Læknablaðið - 15.03.2012, Side 50

Lopress Comp
I
1
Lopress Comp 50/12,5 mg og 100/25 mg filmuhúðaðar töflur.
Hver filmuhúðuð tafla inniheldur 50 mg af lósartankalíum og
12,5 mg af hýdróklórtíazíði. Hver filmuhúðuð tafla inniheldur
100 mg af lósartankalíum og 25 mg af hýdróklórtíazíöi.
Ábendingar: Lopress Comp er ætlað til meðferðar á háþrýstingi
hjá sjúklingum þegar hvorki hefur náöst nægileg stjórn á
blóðþrýstingi með lósartani eða hýdróklórtíazíði einu sér. Lopress
Comp má gefa ásamt öðrum blóðþrýstingslækkandi lyfjum.
Lopress Comp töflum á að kyngja með glasi af vatni. Lopress Comp
má gefa með eða án fæðu. Háþrvstinaur: Lósartan og
hýdróklórtíazíð er ekki ætlað til notkunar sem upphafsmeðferð,
heldur hjá sjúklingum þar sem ekki hefur náöst nægileg stjórn á
blóðþrýstingi með lósartankalíum eða hýdróklórtíazíöi einu sér.
Mælt er með að fundinn sé hæfilegur skammtur með hvoru efni
fyrir sig (lósartani og hýdróklórtíazíði). (þeim sjúkdómstilvikum þar
sem það á viö má íhuga bein skipti úr meðferð með einu lyfi yfir (
fasta samsetningu hjá sjúklingum með blóðþrýsting sem ekki hefur
náðst nægileg stjórn á. Venjulegur viðhaldsskammtur af Lopress
Comp er ein tafla af Lopress Comp 50 mg/12,5 mg (lósartan 50 mg/
hýdróklórtfazíð 12,5 mg) einu sinni á dag. Hjá sjúklingum sem svara
ekki meðferð með Lopress Comp 50 mg/12,5 mg á fullnægjandi
hátt má auka skammtinn í eina töflu af Lopress Comp
100 mg/25 mg (lósartan 100 mg/hýdróklórtíazíð 25 mg) einu sinni
á dag. Hámarksskammtur er ein tafla af Lopress Comp
100 mg/25 mg einu sinni á dag. Almennt næst blóðþrýstings-
lækkandi verkun innan þriggja til fjögurra vikna eftir aö meðferð
hefst. Aðrar töflur sem innihalda losartan 100 mg / hýdróklórtíazíð
12,5 mg geta verið fáanlegar fyrir þá sjúklinga þegar skammtur
hefur verið stækkaður upp í 100 mg af lósartan og þurfa enn frekari
blóöþrýstingsstjórnun. Notkun hjá sjúklingum með skerta
nýfnflstarfsemi.QaJiúklinguoiiblððskilun; Aðiögun skammta í
upphafi meðferðar er ekki nauðsynleg hjá sjúklingum með í
meöallagi skerta nýrnastarfsemi. Ekki er mælt með lósartan og
hýdróklórtíazíð töflum fyrir sjúklinga í blóöskilun. Lósartan/
hýdróklórtíazíð töflur má ekki nota hjá sjúklingum meö alvarlega
skerta nvrnastarfsemi. Notkun hjá sjúklingum með minnkað
blóðrúmmál: Leiðrétta þarf vökva- og/eða natríumskort áður en
lósartan/hýdróklórtíazíð töflur eru gefnar. Notkun hiá siúklinaum
með skerta lifrarstarfsemi: Lósartan/hýdróklórtíazíö má ekki gefa
sjúklingum með alvarlega skerta lifrarstarfsemi. Notkun hjá
öldruðum: Aðlögun skammta er yfirleitt ekki nauðsynleg hjá
öldruöum. Nótkun hjá bQfnum Qg.unglingum (< 18 ára): Engin
reynsla er hjá börnum og unglingum. Því á ekki að gefa börnum og
unglingum lósartan/hýdróklórtíazíð. Frábendingar: Ofnæmi fyrir
lósartani, súlfónamíðafleiðum (svo sem hýdróklórtlazlði) eöa
einhverju hjálparefnanna. Meðferðarþolin blóðkalíumlækkun eða
blóðkalsíumhækkun. Alvarlega skert lifrarstarfsemi: Gallteppa og
gallteppukvillar. Óviðráðanleg blóönatríumlækkun.
