Læknablaðið - 15.12.2002, Blaðsíða 81

ZARATOR - Pfizer.
Hver tafla inniheldur: Atorvastatinum INN, kalsíumsalt (þríhýdrat), samsvarandi Atorvastatinum INN 10 mg, 20 mg, 40 mg eöa 80 mg. Abendingar: Of hátt
heildarkólesteról, LDL-kólesteról, apólípóprótein B og þríglýseríð hjá sjúklingum meö kólesterólhækkun af ókunnri orsök.arfgenga(fjölskyldutengda)
kólesterólhækkun.blandaöa blóöfituhækkun(svo sem lla- og llb-gerö skv. Flokkun Fredericksons), þegar viöunandi árangur hefurekki náöst meö sérstöku mataræöi
eöa öörum ráöstöfunum en lyfjagjöf. Skammtar handa fullorönum: Sjúklingur á aö byrja á stööluðu kólesteróllækkandi mataræöi áöur en honum er gefiö atorvastatín
og ætti aö halda því áfram á meöan á meöferö meö atorvastatíni stendur. Venjulegur upphafsskammtur er 10 mg einu sinni á dag. Skammta á aö ákveöa fyrir hvern
einstakling meö tilliti til upphaflegs LDL-kólesterólgildis, markmiös meöferöarinnar og svörunar sjúklings. Skammta skal aölaga (leiörétta) meö 4 vikna millibili eöa
sjaldnar. Hámarksskammtur er 80 mg einu sinni á dag. LyfiÖ má taka hvenær sólarhringsins sem er meö eöa án fæöu. Ekki þarf aö breyta skömmtum vegna aldurs
eöa nýrnastarfsemi. Börn: Takmörkuö reynsla er af notkun atorvastatíns hjá börnum. Frábendingar: Ofnæmi fyrir einhverju af innihaldsefnum lyfsins, virkur
lifrarsjúkdómur eöa óskýrö viövarandi þreföld hækkun á transamínösum í blóöi, vöövakvillar (myopathia), meöganga, brjóstagjöf. Konur á barneignaraldri veröa aö
nota getnaðarvarnir. Varnaðarorö og varúðarreglur: Áhrif á lifur. Rannsaka skal lifrarstarfsemi áöur en meöferö hefst og síðan reglulega meöan á meðferð stendur.
Gera skal prófanir á lifrarstarfsemi sjúklinga ef merki eöa einkenni um hugsanlegar lifrarskemmdir koma fram. Hækki transamínasagildi skal fylgjast meö sjúklingum
þar til gildi veröa eölileg. Hækki transamínasar meira en þrefalt miöaö viö efri mörk meöalgilda er mælt meö,því aö minnka skammta eöa stööva Zarator gjöf. Nota
skal Zarator meö varúö hjá sjúklingum sem neyta mikils maans áfengis og/eöa hafa fengiö lifrarsjúkdóm. Ahrif á beinagrindarvöðva Atorvastatín, eins og aörir
HMG CoA redúktasa hemlar, getur í einstaka tilvikum haft áhrif a beinagrindarvööva og valdiö vöövaþrautum, vöövaþrota og vöövakvillum sem geta leitt til rákvöövalýsu,
sem er lífshættulegt ástand sem einkennist af hækkuöu CPK-gildi (meiri en tíföld efri mörk mæligilda), vöövarauða í blóöi (myoglobinaemia) og vöövarauðamigu
(myoglobinuria) sem getur valdiö nýrnabilun. Gera þarf sjúklingum grein fyrir mikilvægi þess aö tilkynna strax ef þeir finna fyrir vöövaverkjum, stífni eöa máttleysi
sérstaklega ef lasleiki eöa hiti fylgir. Ef klínisk merki um hækkaö CPK-gildi (meiri en tíföld efri mörk mæligilda) eöa rákvöövalýsu eöa gmnur um rákvöövalýsu koma
fram á aö hætta notkun aton/astatíns. Eins og á viö um aöra HMG CoA redúktasa hemla hefur veriö greint frá tilvikum um rákvöövalýsu (sem sum leiddu til bráörar
nýmabilunar vegna vöövarauöamigu) eftir notkun atorvastatíns. Líkur á rákvöövalýsa aukast þegar atorvastatín er gefiö samtímis lyfjum eins og ciklósporini, erýtrómýsíni,
