Fréttatíminn - 19.09.2014, Blaðsíða 26

M ig langaði að eignast hana á Íslandi, það var sterk til-finning, búa til hreiður. Það
er svo dýrt að byggja upp fjölskyldu í
London, allt öðruvísi stemming, maður
setur börnin ekkert út í garð, eða
hleypir þeim út að hjóla, fólk gæti verið
kært til barnaverndarnefndar fyrir
slíkt,” segir Elíza Geirsdóttir Newman
um ársgamla dóttur sína. Söngkonan
er komin heim eftir útivist í London
og býr með dóttur sinni og unnusta í
Höfnum.
Það er nýtt fyrir þér að syngja á ís­
lensku, var það erfitt?
„Já það var það, ég svindlaði svolítið
fyrst með því að semja við íslensk ljóð
til þess að fá andann yfir mig, en svo
rembdist ég mikið og það kom á endan-
um.“ Var þetta erfiðari nálgun? „Já ég
var búin að semja svo mikið af textum
á ensku og þurfti að byrja hreinlega
upp á nýtt. Þegar fyrsti textinn var
búinn byrjaði þetta að verða auðveldara
og núna er þetta ekkert mál.“
Eru yrkisefnin öðruvísi en áður?
„Er þetta ekki alltaf sama vælið í
manni? Ást, örlög og söknuður,“ segir
Elíza með bros á vör. „Það er ekkert
sem er ákveðið fyrirfram, þetta kemur
einhvernveginn bara með lögunum.
Hugmyndirnar malla svolítið og
kannski er ég með eina setningu og
spinn út frá því.
Það eru engar reglur. Ég er að vinna
að plötu, er búin að semja mikið af efn-
inu og er að byrja að taka upp. Fyrsta
lagið af henni kom út um daginn, lagið
Flöskuskeyti. Ég vona að hún verði
tilbúin næsta vor. Þetta er allt í gerjun,
kannski er allt það sem manni finnst
gott ömurlegt þegar maður byrjar
að taka upp, og öfugt. En ég stefni á
nýja plötu, já. Þetta gengur allt aðeins
hægar þegar maður er með svona lítið
kríli,“ segir Elíza en hún og Gísli Krist-
jánsson eignuðust sitt fyrsta barn fyrir
um ári, dótturina Sölku Sigurlilju.
Ég er á því að tónlistin þín sé glaðari
á íslensku, er það meðvitað?
„Er það? Það eru fréttir finnst mér,“
segir Elíza. „Ég hef aldrei pælt í þessu,
kannski er ég bara eitthvað smá meira
„happy.“ Það er samt mjög dökk hlið,
og ég get alveg farið þangað og fest
mig í þunglyndislögunum. Ég hef valið
mér að geyma það bara og vera hress-
ari. Það er svolítið meðvitað. Ég held
að fólk nenni ekkert endalaust að vera
að hlusta á drama, en það er nóg til.
Kannski tek ég upp eina þunglyndis-
plötu seinna.“
Gelgjan kom fram í Eurovision
Árið 2013 tók Elíza þátt í Söngvakeppni
sjónvarpsins þar sem hún samdi í
samvinnu við aðra lagið Ég syng, sem
Unnur Eggerts flutti.
„Kannski var það smá flipp, en ekki
alveg samt. Okkur fannst þetta vera
flott lag en við vissum bara ekki hvað
við áttum að gera við það. Það passaði
ekki fyrir neitt af því sem við vorum að
gera sjálf. Upphaflega var þetta samið
fyrir söngkonu frá Ástralíu sem heitir
Kimbra og það fór aðra leið en stóð til
upphaflega, svo við áttum þetta lag. Við
sendum það bara inn, af hverju ekki?
Settum íslenskan texta og höfðum
engar væntingar til neins, svo þetta var
bara allt mjög skemmtilegt.“
Hvernig fannst rokkaranum úr
Kolrössu að vera allt í einu mætt í Júró­
visjón?
„Gelgjan í mér var alveg til staðar til
að byrja með, en svo ákvað ég bara að
hafa gaman af þessu. Það er ekki hægt
að taka þessu alvarlega, og það kom
mér á óvart hvað fólk tók þessu í raun-
inni alvarlega. Ekki bara höfundar og
keppendur heldur líka fólkið í kringum
mig. Ekki það að ég kunni ekki að
meta það, þetta er gaman en bara svo
allt annar heimur og ný vídd. Kannski
vorum við ekki tilbúin í það, ætluðum
bara að sjá til.“
Lagið komst í úrslit og þá hlýtur að
hafa komið upp smá von um að vinna?