Þvagsýrudreyri/þvagsýrugigt með einkennum. Annar og slðasti
þriöjungur meðgöngu. Alvarlega skert nýrnastarfsemi. Þvagþurrð.
Varúð: Lósartan. Ofsabjúgur. Fylgjast á vel meö sjúklingum með
sögu um ofsabjúg. Lágþrýstingur og minnkaö blóörúmmál:
Lágþrýstingur með einkennum getur komið fram, sérstaklega eftir
fyrsta skammtinn, hjá sjúklingum þar sem blóðrúmmál og/eða
natríum er skert vegna kröftugrar þvagræsimeðferöar, takmarkana
á salti I matarræði, niðurgangs eöa uppkasta. Slíkt ástand þarf að
leiðrétta áður en Lopress Comp töflur eru gefnar. Truflun á
blóösaltajafnvægi er algeng hjá sjúklingum meö skerta
nýrnastarfsemi, með eða án sykursýki, og á aö taka á því. Því ætti
aö fylgjast vel með kalíumstyrk I plasma svo og kreatfnín-
úthreinsun, sérstaklega á að fylgjast vel meö sjúklingum með
hjartabilun og kreatínínúthreinsun á bilinu 30-50 ml/mln. Ekki er
mælt meö samtímis notkun kalíumsparandi þvagræsilyfja,
kaliumuppbóta og saltauppbóta sem innihalda kalíum ásamt
lósartani/hýdróklórtíazíði. SkerÖing á lifrarstarfsemi: Á grundvelli
upplýsinga um lyfjahvörf þar sem sýnt er fram á marktæka hækkun
á plasmaþéttni lósartans hjá sjúklingum með skorpulifur á að nota
Lopress Comp með varúð hjá sjúklingum með sögu um vægt til I
meöallagi skerta lifrarstarfsemi. Engin meðferðarreynsla er fyrir
hendi varðandi lósartan hjá sjúklingum með alvarlega skerta
lifrarstarfsemi. Því má ekki gefa sjúklingum með alvarlega skerta
lifrarstarfsemi Lopress Comp. Skert nýrnastarfsemi: Tilkynnt hefur
verið um breytingar á nýrnastarfsemi, þ.á m. nýrnabilun, (einkum
hjá sjúklingum þar sem nýrnastarfsemin er háö renín-angíótensín-
aldósterón kerfinu, svo sem hjá þeim sem eru meö alvarlega skerta
hjartastarfsemi eða truflun á nýrnastarfsemi fyrir meöferð), en það
er afleiðing af hömlun á renín-angíótensín-aldósterón kerfinu. Eins
og við á um önnur lyf sem hafa áhrif á renín-anglótensín-
aldósterón kerfið hefureinnig verið tilkynnt um aukið þvagefni I
blóöi og kreatínín I sermi hjá sjúklingum sem hafa þrengsli í báðum
nýrnaslagæðum eða hafa eitt nýra og þrengsli í slagæöinni til þess;
þessar breytingar á nýrnastarfsemi geta gengið til baka eftir aö
meöferö er hætt. Lósartan á að nota með varúð hjá sjúklingum sem
hafa þrengsli á báðum nýrnaslagæðum eöa hafa eitt nýra og
þrengsli í slagæðinni til þess. Nýrnalgræösla: Engin reynsla hjá
sjúklingum eftir nýlega nýrnaígræðslu. FrumkomiÖ aldósterón-
heilkenni: Sjúklingar með frumkomið aldósterónheilkenni bregðast
almennt ekki viö blóðþrýstingslækkandi lyfjum sem verka með því
aö hamla renín-angíótensín kerfið. Því er ekki mælt með notkun
Lopress Comp taflna. Kransæöasjúkdómar og heilaæöasjúkdómar:
Eins og á viö um önnur blóðþrýstingslækkandi efni, þá getur of
mikil blóðþrýstingslækkun hjá sjúklingum meö blóöþurröar hjarta-
og æðasjúkdóma og heilaæðasjúkdóma leitt til hjartadreps eða
heilablóðfalls. Hjartabilun: Hjá sjúklingum meö hjartabilun, með
eöa án skertrar nýrnastarfsemi, er eins og við á um önnur lyf sem
verka á renín-angíótensín kerfiö, hætta á alvarlegum
slagæðalágþrýstingi og (oft bráðri) skerðingu á nýrnastarfsemi.
