Læknablaðið - 15.02.2008, Side 50

■ UMRÆÐUR 0 G FRÉTTIR
A Ð VESTAN
Virkur þátttakandi í samfélaginu
Þorsteinn Jóhannesson, lækningaforstjóri Heilbrigðisstofnunar ísafjarðar, man sann-
arlega tímana tvenna á ferli sínum sem læknir. Hann stundaði sérnám í hjartaskurð-
lækningum í Þýskalandi og var þar kominn í fremstu röð þegar óvænt slys setti honum
stólinn fyrir dyrnar á þeim kröfuharða vettvangi. Hann sneri þá heim til Islands og
leitaði á æskustöðvarnar á ísafirði og hafði ekki verið þar lengi þegar þrjú mannskæð
snjóflóð féllu á byggðarlög á norðanverðum Vestfjörðum og líða ekki svo létt úr minni.
Hann hefur tekið virkan þátt í samfélaginu á ísafirði og sat í bæjarstjórn um átta ára
skeið og kveðst jafnaðarmaður í hjarta sínu og í því sé engin mótsögn falin þó hann
hafi setið í bæjarstjórn fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Þorsteinn er einnig mikill útivistar- og
veiðimaður og stundar þau áhugamál eftir föngum bæði á sjó og landi.
„Ég er fæddur á ísafirði í Mjallargötunni sem
reyndar var alltaf kölluð Læknisgatan frá því
Þorvaldur Jónsson var hér læknir og bjó í götunni.
Foreldrar mínir er Sjöfn Magnúsdóttir og Jóhannes
Þorsteinsson og ég ólst upp í fimm systkina hóp.
Ég var á ísafirði til 17 ára aldurs er ég fór suður í
Menntaskólann í Reykjavík. Hér var þá ekki kom-
inn menntaskóli en þó menntaskóladeild þar sem
hægt var að taka 1. bekk. Ég kom síðan aðeins
hingað vestur á sumrum eftir það þar til ég lauk
læknisfræðináminu í Háskóla Islands og fór til
Þýskalands í framhaldsnám. Ég var síðan orðinn
l_l , ^ fertugur þegar ég fluttist hingað eftir tæplega 10
ára búsetu í Þýskalandi. Ég er kvæntur Margréti
Sigurjónsson p; Hreinsdóttur, hjúkrunarfræðingi, saman eigum
Gatnli spítalinn á ísafirði sem nú er Safnahús.
við tvö börn, Magnús Þóri 8 ára og Þuríði Kristínu
5 ára. Af fyrra hjónabandi á ég Jóhannes, 29 ára
verkfræðing sem er búsettur og starfar í New York,
hann er kvæntur Ágústu Þuríði Vigfúsdóttur og
eiga þau eina dóttur, Sólveigu Júlíu tveggja ára."
Þorsteinn hóf sémám sitt í skurðlækningum
í Alen, borg austan við Stuttgart. „Þarna var 130
rúma skurðdeild, afskaplega góður skóli og mikil
vinna þar sem ég var á skurðstofu fjóra daga í viku
en einn dag vikunnar var ég á vakt. Þama var ég
í þrjú ár en fluttist síðan til háskólasjúkrahúss-
ins í Freiburg þar sem ég var í sex og hálft ár. Ég
lauk þaðan prófi í almennum skurðlækningum og
síðan doktorsprófi árið 1989 en þá hafði ég tveimur
árum fyrr byrjað í hjarta- og brjóstholsskurðlækn-
ingum. Ég var í byrjun á Háskólasjúkrahúsinu
en flutti mig þaðan yfir á einkasjúkrahús sem
var eingöngu með hjartaaðgerðir, á kransæðum,
hjartalokum og hjartaflutningum. Ég var kominn
í teymi skurðlækna í hjartaflutningunum þegar
ég kaus að fara heim 1989 eftir slæmt slys sem ég
varð fyrir."
Slysið sem Þorsteinn talar um var líkamsárás
sem hann varð fyrir er hann var ásamt fleiri lækn-
um staddur á námskeiði í æðaskurðlækningum í
Amsterdam í Hollandi.
„Við vorum fimm félagar á heimleið eitt kvöld-
ið þegar ráðist er á okkur og við allir barðir illa. Ég
lenti í því að missa vinstra augað í þessari árás og
þó ég héldi áfram í átta mánuði að stunda hjarta-
skurðlækningarnar þá fannst mér það of erfitt og
ekki réttlætanlegt að stunda svo flóknar og erfiðar
aðgerðir með eitt auga. Ég flutti því heim og vann
við almennar skurðlækningar á Landspítalanum í
142 LÆKNAblaðið 2007/93