Læknablaðið - 15.07.2002, Síða 63

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 28
Af tungutaki og barnsförum
Tungutak þeirra dönsku
Kona af dönsku bergi brotin hafði verið búsett á ís-
landi um árabil. Hún talaði nokkuð góða íslensku en
með vissum skafönkum þó. Annað hnéð hafði verið
að gera henni lífið leitt og þar kom að því að hún
spurði heimilislækninn hvort það væri ekki viturlegt
að „fara með hnéð til bæklingalæknis“.
Önnur kona af sama uppruna hafði búið hér á
landi í áratugi. Tungutak hennar var með svipuðum
hætti og þeirrar fyrrnefndu. Hún vildi hafa samráð
við heimilislækni sinn um hitt og þetta. í hvert einasta
skipti tjáði hún hug sinn á sömu lund: „Ég þarf að
hafa samræði við þig um ...“
Kona í barnsnauð
Maður kom á hlaupum inn á fæðingardeildina og
hrópaði: „Konan mín er komin í fæðingu í leigubíl
hér fyrir utan.“
Ungi aðstoðarlæknirinn sem var alltaf viðbúinn
enda verið skáti frá unglingsárum þreif akúttöskuna
og hentist eins og byssubrandur út í leigubíl. Hann
lyfti upp kjól konunnar og tók að klæða hana úr nær-
buxunum. Pá fyrst áttaði hann sig á því að nokkrir
leigubílar voru á stæðinu og hann var ekki í þeim
rétta!
Eyrnabruni
Maður af Stór-Hafnarfjarðarsvæðinu kom á slysa-
deild með brunablöðrur á báðum eyrum. „Hvað kom
fyrir þig?“ spurði vakthafandi læknir á deildinni.
„Ég var að strauja skyrtuna mína þegar síminn
hringdi og ég „svaraði“ alveg óvart með járninu,“
sagði maðurinn skömmustulegur.
„Það skýrir af hverju þú ert brenndur á öðru eyr-
anu, en hvað kom fyrir hitt eyrað?“
„Ég reyndi að hringja á sjúkrabíl,“ svaraði maður-
inn.
Fæðingarsaga úr sveitinni
Héraðslæknirinn var kallaður í vitjun til bóndakonu
sem var komin að því að fæða barn. Konan og bóndi
hennar bjuggu mjög afskekkt og höfðu ekki fengið
rafmagn í bæinn. Læknirinn bað bóndann um að
halda lukt á lofti til þess að hann gæti séð betur til
verka. Eftir stutta stund kom drengur í heiminn.
„Haltu luktinni lengur á lofti því ég held að það sé
annað á leiðinni,“ sagði læknirinn. Og mikið rétt, það
fæddist stúlka nokkrum mínútum seinna. „Lýstu
áfram,“ sagði læknirinn, „ég held svei mér þá að
þriðja barnið sé að koma.“ Bóndinn klóraði sér þá í
kollinum og spurði forviða: „Heldurðu að það geti
verið að þau laðist að ljósinu?"
Ekki fyrir sjúklinga á skurðstofu
„Bíddu nú hægur, ef þetta hérna er miltað, hvað er þá
þetta?“
„Bara ef ég gæti munað hvernig þau gerðu þetta í síð-
asta þætli af „Bráðavaktinni“.“
„Klaufi var ég að gleyma gleraugunum heima.“
Úr prófverkefnum (lækna)nema
„Æðakerfið samanstendur af þremur tegundum æða;
slagæðum, bláæðum og blóðæðum."
„Blóðið rennur niður aðra löppina og upp hina.“
„Áður en sjúklingi er gefið blóð verður að ganga úr
skugga um hvort það sé jákvætt, neikvætt eða hlut-
laust.“
„Við endurlífgun verður að blása í sjúklinginn þang-
að til hann deyr.“
Sýnilegt ör?
Ung og glæsileg kona íklædd mjög stuttu pilsi og
gegnsærri blússu meldaði sig inn til aðgerðar á skurð-
deild. Deildarlæknirinn tók á móti henni og eftir hefð-
bunda töku sjúkraskýrslu spyr konan: „Geturðu sagt
mér hversu áberandi örið verður eftir aðgerðina?"
„Það er nú alveg undir þér sjálfri komið,“ sagði
læknirinn rjóður í framan.
Ráö viö kvefi
„Læknirinn sagði að ég gæti losnað fyrr við kvefið ef
ég fengi mér sítrónusafa á eftir heitu baði. Ég átti
reyndar í mesta basli að klára baðvatnið.“
Að vera tengd
Ungur læknir, gift og þriggja barna móðir, var að
opna stofu á besta stað í Mjóddinni. Af þessu tilefni
var hún nokkuð spennt á taugum. Þegar móttökurit-
arinn tilkynnti henni að karlmaður væri kominn til að
hitta hana bað hún um að honum yrði vísað inn.
Lækninum var í mun að láta líta út eins og hún
væri mjög upptekin. Rétt í þann mund sem maðurinn
birtist tók hún upp símtólið. „Já, það er alveg rétt.
Heildarkostnaðurinn verður eitthvað um fimmtán
þúsund krónur. Ég á þá von á þér um tvöleytið og alls
ekki seinna því ég er mjög þétt bókuð í dag. Við
segjum það þá, blessuð." Síðan lagði hún tólið á og
sneri sér að manninum. „Góðan daginn, hvað má
gera fyrir þig?“
„Fyrirgefðu, vænan, ég kom bara til að tengja
símann hjá þér.“
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@gb.hgst.is
Læknablaðið 2002/88 599