fjölskylda,
megi algóður Guð styrkja ykk-
ur í sorginni.
Hugur minn er hjá ykkur.
Steinþóra
Guðbergsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Ingveldi Gísladóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.
Minningargreinar