ósæöar- og mlturlokuþrengsli, ofvaxtarhjartavöövakvilli með teppu:
Eins og á við um önnur æðavíkkandi lyf þarf aö gæta sérstakrar
varúðar hjá sjúklingum með ósæðar- eða míturlokuþrengsli eða
ofvaxtarhjartavöðvakvilla með teppu. Munurmilli kynstofna: Eins
og við á um ACE-hemla þá hafa lósartan og aðrir
anglótensínhemlar minni áhrif viö lækkun háþrýstings hjá
einstaklingum af svarta kynstofninum en hjá þeim sem ekki eru af
svarta kynstofninum, hugsanlega vegna þess að lágt renín ástand
er algengara hjá einstaklingum með háþrýsting af svarta
kynstofninum. Frjósemi, meðganga og brjóstagjöf: Meðganga:
Notkun Lopress Comp er ekki ráðlögð á fyrsta þriðjungi
meögöngu. Ekki má nota Lopress Comp á öðrum og síðasta
þriðjungi meðgöngu. Brjóstagjöf: Engar upplýsingar liggja fyrir um
notkun Lopress Comp hjá konum með barn á brjósti.
Hýdróklórtíazíð skilst út I brjóstamjólk. Því er ekki mælt með
notkun Lopress Comp á meöan brjóstagjöf stendur. Mælt er með
því aö skipta yftr í aðra meðferð þar sem örugg notkun hjá konum
með barn á brjósti hefur verið staðfest, sérstaklega þegar um er að
ræða nýfædd börn eða fyrirbura. Ahrif á hæfni til aksturs og
notkunar véla: Engar rannsóknir hafa verið gerðar til að kanna
áhrif lyfsins á hæfni til aksturs eða notkunar véla. Við akstur eða
stjórnun véla verður þó að hafa í huga að sundl eða svefnhöfgi geta
stundum komið fram viö töku blóðþrýstingslækkandi lyfja, einkum
I upphafi meðferðar eöa þegar skammtur er aukinn.
Hýdróklórtíazíð: Lágþrýstingur og truflun á blóösalta-/
vökvajafnvægi: Eins og á við um alla meðferð við háþrýstingi getur
lágþrýstingur með einkennum komið fram hjá sumum sjúklingum.
Hafa skal eftirlit með sjúklingum m.t.t. klínískra einkenna um
truflun á vökva- eða blóösaltajafnvægi, t.d. minnkunar
blóörúmmáls, natrfumlækkunar I blóði, blóðlýting (alkalosis) vegna
blóðklóríðlækkunar, magnesíumlækkunar I blóði eða
kalíumlækkunar í blóði, sem geta komið fram verði samtímis
niöurgangur eða uppköst. Reglulegar mælingar á blóðsöltum í
sermi skal gera með hæfilegu millibili hjá slíkum sjúklingum. Þegar
heitt er í veðri getur komið fram blóðnatríumlækkun vegna
þynningar (dilutional) hjá sjúklingum með bjúg. Áhrifá efnaskipti
og innkirtlastarfsemi:TiaziömeöferÖ getur minnkað sykurþol.