klaritrómýsíni, ítrakónasóli, ketókónasóli, nefasódóni, níasín fíbrötum og HlV-próteasa hemlum. Milliverkanir: Hætta á vöövakvilla eykst viö meöferö meö öörum
lyfjum í þessum flokki ef cýklóspórín, fíbröt, erýtrómýsín, azól-sveppalyf eöa níasín eru tekin inn samtímis og hefur í örfáum tilvikum leitt til rákvöövasundrunar
(rhabdomyolysis) auk skertrar nýrnastarfsemi af völdum vöövarauöamigu (myoglobinuria). Aton/astatín umbrotnar fyrir áhrif cýtókróm P450 3A4. Meö hliösjón af
reynslu viö notkun annarra HMG-CoA hemla skal gæta varúöar þegar Zarator er gefiö samtímis cýtókróm P450 3A4 hemli (t.d. cýklóspóríni, makrólíösýklalyfjum
og azól-sveppalyfjum). Áhrif efna, sem örva cýtókróm P450 3A4 (t.d. rífampicín eöa fenýtóín), á atorvastatín eru ekki þekkt. í klínískum rannsóknum sáust engar
klinískt marktækar milliverkanir þegar atorvastatín var gefiö samtímis blóöþrýstingslækkandi lyfjum eöa blóösykurlækkandi lyfjum. ViÖ notkun atorvastatíns og dígoxins
samtímis um nokkurt skeiö eykst stööug blóöþéttni dígoxíns um þaö bil um 20%. Fylgjast skal náiö meö sjúklingum á dígoxínmeöferð. Viö samtímis notkun
atorvastatíns og getnaðarvarnalyfs til inntöku jókst þéttni noretíndróns og etinýlestradíóls. Hafa skal þessar hækkanir á þettni í huga þegar skammtar getnaöarvarnalyfja
til inntöku eru ákveönir. Blóöþéttni atorvastatíns lækkaöi (u.þ.b. 25%) þegar kólestípól var gefiö meö Zarator. Verkun á lípíö varö hins vegar meiri þegar atorvastatín
og kólestípól voru gefin saman en þegar efnin eru gefin hvort fyrir sig. Viö samtímis gjöf atorvastatíns og sýrubindandi mixtúra, sem innihalda magnesíum og
álhýdroxíö, lækkaöi blóöþéttni atorvastatíns u.þ.b. 35%; lækkun á LDL-kólesteróli breyttist hins vegar ekki. Viö samtímis notkun atorvastatíns og warfaríns styttist
prótrombíntími lítillega fyrstu daga meöferöarinnar en varö aftur eölilegur innan 15 daga. Engu aö siöur skal fylgjast náiö meö sjúklingum á warfarín meðferð þegar
atorvastatíni er bætt viö. Meðganga og brjóstagjöf: Lyfið getur valdið fósturskemmdum og meöganga og brjóstagjöf eru frábendingar viö notkun atorvastatíns.
Konur á barneignaraldri eiga aö nota öruggar getnaöarvarnir. Aukaverkanir: Algengustu aukaverkanir sem búast má viö eru einkenni frá meltingarfærum þar á meöal
hægöatregöa, vindgangur, meltingartruflanir, kviöverkir sem venjulega lagast viö áframhaldandi meöferö. Innan viö 2% sjúklinga hættu þátttöku í klínískum rannsóknum
vegna aukaverkana, sem tengdust Zarator. Eftirfarandi listi yfir aukaverkanir er byggöur á niöurstööum klínískra rannsókna og aukaverkunum sem skráöar hafa veriö
eftir markaössetningu lyfsins. Áætluö tíöni tilvika er flokkuö samkvæmt eftirfarandi reglu: algengar (>1/100, <1/10); sjaldgæfar (>1/1.000,<1/100); mjög sjaldgæfar
(>1/10.000,<1/1.000); koma örsjaldan fyrir (<1/10.000). Meltingarfæri: Algengar: Hægöatregöa, vindgangur, meltingartruflun, ógleöi, niöurgangur. Sjaldgæfar:
Lystarleysi, uppköst. Blóð og eitlar: Sjaldgæfar: Blóöflagnafæö. Onæmiskerfí: Algengar: Ofnæmi. Koma örsjaldan fyrir: BráÖaofnæmi. Innkirtlar: Sjaldgæfar: Hárlos,
of mikill eöa of lítill blóösykur, brisbólga. Geðræn vandamál: Algengar: Svefnleysi, Sjaldgæfar: Minnisleysi. Taugakerfi: Algengar: Höfuöverkur, sundl, breytt húöskyn.
Sjaldgæfar: Úttaugakvilli. Lifur og gall: Mjög sjaldgæfar: Lifrarbólga, stíflugula. Húð og undirhúð: Algengar: Húöútbrot, kláöi. Sjaldgæfar: OfsakláÖi. Koma örsjaldan
fyrir: Ofsabjúgur, útbrot meö blöörum (þ.m.t. regnbogaroöasótt, Steven-Johnsons heilkenni og drep í húöþekju). Stoðkerfi: Algengar: Vöövaþrautir, liöverkir.
Sjaldgæfar: Vöövakvilli. Mjög sjaldgæfar: Vöövaþroti, rákvöövalýsa. Æxlunarfæri: Sjaldgæfar: Getuleysi. Almennar: Algengar: Þróttleysi, brjóstverkur, bakverkur,
bjúgur á útlimum. Sjaldgæfar: Lympa, þyngdaraukning. Rannsóknir: Hækkun á transamínösum í sermi hefur veriö skráö hjá sjúklingum sem fá Zarator líkt og af
völdum annarra HMG-CoA redúktasa hemla. Pessar breytingar voru oftast vægar og tímabundnar og ekki reyndist þörf á aö hætta meöferö. Hækkun á transamínösum
í sermi sem haföi klíníska þýöingu (hærri en þreföld efri mörk meöalgilda) kom fram hjá 0,8% sjúklinga sem fengu Zarator. Þessar hækkanir voru skammtaháöar
og gengu til baka hjá öllum sjúklingunum. í klínískum rannsóknum kom fram hækkun á kreatín fosfókínasa í sermi (CPK)-gildum (hærri en þreföld efri mörk meöalgilda)
hjá 2,5% sjúklinga sem fengu Zarator sem er sambærilegt og af völdum annarra HMG-CoA redúktasa hemla. Meira en tíföld gildi umfram efri meöalgildi komu fram
hjá 0,4% sjúklinga sem fengu Zarator. Pakkningar og verð 1. október 2002: Töflur 10 mg: (þynnupk.), 30 stk. 4.720 kr., 100 stk. 13.400 kr. Töflur 20 mg: (þynnupk.),
30 stk. 6.751 kr„ 100 stk. 19.238 kr. Töflur 40 mg: (þynnupk.), 30 stk. 9.960 kr„ 100 stk. 29.265 kr. Töflur 80 mg: (þynnupk.), 30 stk. 10.139 kr„ 100 stk. 29.301 kr.
Sjá nánari upplýsingar um lyfið í Sérlyfjaskrá. Lyfiö er lyfseöilsskylt og greiðist samkv. greiöslufyrirkomulagi 0 í lyfjaveröskrá.
Pfizer, einkaumboö á íslandi: PharmaNor hf„ Hörgatúni 2, 210 Garöabær.
ZYBAN FORÐATÖFLUR; N06 A X 12 R0
Hver tafla inniheldur: Bupropionum INN, klóríð, 150 mg. Ábendingar: Zyban töflur eru ætlaðar, ásamt stuðningsmeðferð, til að aðstoða sjúklinga sem háðir eru nikótíni við að hætta reykingum.
Skammtar og lyfiagjöf: Meðferð ætti að vara ( 7-9 vikur. Þó ekki sé búist við fráhvarfseinkennum þegar hætt er að taka Zyban, mætti (huga að hætta (áföngum. Ef engin áhrif sjást eftir sjö vikur
ber að stöðva meðferð. Mælt er með að meðferð hefjist á meðan sjúklingur reykir ennþá og að viðkomandi velji sér dag til að hætta innan tveggja vikna frá upphafi Zyban-meðferðar, helst í seinni
vikunni. Upphafsskammtur er 150 mg einu sinni á dag, (sex daga. Hann er s(ðan aukinn á sjöunda degi (150 mg tvisvar á dag. Að minnsta kosti 8 klst. þurfa að líða á milli skammta. Það má ekki
taka meira en 150 mg í einum skammti og hámarksdagsskammtur er 300 mg. Ekki er mælt með notkun lyfsins hiá yngri sjúklingum en 18 ára þar sem öryggi og virkni lyfsins hefur ekki verið metin
hjá þessum aldurshópi. Gæta skal varúðar þegar Zyban er gefið öldruðum. Ekki er hægt að útiloka aukið næmi njá sumum öldruðum einstakíingum. Ráðíagður skammtur fyrir aldraða er 150 mg
einu sinni á dag. Gæta skal varúðar þegar Zyban er gefið sjúklingum með skerta lifrar- eða nýrnastarfsemi. Vegna aukins breytileika í lyfjahvörfum hjá sjúklingum með væga eða nokkra skerðingu á
lifrar- eða nýrnastarfsemi er ráðlagður skammtur handa þessum sjúklingum 150 mg einu sinni á dag. Frábendingar: Eftirtaldir sjúklingar mega ekki nota Zyban: Sjúklingar sem hafa ofnæmi fyrir
búprópíóni eða öðrum innihaldsetnum lyfsins, sjúklingar með krampa eða einhverja fyrri sögu um krampa, sjúklingar með æxli ( miðtaugakerti, sjúklingar sem greindir hafa verið með lotugræogi
eða lystarstol, sjúklingar með alvarlega skorpulifur, sjúklingar með sögu um geðhvarfasýki (bipolar disorder). Þegar hætta er á áfenqisfráhvarfseinkennum eða þegar langttmanotkun benzód(azep(na
er hætt snögglega má ekki nota Zyban. Ekki má nota Zyban og MAO-hemla samtímis. A.m.k. 14 daqar ættu að líða frá því að meðferð með MAO-blokkum með óafturkræfa verkun lýkur og þar til
meðferð með búprópíóni hefst. Varúð: Það má ekki nota stærri skammta af búprópíóni en ráðlagöir eru þar sem aukin hætta virðist vera á krömpum með hækkandi skömmtum af búprópíóni.
Við skammtastærðir allt að ráðlögðum hámarksskammti (300 mg á dag), er tíðni krampa um það bil 0,1% (1/1000). Það er aukin hætta á krömpum samfara notkun á Zyban þegar áhættuþættir
sem leitt geta til lægri krampaþröskuldar eru til staðar. Það má ekki nota búprópíón hjá sjúklingum með fyrirliggjandi áhættuþætti nema að hugsanlegur heilsufarslegur ávinningur af því að hætta
reykingum vegi þyngra en hugsanlega aukin áhætta á krömpum. Hjá slíkum sjúklingum ætti að íhuqa 150 mg hámarksskammt ailan meðferðartímann. Skoða ætti alla sjúklinga með tilliti til fyrirliggiandi
áhættuþátta, svo sem: 1: samtímis notkun annarra lyfja sem vitao er að geta lækkað krampaþröskuldinn (t.d. geðlyf, þunglyndislyf, lyf qegn malaríu, tramadól, teófyllín, sterar til inntöku, kínólónar
og slævandi andhistam(n). 2: Misnotkun áfengis. 3: Saga um höfuðáverka. sykursýki meðhöndlaða með blóðsykurslækkandi lyfjum eöa insúlíni. 4: Notkun örvanai lyfja eða megrunarlyfja. Hætta
þarf notkun á Zyban og ekki hefja hana aftur hjá sjúklingum sem fá krampa meðan á meðferð stendur. Vegna milliverkana er tengjast lyfjahvörfum, getur þéttni búpróp(óns eða umbrotsefna þess
Breyst og hætta á aukaverkunum (t.d munnþurrki, svefnleysi, flogum) þar með aukist. Því ber að gæta varúoar þegar búprópíón er gefið samtfmis öðrum lyfjum sem geta örvað eða hindrað umbrot
þess. Búprópíón hindrar umbrot sem á sér stað fyrir tilstilli cýtókróm P450 2D6. Ráðleqt er að gæta varúðar þegar lyf sem umbrotið er af þessu enzými er gefio samtímis Zyban. Takmarkaðar upplýsingar
úr klínískum rannsóknum benda til þess að betri árangur náist við að hætta að reykja með samtímis notkun Zyban og nikótínlyfja. Hins vegar þarf aö gæta varúðar þegar lyfin eru notuð samtímis
og fylgjast þarf með því vikulega hvort meðferðin valdi hækkuðum blóðþrýstingi. Læknar ættu að kynna sér lyfjaskrártexta fyrir nikótínforðaplástra áður en þeim er ávísað samtímis Zyban. Ofnæmi:
Stööva ber notkun á Zyban ef ofnæmisviðbrögð (t.d útbrot, kláði, verkur fyrir brjósti, bjúgur eða mæði) koma fram hjá sjúklingum meðan á meðferð stendur. Liðverkir, vöðvaverkir og hiti hafa einnig
komið fram í tengslum við útbrot og önnur einkenni sem benda til síðbúins ofnæmis. Þessi einkenni geta Kkst blóðvatnsveiki (serum sickness) (Sjá kafla um Aukaverkanir). Einkennin hafa gengið til
baka hjá flestum sjúklingum þegar búprópíónmeðferð hefur verið hætt og meðferð með andhistamínum eða barksterum hafin. Þau hafa svo horfið með tímanum. Sérstakir sjúklingahópar: Búprópíón
er umbrotið að stórum hluta í virk umbrotsefni í lifur, sem eru umbrotin rrekar. Ekki sást tölfræðilega marktækur munur á lyfiahvörfum búprópíóns hjá sjúklingum með væga til talsverða skerðinqu
á lifrarstarfsemi, í samanburði við heilbrigða sjálfboðaliða, en þéttni búprópíóns í blóði var breytiíeqri hjá sjúklingunum. Þvi ber að gæta varúðar þegar Zyban er gefið siúklingum með væga eða
talsverða skerðingu á lifrarstarfsemi. Ráðlagður skammtur fyrir þessa sjúklinga er 150 mg einu sinni á dag. Fylgjast ætti með sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi með tilliti til hugsanlegra aukaverkana
(t.d. svefnleysis, munnþurrks, floga) sem gætu bent til hækkaðrar þéttni Tyfsins eða umbrotsefna þess. Sjúklingar með skerta nýrnastarfsemi voru ekki rannsakaðir. Búpróplón er skilið út I þvagi,
aðallega í formi umbrotsefna þess. Þess vegna er ráðlagður skammtur hanaa sjúklingum með skerta nýrnastarfsemi 150 mg, einu sinni á dag, þar sem búprópíón og umbrotsefni þess geta safnast
upp hjá slíkum sjúklingum í meiri mæli en venjulegt er. Fylgjast ætti með sjúklingum með tilliti til hugsanlegra aukaverkana vegna hækkaðrar þéttni lyfsins og umbrotsefna þess. Klínísk reynsla hefur
exki leitt (Ijós ao aldraðir þoli búprópíón á annan hátt en aðrir fullorðnir sjúklingar. Hins vegar er eklci hægt að útiloka aukið næmi aldraðra einstaklinga fyrir lyfinu. Aldraðir sjúklingar eru Kklegri til
að hafa skerta nýrnastarfsemi og þess vegna er ráðlagður skammtur handa þeim 150 mg, einu sinni á dag. Þar sem lyfjafræði búprópíóns og sumra geðdeyfðarlyfja er svipuð, er hætta á að Zyban
geti leitt til geðvandamála hjá víðkvæmum sjúklingum. Niðurstöður dvratilrauna gefa tilTcynna hættu á misnotkun lyfsms. Hinsvegar benda rannsóknir á tiíhneigingu manna til að misnota lyfið og
víðtæk klínísk reynsla til Ktillar hættu á misnotkun á búprópíóns. Milliverkanir: Sjúklingar sem nota lyf sem vitað er að lækka krampaþröskuldinn, ættu ekki að fá Zyban nema að hugsanlegur
heilsufarslegur ávinningur af því að hætta reykingum vegi þyngra en hugsanlega aukin áhætta á krömpum. Reykingum fylgir aukin CYP1 A2-virkni. Eftir að reykingum er hætt getur dregið úr úthreinsun
þeirra lyfja sem umbrotna fyrir tilstilli þessa enzýms. Þetta getur leitt til hæxkaðrar þéttni þessara lyfja. Þetta getur einkum haft þýðingu fyrir lyf sem aðallega eru umbrotin af CYP1A2 og hafa
lækningagildi á þröngu þéttnisviði (t.d. teófýllín, takrín, klózap(n). Klínískar afleiðingar þess að hætta að reykja á önnur lyf sem aðallega eru umbrotin af CYP1A2 (t.d. (mipramln, ólanzapín, klómlpramín
og flúvoxamín) eru ekki þekktar. Þrátt fyrir að búprópíón sé ekki umbrotið af (sóenzými CYP2D6, hafa rannsóknir in vitro á P450 úr mönnum sýnt fram á að búprópíón og hýdroxýbúprópíón hemja
CYP2D6 ferlið. Við rannsókn á lyfjahvörtum hjá mönnum olli samtímis notkun heilbrigðra sjálfboðaliða á búprópíónklóríði og desípramíni, sem vitað var að höfðu umfangsmikið umbrot á (sóenzými
CYP2D6, fimmfaldri aukningu á AUC og tvöfaldri aukningu á Cmax fyrir desípramín. Hindrun CYP2D6 var til staðar (a.m.k 7 daga eftir stðasta skammt búprópíónklóríðs. Notkun á Zyban samtímis
öðrum lyfjum sem CYP2D6 umbrýtur, hefur ekki verið rannsökuð sérstaklega. Þess vegna ætti að hefja meðferð með lyfjum sem að mestum hluta eru umbrotin fyrir tilstilli þessa (sóenzýms og hafa
lækningargildi á þröngu þéttnisviði, þ.m.t. ákveðnum þunglyndislyfjum (t.d. desípramín, (m(pram(n, paroxetín), geðlyfjum (t.d. rísperídón, tíór(dazín) betablokkum (t.d. metóprólól) og lyfjum við
hjartsláttaróreglu af flokki 1 C (t.d. própafón, flecafn(d) í tíítölulega lágum skömmtum. Niðurstöður in vitro rannsókna benda til þess að búprópíón sé umbrotið í hvdroxýbúprópíón, helsta virka
umbrotsefni búprópíóns, að mestu fyrir tilstuðlan cýtokróm P450 CYP2B6. Þess vegna er þörf á sérstakri aðgæslu þegar Zyban er gefið samtlmis lytjum sem vitað er að hafa áhrif á CYP2B6 ísóenzým
(t.d. orfenadrín, cýklófosfamíð, ísófosfamíð). Nikótínforðaplástrar höfðu ekki áhrif á lyfjahvörf búprópíóns og umbrotsefna þess. Vegna þess að búprópíón er að stórum hluta umbrotið, þarf að
gæta varúðar þegar það er notað samtímis lyfjum sem örva umbrot (t.d. karbamazepín, fenóbarbítal, fenýtó(n) eða lyfjum sem hemja umbrot (t.d. valpróat), þar sem þau geta haft áhrif á klíníska
virkni og öryggi pess. Rannsókn leiddi í Ijós að Cmax og AUC fyrir búpróplón, treóhýdróbúprópíón og erýtróhýdróbúpró(ón minnkaði um 85% og jókst um 50% fyrir hýdroxýbúprópíón þegar
búprópíón töfíur (venjulegar töflur) voru gefnar samtímis karbamazepíni. Rannsókn leiddi I Ijós að AUC fyrir hýdroxýbúprópíón tvöfaldaðist næstum þegar búprópíón (venjulegar töflur) var gefið
um leið og valpróat. Engin áhrif sáust á lyfjahvörf búprópíóns og umbrotsefnanna treóhýdróbúprópíón og erýtróhýdróbúprólón. Eðli þessarar milliverkunar er ekki þekkt. Gæta þarf varúðar þegar
Zyban er gefið sjúklingum sem samtímis fá levódópa. Takmarkaðar klínískar upplýsingar benda til hærri tíðm auxaverkana (t.d. ógleði, uppköst, órói, eirðarleysi oq skjálfti). Meðganga og brjóstagjöf:
Ekki hefur verið sýnt tram á að óhætt sé að nota Zyban á meðgöngu. Það ætti að hvetja þungðar konur til að hætta að reykja án lyfjameðferðar. Ekki ætti að nota Zyban á meðgöngu. Vegnaþess
að búprópíón og umbrotsefni þess eru skilin út í brjóstamjólk ber að ráða mæðrum frá því að hafa börn á brjósti þegar þær nota Zyban. Akstur og stjórnun vinnuvéla: Eins og önnur lyf sem
verka á miðtaugakerfið getur búprópíón haft áhrif á aðgerðir sem krefjast dómgreindar eða athyqli eða hreyfistjórnunar. Einnig hefur verið greint frá því að Zyban hafi valdið svima eða ringli. Sjúklingar
þurfa því að gæta varúðar við akstur eða stjórnun véla þar til að þeir eru vissir um að Zyban skerði ekki hæfni þeirra. Aukaverkanir: Eftirgreindar aukaverkanir hafa komið fram í klínískum tiíraunum.
Mikilvægt er að athuga að nikótínfráhvarfseinkenni (t.d. óróleiki, svefnleysi, skjálfti, svitakóf) koma oft fram þegar fólk hættir að reykja. Sum þessara einkenna greinast einnig sem aukaverkanir af
völdum Zyban. Algengar (> 1 %): Almennar: Hiti. MeltingarfærLMunnþurrkur, meltingartruflanir, þ.m.t. ógleði og uppköst, kviðverkir, hægðatregða. Miðtaugakerfi: Svefnleysi, skjálfti, skert einbeiting,
höfuðverxur, svimi, geðdeyfð, eirðarleysi, kvíði. Húð/ofnæmi: Útbrot, kláði, aukin svitamyndun, ofnæmisviðbrögð svo sem ofsakláði. Skynfæri: Truflað bragðskyn. Sjaldqæfar (0,1-1 %): Almennar:
Brjóstverkur, þróttleysi. Hjarta og æðakerfi: Hraðtaktur, hækkaður blóðþrýstingur (stundum alvarlega), roði. Miðtaugakerfi: Rugl. Innkirtlar og efnaskipti: Lystarlevsi. Skynfæri: Eyrnasuð, sjóntruflanir.
Mjög sjaldgæfar (< 0,1 %): Hjarta og æðakerfi: Æðaútvíkkun, réttstöouþrýstingsfall, yfirlið. Miðtaugakerfi: Krampi, tíðni er um það bil 0,1 %. Algengastur er þankippakrampi og stundum verður
vart við rugl og minnisleysi að þeim loknum. Húð / ofnæmi: Alvarleg ofnæmisviðbrögð, þ.m.t. ofsabjúgur, andþrengsli/berkjukrampi og ofnæmislost. Liðverkir, vöðvaverkir og hiti hafa einnig komið
fram í tengslum við útbrot og önnur einkenni sem benda til slðbúins ofnæmis. Þessi einkenni geta líkst blóðvatnsveiki (serum sickness). Einnig hefur verið greint frá regnbogaroðasótt (erythema
multiforme) og Stevens Johnson heilkenni. Pakkningar: 60 stk. þynnupakkað og 100 stk. þynnupakkað. Hámarksverð 1. júK 2002: 60 stk. 9.121, 100 stk. 12.883. Heimilair: 1: Sérlyfjaskrá. 2:
Ascher JA, Cole JO, Colin JN et al. Bupropion: A review of its mechanism of antidepressant activity. J Clin Psychiatry 1995; 56:395-401. 3: Hurt RD, Sachs DPL, Glover ED et al. A comparison of
sustained-release bupropion and placebo for smoking cesation. N Engl J Med 1997; 337:1195-1202. 4: Leshner AÍ. Understandinq drug addiction: Implications for treatment. Hospital Practice.
October 15, 1996:47-59. 5: Pontieri FE, Gianluigi T, OrziF et al. Effects of nicotine on the nudeus accumbens and similarity of those of addictive drugs. Nature 1996;382:255-257. 01.07.02. Styttur
sérlyfjaskrártexti. Sjá nánar (Sérlyfjaskrá eða á heimasíðu Lyfjastofnunar.
Læknablaðið 2002/88 957