„Já, það gerist bara sjálfkrafa, maður
ræður ekkert við það, það bara kviknar
bara á einhverju. Ég var komin í sigur-
fasa og þurfti að stoppa mig af „slakaðu
á vinan“, segir Elíza. „Svo var ég smá
fegin eftir á þegar við unnum ekki, við
vorum ekki alveg búin að hugsa þetta
Alltaf sama vælið –
ást, örlög og söknuður
Elíza Geirsdóttir Newman skaust upp á stjörnuhimininn með hljómsveit sinni Kolrössu krókríðandi árið
1992 þegar sveitin vann Músíktilraunir Tónabæjar. Þessar fjórar vinkonur úr Keflavík skutu þar öllum
strákum ref fyrir rass og sigruðu nokkuð örugglega og vöktu mikla eftirtekt. Síðan eru liðin rúm 20 ár og
Elíza hefur unnið við tónlist allar götur síðan. Fyrir ári flutti hún heim eftir dvöl í London og hefur ásamt
unnusta sínum, tónlistarmanninum Gísla Kristjánssyni, komið sér fyrir í fallegu húsi í Höfnum á Reykjanesi.
Hún er þó enn að vinna í tónlist ásamt því að starfa sem kennari og fyrir rúmu ári eignaðist hún sitt fyrsta
barn. Yrkisefnin eru þau sömu á íslensku og ensku, ástin og söknuðurinn.
Plötur Elízu Newman
og Kolrössu krókríðandi
1992 – Drápa, Kolrassa krókríðandi
1994 – Kynjasögur, Kolrassa
1995 – Stranger Tales, Bellatrix
1996 – Köld eru kvennaráð, Kolrassa
1998 – G, Bellatrix
2000 – It́ s All True, Bellatrix
2004 – Skandinavia, Skandinavia
2007 – Empire Fall, Elíza Newman
2009 – Pie In The Sky, Elíza Newman
2012 – Heimþrá, Elíza Newman
til enda. Þetta var mikið að taka inn í
einu, en rosa gaman að upplifa þetta og
gaman að vinna þetta með Unni sem
söng þetta fyrir okkur.“ Mundirðu gera
þetta aftur, ef þú ættir rétta lagið?
„Já, já, ef ég ætti rétta lagið. Núna veit
ég hvað þetta er og auðveldara að stíga
inn í þennan heim.“
Egóið kemur fram á sviði
Elíza nam söng í Söngskólanum í Reykja-
vík og kláraði hann áður en hún fluttist
til London með Kolrössu, en á erlendri
grundu breyttist nafnið í Bellatrix. Stóð
það til að hella sér út í óperusöng?
„Ég fór í Söngskólann aðallega til þess
að læra tónlist, mér fannst það svona
heilstæðasta námið því mig langaði
að læra svo mikið af hlutum. Svo vildi
ég líka brjóta mig frá rokkinu með því
að gera eitthvað allt annað. Eftir að
Bellatrix hætti fór ég svo að læra hjá
Sigríði Ellu Magnúsdóttur í London, sem
er alger snillingur. Það kom alveg sá
tímapunktur að ég vildi bara hella mér
út í klassíkina en ég vissi alltaf innst inni
að ég væri poppari. Sigríður Ella hvatti
mig til þess að gera það en í því fólust
aðeins of miklar hömlur og mikill agi. Ég
hef alltaf þurft að fara mína leið og gera
mínar eigin útgáfur sem mundi aldrei
ganga upp í klassíkinni. Ég þurfti að
tjá mig aðeins meira og ég er að tjá mig
þegar ég kem fram.“
„Sem barn var ég mjög feiminn, ekki
beint hlédræg en bara róleg. Spilaði bara
á fiðlu í tónlistarskólanum og var aldrei
til vandræða. Tónlistin opnaði nýja vídd
fyrir mig, egóið fékk að koma úr skelinni
og síðan hefur það verið mikilvægt að tjá
mig með músík. Þegar ég hlusta samt á
Kolrössu í dag þá hugsa ég hvað ég var
að öskra bara á fólk, en mér var alveg
sama þá.“
Var Elíza í Kolrössu þá eitthvert annað
sjálf?
„Kannski ekki önnur týpa, en partur
af mér sem var stærri. Þorin og með
stórt egó. Þessi partur er flesta daga í
hvíld en þegar ég hitti til dæmis stelp-
urnar úr Kolrössu þá brýst hann fram.
Mér þykir mjög vænt um þessa hlið á
mér, en ég gæti ekki gert þetta allan dag-
inn, þá yrði ég mjög þreytt,“ segir Elíza.
Ég hef
alltaf þurft
að fara
mína leið
og gera
mínar
eigin út-
gáfur sem
mundi
aldrei
ganga upp
í klassík-
inni. Ég
þurfti að
tjá mig að-
eins meira
og ég er
að tjá mig
þegar ég
kem fram.
Framhald á næstu opnu
Elíza Geirsdóttir Newman
„Þetta er bara svona
heimavinna, beint frá býli.“
Ljósmyndir/Hari
26 viðtal Helgin 19.-21. september 2014