Aðlögun skammta af sykursýkislyfjum, þ.á m. insúlíni, getur verið
nauðsynleg. Dulin sykursýki getur komið fram við tíazíð meðferð.
Tíazíð geta dregið úr útskilnaði kalslums I þvagi og valdið öðru
hvoru vægri hækkun á kalsíumi I sermi. Veruleg hækkun kalsíums I
blóði getur bent til dulinnar ofvirkni kalkkirtla. Stöðva skal tíazíð
meðferð áður en mælingar á starfsemi kalkkirtla eru gerðar.
Hækkun á kólesteról- og þríglýserfðagildum getur átt sér stað I
tengslum við tíazíð þvagræsimeöferð.Tíazíðmeðferö getur komið
af staö hækkun á þvagsýru I blóði og/eða þvagsýrugigt hjá
tilteknum sjúklingum. Þar sem lósartan lækkar þvagsýru, dregur
samsetning lósartans og hýdróklórtíazíös úr þvagsýruhækkuninni
sem verður vegna þvagræsingar. Skert lifrarstarfsemi: Gæta skal
varúöar viö notkun tíazíða hjá sjúklingum meö skerta lifrarstarfsemi
eöa stigversnandi lifrarsjúkdóm þar sem það getur valdið gallteppu
I lifur (intrahepatic cholestasis) og þar sem minni háttar breytingar
á vökva- og saltajafnvægi geta komið af stað lifrardái. Sjúklingar
meö alvarlega skerðingu á lifrarstarfsemi mega ekki nota Lopress
Comp. Annaö: Hjá sjúklingum sem fá tíazíð geta ofnæmisviðbrögð
átt sér stað, hvort sem um er aö ræöa fyrri sögu um ofnæmi eða
berkjuastma eða ekki. Greint hefur verið frá versnun eða virkjun
rauðra úlfa í tengslum viö notkun tíazíða. Milliverkanir: Lósartan
Tilkynnt hefur verið um að rífampicín og flúkónazól lækki þéttni
virks umbrotsefnis. Kllnískt mikilvægi þessara milliverkana hefur
ekki verið metið. Eins og á við um önnur lyf sem hjndra
angíótensín II, eða áhrif þess, getur samtímis notkun
kalíumsparandi þvagræsilyfja, kalíumuppbóta eða saltauppbóta
sem innihalda kalíum leitt til kalíumhækkunar I sermi. Samtímis
lyfjagjöf er ekki ráðlögð. Eins og viö á um önnur lyf sem hafa áhrif á
útskilnað natríums, getur útskilnaöur litíums minnkað. Því skal
fylgjast vel með gildum litíums I sermi ef litíumsölt eru gefin ásamt
angíotensín II viðtaka blokkum. Þegar angíótensín II blokkareru
gefnir samtímis bólgueyöandi gigtarlyfjum (þ.e. sértækum COX-2
hemlum, acetýlsalicýlsýru I bólgueyðandi skömmtum) og
ósértækum bólgueyðandi gigtarlyfjum, getur það veikt
háþrýstingslækkandi áhrifin. Samtímis notkun á angíótensín
II blokkum eða þvagræsilyfjum og bólgueyöandi gigtarlyfjum
getur leitt til aukinnar hættu á versnandi nýrnastarfsemi, þar með
talið hugsanlegri bráðri nýrnabilun og aukningu á kalíumstyrk I
sermi, sérstaklega hjá sjúklingum sem fyrir hafa slæma
nýrnastarfsemi. Þessa samsetningu ætti að nota með varúð,
sérstaklega hjá öldruðum. Gefa á sjúklingum nægilegan vökva og
íhuga eftirlit með nýrnastarfsemi eftir að samsett meðferð er hafin
og síðan reglulega eftir það. Hjá sumum sjúklingum meö skerta
nýrnastarfsemi sem eru meöhöndlaðir með bólgueyðandi
gigtarlyfjum, þar með talið sértækum cýdooxýgenasa-2 hemlum,
getur samtímis gjöf angíótensln II viðtaka blokka leitt til frekari
versnunar á nýrnastarfsemi. Þessi áhrif ganga yfirleitt til baka.
önnur lyf sem valda lágþrýstingi eins og þríhringlaga
þunglyndislyf, geðrofslyf, baklófen, amifostín: Samtímis notkun
þessara lyfja sem lækka blóðþrýsting, sem er þeirra aöal- eöa
aukaverkun, geta aukið hættu á lágþrýstingi. Hýdróklórtíazíð:
Eftirfarandi lyf geta haft milliverkanir við tíazíð þvagræsilyf séu þau
gefin samtímis þeim: Áfengi, barbltúröt, ávana- og fíkniefni eöa
þunglyndislyf: Réttstöðuþrýstingsfall getur aukist. Sykursýkislyf(til
inntöku og insúlln): Meðferð með tíazíði getur haft áhrif á
glúkósaþol. Nauösynlegt getur verið að aðlaga skammta
sykursýkislyfsins. Metformln á að nota með varúö vegna hættu á
blóðsýringu vegna mjólkursýru vegna hugsanlegrar nýrnabilunar
sem tengist hýdróklórtíazíöi. önnur blóöþrýstingslækkandi lyf:
Samlegðaráhrif. Kólestýramln og kólestipól resin: Séu
anjónaskiptaresín til staðar skerðist frásog hýdróklórtíazíðs. Stakir
skammtar af annað hvort kólestýramíni eða kólestipól resínum
binda hýdróklórtíazíö og draga úr frásogi þess frá meltingarvegi
um allt að 85% og 43% hvort fyrir sig. Barksterar, ACTH: Kröftugra
saltatap, sérstaklega kalíumtap I blóöi. Æöaþrengjandi amln: Svörun
viö amínum sem draga saman æðar er hugsanlega minnkuö en þó
ekki nægilega mikið til þess að útiloka notkun þeirra. Vöðvaslakandi
lyffyrir beinagrindar vöðva sem ekki eru afskautandi: Hugsanlega
aukin svörun við vöðvaslakandi lyfinu. Litíum: Þvagræsilyf draga úr
nýrnaúthreinsun litíums og auka mikið hættu á litíumeitrun.
Samtímis notkun er ekki ráölögð. Lyfnotuö til meðferöará
þvagsýrugigt (próbencld, súlflnpýrazón og allopúrinól:) Nauðsynlegt
getur verið að aðlaga skammta lyfja sem auka útskilnaö þvagsýru
þar sem hýdróklórtíazlö getur aukið gildi þvagsýru I sermi.
Nauösynlegt getur verið að auka skammt próbencíös eða
súlfínpýrazóns. Samtímis gjöf tíazíðs getur aukið tíðni
ofnæmissviöbragða viö allopúrinóli. Andkólínvirk lyf: Aukið
aögengi tíazíð þvagræsilyfja með minnkandi maga- og
þarmahreyfingum og losunarhraða maga. Frumudrepandi /y/:Tíazíð
geta dregið úr nýrnaútskilnaði frumudrepandi lyfja og aukið
mergbælandi áhrif þeirra. Salicýlöt:Viö stóra skammta af
salicýlötum getur hýdróklórtíazíð aukið eituráhrif salicýlata á
miðtaugakerfið. Metýldópa: Einstaka sinnum hefur verið tilkynnt
um blóðlýsublóðleysi við samtímis notkun hýdróklórtíazíðs og
metýldópa. Ciklósporin: Samtímis meðferð með ciklósporlni getur
aukiö hættu á þvagsýrudreyra og fylgikvillum tengdum
þvagsýrugigt. Digitalis glýkóslöar: Blóðkalíumlækkun eöa
blóömagnesíumlækkun af völdum tíazíðs getur ýtt undir að fram
komi hjartsláttatruflanir af völdum digitalis. Lyfsem veröa fyrir
áhrifum afkallumtruflunum I sermi: Mælt er með reglulegu eftirliti á
kalíumi I sermi og hjartalínuriti þegar lósartan/hýdróklórtíazíð er
gefið meö lyfjum sem verða fyrir áhrifum af truflunum á kalíumi I
sermi og eftirtöldum lyfjum sem valda.torased de pointes'
(sleglahraðtakti), þar sem kalíumlækkun I blóði er áhættuþáttur
hvaö varðar.torsades de pointes' (sleglahraðtakt): Lyf við
hjartsláttartruflunum af flokki la (t.d. kínidín, hýdrokínídin,
disopýramíð). Lyf við hjartsláttartruflunum af flokki III. Sum
geörofslyf. önnur lyf (t.d. bepridíl, cisapríð, dífemaníl, erýtrómýcín
i.v., halofantrín, mízolastín, pentamídín, terfenadín, vinkamín i.v.).
Kalslumsölt:Tiaziö þvagræsilyf geta aukið kalsíumgildi f sermi vegna
minni útskilnaðar. Ef ávísa þarf kalsíumuppbót, skal fylgjast með
kalsíumgildum og breyta kalslumskammti I samræmi viö það. Áhrif
á rannsóknaniðurstööur: Vegna áhrifa tíazíða á efnaskipti kalsiums
geta þau haft áhrif á mælingar á starfsemi kalkkirtla. Karbamazepln:
Hætta er á blóðnatríumlækkun með einkennum. Þörf er á eftirliti
hvaö varöar klíníska og líffræðilega þætti. Joö skuggaefni: I tilvikum
vökvaþurröar af völdum þvagræsilyfs er aukin hætta á bráðri
nýrnabilun, sérstaklega við stóra skammta af joðlyfjum. Gefa á
sjúklingum nægilegan vökva fyrir gjöf. Amfótericln B, barksterar,
ACTH, örvandi hægöalyfeöa glýcyrrhizín (finnst Ilakkrls):
Hýdróklórtíazíð getur aukið blóðsaltatruflanir, sérstaklega
kalíumskort I blóði. Aukaverkanir: Mjög sjaldgæfar (2 1/10.000 til
< 1/1.000): Lifrarbólga, blóðkalíumhækkun og hækkaður ALT. í
klínískum rannsóknum á lósartankalíumsalti og hýdróklórtíazíði
hafa engar aukaverkanir komið fram sem tengjast samsetningu
þessara efna sérstaklega. Aukaverkanirnar sem fram koma voru
einungis þær sem áður hafa sést fyrir lósartankalíumsalt og/eða
hýdróklórtíazíð. (klínískum samanburðarrannsóknum á háþrýstingi
var sundl eina aukaverkunin sem skráð var sem lyfjatengd sem
kom fram með hærri tíðni en þegar lyfleysa var gefin hjá a.m.k. 1 %
sjúklinga sem fengu meðferð með lósartan og hýdróklórtíazíöi.Til
viöbótar við þessar aukaverkanir var tilkynnt um frekari
aukaverkanir eftir markaðssetningu lyfsins eins og fram kemur hér
á eftir: Viöbótar aukaverkanir sem hafa sést með öðru hvoru efninu
og gætu hugsanlega verið aukaverkanir af lósartankalíum/
hýdróklórtíazíði eru eftirfarandi: Lósartan: Algengar (s 1/100 til <
1/10): Svefnleysi, höfuðverkur, sundl, hósti, sýking I efri
öndunarvegi, nefstífla, skútabólga, kvillar I ennis- og kinnholum,
kviöverkur, ógleði, niðurgangur, meltingartruflun, vöðvakrampar,
bakverkur, verkur í fótleggjum, vöðvaþrautir, þróttleysi, þreyta,
brjóstverkur, blóðkalíumhækkun, væg lækkun á blóðkornaskilum
og blóðrauða. Sjaldgæfar (s 1/1.000 til < 1/100): Blóðleysi, Henoch-
Schönlein purpuri, flekkblæðing, blóðlýsa, lystarleysi, þvagsýrugigt,
kvlði, kvíöaröskun, felmtursröskun, ringl, þunglyndi, óeðlilegar
