Fréttablaðið - 06.03.2014, Blaðsíða 8

6. mars 2014 FIMMTUDAGUR| FRÉTTIR | 8
∞ ∞
vATNIÐ og
orkan
Morgunverðarfundur
í Norðurljósasal Hörpu,
föstudaginn 7. mars.
ÁRIÐ 2014 ER DAGUR VATNSINS
HELGAÐUR VATNI OG ORKU. AÐ ÞVÍ
TILEFNI EFNUM VIÐ TIL MORGUN-
FUNDAR Í NORÐURLJÓSASAL
HÖRPU, FÖSTUDAGINN 7. MARS.
Opnun fundar og fundarstjórn
Kristín Linda Árnadóttir
forstjóri Umhverfisstofnunar
Experiences with the Hydropower
Sustainability Assessment
Protocol: Applying a Sustainability
Tool Globally and in Iceland
Joerg Hartmann ráðgjafi
Sjálfbærnivísar fyrir vatnsafl og
jarðhita. Hvernig geta þeir nýst
við skipulags- og framkvæmda-
áætlanir á Íslandi
Guðni A. Jóhannesson orkumálastjóri
Rammaáætlun – samkomulag um
orkunýtingu og náttúruvernd
Stefán Gíslason formaður
verkefnisstjórnar Rammaáætlunar

Loftslagsbreytingar og áhrif þeirra
á vatnafar: Hvaða afleiðingum má
búast við á umhverfi og samfélag?
Árni Snorrason forstjóri
Veðurstofu Íslands
Fyrirspurnir og umræður
Fundartími er 8:30-10:00 – boðið er upp á morgunhressingu frá kl. 8:00.
Skráning fer fram á www.os.is eða í síma 569 6000. Allir velkomnir.
Bjarni Þorsteinsson, slökkviliðsstjóri Borgarbyggðar, benti á það á ráð-
stefnu Sambands sveitarfélaga um gróðurelda í janúar í fyrra, að mikið
ósamræmi væri við leyfisveitingar þegar kæmi að meðferð elds á víða-
vangi. Áramótabrenna væri háð leyfi landeiganda, slökkviliðs og umsagnar
heilbrigðiseftirlits. Þá bæri að vátryggja fyrir hugsanlegum skaða fyrir
allt að 150 milljónir króna. Bóndi þarf einungis að hafa samband við
búnaðarfélag til að fá umsögn. Að því fengnu skrifar sýslumaður út leyfi
til sinubrennslu án þess að greiðsla komi fyrir eða beðið sé um trygg-
ingar. Bóndinn beri í raun litla ábyrgð ef illa fer, og sé því síður krafinn um
greiðslu vegna skemmda eða kostnaðar slökkviliðs ef til útkalls kemur.
Í bréfi Mannvirkjastofnunar til umhverfisráðuneytisins segir að „brýna
nauðsyn ber til að auka aðkomu slökkviliðsstjóra, náttúruverndaryfirvalda
og heilbrigðiseftirlits að leyfisveitingunni og auka til muna eftirlit með
framkvæmdinni. Jafnframt þarf að setja skýrari ákvæði í löggjöfina um
að leyfishafi sé ábyrgur fyrir greiðslu kostnaðar af slökkvistarfi ef brenna
fer úr böndunum og jafnvel að sett verði ákvæði um skyldu til að kaupa
vátryggingu áður en eldur er kveiktur sambærilegt við það sem gildir um
áramótabrennur.“
SAMA GILDI UM ÁRAMÓT OG BÆNDABRENNUR
ÖRYGGISMÁL Það er álit Mann-
virkjastofnunar að banna beri
sinubrennur alfarið. Ef sátt um
slíkt bann fæst ekki í samráði
við samtök bænda telur stofnun-
in að reglur um veitingu leyfa til
sinubrenna verði teknar til gagn-
gerrar endurskoðunar og leyfum
markaður mun skýrari og strang-
ari rammi.
Þetta kemur fram í svari Mann-
virkjastofnunar til umhverfis- og
auðlindaráðuneytisins við erindi
um álit stofnunarinnar á því hvort
banna eða takmarka eigi sinu-
brennur. Innan ráðuneytisins er
unnið að frumvarpi til laga um
varnir gegn gróðureldum, og er
málið á þingmálaskrá yfirstand-
andi þings.
Þeir sem kallaðir voru til ráð-
gjafar eru sammála Mannvirkja-
stofnun um bann eða strangar
reglur; Félag slökkviliðsstjóra,
Umhverfisstofnun og margir
sýslumenn úti um land. Þessi
hópur benti á að af sinubrennum
stafaði mengun, hætta, kostnað-
ur og óþægindi fyrir íbúa. Fram
kom hjá sýslumanninum á Húsa-
vík og kollega hans í Borgarnesi
að kvörtunum íbúa vegna sinu-
brenna bænda fari fjölgandi.
Bændasamtök Íslands lögðu
hins vegar áherslu á að allar
breytingar væru vel ígrundað-
ar og rökstuddar, enda byggðust
sinubrennur bænda „á gamalli
hefð og það væru ekki endilega
þær brennur sem væru að valda
ónæði eða tjóni“, eins og segir í
bréfinu en samkvæmt upplýsing-
um frá BÍ eru samtökin sammála
því sjónarmiði að skýra þurfi
lögin og reglugerðina sem þeim
fylgir.
Í bréfinu tekur Mannvirkja-
stofnun eindregna afstöðu: „Fyrir
liggur að sinubrennur valda
mengun og óþægindum fyrir fólk
í nánasta umhverfi. Fari sinu-
brenna úr böndunum og kalla þarf
til slökkvilið lendir sá kostnaður á
íbúum viðkomandi sveitarfélags.
Með breytingum á veðráttu og
breyttum búskaparháttum hefur
hætta vegna sinubrenna aukist
síðustu ár á sama tíma og gagn-
semi hennar í landbúnaði er í
besta falli umdeild.“
Bjarni Þorsteinsson, slökkvi-
liðsstjóri Borgarbyggðar, gerði
leyfisveitingar þessar að umtals-
efni á málþingi Sambands sveitar-
félaga um gróðurelda í fyrra.
Ingibjörg Halldórsdóttir, lög-
fræðingur hjá Mannvirkjastofn-
un og bréfritari, segir að við
vinnuna hafi komið í ljós að sinu-
brennur tíðkast aðeins á nokkr-
um svæðum á landinu, og fáir
einstaklingar á afmörkuðum
svæðum hafi sótt um slík leyfi
á undanförnum tíu árum. Leyf-
isveitingarnar séu að stærstum
hluta gefnar út af sýslumönn-
um fimm umdæma; sýslumanni
Snæfellinga í Stykkishólmi og
sýslumönnunum á Blönduósi, á
Húsavík, í Borgarnesi og í Vík.
Umdæmin eru alls 24.
svavar@frettabladid.is
Vilja bann við
sinubrennum
bænda
Mannvirkjastofnun vill banna sinubrennur bænda
alfarið, eða setja mun strangari ramma um leyfis-
veitingar. Bændasamtökin vilja að gætt sé að grónum
hefðum, en skrifa undir að skýra þurfi lög og reglur.
SINUBRUNI Mengun, hætta, kostnaður og óþægindi íbúa er nefnt sem rök fyrir
banni við sinubrennum. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA