Frúin - 01.07.1962, Blaðsíða 20

Marlon Hrando vill
Rödd konunnar má líkja við hljóð-
færi. Hún er þreytandi þegar hán
er há og skræk, en viðfeldin þegar
hún er mjúk og hljómfögur.
Það er sagt, að karlmenn hrífist
mest af ljóshærðu kvenfólki, en
hár konunnar finnst mér ekki skipta
nokkru máli, segir Marlon Brando.
— Það er miklu meira atriði hvern-
ig áhrif konan hefur á manninn. Mis-
skilningur hefur orðið viðvíkjandi
útliti konunnar. — Til dæmis er
fjöldi stúlkna, sem hefur fallegan
vöxt og þær halda allar að þær geti
orðið fegurðardrottningar. Ef ég ætti
að velja fegurðardrottningu myndi
verða fyrir valinu kona, sem hefur
persónuleika til að bera. Hvað mig
snertir hefur það meiri áhrif heldur
en að línurnar séu fullkomnar. Marg-
ar konur nú á dögum eru í algeru
uppnámi vegna auglýsingastarfsem-
innar. Og sú kona, sem ekki hefur
sömu linur og Marilyn Monroe, held-
ur að hún sé algerlega ómöguleg.
Tízkukóngarnir æsa konuna og fá
hana til þess að kaupa það nýjasta,
sem þeir hafa fundið upp, og telja
henni trú um, að annars fylgi hún
ekki tízkunni. Það er ekki tekið til-
lit til þess hvort það klæðir hana.
Konurnar koma til þess að líkjast
hver annarri alltof mikið, það finnst
mér ókostur.
Ég ber virðingu fyrir þeirri konu,
sem þorir að klæðast eftir sínum
smekk, í staðinn fyrir að láta tízku-
kóngana segja sér hverju hún á að
klæðast, því að þá aðeins fær maður-
inp tækifæri til að kynnast persónu-
leika hennar. — í stuttu máli finnst
mér að hver kona eigi að gera sér
grein fyrir því, að hin líkamlega feg-
urð skiptir ekki mestu máli.
Sérhver kona hefur eitthvað fallegt
til að bera. Ef til vill fagra rödd,
augu eða fallegar hendur, eða þá
að sá hiti, sem geislar frá henni hefur
áhrif. Sú kona, sem mér fellur vel,
þorir að vera og klæðast eins og hún
vill, án þess að fara eftir því, sem
öðrum finnst.
20
FRÚIN