Læknablaðið - 15.06.2000, Qupperneq 76

RURORIX*
móklóbemíð
nte& eútátcv&a eájút&ei&n
• Góðurárangur
við öllum tegundum þunglyndis12
• Veldur ekki kyndeyfð
eða annarri kynvanstarfsemi3 4
• Veldur sjaldan aukaverkunum,
lítil áhætta við ofskömmtun15’6’7
• Hefja má meðferð strax
og hætt er á öðrum þunglyndislyfjum89
Nýr styrkleiki:
300 - 600 mg á dag, gefið í tveimur skömmtum.
Thorarensen lyf
Vatnagarðar 18 • 104 Reykjavík • Sími 530 7100
Eiginlcikar: Móklóbemíð er geðdeyfðarlyf.
Verkun lyfsins byggist á því að það blokkar
mónóamínoxídasa-A (MAO-A) sérhæft og
afturkræft. Þetta leiðir til minnkaðra umbrota
noradrenalíns og serótóníns. Lyfið er ólíkt
eldri MAO-blokkurum, sem blokka bæði
MAO-A og MAO-B óafturkræft, en því fylgir
hætta á hækkuðum blóðþrýstingi við inn-
töku týramíns (m.a. í osti). Aðgengi lyfsins
við langtímanotkun er allt að 90%. Blóð-
þéttni nær hámarki um 1 klst. eftir inntöku,
dreifingarrúmmál er nálægt 1,2 I/kg og
próteinbinding í plasma er u.þ.b. 50%.
Helmingunartími í blóði er 1-2 klst. og leng-
ist lítillega með vaxandi skömmtum. Umbrot
lyfsins eru háð skömmtum, það oxast nær
algjörlega í óvirk umbrotsefni, sem skiljast út
í nýrum.
Ábcndingar: Geðdeyfð, aðallega innlæg
geðdeyfð. Erfið eða langvarandi útlæg geð-
deyfð.
Frábcndingan Bráð ruglun (confusio ment-
is). Ofstarfsemi skjaldkirtils. Pheochromo-
cytoma. Samtímis notkun selegilíns. Ofnæmi
fyrir innihaldsefnum lyfsins.
Mcðganga og brjóstagjöf: Takmörkuö
reynsla er af notkun lyfsins hjá þunguðum
konum, en í dýratilraunum hefur aukin
hætta á fósturskemmmdum ekki komið í
ljós. Lyfið útskilst í brjóstamjólk, en hætta á
áhrifum á barnið virðist ólíkleg við notkun
lyfsin í venjulegum skömmtum.
Aukavcrkanin Algengar (> 1%): Svimi, höf-
uðverkur, ógleði, niðurgangur og svefntrufl-
anir. Sjaldgcefar (0,1-1%): Slappleiki, blóð-
þrýstingslækkun, bjúgur, breytingar á bragð-
skyni, lystarleysi, meltingartruflanir, munn-
þurrkur, rugl og óróleiki.
Millivcrkanir: Milliverkun við týramín
hefur ekki klíníska þýðingu, en þó er mælt
með því, að lyfið sé tekið inn eftir mat.
Címetidín hægir verulega á umbrotum lyfsins
og getur þurft að minnka skammta mókló-
bemíðs um helming við samtímis gjöf þess-
ara lyfja. Lyfíð getur aukið áhrif adrenvirkra
lyfja. Lyfíð eykur áhrif íbúprófens og morfín-
líkra lyfja. Hefja má meðferð með öðrum
geðdeyfðarlyfjum (m.a. þríhringlaga lyfjum)
strax þegar notkun móklóbemíðs hefur
verið hætt og öfugt.
Varúð: Hjá sjúklingum með skerta lifrarstarf-
semi þarf að minnka skammta. Sjálfsmorðs-
hneigð getur aukist í upphafi meðferðar.
Skammtastærðir handa fullorðnum:
Venjulegur byrjunarskammtur er 300 mg á
dag, venjulega gefið í tveimur til þremur
deiliskömmtum. Gera má ráð fyrir, að full
verkun fáist eftir 4-6 vikna meðferð. Þegar
árangur kemur í Ijós má lækka skammtinn.
Hámarksdagskammtur er 600 mg á dag.
Taka á lyfið inn eftir máltíð. Sjúklingum með
skerta lifrarstarfsemi verður að gefa minni
skammta en hér hafa verið nefndir.
Skammtastærdir handa börnum: Lyfið er
ekki ætlað bömum yngri en 12 ára.
Innihaldscfni: Hver tafla inniheldur: Moclo-
bemidum INN 100 mg, 150 mg eða 300 mg.
Pakkningar og hámarksvcrð í smásölu
frá 1. 4. 1999: Töflur 100 mg: 30 stk.
(þynnupakkað): 2.100 kr; 100 stk. (þynnupakk-
að): 4.949 kr. Töflur 150 mg: 30 stk. (þynnu-
pakkað): 2.516 kr.; 100 stk. (þynnupakkað):
6.422 kr. Töflur 300 mg: 30 stk. (þynnupakk-
að); 3-903 kr.; 60 stk. (þynnupakkað): 7.472 kr.
Grciðslufyrirkomulag: Elli- og örorkulíf-
eyrisþegar greiða fyrstu 350 kr. af verði
lyfsins og 20% af því sem eftir er að
hámarki 600 kr. Aðrir greiða fyrstu 1.000 kr.
af verði lyfsins og 40% af því sem eftir er
að hámarki 1.800 kr. Ef verð á samheitalyfi
er hærra en viðmiðunarverð þá greiðir
sjúklingur að auki muninn á smásöluverði
og viðmiðunarverði.
Afgrciðslutilhögun: Heimilt er að ávísa
lyfinu til 100 daga notkunar í senn.
Hcimildir: 1. Fitton A et al. Dmgs 1992;
43 (4): 561-596. 2. Angst J et al. Psychoph-
armacology 1992; 106 (SuppD: 109-113. 3.
Philipp M et al. Int Clin Psychopharm 1993:
7 (3-4): 149-153- 4. Baier D et al. Fortschr
Neurol Psychiat 1994; 38: 3371-79. 5. Roth
M et al. BrJ Psychiatry 1996; 168: 149-157.
6. Hetzel W. Psychopharmacology 1992;
106 (Suppl); 127-129. 7. Chen DT, Ruth R.
Clin Neuropharmacol 1993; 16 (Suppl 2):
63-68. 8. Amrein R et al. Psychoph-
armacology 1992; 106 (SuppD: 24-31. 9.
Dingemanse J. Int Clin Psychopharmacology
1993; 7 (3-4): 167-180.