draumfarir, svefnröskun, svefndrungi, minnisskeröing,
taugaveiklun, náladofi, úttaugakvilli, skjálfti, mígreni, yfirlið,
þokusýn, brennandi/stingandi tilfinning í auga, tárubólga,
minnkuð sjónskerpa, svimi, suð fyrir eyrum, lágþrýstingur,
réttstööuþrýstingsfall, bringubeinsverkur, hjartaöng, II. gráðu
gáttasleglarof, heilablóðfall, hjartadrep, hjartsláttarónot,
hjartsláttartruflanir (gáttatif, sínus hægsláttur, hraötaktur,
sleglahraðtaktur, sleglatif), æöabólga, óþægindi I koki, kokbólga,
barkakýlisbólga, mæði, berkjubólga, blóðnasir, nefslímubólga,
þrengsli I öndunarfærum, hægðatregða, tannverkur, munnþurrkur,
vindgangur, magabólga, uppköst, hárlos, húðbólga, húöþurrkur,
roðaþot, andlitsroöi, Ijósnæmi, kláði, útbrot, ofsakláði, sviti, verkur í
handleggjum, bólga í liöamótum, verkur I hné, stoökerfisverkur,
axlarverkur, stirðleiki, liöverkur, liðbólga, mjaðmarverkur, vefjagigt,
vöðvaslappleiki, þvaglát að nóttu, tíð þvaglát, þvagfærasýking,
minnkuö kynhvöt, getuleysi, bjúgur í andliti, sótthiti, væg aukning
á þvagefnis- og kreatíníngildum I sermi. Mjög sjaldgæfar (a
1/10.000 til < 1/1.000): Bráðaofnæmisviðbrögð, ofsabjúgur,
ofsakláði. Koma örsjaldan fyrir (< 1/10.000): Aukning á
lifrarenslmum og bílírúbíni.Tíðni ekki þekkt (ekki hægt að áætla
tíöni út frá fyrirliggjandi gögnum): Óeðlileg lifrarstarfsemi,
rákvöövalýsa. Hýdróklórtíazíð: Algengar: Höfuðverkur. Sjaldgæfar:
Kyrningahrap, vanmyndunarblóðleysi, blóðlýsublóöleysi,
hvítkornafæð, purpuri, blóðflagnafæð, lystarleysi,
blóðsykurshækkun, þvagsýrudreyri, blóðkalíumlækkun,
blóðnatríumlækkun, svefnleysi, tímabundin þokusýn, gulsýni,
æöabólgudrep (æöabólga, húðæðabólga), andnauð þar með talið
lungnabólga og lungnabjúgur, munnvatnskirtlabólga, krampar,
erting I maga, ógleði, uppköst, niðurgangur, hægðatregða, gula,
brisbólga, Ijósnæmi, ofsakláði, eitrunardrep í húöþekju,
vöðvakrampar, sykurmiga, millivefs nýrabólga, starfstruflun nýrna,
nýrnabilun, sótthiti, sundl. Mjög sjaldgæfar: Bráðaofnæmis-
viðbrögð. Pakkningar og hámarksverð I smásölu: Filmuhúðaðar
töflur: 50/12,5 mg 100 stk: 4.341 kr.,100/25 mg 100 stk: 4.418 kr.
(lyfjaverðskrá febrúar 2012). Afgreiðslutilhögun: R.
Greiðsluþátttaka: B. Markaðsleyfishafi: Actavis Group PTC efh.
Febrúar2012.
182 LÆKNAblaðiö 2012/98